Με τόση μαλακία που τους δέρνει,πόθεν έσχες το κύρος που φέρουν οι δικαστές;

Μεγάλη κόντρα ξέσπασε μεταξύ του υπουργού δικαιοσύνης Κοντονή και των δικαστικών.

''Κι όταν ένας υπουργός σε τόσο νευραλγικό πόστο επιχειρεί να καλλιεργήσει εντυπώσεις με ανακριβείς δηλώσεις σε βάρος των λειτουργών μίας εκ των συνταγματικά κατοχυρωμένων εξουσιών,αρχίζει σοβαρά να κλονίζεται η εμπιστοσύνη για τη σχέση της κυβέρνησης και του κόμματος συριζα με το πολίτευμα που λέγεται Δημοκρατία''-και μπλα μπλα και πολίτικαλ κορέκτ επεμβάσεις υπέρ της αγίας κι αμόλυντης δικαστικής εξουσίας.

Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ[που γενικώς στα μνημονιακά χρόνια δικαιώνει όποιες οργανωμένες ομάδες/συντεχνίες πίεσης προσφεύγουν στην κρίση του],δεν ακυρώνει τον έλεγχο των δηλώσεων πόθεν έσχες των δικαστών,όπως δήλωσε ο Κοντονής απο το βήμα της συνέλευσης της ένωσης εισαγγελέων και έβγαλε απο τα ρούχα του τον πρόεδρο του ΣτΕ Ν.Σακελλαρίου[σύμφωνα με τον οποίον,η δικαστική εξουσία πρέπει με τις αποφάσεις της να...αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας:Κι αυτή τη στιγμή η αντισύριζα στάση,λόγω της πλήρους εφαρμογής των μνημονίων που υποτίθεται θα έσκιζε ο σύριζα,πουλάει στον κόσμο,τόσο που σχεδόν κανείς δεν θα ψάξει το περιεχόμενο της σύγκρουσης,ανεξαρτήτως διατυπώσεων που προσβάλλουν την περιλάλητη ''ανεξαρτησία'' της δικαστικής εξουσίας],
αλλά απλώς το ΣτΕ δικαίωσε την προσφυγή έξι δικαστικών ενώσεων που εκπροσωπούν το σύνολο των δικαστών.Οι ενώσεις αυτές δεν διαφωνούν με το πόθεν έσχες,αλλά με τον τρόπο υποβολής των δηλώσεων και το εύρος του ελέγχου της περιουσιακής τους κατάστασης.[ύψος ποσών,το χρονικό διάστημα ελέγχου κ.ο.κ.]

Ας δούμε στις λεπτομέρειες το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ,περιγραφικά[στα κυριότερα σκεπτικά της]:https://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/37387#

αλλά και στη πληρότητα της-δεν συνίσταται για μη ειδικούς[ούτε έκθεση για το...κυπριακό να γράφανε οι δικαστές μας-στο νομικιστικό φορμαλισμό,πάντως,είναι ξεφτέρια,όπως ξεφτέρια είναι και στην νομικίστικη γλώσσα με την οποία διαλαλούν τις εναντιώσεις τους.Μια γλώσσα που πολύ δύσκολα μπορεί ν'ακολουθήσει ώστε να κατανοήσει τα σκεπτικά της,ένας απλός,μη ειδικευμένος,πολίτης,που δεν θέλει να επαφίεται η ενημέρωση του για το θέμα μόνο στις απολίτικες κορεκτίλες δηλώσεων συμπαράστασης στη δικαστική εξουσία,τους εν ελλάδι δημοσιογράφους της συντριπτικής πλειοψηφίας των μμε και τις ''ηρωικές'' εξάρσεις ον κάμερα των λειτουργών της που συγκαλύπτουν την ουσία,μένοντας στο περιτύλιγμα]:https://www.taxheaven.gr/laws/circular/view/id/27257

• Το πρώτο βασικό σκεπτικό[σκεπτικό 12] είναι ότι δήλωση περιουσιακής κατάστασης έχει ως περιεχόμενο ένα συνημμένο υπόδειγμα.Το υπόδειγμα αυτό περιλαμβάνει 13 πίνακες τους οποίους καλούνται να συμπληρώσουν οι υπόχρεοι.Στη διαδικτυακή όμως εφαρμογή μέσω της οποίας υποβάλλονται οι δηλώσεις υποχρεούνται να επιλέξουν μεταξύ περισσοτέρων δυνατοτήτων/παραμετρικών τιμών οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στο συνημμένο υπόδειγμα του παραρτήματος.
  Οι παραμετρικές τιμές του υποδείγματος αφορούν κινητά περιουσιακά στοιχεία άνω των 30.000 ευρώ και φυλασσόμενα μετρητά άνω των 15.000 ευρώ:Προς θεού,όχι ότι δεν θέλουν οι δικαστές μας να ελέγχεται και το τυχόν μικρό ''λαδωματάκι'',ούτε κι ότι αντιδρούν στο ύψος των ποσών[ίσα ίσα:Οι ανωτέρω παραμετρικές τιμές αποτελούν ουσιώδες στοιχείο της κανονιστικής ρύθμισης],ζητώντας έλεγχο και για μικρότερα ποσά.
  Απλά ο έλεγχος της νομιμότητας του ορισμού αυτών των παραμετρικών τιμών δεν είναι εφικτός,γιατί δεν έχουν δημοσιευθεί στο κείμενο της κοινής υπουργικής απόφασης στην εφημερίδα της κυβερνήσεως,αλλά και διότι οι οδηγίες συμπλήρωσης των έγχαρτων[μη ηλεκτρονικών]δηλώσεων,πρέπει ν'αντιστοιχούν πλήρως προς το περιεχόμενο της ηλεκτρονικής εφαρμογής υποβολής των δηλώσεων.Τουλάχιστον,σε αυτό το γραφειοκρατικά ακαταλαβίστικο για τον απλό πολίτη πινγκ πονγκ,δεν χρειάζεται να εξεταστεί ένας απ'τους λόγους που αφορούσαν την προσβολή αυτής της υπουργικής απόφασης,κι αφορά τ'ότι δεν περιλαμβάνονται οδηγίες συμπλήρωσης των πεδίων της ΔΠΚ,ούτε και επεξηγηματικοί πίνακες στην κοινή υπουργική απόφαση.
  Το καταλάβατε;Παρομοίως,ούτε κι εγώ,ασχέτως των μαλακιών που έγραψα ως ερμηνεία των δικαστικών λεγομένων μέχρι εδώ.Μια σημαντική-νομίζω-σημείωση:Οι δηλώσεις πόθεν έσχες υποβάλλονται μόνον ηλεκτρονικά από εδώ και πέρα,άρα είναι σημαντικό η κυβέρνηση  κι οι υπουργοί να δημοσιεύσουν στην απόφαση τους όλες τις παραμετρικές τιμές και τους πίνακες,καθώς και οδηγίες συμπλήρωσης των πεδίων της ηλεκτρονικής εφαρμογής.
  Κλείνω τον σχολιασμό αυτού του σκεπτικού,με το εξής:Οι μισθοί των δικαστών έχουν περικοπεί τόσο πολύ ώστε δεν τους περισσεύουν να πληρώσουν έναν λογιστή να τους κάνει τις δηλώσεις;
  
  
• Σκεπτικό 18[ναι,φτάσαμε ήδη στο 18:Το θέμα είναι τεράστιο κι απαιτεί ανάλυση με πλήθος σκεπτικών-τύφλα να'χει η κλιματική αλλαγή και το κυπριακό]:Ο έλεγχος των δηλώσεων των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών ανατίθεται σε μια μονάδα που η μαρκίζα της γράφει ''Αρχή καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων απο εγκληματικές δραστηριότητες και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και ελέγχου των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης''.
  Και μόνο η ανάθεση του ελέγχουν των δηλώσεων της δικαστικής εξουσίας σε μια αρχή της οποίας η προέχουσα ονομασία παραπέμπει σε έρευνες για εγκληματική δραστηριότητα,
  [μήπως να αντιστραφεί η ονοματοδοσία,βάζοντας πρώτο το ''έλεγχος των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης''και μετά την νομιμοποίηση εσόδων απο εγκληματικές δραστηριότητες,για να μη θίγεται η υπόληψη των δικαστών;Μήπως κι όταν ένας εγκληματίας λαδώνει δικαστικό,να λέμε την λήψη απ'τον δικαστικό φακελάκι διευκόλυνσης ώστε να εκδικαστεί γρηγορότερα η υπόθεση του,κατ'αντιστοιχία με το φακελάκι στους γιατρούς,οι οποίοι επίσης θίχτηκαν με το σποτάκι της σεξουαλικής παρενόχλησης που παρουσιάζει έναν γυναικολόγο να χουφτώνει το στήθος μιας ασθενούς;
  Μήπως,τέλος τέλος,να ιδρύσουμε μια ακόμη ξέχωρη αρχή,ειδικά για παρασπονδίες δικαστικών;Το δίλημμα όμως,ακόμη κι έτσι,θα επανέλθει δριμύτερο:Μια αρχή  για τις παγαποντιές των δικαστών,θα πλήξει βάναυσα την φήμη των δικαστών μας-ίσως μια λύση θα ήταν η αρχή να έχει την ευαγγελική ονομασία ''πολλοί μεν οι κλητοί,ολίγοι δε οι εκλεκτοί''.Και φυσικά εννοείται ότι οι ελέγχοντες κι οι ελεγχόμενοι θα προέρχονται απ'το ίδιο επάγγελμα/συντεχνία,πάντα στα πλαίσια της ''διάκρισης των εξουσιών'' που θ'αποφασίζει εις το όνομα του ελληνικού λαού]
  μειώνει το κύρος των ελεγχομένων δικαστών,λοιπόν,αυτή η προέχουσα ονομασία,σε αντίθεση με τους πολιτικούς της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας,των οποίων η αρχή ελέγχου έχει άλλη ονομασία,προστατεύοντας εκ προοιμίου το κύρος τους[δηλαδή,οι δικαστές νοιάζονται για το όνομα κι όχι το εάν πράγματι έχουν και τη χάρη:Παιδιά του λαού κι οι δικαστές μας,παίρνουν στα σοβαρά όλες τις λαϊκές παροιμίες του στυλ καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα-όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω σε ένα άλλο σκεπτικό τους,σύμφωνα με το οποίο εάν κατηγορηθούν,η αθώωση μεν θα τους αθωώσει,αφήνοντας τους δε την...ρετσινιά!].
  Η βασική εναντίωση αυτού του σκεπτικού[για να περάσουμε και σε κάτι σοβαρό-ναι,οι δικαστές μας ασχολούνται που και που κι εν τω μέσω μιας απόφασης ακύρωσης μιας υπουργικής απόφασης για το πόθεν έσχες τους που αριθμεί...70 σελίδες-και με σοβαρά θέματα]είναι το ποιός μετέχει στις ελεγκτικές αρμοδιότητες αυτής της αρχής που και μόνο με το όνομα της προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη τους:Πρόεδρος αυτής της αρχής είναι ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός,δηλαδή δικαστικός λειτουργός ο οποίος ανήκει στον κλάδο που αποστολή του έχει τη διερεύνηση ποινικών αδικημάτων[δεύτερη προσπάθεια κατασπίλωσης της τιμής και της υπόληψης της δικαστικής μας εξουσίας],ενώ τα τέσσερα μέλη της αρχής είναι απλά στελέχη της δημόσιας διοίκησης,άνευ προσδιορισμού ειδικών προσόντων,πέραν του ότι θα προέρχονται από τον τραπεζικό,οικονομικό,νομικό και επιχειρηματικό τομέα,ανάλογα με τις απαιτήσεις της αρχής.Ανάλογα δηλαδή με το τι διερευνά στη καθ'έκαστη υπόθεση η αρχή.Μια απόφαση που λογικά εξυπηρετεί την ευελιξία στην άσκηση αυτής της αρχής,αλλά δεν εξυπηρετεί τους δικαστές μας,ακόμη κι αν ο έλεγχος για τον οποίο γίνεται λόγος αφορά κυρίως οικονομικούς λόγους για τους οποίους μια χαρά αρμόδιοι μοιάζουν να είναι τραπεζίτες ή οικονομολόγοι.
  Τα μέλη αυτά θα προτείνονται απο τον αρμόδιο υπουργό,τον διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος ή το διοικητικό συμβούλιο της επιτροπής κεφαλαιαγοράς,δηλαδή όργανα,λένε οι δικαστές μας,των οποίων οι πράξεις ελέγχονται,κατά το Σύνταγμα,από τους υποκειμένους στον έλεγχο της προαναφερθείσας αρχής δικαστικούς λειτουργούς.
  Δηλαδή,έχουμε συγκεκριμένο αριθμό δικαστών[μήπως έχουμε και ''ελλείψεις'' λόγω μνημονίων;]που ελέγχουν κάποιους άλλους συγκεκριμένους επιτρόπους,τραπεζίτες κ.λ.π. και υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων,που δεν επιτρέπει ο ένας να ελέγχεται απ'τον άλλον και κανείς τους να μην το παίζει αυτόμολος δερβέναγας,επικαλούμενος το ''σύνταγμα''[ερμηνεύοντας το,βασικά];
  Δεν έχουμε δηλαδή ορίσει εισαγγελείς διαφθοράς,οικονομικούς εισαγγελείς κ.λ.π. που μπορούν να ελέγξουν τα όργανα της αρχής που θα ελέγχουν τα πόθεν του έσχες της δικαστικής εξουσίας,χωρίς αυτό ν'αποκλείει μια άλλη ''ειδικότητα'' δικαστικού λειτουργού να ελέγχει για τους ίδιους λόγους αυτούς που ελέγξαν τους ''ελεγχόμενους'';Κι όμως,αυτό μοιάζει να λέει το ΣτΕ!
  Πέραν τούτων,λένε οι δικαστές μας ότι η αρχή θ'αποφασίζει υπό τριμελή σύνθεση,της οποίας η πλειοψηφία μεταξύ των τριών μελών της θα προέρχεται απο τα δύο στελέχη της διοίκησης έναντι του ενός προέδρου/εισαγγελικού λειτουργού[κι όχι απο τη συντεχνία τους,που θ'αποφασίζει π.χ. για το ύψος των μισθών τους και των περικοπτόμενων συντάξεων τους,όπως είχαν καλομάθει-κι αφού ''το λέει''και το σύνταγμα κάπου σε ένα αρθράκι τριών γραμμών].
  Αυτή η συγκρότηση της αρχής,λοιπόν,για λόγους που δεν μας εξηγούν περαιτέρω οι δικαστές μας,δεν μπορεί να θεραπευθεί απο μόνο το γεγονός ότι απολαμβάνει διοικητικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας[ίσως οι δικαστές μας γνωρίζουν απο πρώτο χέρι ότι,ακόμη κι αν η διοίκηση του κράτους εμπιστεύεται την κρίση των δικαστικών περί των μισθολογικών τους στους ίδιους τους εκπροσώπους τους και το μισθοδικείο τους,οι δικαστές αποδεικνύονται ανάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης κι η περιλάλητη ''ανεξαρτησία'' τους ν'αποφασίζουν ακόμη και για τους μισθούς και τις συντάξεις τους-πέραν του ν'αποφασίζουν,όπως πολύ θα γουστάρανε,και για το εάν αποκτούν εισοδήματα ή περιουσία που δεν δικαιολογούνται απ'την μισθοσυντήρητη θέση τους-καταντάει βρόγχος για τους υπόλοιπους φορολογούμενους που τους πληρώνουν,αλλά και μέσο εκβιασμού για τους πολιτικούς που νομοθετούν και εκτελούνε].
  
