Πως θα χαρακτηρίζαμε κάποιον που δεσμεύεται ότι επιτρέπει αλλά κι απαγορεύει ταυτόχρονα το ίδιο δικαίωμα;Προφανώς,απατεώνα δημαγωγό που ψαρεύει στα θολά για να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους,ή,απλώς,βλάκα που δεν αντιλαμβάνεται τις κραυγαλέες αντιφάσεις που οδηγούν ντουγρού στην αυτοαναίρεση του.
Γράφει το περίφημο άρθρο 16:Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική,πνευματική,επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων,την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλαση τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Προφανώς η ''εθνική και θρησκευτική συνείδηση'' που καλλιεργεί το κράτος ενέχει εντός τον από μόνη της τον μαγικό σπόρο δημιουργίας του...ελεύθερου ανθρώπου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια της μοναδικότητα του μπορεί το κράτος να νιώθει υποχρέωση του να προάγει τον ''ανώτερο άνθρωπο'',κατοχυρώνοντας,όπως έγραφε ο πρόεδρος της τελευταίας αναθεωρητικής βουλής του 2008,Φ.Πετσάλνικος,έναν εκτεταμένο και σύγχρονο κατάλογο ατομικών δικαιωμάτων,με ταυτόχρονη αναγωγή της προστασίας της αξίας του ανθρώπου σε πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας,διασφαλίζοντας και βασικά κοινωνικά δικαιώματα.
Όλα μαζί το κάνει αυτό το υπέροχα πρωτοποριακό ελληνικό σύνταγμα:Κατοχυρώνει ατομικά δικαιώματα και ταυτόχρονα ανάγει την προστασία τους σε βασική του υποχρέωση-αφού έχει ήδη αποφανθεί ότι αυτά τα δικαιώματα ισούνται με ανώτερα ανθρωπιστικά ιδανικά του πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης κι αξιοπρέπειας.Καμιά υποχρέωση υπευθυνότητας για τα υποκείμενα που ασκούν τα δικαιώματα τους δεν διακρίνεται εδώ,ενώ εάν μπει στην ''εξίσωση'' ο ακόμη πιο θολός όρος ''κοινωνικά δικαιώματα'',η παρουσία του ατομικά πριν τη λέξη δικαιώματα,καταντά άτοπος,αφού μοιάζει με κάτι που αφορά όλους εμάς στη κοινωνία μηδενός εξαιρουμένου.
Μπορεί,λοιπόν,το κράτος να έχει ως αποστολή του την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης στους Έλληνες[μαζί με τη γυμναστική τους που αφορά το σώμα τους,την επαγγελματική τους αποκατάσταση,την ''πνευματικότητα'' τους και δεν συμμαζεύεται]αλλά επιτρέπει την ύπαρξη και άλλων γνωστών θρησκειών σε ένα άλλο άρθρο,το 13,αρκεί αυτές να μην ασκούνται από Έλληνες που θα φοιτήσουν υποχρεωτικά με την πρόνοια του κράτους για τουλάχιστον εννιά[ναι,μέχρι κι αυτό προβλέπει το σύνταγμα μας:Η υποχρεωτική φοίτηση δεν μπορεί να είναι μικρότερη των εννιά ετών-δεν βάζει όριο στο μέχρι που μπορεί να φτάσει στα πάνω από τα εννέα έτη,κι αυτό διότι,προφανώς,η ιερή αποστολή του κράτους να πλάσει τον άνθρωπο κατ'εικόνα και ομοίωση των γνωρισμάτων του ελεύθερου ανθρώπου που καθορίζει το κράτος δεν μπορεί να έχει όρια,παρά μόνο ταβάνι της είναι ο ουρανός]:
Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη.Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
[το δικαίωμα να μην γίνεσαι μέλος κατηχητικού στην υποχρεωτική παιδεία που σου προσφέρει το φιλεύσπλαχνο κράτος για να σου πλάσει θρησκευτική συνείδηση προφανώς και δεν ανήκει στα ατομικά δικαιώματα-Μην ξεχνάμε την αναγωγή Πετσάλνικου στη προστασία της αξίας του ανθρώπου.Τι πιο ανθρωπιστικό από τους ορθόδοξους χριστιανούς και τον Ιησού Χριστό τους με το άγιο πνεύμα του και τους μαθητές του και δεν συμμαζεύεται;]
Επίσης:Κανένας δεν μπορεί,εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων,να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Κράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
Εκτός εάν είναι της επικρατούσας θρησκείας,που όσο κι αν το φέρεις απ'εδώ ή από εκεί,σαν επικρατούσα δεν μπορεί να είναι ίσα κι όμοια με τις υπόλοιπες,κι αυτό κάποια στιγμή[ή αρκετές στιγμές]θα το εκμεταλλευτεί για ιδίον μονοπωλιακό όφελος αφού της δίνεις απλόχερα αυτό το δικαίωμα.
Μπορεί βέβαια η ''απόλαυση[πως λέμε...απόλαυσα το ποτό ή τον καφέ μου;Ενα ίδιο πράμα]των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων να μην εξαρτάται απ'τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κανενός,αλλά για να έχει ήσυχο το κεφάλι του το κράτος φροντίζει στο άρθρο 14 περί ελευθερίας του τύπου να κατάσχει εφημερίδες με εισαγγελική παραγγελία για προσβολή[την οποία συνιστά τι;Η σάτιρα π.χ. των παπάδων που μπορεί να θιχτούν είναι εξίσου όμοια με την επίκληση κάποιου απαγορευμένου ευαγγελίου] της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας,διότι,ναι μεν,ο τύπος είναι ελεύθερος.Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται,αλλά να μην το παραχέσουμε κιόλας.
