Αγωνία,τρόμος και παράνοια.Εχοντας χάσει το σύζυγο της σε ατυχημα,η αεροναυπηγός Κάιλ Πρατ αναλαμβάνει τη μεταφορά της σορού του στην πατρίδα του,παρέα με την ανήλικη κόρη της.Πετώντας στα 30.000 πόδια,η Κάιλ βρίσκεται αντιμέτωπη με το χειρότερο εφιάλτη:η κόρη της εξαφανίζεται και κανείς δεν θυμάται να την είδε.Πεπεισμένη ότι κάποιος της παίζει ένα πολύ άσχημο παιχνίδι,η Κάιλ αποφασίζει να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να την βρει.
Το επαγγελματικό προφίλ του συζύγου της Κάιλ,δεν αναφέρεται καθόλου στην ταινία-ω ναι,μπορεί να συμβεί στον καθένα ανεξαρτητως ίσως του πόσο ''σημαντικός είναι για την κοινωνία''.Η εξουσία,διά του αστυνομικού πτήσης που αρπάζει το κοριτσάκι της Κάιλ για να την βγάλει μετέπειτα τρελή αλλά και να κουράσει αφόρητα τους συνεπιβάτες της και το προσωπικό στρέφοντας τους εναντίον της[καθότι αεροναυπηγός,το σχέδιο υπολόγιζε σωστά ότι θα κάνει άνω κάτω όλο το αεροπλάνο λόγω των σχετικών γνώσεων της και θα ζητήσει ακόμη και το ψάξιμο ακόμη και στο δεύτερο μισό του αεροσκάφους την αποθήκη βαλιτσών και μεταφοράς εμπορευμάτων],την έχει βάλει στο μάτι οικογενειακώς και θέλει να την εξαφανίσει.
''Εγώ είμαι η εξουσία,ότι τους πω θα το πιστέψουν'',ομολογεί κυνικά το εντεταλμένο όργανο ο αστυνομικός πτήσης όταν η ήδη υποψιασμένη Κάιλ τον παίρνει χαμπάρι-τελικά η Κάιλ λοιπόν στο τέλος βρίσκει την άκρη και το κοριτσάκι της με τη λύσσα του μητρικού της ενστίκτου.Μόνο με τέτοιου είδους λύσσα που αψηφά την περιφρόνηση των συνεπιβατών και τα σχέδια πτήσης την βγάζεις καθαρή αν η εξουσία κι ότι αυτή περικλείει σε βάλει στο μάτι και περάσει από την παρακολούθηση στην εκκαθάριση κι από εκεί για το ψυχιατρείο