  Οπότε λοιπόν,οι δικαστές μας καταλήγουν ότι:Ενόψει των ανωτέρω,η ανάθεση του ελέγχου των Δ.Π.Κ. και Δ.Ο.Σ. των δικαστικών λειτουργών,μεταξύ των οποίων και των τριών Ανωτάτων Δικαστηρίων,που είναι οι επικεφαλής της δικαστικής εξουσίας,σε όργανο,μη συγκροτούμενο,τουλάχιστο κατά πλειοψηφία,συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου του,από ανωτάτους τακτικούς δικαστές,μέλη των Ανωτάτων Δικαστηρίων,και μη έχον τις απαραίτητες για την αποστολή του θεσμικές εγγυήσεις,αντίκειται στο άρθρο 26 και το εξειδικεύον αυτό άρθρο 87 παρ.1 του Συντάγματος.
  Τι λέει το άρθρο 26 του συντάγματος;Οτι η δικαστική λειτουργία ασκείται απο τα δικαστήρια.Οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του ελληνικού λαού.
  Τι λέει το άρθρο 87 κι η παράγραφος του 1;Οτι η δικαιοσύνη απονέμεται απο δικαστήρια συγκροτούμενα απο τακτικούς δικαστές,που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία.Μμμμάλιστα.
  Αρα το θέμα είναι αντισυνταγματικό:Διάφορο δε είναι το ζήτημα ότι το όργανο,το οποίο είναι επιφορτισμένο με τον έλεγχο των Δ.Π.Κ. και Δ.Ο.Σ. των δικαστικών λειτουργών και πρέπει να συγκροτείται σύμφωνα με τις ανωτέρω συνταγματικές επιταγές,μπορεί να υποστηρίζεται απο προσωπικό με ειδικές γνώσεις και εμπειρία στον έλεγχο περιουσιακών στοιχείων και τη διερεύνηση οικονομικών συναλλαγών.Καθόλου διάφορο δεν είναι το ζήτημα ότι εμμέσως οι δικαστές μας παραδέχονται την ''αναχρονιστικότητα''του συνταγματικού φορμαλισμού τους,καθότι παραδέχονται την εν τοις πράγμασι αναρμοδιότητα τους,λόγω έλλειψης εξειδίκευσης των θεμάτων με τα οποία ασχολείτε η αρχή καταπολέμησης.
  Αλλά καθίστε,μήπως κάποιο λάθος έχει γίνει και τζάμπα η φασαρία που σηκώνουν οι δικαστές μας,γράφοντας ολόκληρη έκθεση ιδεών και σκεπτικών 70 σελίδων;Το προαναφερθέν όργανο της αρχής καταπολέμησης,δεν μπορεί το ίδιο να επιβάλλει πειθαρχικές,διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις εις βάρος των ελεγχόμενων απ'αυτό δικαστικών λειτουργών,αλλά είναι απλώς αρμόδιο ν'αποφασίσει κατά πόσον απο τον διενεργηθέντα έλεγχο του προκύπτει ότι συντρέχει,κατ'αρχήν,περίπτωση διοικητικής,πειθαρχικής ή ποινικής ευθύνης δικαστικού λειτουργού.Την τελική επί του ζητήματος κρίση θα εκφέρουν κατά το σύνταγμα και τους νόμους αρμόδια πειθαρχικά όργανα και δικαστήρια.
  Κι όμως,αυτό δεν μπορεί να θεραπεύσει την αντίθεση προς το σύνταγμα των διατάξεων αυτών που προβλέπουν τον έλεγχο των Δ.Π.Κ. και των Δ.Ο.Σ. των δικαστικών λειτουργών από το εν λόγω όργανο.Γιατί;Διότι η απειλή και μόνον άσκησης ποινικής ή πειθαρχικής δίωξης ή καταλογισμού σημαντικού ενδεχομένως χρηματικού ποσού μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ασκούν οι τελούντες υπό την απειλή αυτή δικαστικοί λειτουργοί τα καθήκοντα τους.Περαιτέρω δε οι συνέπειες που επιφέρει στο κύρος αυτών και,κατ'επέκταση,στο κύρος της ίδιας της δικαστικής λειτουργίας η διατύπωση εις βάρος τους κατηγοριών ως προς την περιουσιακή τους κατάσταση και τον τρόπο κτήσης αυτής δεν αναιρούνται απο την εκ των υστέρων ενδεχόμενη απαλλαγή τους από τα αρμόδια δικαιοδοτικά όργανα.
  Μένει η ''ρετσινιά'' ακόμη κι αν αθωωθείς[!],οπότε καλύτερα ν'αποφασίζει μια επιτροπή αποκλειστικά απο τακτικούς δικαστές που θ'αποφασίζει για τους δικαστές και θα την συμβουλεύουν ειδικοί που δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου στην απόφαση,αλλά μόνο γνωμοδότηση.Επειδή πάντως συμμερίζομαι το δράμα των δικαστών μας,προτείνω ότι,αφού ούτως ή άλλως οι δικαστικού λειτουργοί μας επηρεάζονται όχι μόνο στον τρόπο που ασκούν τα καθήκοντα τους μέχρι να βγεί η απόφαση για την κατηγορία εναντίον τους,αλλά βιώνουν περίπου το ίδιο δράμα κι αφού αθωωθούν,να μπει στο σύνταγμα ειδική παράγραφος που θα λέει ότι οι δικαστές δεν απολαμβάνουν μόνο λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας,αλλά και ασυλίας.
  Εναλλακτικά,αφού στο ενδιάμεσο μεταξύ απόδοσης κατηγορίας και εκδίκασης της,οι δικαστές μας κλονίζονται,μπορούν να παίρνουν άδεια,ή καλύτερα,μπορεί το σύστημα να εκδικάζει γρηγορότερα ώστε η διάχυση και μόνο της υποψίας που φέρει η δίωξη να σβήνεται σύντομα με την εκδίκαση της επαλήθευσης της-αλλά για τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος για την οποία κάνουν λόγω όλες οι μετρήσεις διεθνών οργανισμών,οι δικαστές μας δεν έχουν χρόνο να γράψουν μια έκθεση ιδεών και σκεπτικών:Που να προλάβουν,όταν θέλουν...70 σελίδες για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της ασυλίας τους;
  
  
• Το σκεπτικό 19 λέει τα ίδια με το προηγούμενο σκεπτικό,ή μάλλον καταλήγει στις ίδιες συστάσεις των δικαστών προς τους πολιτικούς του προηγούμενου σκεπτικού[επανάληψη μήτηρ μαθήσεως και μήτρα αυτής της άσκοπης νομικίστικης πολυλογίας  είναι ότι και το δικαστικό σύστημα είναι σαρξ εκ της σαρκός του γραφειοκρατισμένου και αργόσχολου γενικότερου περιβάλλοντος μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται οι δικαστές μας-πάντα στο όνομα μας,εννοείται.
  Εν συντομία το σκεπτικό αναρωτάται:Γιατί να ελεγχόμαστε δύο φορές[και μάλιστα την μία απο πρόσωπα που δεν ανήκουν στη συντεχνία μας],αφού ούτως ή άλλως στο τέλος πάλι εμείς θ'αποφασίσουμε για το εαν έχουμε κάνει κάποια λαδιά;Στο ν'αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι απ'την αρχή ως το τέλος και για το εάν παίρνουμε φακελάκι,χωρίς να θέλουμε να παίρνετε σοβαρά υπόψιν η γνωμοδότηση των στελεχών της αρχής που είναι ειδικότεροι από εμάς,εννοείται ότι εμείς οι δικαστές δεν βλέπουμε καμία...παραβίαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών[ούτε και καμιά καταχρηστική ερμηνεία αυτής της διάκρισης]
  
  
  
• Στο σκεπτικό 22 οι δικαστές μας παρουσιάζουν και μια διεθνή έκθεση που εξυμνεί όχι την αποτελεσματικότητα του συστήματος που υπηρετούν,αλλά την εντιμότητα τους,η οποία αποδεικνύεται...απο τον όγκο των δικογραφιών που υποβάλλουν οι πολίτες που φέρεται να ζητούν το δίκιο τους,μεταξύ άλλων για τις συνέπειες της δυσλειτουργίας άλλων κρατικών θεσμών.[εδώ να επισημάνω στους δικαστές μας ότι,είτε πιστεύει κάποιος στη δικαστική δικαιοδοσία είτε όχι,όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κρατικές αυθαιρεσίες,ο μόνος δρόμος που του μένει,θέλει δεν θέλει,τον πιστεύει δεν τον πιστεύει,είναι ο δικαστικός δρόμος.Η ικανότητα του συστήματος που υπηρετούν οι δικαστικοί λειτουργοί μας,προβάλλεται απ'τους ίδιους εν προκειμένου,μόνο αρνητικά και σε αντιπαράθεση με τα χάλια της υπόλοιπης κρατικής εξουσίας]
   Εξαιτίας αυτής της φήμης που συνοδεύει λοιπόν τους δικαστές μας,μοιάζει περιττός κι ο υποχρεωτικός και κατά προτεραιότητα έλεγχος της δήλωσης δικαστικού λειτουργού που υπηρετεί σε ανώτατο δικαστήριο:Με τέτοια καλή φήμη που έχουμε οοολοι οι δικαστές όλων των βαθμών κι όλων των ειδών των δικαστηρίων,είναι δυνατόν ν'αφήνετε σκιά για τους υπηρετούντες στα ανώτατα κλιμάκια αυτού του υπέροχου συστήματος;Είμαστε ή δεν είμαστε ''όλοι ίσοι'',χωρίς διακρίσεις που τόσο τις σιχαινόμαστε εδώ στην Ελλάδα,που λέει και το σύνταγμα;
  Αλλά όλα αυτά μόνο ένας αφελής θα μπορούσε να τα υποστηρίξει,με σκοπό ν'αμαυρώσει την φήμη των δικαστών μας,χωρίς να βλέπει τον μεγάλο κίνδυνο που υποβόσκει κάτω απ'την επιφάνεια:Ο κίνδυνος,στον οποίο κυρίως είναι εκτεθειμένοι οι δικαστές,ιδίως οι ανώτατοι,είναι να επιχειρήσει η εκτελεστική λειτουργία-ενόψει της εξουσίας που έχει ως προς την επιλογή στους ανώτατους βαθμούς της δικαστικής ιεραρχίας και τον πειθαρχικό έλεγχο αυτών-να ασκήσει πιέσεις έναντι της υπόσχεσης περαιτέρω ιεραρχικής εξέλιξης ή υπό την απειλή άσκησης πειθαρχικής δίωξης.
  Θαρρώ ότι,αφού συμφωνήσαμε ότι ούτως ή άλλως την τελική επί των ζητημάτων απόφαση για τα ζητήματα που ερευνά η αρχή καταπολέμησης θα εκδοθεί από τα κατά τους νόμους και το σύνταγμα αρμόδια δικαστήρια,καλό θα ήταν αντί οι δικαστές να γράφουν...70 άσκοπες σελίδες να γράψουν και καμιά πρόταση που ξεβολεύει τη συντεχνία τους με σκοπό ν'αποδίδονται γρηγορότερα οι αποφάσεις της δικαιοσύνης για όλα τα ζητήματα.
  Και φαντάζομαι ότι μια υπόθεση που θ'αφορά το εάν ένας δικαστικός λειτουργός παρουσιάζει αδικαιολόγητη απόκλιση περιουσίας και εισοδημάτων του,βάσει των μηχανισμών που έχουν πλέον στηθεί και της περαιτέρω διασύνδεσης τραπεζών,εφοριών,ξένων κρατών κ.ο.κ.,δεν είναι δα κι η δίκη του αιώνα ή η δίκη της χρυσής αυγής που θέλει δύο θητείες προέδρου ανωτάτου δικαστηρίου για να τελειώσει-κάπου εδώ αρχίζω και υποψιάζομαι ότι κι όλη αυτή η διαδικασία του πόθεν έσχες πολιτικών,δημοσιογράφων,δικαστικών κ.λ.π. με τόσους μηχανισμούς ελέγχου που έχει στη διάθεση ένα σύγχρονο κράτος,μοιάζει άσκοπη,αλλά κάλλιστα κάποιος θα μπορούσε ν'αντιτείνει ότι η ελλάδα δεν ήταν ποτέ κι ούτε θα γίνει ποτέ σύγχρονο κράτος.
  Με την γρήγορη εκδίκαση της υπόθεσης,λοιπόν,περιορίζεται το εύρος της όποιας πίεσης αποπειραθεί ν'ασκήσει η εκτελεστική εξουσία πάνω στον λειτουργό της καρδιάς μας,τον δικαστικό.
  Αλλά καθίστε,πάλι υποβόσκει,σε ένα βαθύτερο επίπεδο,κι άλλος κίνδυνος[που να τον πάρει χαμπάρι ένας απλός πολίτης;Τέτοια χαμπάρια οσμίζονται μόνο οι δικαστές της καρδιάς μας]:
  Ο κίνδυνος[να εκβιάζει η εκτελεστική την δικαστική εξουσία] δε αυτός προδήλως δεν μπορεί ν'αντιμετωπισθεί με τον υποχρεωτικό έλεγχο των Δ.Π.Κ. και Δ.Ο.Σ. των ανωτάτων δικαστικών λειτουργών,διότι δεν αφορά την διάπραξη του αδικήματος της δωροληψίας.Καταλάβατε;Ο έλεγχος δεν αφορά την διάπραξη του αδικήματος της δωροληψίας,μόνο στο σενάριο που ο της εκτελεστικής εξουσίας λειτουργός θέλει ν'ασκήσει πιέσεις στον ανώτατο δικαστικό που διορίζεται.Αυτή η πιθανότητα γίνεται ο κανόνας στην ''επιχειρηματολογία'' των δικαστών του ΣτΕ μας και καταδεικνύει περίτρανα πόσο το ΣτΕ ακολουθεί τον...παλμό της κοινωνίας,μιας κοινωνίας πολύ χαμηλής εμπιστοσύνης που σε κάθε αλλαγή/μεταρρύθμιση προβλέπει ότι ανοίγουν οι κερκόπορτες για να πλακώσουν λιμοί,σεισμοί και καταποντισμοί.
  