Γράφει το περίφημο άρθρο 16:Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική,πνευματική,επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων,την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλαση τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Προφανώς η ''εθνική και θρησκευτική συνείδηση'' που καλλιεργεί το κράτος ενέχει εντός τον από μόνη της τον μαγικό σπόρο δημιουργίας του...ελεύθερου ανθρώπου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια της μοναδικότητα του μπορεί το κράτος να νιώθει υποχρέωση του να προάγει τον ''ανώτερο άνθρωπο'',κατοχυρώνοντας,όπως έγραφε ο πρόεδρος της τελευταίας αναθεωρητικής βουλής του 2008,Φ.Πετσάλνικος,έναν εκτεταμένο και σύγχρονο κατάλογο ατομικών δικαιωμάτων,με ταυτόχρονη αναγωγή της προστασίας της αξίας του ανθρώπου σε πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας,διασφαλίζοντας και βασικά κοινωνικά δικαιώματα.
Όλα μαζί το κάνει αυτό το υπέροχα πρωτοποριακό ελληνικό σύνταγμα:Κατοχυρώνει ατομικά δικαιώματα και ταυτόχρονα ανάγει την προστασία τους σε βασική του υποχρέωση-αφού έχει ήδη αποφανθεί ότι αυτά τα δικαιώματα ισούνται με ανώτερα ανθρωπιστικά ιδανικά του πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης κι αξιοπρέπειας.Καμιά υποχρέωση υπευθυνότητας για τα υποκείμενα που ασκούν τα δικαιώματα τους δεν διακρίνεται εδώ,ενώ εάν μπει στην ''εξίσωση'' ο ακόμη πιο θολός όρος ''κοινωνικά δικαιώματα'',η παρουσία του ατομικά πριν τη λέξη δικαιώματα,καταντά άτοπος,αφού μοιάζει με κάτι που αφορά όλους εμάς στη κοινωνία μηδενός εξαιρουμένου.
Μπορεί,λοιπόν,το κράτος να έχει ως αποστολή του την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης στους Έλληνες[μαζί με τη γυμναστική τους που αφορά το σώμα τους,την επαγγελματική τους αποκατάσταση,την ''πνευματικότητα'' τους και δεν συμμαζεύεται]αλλά επιτρέπει την ύπαρξη και άλλων γνωστών θρησκειών σε ένα άλλο άρθρο,το 13,αρκεί αυτές να μην ασκούνται από Έλληνες που θα φοιτήσουν υποχρεωτικά με την πρόνοια του κράτους για τουλάχιστον εννιά[ναι,μέχρι κι αυτό προβλέπει το σύνταγμα μας:Η υποχρεωτική φοίτηση δεν μπορεί να είναι μικρότερη των εννιά ετών-δεν βάζει όριο στο μέχρι που μπορεί να φτάσει στα πάνω από τα εννέα έτη,κι αυτό διότι,προφανώς,η ιερή αποστολή του κράτους να πλάσει τον άνθρωπο κατ'εικόνα και ομοίωση των γνωρισμάτων του ελεύθερου ανθρώπου που καθορίζει το κράτος δεν μπορεί να έχει όρια,παρά μόνο ταβάνι της είναι ο ουρανός]:
Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη.Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
[το δικαίωμα να μην γίνεσαι μέλος κατηχητικού στην υποχρεωτική παιδεία που σου προσφέρει το φιλεύσπλαχνο κράτος για να σου πλάσει θρησκευτική συνείδηση προφανώς και δεν ανήκει στα ατομικά δικαιώματα-Μην ξεχνάμε την αναγωγή Πετσάλνικου στη προστασία της αξίας του ανθρώπου.Τι πιο ανθρωπιστικό από τους ορθόδοξους χριστιανούς και τον Ιησού Χριστό τους με το άγιο πνεύμα του και τους μαθητές του και δεν συμμαζεύεται;]
Επίσης:Κανένας δεν μπορεί,εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων,να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Κράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
Εκτός εάν είναι της επικρατούσας θρησκείας,που όσο κι αν το φέρεις απ'εδώ ή από εκεί,σαν επικρατούσα δεν μπορεί να είναι ίσα κι όμοια με τις υπόλοιπες,κι αυτό κάποια στιγμή[ή αρκετές στιγμές]θα το εκμεταλλευτεί για ιδίον μονοπωλιακό όφελος αφού της δίνεις απλόχερα αυτό το δικαίωμα.
Μπορεί βέβαια η ''απόλαυση[πως λέμε...απόλαυσα το ποτό ή τον καφέ μου;Ενα ίδιο πράμα]των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων να μην εξαρτάται απ'τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κανενός,αλλά για να έχει ήσυχο το κεφάλι του το κράτος φροντίζει στο άρθρο 14 περί ελευθερίας του τύπου να κατάσχει εφημερίδες με εισαγγελική παραγγελία για προσβολή[την οποία συνιστά τι;Η σάτιρα π.χ. των παπάδων που μπορεί να θιχτούν είναι εξίσου όμοια με την επίκληση κάποιου απαγορευμένου ευαγγελίου] της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας,διότι,ναι μεν,ο τύπος είναι ελεύθερος.Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται,αλλά να μην το παραχέσουμε κιόλας.