  
  
• Στο σκεπτικό 23,έχουμε και ορισμό της ερμηνείας της αναλογικότητας[ή μάλλον έχουμε την πρόβλεψη των δικαστών μας,ότι εφόσον δηλώσουν πολλά που πριν δεν τα δηλώναν,το κράτος θα τους τα πάρει απο φόρους και πρόστιμα,''καθ'υπέρβαση της αναλογικότητας''.Οταν πιάσετε και τους άλλους φοροφυγάδες,ελάτε και σ'εμάς,μοιάζει να λένε οι δικαστές και μπράβο τους:Επιτέλους κι ένας ακριβής συνταγματικός ορισμός για την  αναλογικότητα των βαρών που πρέπει ν'αποφεύγει,κι όχι να συνεισφέρει,ο κάθε πολίτης-λες και στο σύνταγμα υπάρχει γραμμένο και το ύψος του ιδεατού φορολογικού συντελεστή,βάσει του οποίου δύναται να φανερώνεις την πραγματική περιουσιακή σου κατάσταση].
  Επιπροσθέτως,το να δηλώσεις στη Δ.Π.Κ. καταθέσεις άνω των 15.000 καθώς και κινητά αντικείμενα αξίας άνω των 30.000 που φυλάσσεις σε θυρίδες,παραβιάζει και το δικαίωμα...προστασίας των προσωπικών δεδομένων[π.χ. μπορεί να σου την πέσει ο κλέφτης που έχει σταμπάρει την δήλωση σου,και να σε οδηγήσει στην...θυρίδα που φυλάσσεις την κινητή περιουσία σου-δηλαδή υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε διπλή κλοπή απο μια νέα π.χ.συμμορία των 12 που αφού λήστεψε τα καζίνο στις ΗΠΑ θα έρθει τώρα στην Ελλάδα.Μίας εις διπλούν κλοπής,πρώτον,της κατοικίας του δικαστή και,δεύτερον,της θυρίδας της τράπεζας που το θύμα εμπιστεύεται κι εις την οποίαν θα οδηγήσει,με την απειλή περιστρόφου,ο θύτης το θύμα τον δικαστικό λειτουργό μας],
  αλλά κυρίως παραβιάζει το κύρος και τη φήμη των δικαστών-εδώ με δικαστική αθώωση και δεν ξεπλένεται η ρετσινιά,φαντάσου να έχεις κληρονομήσει χρυσές λίρες απο τον παππού και την γιαγιά σου κι αυτό να δηλωθεί επίσημα,δεν σε ξεπλένει απ'το κουτσομπολιό και τα πρωτοσέλιδα ούτε ο νιαγάρας.
  Φυσικά,εν τω μέσω της καταχρηστικής ερμηνείας της ''αρχής της αναλογικότητας''[ή μάλλον της αναλογικότητας της σημασίας που έχει ειδικά για το αξίωμα τους το...''προσωπικό δεδομένο'' κι η''ασφάλεια του ιδιωτικού τους βίου''],οι δικαστές μας ...ξεχνούν ότι σαν μια τρίτη ανεξάρτητη εξουσία,δεν είναι δυνατόν να λογίζονται αναλογικώς στο ίδιο ύψος με ένα απλό πολίτη που δεν είναι ούτε πολιτικός,ούτε και δικαστικός,δηλαδή έναν απλό άνθρωπο που δεν παίρνει ατομικές αποφάσεις τέτοιου εύρους που να επηρεάζουν την ζωή πολλών πολλών άλλων ανθρώπων.
  
  
• Τουλάχιστον στο σκεπτικό 31 οι δικαστές μας παραδέχονται ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα,κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να τους αναγνωρίσει και μια επόμενη διεθνή έκθεση για την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα τους.Παραθέτω πλήρες,εις ένδειξη τεραστίου σεβασμού για τη δικαιοδοτική διάνοια τους,το σκεπτικό:
  Οσον αφορά την ασφάλεια του πληροφοριακού συστήματος πόθεν έσχες,προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι η Διοίκηση έχει λάβει όλα τα μέτρα προκειμένου να ενισχύσει την ασφάλεια του συστήματος και να ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους επέμβασης τρίτων σε αυτό και διαρροής των δεδομένων.Οι κίνδυνοι αυτοί είναι σύμφυτοι με κάθε παρόμοιο σύστημα,είναι δε δυνατόν να ελαχιστοποιηθούν,αλλά όχι να εξαλειφθούν.Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι,βρίσκω ότι εδώ οι δικαστές μας έκαναν μια δυσανάλογη παραχώρηση:Ισως,λέω ίσως,θα έπρεπε να αιτηθούν πρώτα απ'την παγκόσμια ιντερνετική κοινότητα να εξαλείψει τους χάκερς.
  
  
• Στο σκεπτικό 32 οι δικαστές μας ζητούν κάποιο χρονικό περιορισμό στην αρμοδιότητα της ελεγκτικής αρχής να ελέγξει τις Δ.Π.Κ. και τις Δ.Ο.Σ. των υπόχρεων.
  Ούτε που θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν εάν μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση επιχειρούσε να επιβάλλει τους ίδιους χρονικούς περιορισμούς πάνω στο αντικείμενο εργασίας των δικαστικών μας,κι έδινε π.χ.μπόνους σε αυτούς που περαιώνουν γρηγορότερα και όχι σε όλους απο ένα στάνταρ επίδομα ''βιβλιοθήκης'' που ενθαρρύνει την απραξία των δικαστικών αρχών και των υπαλλήλων της.Βέβαια,τέτοια εργαλεία ίσως δεν έχουν στη διάθεση τους οι δικαστές για να κάνουν ταχύτερα τη δουλειά τους,ίσως εξυπηρετούνται μέσω του χαρτομανιού ή των...δακτυλογράφων θέσεις εργασίας και να φοβούνται οι δικαστές μας να γράψουν και μια έκθεση με σκεπτικά...70 σελίδων για τη μεταρρύθμιση της εξουσίας που τους έχει δοθεί.
  Ισως την γράψουν στο μέλλον,όταν θα τους έχει απομείνει χρόνος απ'τον τωρινό αγώνα τους να ελέγχονται και για τις περιπτώσεις παράνομου πλουτισμού τους απ'τους ίδιους τους εαυτούς τους,στα πλαίσια πάντα του ''αυτοδιοίκητου'' και φυσικά εις το όνομα του ελληνικού λαού.
  Εχετε λοιπόν όλα τα εργαλεία ελέγχου,λένε στο κράτος οι δικαστές μας-και σωστά,ελπίζουμε να μη μας ταλαιπωρείτε όταν τα φορολογικά στοιχεία μας μπορείτε να τα διασταυρώσετε απο εφορίες,τράπεζες,συμβολαιογράφους κ.λ.π.
  Οι δικαστές μας ζητούν και διευκρινίσεις εις ότι αφορά το χρονικό διάστημα διατήρησης των σχετικών ηλεκτρονικών αρχείων τους[σε περίπτωση που δεν απαντηθεί η διευκρίνηση που ζητούν,ίσως τότε να ζητήσουν την πλήρη εξάλειψη των χάκερς,τουλάχιστον εν ελλάδι].
  Οπότε,ας κλείσω αυτό το πόνημα με το μήνυμα που εκπέμπεται στο τέλος απ'τους δικαστές σαν συμπέρασμα[και που είναι κι η μόνη σοβαρή συνεισφορά των...70 σελίδων των σκεπτικών με τα οποία απασχολούν το αργόσχολο τομάρι τους],και αφορά όλο αυτό το ψευτοπανηγυράκι του ''πόθεν έσχες'':
  Με τα δεδομένα αυτά,ο σκοπός που επιδιώκεται με την υποχρέωση υποβολής Δ.Π.Κ. μπορεί ν'αναπληρωθεί εν πολλοίς από τις φορολογικές δηλώσεις του υπόχρεου και τα λοιπά στοιχεία που έχει ευχερώς στη διάθεση του το ελεγκτικό όργανο.
  
  
  

Νατάσα Μποφίλιου:Εντεχνη πατριαρχική υποβολή

Ποτέ κανείς δεν έριξε την τιμή του[ούτε και λέρωσε την ψυχή του]λαϊκίζοντας

Περίεργα παιχνίδια παίζουν μερικές φορές οι συμπτώσεις:Το ίδιο σαββατοκύριακο που ο Κ.Μητσοτάκης αποκήρυξε την οικογενειοκρατία,δεσμευόμενος ότι δεν θα βάλει σε κυβερνητική θέση την αδελφή του την Ντόρα,και που πάνω που κάθε πολίτης/ψηφοφόρος ένιωσε ότι επιτέλους γλιτώσε απο την οικογενειοκρατία στην πολιτική ζωή,ήρθε με συνέντευξη της η Νατάσα η Μποφίλιου να ταράξει τα νερά και να υπενθυμίσει στον πανταχού παρών λαϊκισμό[ασχέτως αν αυτός παριστάνει ότι δήθεν δεν καταλαβαίνει,ή,ακόμη χειρότερα,νομίζει ότι η ''οικογενειοκρατία'' είναι κάτι που αφορά μόνο τον γιόκα και την κορούλα που ακολουθεί το επάγγελμα,εκτός κι από τις αντιλήψεις,του πατερούλη] ότι τα γούστα των πολιτικών ταιριάζουν απόλυτα με τα γούστα αρκετά μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων[που τους ενοχλεί η οικογενειοκρατία μόνο στην πολιτική ζωή,τη ζωή των άλλων κι όχι στη δική τους:Πράγματι,η ''επανάσταση''ξεκινά πρωτίστως απο το ''λαό'',Νατάσα,αρκεί κι αυτός να μην είναι σαρξ εκ της σαρκός του πολιτικού συστήματος που τώρα που τελειώσαν τα δανεικά θυμήθηκε να σιχτιρίσει].
Η Νατάσα η Μποφίλιου δήλωσε ότι ψηφίζει ΚΚΕ γιατί οι παππούδες της ήταν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην αντίσταση.Μια ανάλογη δήλωση είχε κάνει κι η Ευα η Καϊλή,μόνο που τον δικό της στενό συγγενή δήλωσε ότι τον φάγανε οι κομμουνιστές.Αμέσως οι μπο-φίλιες δυνάμεις ψάξανε τις χρονολογίες και βρήκαν ότι δεν ταιριάζουν με αυτή την αφήγηση της Καϊλή.Χωρίς να προσδοκώ ότι θα γίνει και κάτι ανάλογο για την Μποφίλιου,αναρωτιέμαι μόνος μου αν οι παππούδες της[και οι δύο στην αντίσταση,οπότε λόγω οικογενειακής ανατροφής και των συνεπαγόμενων αφηγήσεων το κορίτσι δεν θα μπορούσε να ρίχνει κάτι άλλο πέρα απο ΚΚΕ στη κάλπη]πήγαν απο κατοχική πείνα,ή από χέρι γερμανού,ή από χέρι ταγματασφαλίτη,ή μήπως τελικώς πέσανε ηρωικά μαχόμενοι όντας στελέχη του δημοκρατικού στρατού στο Γράμμο και τον Βίτσι,στον λεγόμενο και συμμοριτοπόλεμο.Εντάξει,λίγο δύσκολο είναι να έχει μπερδέψει η Μποφίλιου την αντίσταση με τον εμφύλιο,αλλά δηλώνοντας τροτσκίστρια που ψηφίζει  σταλινικό ΚΚΕ,αφήνει περιθώρια υποψιών.
Ενα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το μπετοναρισμένο ποσοστό του ΚΚΕ που το στέλνει στη βουλή σε κάθε εκλογές,δεν πέφτει ούτε με την αποδημία στον άλλο κόσμο των όσων πολέμησαν στην αντίσταση χωρίς να πεθάνουνε απ'αυτήν και τυγχάνει,είτε να ζουν ακόμη,είτε να έχουν αποδημήσει,αφήνοντας όμως απογόνους.
Ενα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι με αυτή τη λογική που αιτιολογεί την ψήφο της η Μποφίλιου[και που φυσικά δεν είναι η μόνη με τέτοια ''κριτήρια'' ψήφου],κάποιος που θα ήθελε να τιμήσει το γενεαλογικό του δέντρο όπως η Νατάσα,αλλά αυτό το δέντρο δεν πολέμησε τους παππούδες της Μποφίλιου[είτε δεν γούσταρε κανένα απο τα δύο στρατόπεδα,μένοντας αμέτοχο],μπορεί να πάει,βολικότερα,ακόμη πιο πίσω στον χρόνο ώστε να έχει τη δικαιολογία να ψηφίζει π.χ. Κυριάκο Βελόπουλο που είναι με τον Πούτιν και τη Ρωσία,επικαλούμενος τους προπάππους του προπάππου των παππούδων του που πολέμησαν με τον Κολοκοτρώνη,ο οποίος ήταν,ως γνωστόν,με το Ρωσικό κόμμα-αλλά και ήταν επαναστάτης/ηγέτης που πήρε τα βουνά για να ηγηθεί της ελληνικής επανάστασης.Τώρα εαν αυτή ήταν μόνο τοπικής εμβέλειας και σημασίας κι όχι παγκόσμια και για όλους όπως την θέλει η Μποφίλιου,ας μελετήσει την ιστορία κι ίσως δει ότι εκείνα τα χρόνια ήταν η έξαρση της επανάστασης για τη δημιουργία των εθνών κρατών,οπότε κι η ελληνική επανάσταση εντάσσεται σε κάτι ευρύτερο,όπως αρέσει στη Νατάσα-απ'την άλλη λόγω Τρότσκυ,θα την καταλάβω εάν σκεφτεί ότι τη παγκόσμια επανάσταση του κομμουνισμού την υπονομεύουν τα διάσπαρτα και ποικιλώνυμα έθνη κράτη,αλλά αυτά τα διλήμματα έχει η βαθιά σκέψη Ν.Μποφίλιου[και η καθολική ψήφος].

Η Νατάσα δεν έχει μόνο όμως επικριτές,έχει και θαυμαστές.Μερίς του λαού τουιτάρει υπέρ της:

Εντάξει,εδώ η επιβράβευση είναι έμμεση:Μαλακίες δεν λέει μόνο η Μποφίλιου και στο φινάλε η Μποφίλιου δεν είναι πολιτικός.Το κλασικά άσχετο με το θέμα ''ναι αλλά για τους άλλους δεν λέτε τίποτα''-λες κι οι μόνοι άνθρωποι που επιβραβεύονται σε μια κοινωνία είναι μόνο όσοι ψηφίζονται για αντιπρόσωποι.
Υπάρχουν βέβαια και βέροι υποστηριχτές,αν κι η θεωρία τους για την μοναδικότητα της Νατάσας,μπορεί να θεωρηθεί ατομικιστική,αντιαριστερή και κατά την ισότητας.Απ'την άλλη όμως,ας δώσει βάση σε αυτό το υποστηριχτικό της τιμής και της ψυχής της τουίτ:Ισως η Νατάσα ψάχνει για ηγέτη κάπου αλλού εκτός από εκεί που πραγματικά υπάρχει[εντός του εαυτού της]

Και μιας που τη βρίζουν και ναζί χρυσαυγίτες,όποιος είναι αντικομμουνιστής[η απλά δεν μπορεί να διαβάζει ακόμη μετά απο τρία μνημόνια λαϊκιστικές μπούρδες],είναι κι αυτός χρυσαυγίτης-τίποτ'άλλο δεν συγκράτησε απο όσα είπε η Νατάσα:

Κι άλλο ένα κλασικό δείγμα της ελληνικής παιδείας και του δημόσιου διαλόγου που απορρέει εξ αυτής:

Δεν ασχολούμαι με το περιεχόμενο των λόγων της Μποφίλιου,αλλά την κρίνω θετικά εξαιτία της αρνητικής γνώμης που έχω γι'αυτούς που της την είπαν.Ισως γιατί μπήκε μπροστάρης ο σεσημασμένος σεξιστής Τατσόπουλος[αλλιώς φανταζόταν τον ηγέτη η Νατάσα]ξεσηκώθηκε κι αυτό το κύμα ''σεξισμού'' εναντίον της καλλιτέχνιδος.Που να δήλωνε κιόλας ο άμοιρος ο Τατσόπουλος ότι,όχι μόνο έχει πάει με την μισή Αθήνα,αλλά επιχείρησε να την πηδήξει και ολόκληρη,αποτυγχάνοντας-γιατί και οι χυλόπιτες είναι μέσα στο μενού.


Η Νατάσα που τόλμησε να συγκρουστεί και με το λαϊκό αίσθημα που ανακουφίστηκε ακούγοντας τις εξαγγελίες Μητσοτάκη περί συμβολικής κατάργησης της οικογενειοκρατίας που θα συμβεί στην μελλοντική του κυβέρνηση,έγινε βάιραλ,αλλά δεν πτοήθηκε και ανταπάντησε στους χλευασμούς.
Αθελα της η σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα,απλά έκατσε το τάιμινγκ.Αθελα της,παρότι μηρυκάζει κάτι για ισότητα,όχι φυσικά ισότητα στη πάταξη της οικογενειοκρατίας και για  ψηφοφόρους και για πολιτικούς,αλλά ισότητα για την Ευρώπη των καθ'έκαστων λαών εις την οποία πιστεύει,και κυρίως αλληλεγγύη για τα κουσούρια τους-πολύ...αντιτροτσκιστικό το βρίσκω αυτό.Κοινώς,αφήστε μας ευρωπαίοι με την δικτατορία σας στην ησυχία μας,να πορευτούμε όπως πριν]:http://www.lifo.gr/now/people/171613
Σε αυτήν τη Ευρώπη πιστεύει η Μποφίλιου[σε αυτήν πίστευε κι ο Τσίπρας,αλλά ας όψεται που οι παππούδες της πολέμησαν με τον ελας,αλλιώς θα τον ψήφιζε και με τα δύο χέρια],αλλά η απάντηση της δεν μένει στο πολιτικό του πράγματος:Πιστεύει και στη μουσική η Νατάσα,στον έρωτα[κάνε έρωτα,δηλαδή οργανωμένη...πάλη,κι όχι επανάσταση,Νατάσα],στον άθρωπο και γενικώς στα όμορφα[βλέπε βολικά/απλουστευμένα]πράγματα.Επίσης πιστεύει στο δικαίωμα να είναι ο εαυτός της μαζί με τις αντιθέσεις που αυτός κουβαλά.Φυσικά επειδή η Νατάσα δεν αναμασά και δεν υπηρετεί,επαναλαμβάνω δεν αναμασά και δεν υπηρετεί,κανένα στερεότυπο,επικεντρώνεται,σαν ατεχνοέντεχνη λαϊκίστρια,στα δικαιώματα έκφρασης που πηγάζουν εξαιτίας του αντιφατικού εαυτού της[που βασανίζεται απ'τις αντιθέσεις,όπως το να ψηφίζει ΚΚΕ,παρότι δεν συμφωνεί σε πολλά μαζί του,γιατί οι παππούδες της πριν 60 και βάλε χρόνια ήταν στον εαμ/ελας],αλλά δεν αναγνωρίζει την υποχρέωση[που φέρει αυτό της το δικαίωμα]του να δέχεται την κριτική των άλλων που την ακούνε[και στους οποίους προφανώς απευθύνεται],ακόμη και τον χλευασμό.
Η Νατάσα δεν πιστεύει στο φόβο και στη σιωπή,απλά απαιτεί σιωπή απ'τους άλλους που δεν συμφωνούν μαζί της.Είναι και λίγο αυθόρμητη και τα λέει τσεκουράτα,αλλά προσπαθεί,μες στην ανεμοζάλη της να παραμείνει συνεπής στις αρχές και τις αντιθέσεις,συγγνώμη,συνεπής στις θέσεις της που κουτουλάνε λίγο μεταξύ τους.Αλλά τι τα θες;Το κορίτσι είναι γνήσια καλλιτέχνης και μαζί με τον καλλιτέχνη σέρνονται και τέτοιου είδους αντιφατικά βάσανα.
Οπότε,σας δίνει μεν το δικαίωμα η δικαιωματίστρια ανευ υποχρεώσεων Μποφίλιου να συνεχίσετε να πετάτε τη λάσπη σας[πάλι καλά που δεν δήλωσε ότι...παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις της-το μόνο πράγμα που ξέφυγε απο την λαϊκίστικη στερεοτυπία της],να λυσσάτε εναντίον της[η δική της λύσσα για συνέπεια αρχών και θέσεων λέγεται πάθος,η δική σας,εσάς που κριτικάρετε,λέγεται λύσσα κακιά]και ν'αποδεικνύετε τον...βαθύ σεξισμό σας.Τι κι αν πρώτη η Νατάσα δήλωσε ότι:Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό.Αλλά τώρα αισθάνομαι εντελώς παροπλισμένη.
Περιμένει τον αντάρτη των βουνών,τον έχει φανταστεί στο μυαλό της μόνο γένος αρσενικού-εξ ου κι ίσως αισθάνεται παροπλισμένη.Αυτή μόνο θα τον υπηρετήσει,θα παρατήσει την καριέρα στο τραγούδι και θα τραβήξει μαζί του στο βουνό να του πλένει την αντάρτικη καραβάνα,να του πλέκει πουλόβερ και να του τραγουδά αντάρτικα τραγούδια[όπως βλέπουμε και στο τουίτ,υπάρχει κόσμος που την υποστηρίζει πολιτικά αλλά όχι τραγουδοπολιτισμικά.Μακάρι,για την καριέρα της,να βρεθεί ο βουνίσιος ηγέτης που,και θα κάνει την επανάσταση,και θα δώσει άλλο στροφή στη τραγουδιστική καριέρα της].
Γιατί...παλιοσεξιστές που τολμάτε να κριτικάρετε τις δηλώσεις της Νατάσας,μια τέτοιου είδους επανάσταση που ονειρεύεται με κανονικοποιημένο τεστοστερονισμό η Νατάσα,γίνεται μόνο απο άντρες με το άλφα κεφαλαίο.

Αιέν στρεψοδικείν

Προς μια νέα μεθοδολογική προσέγγιση του ελληνικού εμφυλίου πολέμου,ο λέκτορας εθνογραφίας στο τμήμα ιστορίας και εθνολογίας στο Δημοκρίτειο πανεπιστήμιο Θράκης,Βασίλης Δλκαβούκης,τονίζει:Στη συνείδηση των περισσότερων,ακόμη και συναδέλφων μου,ο ελληνικός εμφύλιος είναι υπόθεση των ιστορικών και μάλιστα εκείνων που ερευνούν πολύτιμο αρχειακό υλικό,το οποίο προέρχεται απο τις επίσημες αρχειακές καταγραφές είτε των αντιμαχόμενων παρατάξεων είτε των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων/κρατών της εποχής και ειδικά της Σοβιετικής Ενωσης,είτε ακόμη των μεγάλων δυτικών δυνάμεων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ενεπλάκησαν στην υπόθεση αυτή.Οσοι,με άλλα λόγια,είναι δέσμιοι μιας αντίληψης για την Ιστορία,που θέλει τον ιστορικό ''αντικειμενικό'',ακολουθούν μια θετικιστική μεθοδολογία,μεγιστοποιούν την αξιοπιστία του επίσημου αρχειακού υλικού,και μάλιστα εκείνου που προέρχεται απο κορυφαία αρχεία,κι εντέλει σχηματοποιούν και προτείνουν μια ιστορική αφήγηση ''κορυφής'' για όσα συνέβησαν.
Η γνώση στο επίπεδο αυτό της κορυφής,είναι ασφαλώς αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να ερμηνεύσουμε μια σειρά απο ζητήματα όπως η καθημερινότητα στην ύπαιθρο και στις πόλεις την περίοδο του εμφυλίου πολέμου,η στρατολόγηση των μαχητών,η ιδιαίτερη οπτική συλλογικών υποκειμένων όπως οι γυναίκες,ο βαθμός ιδεολογικής συγκρότησης,η επίδραση της προπαγάνδας,οι τοπικές ιδιαιτερότητες κ.α.
Η ανθρωπολογική προσέγγιση-και για ν'ακριβολογούμε,η εθνογραφία του ελληνικού εμφυλίου πολέμου-με άλλα λόγια η επικέντρωση στη βιωμένη εμπειρία των ανώνυμων πρωταγωνιστών και η ανασύσταση της μέσα από τις βιογραφικές αφηγήσεις,απαιτεί την αποσαφήνιση δυο βασικών επιστημολογικών παραμέτρων για να γίνει πλήρως κατανοητή.
Η πρώτη είναι,με δεδομένο ότι η ανασύσταση των όσων συνέβησαν είναι πάντοτε επιλεκτική,αφού η ιστορική αφήγηση είναι αναγκαστικά αφαιρετική,αξιολογική και ιδεολογικά και κοινωνικά προσδιορισμένη,η περίφημη απαίτηση για ''αντικειμενική ιστορία'' αποδεικνύεται ανέφικτη.Υπάρχουν οι άνθρωποι,και είναι αυτούς που επιχειρεί να συλλάβει η ιστορία.Είναι όμως οι άνθρωποι που ταυτόχρονα επιχειρούν να ερμηνεύσουν τους εαυτούς τους ως υποκείμενα και αντικείμενα της ίδιας διαδικασίας.
Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης για την παραδοχή της υποκειμενικότητας εντάσσεται κι η δεύτερη επιστημολογική προϋπόθεση,στενότερη αυτή τη φορά,που αφορά δηλαδή την ίδια την εθνογραφική κι ανθρωπολογική έρευνα.Σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ''πολιτισμικής κριτικής'',αμφισβητείται η ηγεμονία του παρατηρητή έναντι του παρατηρούμενου κι η δυνατότητα του ν'ανασυνθέτει ''ρεαλιστικά'' την εικόνα του παρατηρούμενου στο εθνογραφικό κείμενο.Ο εθνογράφος του εμφυλίου οφείλει α]να περιγράψει τις συνθήκες παραγωγής του κειμένου του και τους παράγοντες που τυχόν τις επηρεάζουν,
β]να περιλαμβάνει βιογραφικά στοιχεία που σχετίζονται με τους ανθρώπους για τους οποίους θα γράψει
και γ]να περιγράψει τυχόν δεσμούς του με την κοινωνία για την οποία θα μιλήσει.
Πρόκειται για συγκεκριμένες υποχρεώσεις του εθνογράφου που,όπως παρατηρεί ο G.Marcus συνιστούν τον περίφημο ''αναστοχασμό'',αντικαθιστούν δηλαδή ''το αντικειμενικό'' μάτι του παρατηρητή που υποτίθεται ότι διαθέτει ο εθνογράφος με το προσωπικό του εγώ,κι αυτό απο μόνο του σηματοδοτεί απομάκρυνση απο την αφελή παραδοχή της αντικειμενικότητας και του αδιαμεσολάβητου ρεαλισμού.
Παρά το γεγονός ότι η διχοτόμηση του διττού χαρακτήρα της μνήμης[ατομική και συλλογική]είναι γενικά αποδεκτή,η ορολογία που χρησιμοποιείται σήμερα για τη μνήμη διαφέρει,κυρίως ως προς τη νοηματοδότηση του κάθε όρου.Ο όρος ''συλλογική μνήμη'',για παράδειγμα,άλλοτε χρησιμοποιείται εναλλακτικά προς τον όρο ''κοινωνική μνήμη'',ενώ άλλοτε αποκτά περιεχόμενο από το γεγονός ότι,ως μνήμη,είναι κοινή σε μια ομάδα ανθρώπων που συναινούν για μια ιστορία ή αποτελούν μια ''κοινότητα μνήμης'' που προσλαμβάνει όμως κι ενσωματώνει με ενεργητικό τρόπο τη ''δημόσια ιστορία'' της περιρρέουσας κοινωνίας.
Απ'την άλλη μεριά,η πρόταξη του όρου ''κοινωνική μνήμη'' ως ακριβέστερου,συνδέεται κατ'αρχάς με τον εντοπισμό της μνήμης ως ιδιαίτερου είδους λόγου,κοινωνικά δηλαδή φορτισμένου απο το γεγονός ότι παράγεται στο πλαίσιο συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων,που έχουν υποστεί τις συνέπειες του παρελθόντος/ιστορίας με συγκεκριμένο τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση,πάντως,το σημείο στο οποίο φαίνεται να συγκλίνουν όλες οι επιμέρους απόψεις είναι ο δυναμικός χαρακτήρας που παρουσιάζει η κοινωνική μνήμη:Η ίδια η προσωπική αφήγηση ζωής,καθώς συνδυάζει την ατομική με τη συλλογική υποκειμενικότητα και την ''περιρρέουσα ιστορία'' που διεισδύει στην ατομική μνήμη[αν και δεν προσλαμβάνεται ομοιόμορφα απ'όλα τα ατομικά υποκείμενα],είναι το κομβικό σημείο για ν'αντιληφθούμε καλύτερα την αλληλεπίδραση των παραγόντων αυτών στη δυναμική τους διάσταση ως ''ατομική μνήμη'' κατά τη φάση της αφήγησης.
Στην πραγματικότητα,βέβαια,το κρίσιμο μέγεθος δεν είναι η ''ατομικότητα'' ή η ''συλλογική ζωή'',αλλά η ίδια η δράση που θεμελιώνει τόσο το ένα όσο και το άλλο στοιχείο,σε τελική ανάλυση,δηλαδή,η διαπίστωση ότι ο ''εαυτός'' διαμορφώνεται δι-υποκειμενικά μέσα απο τη σχέση του με τον ''άλλον''.

Δεν χρειάζεται πολύ ιστορική φαντασία για ν'αντιληφτείς ότι η ιστορική αφήγηση κορυφής δεν είναι πάντα ολόκληρη η ''αλήθεια'' και μια χαρά το αντιλαμβάνεται αυτό και ο Χαριτόπουλος:

Ούτε για τον Βελουχιώτη αλλά ούτε και για την εαμική αντίσταση ο Χαριτόπουλος έχει κάνει την έρευνα την οποία διαφημίζει στο οπισθόφυλλο:Οι ''εκατοντάδες αντάρτες''[δηλαδή οι απλοί αντάρτες]είναι τ'απομνημονεύματα που αφήσαν οι καπετάνιοι ή οι μαρτυρίες των άμεσα υπαγόμενων στον Βελουχιώτη μαυροσκούφηδων,τα όχι πολύ προσιτά αρχεία υπονοούν κάποιο θησαυρό που έχει ανακαλύψει μόνο ο ίδιος σαν άλλος Ιντιάνα Τζόουνς[ένα ''μη προσιτό αρχείο''-για την ακρίβεια το μοναδικό-είναι ένα ακριβές σχεδιάγραμμα της επιχείρησης στον Γοργοπόταμο που συνέταξε ο Νικηφόρος το...1976 και τ'οποίο διδασκόταν στη σχολή ευελπίδων που παρουσιάζεται στον τόμο 4 της ''εξονυχιστικής έρευνας του],ούτε και συνεντεύξεις χωρικών δεν υπάρχουν,παρά μόνο...φωτογραφίες/πόζες τους με τον Χαριτόπουλο στον βουνίσιο δρόμο προς τα Βελουχιώτικα ίχνη.
Το μόνο που υπάρχει είναι η ογκώδης βιβλιογραφία[αξιωματικών και καπεταναίων του ελας,ξένων ιστορικών κι άλλων αφηγητών απο τα πάνω]και γενικώς η γνωστή υπάρχουσα βιβλιογραφία που αναπαράγεται κι απ'την οποία ο Χαριτόπουλος επιλέγει αποσπασματικά όσα εξυπηρετούν την απο κορυφής αφήγηση του.

• Θερμοπύλες,22 Σεπτεμβρίου 1943.
  Μετά απο αιματηρή συμπλοκή ενός γερμανικού τμήματος απο τη Λαμία με λίγους εφεδροελασίτες κοντά στα στενά των Θερμοπυλών,η γερμανική διοίκηση Λαμίας εκστρατεύει για να τιμωρήσει τους ενοχλητικούς ατάκτους.
  Ο διοικητής του τάγματος Λοκρίδας ίλαρχος Α.Μυλωνάς ήταν σίγουρος πως οι Γερμανοί δεν θα άφηναν το επεισόδιο να περάσει χωρίς ανταπόδοση.Θεώρησε όμως ότι η ιστορική τοποθεσία δεν μπορούσε να εγκαταλειφθεί αμαχητί.Ετσι,τα χαράματα της επόμενης ημέρας,που βγήκε μια αργόσυρτη μηχανοκίνητη γερμανική φάλαγγα απο τη Λαμία προς τις Θερμοπύλες,είχε ήδη παρατάξει απο τη νύχτα όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις του.
  Το ιστορικό στενό το έπιασε ο ατρόμητος Λοκρός,επικεφαλής του λόχου Δρακοσπηλιάς,με ενίσχυση πολυβόλων και τριών όλμων.Οι εφεδρικοί ελασίτες της περιοχής ανέλαβαν ν'αποκλείσουν το μονοπάτι του Εφιάλτη για να μην επαναληφθεί η ιστορία.
  Η θανάσιμη σύγκρουση κράτησε ολόκληρη την ημέρα.Τα γερμανικά αυτοκίνητα ''πήγανε κι ήρθανε ως τη Λαμία τέσσερις φορές κουβαλώντας όλο και νέες δυνάμεις για να κάμψουν την απροσδόκητη αντίσταση των θρασύτατων παρτιζάνων''[Φ.Γρηγοριάδης,Αντίστασις-Πηγή του ο γιος του Νεόκοσμου Γρηγοριάδη και αδελφός του εαμίτη Σόλωνα Γρηγοριάδη,Φοίβος Γρηγοριάδης,που υπήρξε,μεταξύ άλλων,μέλος του αρχηγείου Ρούμελης του ΕΛΑΣ,που ανέβηκε στο βουνό με εντολή της πολιτικής γραμματείας του ΚΚΕ,ενώ υπήρξε και διοικητής δύο διαφορετικών συνταγμάτων του ΕΛΑΣ.Κοινώς,αφήγηση κορυφής από έναν ηγήτορα της εαμικής αντίστασης που μόνο για αντικειμενικότητα δεν σε προδιαθέτει].
  Ομως οι αντάρτες δεν έκαναν βήμα πίσω.Κι όσο έβλεπαν τους Γερμανούς να κάμπτονται,τόσο ο ενθουσιασμός και οι πολεμόχαρες διαθέσεις φούντωναν.
  Πάνω στο ιερό του μένος ο γεμιστής του ενός απο τους τρεις αντάρτικους όλμους που λιάνιζαν ως εκείνη τη στιγμή τους κατακτητές άρπαξε ένα βλήμα και το έριξε στον πυροσωλήνα ανάποδα.Η έκρηξη ήταν τρομερή,ο όλμος κομματιάστηκε κι οι τρεις χειριστές του σκοτώθηκαν.
  Οι Γερμανοί πισωγύρισαν τα μεσάνυχτα στη Λαμία νικημένοι.Το άλλο πρωί τα παρατηρητήρια των ανταρτών αναφέρουν ότι πλησιάζουν καραβάνια χωρικών φορτωμένων τα υπάρχοντα τους.Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι Γερμανοί εκτοπίζουν τους κατοίκους των γύρω χωριών για να τα κάψουν.
  Η αλήθεια είναι άλλη.
  Στα χωριά της Λαμίας,που έβλεπαν προς το στενό,την προηγούμενη ημέρα κάθε δουλειά είχε σταματήσει και όλοι παρακολουθούσαν με κρατημένη την αναπνοή τη μάχη που εμαίνετο στην ιστορική τοποθεσία.Και,όταν αργά τα μεσάνυχτα είδαν τους Γερμανούς να φεύγουν κακοντροπιασμένοι προς τη Λαμία και διαπίστωσαν πως ο ιερός τόπος έμεινε πάλι απαραβίαστος,ξενύχτησαν ρίχνοντας ψωμιά και πίτες στις γάστρες και ετοιμάζοντας διάφορα δώρα.Αυτά τα δώρα έφερναν τώρα στους άνδρες που τους γέμισαν υπερηφάνεια,σχηματίζοντας ολόκληρα καραβάνια.Οι χωρικοί,άνδρες και γυναίκες,ρίχτηκαν απάνω στους αντάρτες με απερίγραπτο ενθουσιασμό και συγκίνηση.Τα δώρα ξεφορτώθηκαν και σωροί απο την αδελφική προσφορά σχηματίσθηκαν στα πόδια των ανταρτών.Κότες,πίτες,κρασιά,φρούτα,κουλούρες ζεστές.
  Οι γερμανικές απώλειες είναι μεγάλες,ενώ οι αντάρτες έχουν μόνο εφτά νεκρούς και 15 τραυματίες.Οπως έγραψε ο ίλαρχος Μυλωνάς,οι άνδρες του ''άφησαν το αίμα αντί για στεφάνι στον τάφο του Λεωνίδα''.
  Η συνεπάκολουθη αυτών των γεγονότων αλήθεια,δεν προσφέρεται στη συνέχεια της από τον Χαριτόπουλο,δηλαδή το εάν ακολούθησαν αντίποινα απο τους Γερμανούς-Οι εργαλειακά επιλεκτικές μαρτυρίες κι οι ερμηνείες που απορρέουν απ'αυτές,ανασυσταίνουν τα καθέκαστα συμβάντα και διά της αποσιώπησης.
  Καθότι λοιπόν ο Χαριτόπουλος κόβει την αφήγηση,εύκολα κανείς μπορεί να υποθέσει τι κίνησε[πέρα απο τον ενθουσιασμό και την περηφάνεια] τους χωρικούς:Για καλό και για κακό,οι χωρικοί των γύρω χωριών φρόντισαν από μόνοι τους να μαζέψουν ότι υπάρχοντα είχαν σε τροφές και να τα προσφέρουν στους αντάρτες,απ'το να περιμένουν να γίνουν βορά στο γερμανικό πλιάτσικο.
  
• Το μεγαλείο των Ελλήνων της υπαίθρου είναι πως οι περισσότεροι συμμερίστηκαν το γεγονός ότι έπρεπε να πληρώσουν και οι ίδιοι οδυνηρό τίμημα για την Αντίσταση.
  Η Καΐτσα,ένα χωριό της Καρδίτσας,έχει πυρποληθεί δύο φορές από τους Ιταλούς και οι χωρικοί με τις οικογένειες τους ζουν υπό άθλιες συνθήκες σε κάτι προχειροφτιαγμένες καλύβες έξω από το χωριό.Οταν ξαναεμφανίζονται οι Βρετανοί για κάποιο νέο σαμποτάζ στην περιοχή,οι χωρικοί στέλνουν μια μικρή επιτροπή με επικεφαλής τον παπά τους.Δεν ζητάνε από τον Βρετανό υπεύθυνο να ματαιωθεί το σαμποτάζ,αλλά να έχει σπουδαιότητα που ν'ανταποκρίνεται στα βέβαια αντίποινα που θα επέφερε.
  Συμπέρασμα:Κάηκε το χωριό με τα σπίτια τους για το σχεδόν τίποτα...
  
  
• Ο Χαριτόπουλος περιγράφει ακόμα μια μάχη ολιγομελής ομάδας ανταρτών μ'ένα γερμανικό τάγμα κοντά στο Αγρίνιο.Οι Γερμανοί αποχωρούν κι επιστρέφουν πάλι στο Αγρίνιο με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες.Ο Χαριτόπουλος παραπονιέται για την μη προβολή αυτών των αγώνων απο μεριάς των Βρετανών:
  Εννοείται πως οι αγώνες των ανταρτών του ΕΛΑΣ συνεχίζουν να παραμένουν άγνωστοι πέραν του ελληνικού χώρου.Η λογοκρισία που έχουν επιβάλλει οι Βρετανοί κρατάει στο σκοτάδι τη δράση τους.Μόνο με την παρέμβαση του στρατηγού Πέιτζετ στον Τσόρτσιλ έγινε κάποια μνεία των πολεμικών επιτυχιών των Ελλήνων.Αναφέρθηκε η ανατίναξη νοτίως του Ολύμπου ενός γερμανικού τρένου κι ο θάνατος απο την έκρηξη ενός Γερμανού στρατηγού και πολυάριθμων αξιωματικών ανάμεσα στους 500 νεκρούς και στους 250 τραυματίες.Αριθμοί που επιβεβαιώθηκαν απο τη γερμανική διοίκηση[Ανδρικόπουλος-Είχε κάθε λόγο να βλέπει σαν θανάσιμους εχθρούς τους Βρετανούς ο Ανδρικόπουλος:Προσπάθησε να οργανώσει δική του αντιστασιακή ομάδα του Βενιζελικού χώρου χωρίς αποτέλεσμα.Βγήκε τελικά στα βουνά με δική του ολιγομελή ομάδα και στην πορεία συνεργάστηκε με το ΕΑΜ,αναλαμβάνοντας μέχρι και τη διοίκηση του συντάγματος πεζικού του ΕΛΑΣ σε Πάτρα και Ηλεία.Λίγο πριν τα Δεκεμβριανά ήταν υπέρμαχος της ρήξης με τους Βρετανούς].
  Μετά ξανάπεσε το πέπλο της σιωπής.
  Μάλλον τ'αντάρτικα χτυπήματα ολιγομελών ομάδων,λίγο πριν ο ΕΛΑΣ αποτραβηχτεί στα υψώματα για να γλιτώσει απ'τις γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Οκτώμβρη του'43,δεν έχουν την ίδια σημασία,ώστε να γίνει γι'αυτά η μνεία που ήθελαν οι συμμετέχοντες σ'αυτό το είδος αντάρτικου,με την βαρύτητα που έχει η ανατίναξη τρένου των εχθρών εις το οποίο επιβαίνουν πολυάριθμοι αξιωματικοί του.
  Εκεί όπου βολεύει όμως την αφήγηση του Χαριτόπουλου,τα αρχεία του φόρειν όφις περιέχουν πληροφορίες για ελασίτικα χτυπήματα εναντίον των Βουλγάρων στην Μακεδονία:
  Οι ελασίτες δεν είναι οι ξενοκίνητοι ''εαμοβούλγαροι'' της ελεεινής προπαγάνδας.Είναι παντελώς ανήθικο να χρεώνονται οι άνδρες του πατριωτικού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ το προπατορικό αμάρτημα του ΚΚΕ.Τ'αρχεία του Φόρειν Οφις περιέχουν πλήθος εγγράφων στα οποία αναφέρονται τα συνεχή κι εξοντωτικά χτυπήματα του ΕΛΑΣ εναντίον των Βουλγάρων στην Μακεδονία και τα οποία αποσιωπούνται επιμελώς.[και,προφανώς εν προκειμένω,όχι απ'τους Βρετανούς]
  Στη συνέχεια ο Χαριτόπουλος χρησιμοποιεί την αφήγηση του Φ.Γρηγοριάδη για να καταδείξει ότι κάποιες φορές γερμανικά αντίποινα κατά αμάχων γίνονταν κι εξαιτίας βουλγαρικής προβοκάτσιας.Κάποιες φορές οι προβοκάτσιες είναι συνεχείς,δηλαδή την εξής μία που παραθέτει-στις υπόλοιπες φορές,εκεί όπου δεν ανακατεύονταν βούλγαροι,το αντίποινο για τα αντάρτικα χτυπήματα ήταν λιγότερη πυρπόληση με λιγότερους νεκρούς,που αν και με καμένα σπίτια,τουλάχιστον παρέμειναν ζωντανοί για να κατοικούν πλέον σε προχειροφτιαγμένες καλύβες,όπως στο παράδειγμα του χωριού της Καρδίτσας που καταγράφηκε πριν:Οι βουλγαρικές προβοκάτσιες,για να εξαγριώσουν τους Γερμανούς εναντίον του ελληνικού πληθυσμού,είναι συνεχείς.Μετά απο μια σύγκρουση Γερμανών με αντάρτες,κάποιοι βουλγαροκομιτατζήδες πλησίασαν στο πεδίο της μάχης,πήραν τα πτώματα δυο Γερμανών,τα τεμάχισαν και τεμαχισμένα τα επέδειξαν στις εχθρικές φάλαγγες που έφθασαν.Οι Γερμανοί αποθηριώνονται.Πυρπολούν την Κλεισούρα κι εξοντώνουν 252 άμαχους κατοίκους της.
• Το φινάλε του εμφυλίου υπαγορεύτηκε μόνο απ'τους εκτός Ελλάδας ενδιαφερόμενους.Αυτό δεν προϋποθέτει όμως ότι και για την έναρξη του εμφυλίου,πάλι οι κατηγορίες δεν εκτοξεύονται προς τον Βρετανικό παράγοντα.Σύμφωνα με τη θεωρία που παρουσιάζει ο Χαριτόπουλος,το Κάϊρο επιζήτησε αυτό το φινάλε γιατί αποφασίστηκε απο τους τρεις μεγάλους συμμάχους,μετά και τη διάσκεψη μεταξύ τους στην Τεχεράνη,ν'ανοιχτεί ένα μέτωπο προς την καρδιά της Γερμανίας[Νορμανδία],ακυρώνοντας τα όποια βρετανικά σχέδια για την Ανατολική Μεσόγειο.
  Δηλαδή:Ενώ οι Βρετανοί είχαν υπόψιν τους να χρησιμοποιήσουν το ελληνικό έδαφος για να κάνουν αποβατικές επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων του άξονα-μέχρι τη διάσκεψη της Τεχεράνης,ταυτόχρονα ήθελαν εντός αυτού του χρονικού διαστήματος οι ανταρτικές ομάδες που θα τους υποβοηθούσαν στις επιχειρήσεις τους,να πολεμάνε αναμεταξύ τους!
  Με την ανατολή του 1944,το αναγκαστικό μορατόριουμ ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ παίρνει τέλος.Τα τμήματα του ΕΔΕΣ,άριστα επανεξοπλισμένα απ'τους Αγγλους και μ'εξασφαλισμένη ανοχή των Γερμανών,περνάνε αιφνιδιαστικά τον Αραχθο.Την αντεπίθεση του ΕΔΕΣ δεν την αποφάσισε ο Ζέρβας,υπαγορεύθηκε απο τη φωνή του Καΐρου.Ο Ζέρβας υπό την εποπτεία των Βρετανών έχει πλέον τόση ευχέρεια κινήσεων όση κι ο Αρης με τον Σιάντο από πάνω του.Ο ΕΛΑΣ αιφνιδιάζεται σε όλο το μέτωπο.
  ''Στις 10 Ιανουαρίου του '44 ο ΕΛΑΣ έχει απωθηθεί και πέραν του Αχελώου και μόνο ο Αρης,μ'ένα τμήμα σκληρά μαχόμενο,κρατάει απεγνωσμένα ένα προγεφύρωμα γύρω απο τη γέφυρα του Μυρόφυλλου.Η κατάσταση θα είχε ανατραπεί σε βάρος του ΕΛΑΣ,αν δεν υπήρχε ο Αρης''[Ζαούσης]
  Και πάνω σ'αυτή τη δύσκολη κατάσταση αιφνιδιασμού κι απώλειας σημαντικών εδαφών που βιώνει ο ΕΛΑΣ,οι Αγγλοι βρίσκουν τη στιγμή ν'αντιληφτούν ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν σε ολική ρήξη με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ-κι αυτή η μεταστροφή ευνοεί...τον ΕΔΕΣ και τους Βρετανούς και ουχί τον ΕΛΑΣ!
  Τώρα η φωνή του Καΐρου διά στόματος Γούντχαουζ ζητάει επισήμως ειρήνευση μεταξύ των δύο οργανώσεων.Ο Στάλιν κι ο Ρούζβελτ έχουν απορρίψει τελεσίδικα τις τυχοδιωκτικές προτάσεις του Τσόρτσιλ για απόβαση στα Βαλκάνια.
  ...Με βάση τα ισχύοντα πολιτικά και στρατιωτικά δεδομένα,οι Αγγλοι κατανοούν ότι δεν είναι σε θέση να προχωρήσουν σε ανοιχτή ρήξη με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ.
  Η ώρα της Βρετανικής απόβασης αναβάλλεται.Αυτό που προέχει τώρα είναι να σωθεί το πιο αξιόλογο στήριγμα τους στη χώρα,ο ΕΔΕΣ.Ενα εναλλακτικό σχέδιο ξεκινάει.
  Τι πιο φυσικό την ίδια συμμαχία να προσδοκούσε και το ίδιο το ΚΚΕ,όταν σαν Χαριτόπουλος παραδέχεσαι ότι η επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του ΕΔΕΣ[επίθεση που κινητροδοτήθηκε απ'την εσφαλμένη υπόθεση ότι οι Γερμανοί αποχωρούν απ'την Ελλάδα]κι η συνέχιση αυτών των αψιμαχιών,έριχνε στα μάτια του λαού τον αντιστασιακό αγώνα και τον ΕΛΑΣ:
  Την πρωτοχρονιά του '44 ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας μεταδίδει μια εκπομπή για την Ελλάδα μέσω της οποίας καλεί τους αντάρτες και τους πολίτες να ενωθούν για την τελική πάλη εναντίον των Γερμανών.Και με επίσημη νότα προς τον Ελληνα πρέσβη στη Μόσχα ο Μολότοφ υποστηρίζει την ίδρυση ενωμένου μετώπου όλων των αντάρτικων ομάδων εν ελλάδι.
  Η φωνή της Μόσχας ακούγεται την κατάλληλη στιγμή[την κατάλληλη και για το ΚΚΕ,όπου η κομματική ηγεσία του είχε πελαγώσει].Η κομματική ηγεσία στην Αθήνα είχε πελαγώσει.Καθώς οι Γερμανοί δεν έχουν αποχωρήσει απο τη χώρα,όπως πίστευε,η επίθεση κατά του ΕΔΕΣ αποδεικνύεται λάθος με σοβαρό κόστος στην ελληνική κοινωνία.Δεν είναι μόνο η συγχορδία ελληνικών και βρετανικών αντιδράσεων που χρεώνουν τον εμφύλιο στον ΕΛΑΣ,έντονη είναι κι η δυσφορία των απλών ανθρώπων για τη συνεχιζόμενη αδερφοκτονία.Η επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον του ΕΔΕΣ επιβεβαίωνε στα μάτια του κόσμου την προπαγάνδα για τον κομμουνιστικό κίνδυνο που απειλούσε τη χώρα[κίνδυνο που τον θεωρεί υπερβολικό,όταν έχει προ ολίγου παραδεχτεί στην ιστορική ξεδίπλωση των γεγονότων ''απο την κορυφή'',δηλαδή ότι ναι μεν ο Στάλιν δεν ενδιαφερόταν να εντάξει την Ελλάδα στο μεταπολεμικό άρμα των σοσιαλιστικών χωρών,το  αδερφό ΚΚΕ στην Ελλάδα όμως ποτέ δεν το αποδέχτηκε αυτό,μένοντας με την απορία του γιατί δεν ενισχύεται πολεμικά απο την ΕΣΣΔ,χωρίς να πάψει να ελπίζει ότι μπορεί ν'ανατρέψει αυτές τις αποφάσεις εν τοις πράγμασι και στο φυσικό πεδίο δράσης του που ήταν τα ελληνικά βουνά]
  Παράλληλα με τους Σοβιετικούς και οΤσουδερός απο το Κάιρο με βρετανική παρότρυνση ρίχνει στο ΕΑΜ το κατάλληλο δόλωμα.Υπόσχεται τώρα αυτό που αρνήθηκε τον Αύγουστο του '43,δηλαδή τη συμμετοχή των αντιστασιακών στην κυβέρνηση,υπό τον όρο να σταματήσει ο εμφύλιος.Η διακαής επιθυμία του ΚΚΕ για επίσημη αναγνώριση και συμμετοχή σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας αναζωπυρώνεται διά στόματος βασιλικού πρωθυπουργού.[Εδώ παρουσιάζεται πως αυτός ήταν ο στόχος εξυπαρχής του ΚΚΕ,κι όχι η δήθεν η μονοπώληση,εκτός του αντιστασιακού αγώνα,και της εξουσίας.]
  ...Αυτό που προσδοκούσαν οι Βρετανοί έγινε και με το παραπάνω.
  Τι ακριβώς προσδοκούσαν οι Βρετανοί,γίνεται λίγο μπερδεμένο στη συνέχεια της εξιστόρησης που αφορά τις συσκέψεις των αντάρτικων ομάδων στο Μυρόφυλλο και στην Πλάκα:
  Οι συνομιλίες ειρήνευσης αρχίζουν στο Μυρόφυλλο στις 12 Φεβρουαρίου 1944.Ο Αρης κρατιέται από τη καθοδήγηση εκτός,μα δεν αντέχει αυτά που γίνονται.Μόλις φτάνουν οι Σαράφης-Ρούσος στο Μυρόφυλλο,πάει να τους συναντήσει.''Γι'άλλη μια φορά ο Αρης αντιστέκεται.Επιμένει στην πλήρη διάλυση του ΕΔΕΣ.Μετά τις συγκρούσεις δεν μένει άλλη λύση''.Οι Σαράφης-Ρούσος προσπαθούν να τον ησυχάσουν.Δεν πρόκειται να συμβιβαστούν εάν οι οργανώσεις δεν ενωθούν στρατιωτικά και πολιτικά υπό έναν αρχιστράτηγο και μια πολιτική επιτροπή.Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία και στους δύο όρους,τότε το μόνο που μένει είναι η επανάληψη των συγκρούσεων κι η διάλυση του ΕΔΕΣ.
  ...Από τις πρώτες μέρες των συνομιλιών στο Μυρόφυλλο είναι φανερό σε όλους ότι δύσκολα θα συνεννοηθούν,είτε για την ενοποίηση των αντάρτικων μονάδων είτε για την πολιτική επιτροπή.Οι εκπρόσωποι του ΕΔΕΣ και του ΕΚΚΑ,πλήρως συντονισμένοι με τον Γούντχαουζ,συζητάνε για να κερδίσουν χρόνο.[Πλήρως συντονισμένοι λόγω ταύτισης των απόψεων τους σχετικά με την ενοποίηση του αντάρτικου υπό τη σκέπη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.''Απόψεις'' που τις διαμόρφωσαν ιδίοις όμμασι βιώνοντας την πρώτη επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του ΕΔΕΣ τον Σεπτέμβριο του '43,αλλά και στις επανελειμμένες αφοπλίσεις της ΕΚΚΑ απ΄'τις ελασίτικες δυνάμεις.Αλλο αυτού του είδους η ταύτιση/σύγκλιση κι άλλο επιμόνως ν'αφήνεις να εννοηθεί ότι οι Βρετανοί προβοκάραν αυτό το σκηνικό ρήξης]
  Το ομολογεί ο εκπρόσωπος του ΕΔΕΣ,Πυρομάγλου:''Θα προσπαθήσω να παρατείνω τις συζητήσεις εις όσον το δυνατόν περισσότερον χρόνον,ώστε ο Ζέρβας να έχει καιρόν να αναδιοργανώσει και να αναδιαρθρώσει τα ένοπλα τμήματα του ΕΔΕΣ''.
  Ανάλογη είναι η συμπεριφορά των Καρτάλη-Ψαρρού παρότι κι οι δυο,περνώντας απο το Κεράσοβο,είχαν δεσμευτεί στον Σιάντο ότι η ΕΚΚΑ θα υποστηρίξει τις προτάσεις του ΕΑΜ.Στο Μυρόφυλλο με την επιρροή του Γούντχαουζ αλλάζουν στρατόπεδο.
  Η ύστατη ελπίδα συνένωσης των αντιστασιακών οργανώσεων,η οποία θα απέτρεπε τον εμφύλιο και θα άφηνε διά παντός εκτός συνόρων τον Γεώργιο και την κυβέρνηση του,χάνεται μεταξύ των χωριών Μυροφύλλου και Πλάκας.
  Τα χαρτιά είναι σημαδεμένα.
  ''Στην πραγματικότητα στη διάσκεψη οι Βρετανοί ήταν εκείνοι που διαπραγματεύονταν με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ κι όχι ο Ζέρβας ή η ΕΚΚΑ.Και γίνεται φανερό πως ο Γούντχαουζ είχε αυστηρή διαταγή να εμποδίσει την ένωση της Αντίστασης καθώς και κάθε πολιτική συζήτηση.Επρεπε οπωσδήποτε να εμποδιστεί και να τορπιλιστεί η σύσκεψη στο Μυρόφυλλο.[Richter]
  Οι συζητήσεις των αντιστασιακών στο Μυρόφυλλο μοιραία φτάνουν σε αδιέξοδο και διακόπτονται.Πουθενά δεν κατορθώνουν να συμφωνήσουν.
  Ο αδιάλλακτος Βελουχιώτης που υποστήριζε ότι έπρεπε να συντριβεί τελειωτικά ο ΕΔΕΣ,μπαίνει στην εξίσωση:
  Ο απογοητευμένος Ρούσος στέλνει ένα σημείωμα στον Σιάντο και προτείνει να τον αντικαταστήσει στις συνομιλίες ο Αρης,μήπως εκείνος πετύχει κάτι περισσότερο.Ο γραμματέας δεν δέχεται ούτε συζήτηση.
  Την ίδια σκέψη με τον Ρούσο κάνει,για άλλους λόγους,κι η αντιπροσωπεία του ΕΔΕΣ.Ο Νικολόπουλος προσφέρεται να γράψει ο ίδιος μια επιστολή στον Ζέρβα για συνάντηση των δυο,αρκεί ο Αρης να του διαθέσει έναν έφιππο αντάρτη του για αγγελιαφόρο.Ο αρχηγός του ΕΛΑΣ συμφωνεί,μα ζητάει να δει το γράμμα του Νικολόπουλου.Ο Ζέρβας δέχεται[ο...τηλεκατευθυνόμενος απ'τους εγγλέζους]την πρόταση κι ορίζεται νέος τόπος συνομιλιών η Πλάκα.Η σύσκεψη μεταφέρεται εκεί κι οι συνομιλίες ξαναρχίζουν στις 27 Φεβρουαρίου.Ο Ζέρβας είναι παρών,ο Αρης όχι.Ο Σιάντος το έχει απαγορεύσει.[Οι Αγγλοι είναι αυτοί που υποτίθεται κάνουν ότι μπορούν για να τορπιλιστεί μια συμφωνία,αλλά είναι ο υπέρ της συνεννόησης Σιάντος που απαγορεύει στον Αρη συμμετοχή στη διάσκεψη.Με βάση τη λογική Χαριτόπουλου ότι το παιχνίδι είναι βρετανικά απόλυτα στημένο για να μην γίνει μια συμφωνία ένωσης,ο Χαριτόπουλος θα έπρεπε κανονικά να επικροτεί την απόφαση Σιάντου.Ηταν ο Βελουχιώτης αυτός που μιλούσε για προδοσία της πολιτικής ηγεσίας που παλινδρομούσε,επιδιώκοντας ''συμφωνίες'' με ΕΔΕΣ και Εγγλέζους.Ηταν αυτός που προέτασσε την ανάγκη άμεσης διάλυσης του ΕΔΕΣ,κι άρα συνέχιση των εχθροπραξιών]
  Στην Πλάκα προκύπτει νέο αδιέξοδο.Μετά από δυο μέρες συζητήσεων στο μόνο που συμφωνούν είναι να διακοπούν οι συνομιλίες.Οι συνεννοήσεις έχουν αποτύχει οριστικά.Η εμφανής υποχωρητικότητα του ΕΑΜ δεν βρήκε ανταπόκριση.Το ΚΚΕ σχεδόν εκλιπαρεί για ενότητα,πλην ματαίως.Η άλλη πλευρά είναι αδιάλλακτη:''Για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης θα πρέπει να λεχθεί ότι,όπως προκύπτει απ'την ανάγνωση των πρακτικών,η αντιπροσωπεία της Αριστεράς επέδειξε ασυνήθη διαλλακτικότητα''[Ζαούσης].
  Οι πάντες περιμένουν τη δικαιολογημένη έκρηξη του ΕΑΜ και την επανάληψη των συγκρούσεων,μα οι εκπρόσωποι του,παρόλο που τίποτα δεν λύθηκε,τίποτα δεν έγινε δεκτό απο όσα πρότειναν,κάνουν μια ανεπάντεχη κίνηση.Με εντολή του ΚΚΕ δηλώνουν επισήμως ότι το ΕΑΜ για χάρη του αγώνα κατά των κατακτητών επιθυμεί την οριστική κατάπαυση των εχθροπραξιών ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ και την υπογραφή συμφωνίας ειρήνης.
  Ο Γούντχαουζ εισπράττει τα εύσημα του Καΐρου για την επιτυχία του.
  Η άρνηση του ΕΔΕΣ να δεχτεί στη διάσκεψη της Πλάκας την ενοποίηση των ανταρτών,αποδίδεται στον ''αξιοθαύμαστο χειρισμό της διάσκεψης από τον συνταγματάρχη Γούντχαουζ και την πλήρη συμμόρφωση του Ζέρβα στις οδηγίες του''[Οικονομίδης].
  Σε τι συμφωνούσαν και σε τι διαφωνούσαν εις ότι αφορά τα μέσα που θα επιτυγχανόταν ο σκοπός της ενοποίησης του αντάρτικου,παραλείπετε απο τον Χαριτόπουλο.Ποιοί ήταν οι όροι πάνω στους οποίους το ΕΑΜ έδειξε ''ασυνήθη υποχωρητικότητα'';[αυτό το ασυνήθη,μάλλον φαντάζει σαν ορισμός του πως ήταν συνήθως και μέχρι τότε το πνεύμα συνεννόησης του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ:Αδιάλλακτο].Αφού δεν μας τα συγκεκριμενοποιεί ο Χαριτόπουλος,ας δούμε τι έγραψε ο αυτόπτης μάρτυρας Γούντχαουζ[Μήλο της Εριδος]:
  Σαν ένοπλη σύρραξη,ο εμφύλιος πόλεμος δεν ήταν κάτι το εντυπωσιακό.Ο φόνος ενός μόνο άνδρα κόστιζε ανυπολόγιστα.Επρεπε να ριχτούν χιλιάδες βλήματα από τη μεγαλύτερη απόσταση βολής και περισσότερο,έστω και μόνο για να φοβηθεί κάποιος.Οι περισσότεροι νεκροί ήταν όμηροι-χαρακτηριστικό αυτού του είδους πολέμου,όπου το σπουδαιότερο ήταν να κατευθύνεται έτσι,ώστε να τονίζεται το πολιτικό πάθος μάλλον παρά η στρατιωτική ικανότητα.
  Αυτός ήταν ο λόγος που έκανε το ΚΚΕ να επιμείνει,ακόμα κι αφού έγινε φανερή η αποτυχία του στον άμεσα αντικειμενικό σκοπό του.Ο ένας μετά τον άλλο οι αντίπαλοι του,εκτός απ'την ουδέτερη ΕΚΚΑ,είχαν εξουδετερωθεί.Ο Ζέρβας είχε απωθηθεί σε μια μικρή περιοχή της Ηπείρου,όπου οι άνδρες του διατηρούνταν στη ζωή με άφθονες ρίψεις από βρετανικά αεροπλάνα.Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,που του είχε επιβληθεί σαν ποινή για την επιθετικότητα του η τέλεια σχεδόν διακοπή του ανεφοδιασμού του,δεν ήταν σε θέση να καταφέρει το τελειωτικό πλήγμα.
  Το σχέδιο του θα είχε επιτύχει μόνο εάν την επικράτηση του στα βουνά την ακολουθούσε,όπως είχε υπολογίσει,η εκκένωση της Ελλάδας απ'τους Γερμανούς,που θ'άφηναν πίσω τους ένα πολιτικό κενό,για να το καλύψει με τη στρατιωτική εξουσία του.Οταν έγινε φανερό ότι οι Γερμανοί δεν έφευγαν,έγινε επίσης φανερό ότι όλο το σχέδιο είχε καταρρεύσει.Αλλά μόνο κατά τα μέσα Δεκεμβρίου το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αναγνώρισε την αποτυχία του.Αφού στα ελληνικά βουνά επικράτησε επί δυο μήνες και περισσότερο μια κατάσταση χάους,απ'την οποία μόνο οι Γερμανοί ωφελήθηκαν,
  το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έδειξε επιτέλους προθυμία για ειρήνευση.
  ...Κυκλοφόρησαν φήμες ότι το ΕΑΜ ετοίμαζε μια σκιώδη κυβέρνηση υπό τον καθηγητή Σβώλο κι ότι για να την υποστηρίξουν,οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή ετοίμαζαν εξέγερση.Στις φήμες αυτές υπήρχε περισσότερη αλήθεια απ'όσο πιστεύτηκε τότε,αλλά δεν επηρέασαν το άμεσο σχέδιο του ΚΚΕ.Η αντεπίθεση του Αρη Βελουχιώτη άρχισε προς τα τέλη Ιανουαρίου και,ταυτόχρονα,το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ διατύπωνε τρεις όρους για σύναψη ανακωχής:-Ο πρώτος ήταν να διατηρήσει η κάθε μια απ'τις δυο οργανώσεις τις θέσεις που θα κατείχε τη στιγμή της καταπαύσεως του πυρός[Βάσιμα μπορεί να υποτεθεί ότι η εαμική ''υποχωρητικότητα''για την οποία κάνει λόγο ο Χαριτόπουλος,αφορά αυτόν τον όρο:Ταυτόχρονα με τις ετοιμασίες για σύναψη ανακωχής,εξαπολύονται επιθέσεις κατά θέσεων του ΕΔΕΣ,ώστε όταν έρθει η στιγμή της συμφωνίας,να ''υποχωρήσει'' απ'αυτές τις πρόσφατα κατακτημένες θέσεις σαν ένα δείγμα ''καλής θέλησης'']
  -Ο δεύτερος,ν'αποκηρύξει ο Ζέρβας τα μέλη εκείνα της οργανώσεως του,που είχαν συνεργασθεί με τον κατακτητή
  -Και ο τρίτος,ν'αρχίσουν αμέσως διαπραγματεύσεις για την ίδρυση ενός ενιαίου αντάρτικου στρατού.
  Κάτω από τη στρατιωτική πίεση του ΕΛΑΣ και τη διπλωματική πίεση της ΣΣΑ,ο Ζέρβας τους αποδέχθηκε και τους τρεις.Ο Βελουχιώτης καθυστέρησε την κατάπαυση του πυρός με μια σειρά τεχνάσματα,ώσπου περιόρισε τον Ζέρβα στην ελάχιστα δυνατή εδαφική περιοχή.[Ο Χαριτόπουλος παρουσιάζει τον Βελουχιώτη να ενεργεί αυτοβούλως,ενάντια στη θέση του κόμματος-Σιάντου και Ιωαννίδη.Συνεπώς,εάν ο Γούντχαουζ κάνει λάθος με το να συσχετίζει αυτή την Βελουχιώτικη συμπεριφορά με την καθοδηγητική γραμμή του ΚΚΕ,θα πρέπει επίσης να καταδειχθεί κι ότι η γραμμή ειρήνευσης που προέκρινε τώρα το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,δεν ήταν παιχνίδι των Βρετανών,αλλά μια αναγκαία αναδίπλωση του ΚΚΕ απέναντι στη πρότερη εσφαλμένη εκτίμηση του ότι επίκειται άμεση φυγή των Γερμανών απ'το ελληνικό έδαφος]
  Η σύσκεψη για την υπογραφή της ανακωχής,όπου πήραν μέρος το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,ο ΕΔΕΣ,η ΕΚΚΑ κι η ΣΣΑ,κάλυψε όλο τον υπόλοιπο Φεβρουάριο.Το ενδιαφέρον της βρισκόταν μόνο στον τρόπο ερμηνείας του τρίτου όρου.[και στον πιο δύσκολο:Την ενιαιοποίηση του αντάρτικου-Λόγος για το πολιτειακό θέμα της μοναρχίας,δεν τίθεται.Θεωρείται μικρότερης σημασίας εκείνη τη στιγμή]
  Οσο για τα δευτερεύοντα σημεία επήλθε γρήγορα συμφωνία.Στις 19 Φεβρουαρίου οι αντιπρόσωποι υπέγραψαν κοινή αποκήρυξη των ταγμάτων ασφαλείας.Η αποκήρυξη απο τον Ζέρβα του Γονατά,του Ταβουλάρη,του Βουλπιώτη κι άλλων μελών του ΕΔΕΣ σαν συνεργατών του κατακτητή,έγινε αποδεκτή.[Εδώ μάλλον έγκειται η...πλήρη συμμόρφωση του Ζέρβα στις απαιτήσεις του Γούντχαουζ]
  Οι ελιγμοί στις συζητήσεις για εξασφάλιση καλύτερων θέσεων στη γραμμή ανακωχής,κράτησαν αρκετά.[Κάπου επάνω σε αυτό το ζήτημα εδράζεται κι η περίφημη...υποχωρητικότητα του ΕΛΑΣ για την οποία κάνει λόγο ο Χαριτόπουλος παραθέτοντας,σχεδόν πάντα,εαμικές πηγές κι ανθρώπους που σχετίζονταν άμεσα με την ηγεσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ]
  Τίποτε απ'όλα αυτά όμως δεν είχε τόση σημασία,όσο το ζήτημα του ενιαίου αντάρτικου στρατού.Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήθελε έναν μόνο αντάρτικο στρατό,κάτω από μια μόνο διοίκηση,υπεύθυνη απέναντι σε ένα και μόνο υπουργό μέσα στην Ελλάδα,που θα εκπροσωπούσε μια και μόνο κυβέρνηση συνασπισμού.Απο λάθος στη μετάδοση με τον ασύρματο,οι αντιπρόσωποι της ΕΚΚΑ και του ΕΔΕΣ έφθασαν στη σύσκεψη ανίδεοι για την έκταση των επιδιώξεων αυτών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
  ...Ηταν αδύνατο να περιορισθεί η σύσκεψη της ανακωχής σε στρατιωτικά ζητήματα.Η ελληνική αντίσταση είχε πολιτικά θεμέλια.Ο εμφύλιος πόλεμος είχε πολιτικές ρίζες και πολιτικές συνέπειες.Η συζήτηση στο κάθε θέμα της ημερησίας διατάξεως γινόταν με πολιτικό πνεύμα,ακόμα κι όταν κρυβόταν πίσω απο στρατιωτική γλώσσα.Κι η ίδια ακόμα η ιδέα για ενιαίο στρατό είχε πολιτικό νόημα-αφού ένας στρατός σήμαινε έναν αρχιστράτηγο,υπεύθυνο απέναντι σε έναν υπουργό πολέμου,που με τη σειρά του θα ήταν υπεύθυνος απέναντι σε μια κυβέρνηση.
  Οι αντιπρόσωποι δεν ήταν δυνατό να μιλήσουν ούτε για έναν συνασπισμό έστω των δυνάμεων τους,χωρίς να παραιτηθούν απο ένα μέρος της ανεξαρτησίας αυτών των δυνάμεων.Αυτό ήταν κάτι που το επιδίωκε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το φοβούνταν όλοι οι άλλοι,σαν απειλή απορροφήσεως τους στα πλαίσια του γενικού στρατηγείου του ΕΛΑΣ.
  Ηταν αδύνατο να μην προσμετρηθεί στην εξίσωση από τους συμμετέχοντες στις διασκέψεις ο πολιτικός παράγοντας κι ο ρόλος του ΚΚΕ.Για όλους,εκτός του Χαριτόπουλου:Είναι διαφορετικό να υποστηρίξεις ότι αυτή η αμοιβαία καχυποψία μεταξύ των αντάρτικων δυνάμεων ευνοούσε τις Βρετανικές επιδιώξεις και το παλιό πολιτικό σύστημα που βρισκόταν στο Κάϊρο,και διαφορετικό να υποστηρίζεις ότι αυτές οι εναντιώσεις ήταν αποκλειστικά έργο ενός ''στημένου βρετανικού παιχνιδιού''.
  Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με την πλειοψηφία των δυνάμεων του είχε κάθε περιθώριο για ''παραχωρήσεις'' και ''αντιπροσωπευτικότερες''κεντρικές πολιτικές εξουσίες προς μια ομαλότερη δημοκρατική εξέλιξη,χωρίς να παραιτηθεί από τυχόν απώτερους σκοπούς κατάληψης της μεταπολεμικής εξουσίας διά της βίας.Αυτή μοιάζει να ήταν κι η αυστηρή διαταγή που είχε ο Γούντχαουζ  για να εμποδιστεί  η ''αντιστασιακή ένωση'',ενώ κι η παράταση των συνομιλιών εξαιτίας του Βρετανικού παράγοντα με σκοπό,σύμφωνα πάντα με τον Χαριτόπουλο[διαμέσου του υπαρχηγού του ΕΔΕΣ,Πυρομάγλου],να αναδιοργανωθούν οι τρωχθείσες δυνάμεις του ΕΔΕΣ,αποδεικνύεται ολίγον άτοπη:Ο Γούντχαουζ εκτιμούσε ότι τελειωτικό χτύπημα κατά του ΕΔΕΣ εκ μέρους του ΕΛΑΣ,ήταν αδύνατο να συμβεί.
  Αντιθέτως,η εαμική πλευρά,θεωρεί στρατηγική ήττα της αριστεράς αυτήν την ανακωχή,καθώς το στρατιωτικό αυτό εγχείρημα,ήταν κατορθωτό.Η ερώτηση όμως που ανακύπτει είναι προφανής:Με τον έλεγχο των τριών τετάρτων της ''ελεύθερης ελλάδας'' απο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,προς τι η λύσσα να εξουδετερωθεί πλήρως ο Ζέρβας;Δεν ήθελε ο ίδιος συμμετοχή σε συνασπισμούς;Ας προχωρούσε μόνο του το ΕΑΜ,όπως κι έκανε στη συνέχεια με την ΠΕΕΑ.Εαν οι Αγγλοι είχαν προαποφασίσει ότι θα φέρουν μετά την απελευθέρωση πίσω τον βασιλιά,σε τι θα τους βοηθούσε πάνω σε αυτό ο Ζέρβας κι η δυναμικότητα του ΕΔΕΣ στο κομμάτι της Ηπείρου που ήταν απομονωμένος;Μόνο για τον διωγμό της εθνικής αντίστασης θα τους ήταν χρήσιμος,ως κόκκινο πανί για να ερεθίζει τον ΕΛΑΣ.Ακριβέστερα,σαν δόλωμα ώστε να μπορεί να διαφανεί η πραγματική σκοπιμότητα των προθέσεων για μονοπώληση της εξουσίας διά της βίας απο το κόμμα που βρισκόταν πίσω απο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.Μια σκιά κι απειλή βίας που μπορούσε ανά πάσα στιγμή ν'ασκηθεί και σαν μέσο για καλύτερη εκκίνηση στο τραπέζι των μεταπολεμικών διαπραγματεύσεων,όπως ακριβώς και ασκήθηκε,λόγω της επικρατούσας άποψης του ΚΚΕ,στα δεκεμβριανά στην Αθήνα[Γ.Ιωαννίδης/Αναμνήσεις]:Εαν καθαριστούν οι ντόπιες δυνάμεις της ''αντίδρασης'',οι Αγγλοι θα βρεθούν προ τετελεσμένων.
  Μια δυνάμει βία που μπορούσε να συνδυάζεται ταυτοχρόνως με την πολιτική διείσδυση-βλέπε ΠΕΕΑ.Αλλά μια ένοπλη βία που πλέον αντιμετώπιζε πολλά μέτωπα,οπότε η αλλαγή τακτικής ήταν επιβεβλημένη.Πολλά μέτωπα που μπροστά τους ο Ζέρβας έμοιαζε για το μικρότερο κακό[κι άρα,εξίσου το ίδιο κι η περιώνυμη βρετανική υποστήριξη του κι η δήθεν τεράστια επιρροή των συνεπειών αυτής της υποστήριξης].
  Γράφει ο Γούντχαουζ,αναλύοντας την κατάσταση με την οποία ήταν αντιμέτωπο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ το πρώτο εξάμηνο του '44:
  Το 1944,το ΚΚΕ αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα όπως και το 1943,αλλά σε οξύτερη μορφή.Αν και αριθμητικά τα μέλη του και πολύ περισσότερο οι συνοδοιπόροι του είχαν αυξηθεί,εξακολουθούσε ν'αποτελεί μειοψηφία στην ελληνική ζωή.[αυτή την ''αναντιστοιχία'' ο Χαριτόπουλος την χρεώνει-που αλλού;-στην κομματική καθοδήγηση.Οι από τα κάτω αποδοχή της εαμικής αντίστασης,ήταν δήθεν πάνδημη.Ο Χαριτόπουλος παρουσιάζει την μαρτυρία του στελέχους του αντάρτικου,Νικηφόρου-να μια ιστορική αφήγηση εκ της κορυφής[του αντάρτικου]που αφήνει να διαφανεί η πρόσληψη των γεγονότων της εποχής από τ'ατομικά υποκείμενα:
  Η ΠΕΕΑ δεν είναι όμως αυτό που δείχνει.Εκτός από τους ενθουσιώδεις που πανηγυρίζουν για την κυβέρνηση τους,δεν λείπουν τα στελέχη του αγώνα,όπως ο Νικηφόρος,που προβληματίζονται:''Δεν είχε η ενέργεια μας εκείνον τον αέρα που έπρεπε να μας δίνει η δύναμη μας και το δίκιο μας,ότι κύριοι,εάν δεν θέλετε,εμείς προχωρούμε κι ελάτε εσείς κοντά μας,γυρεύοντας!Είχε κάτι,σαν να τρομάξαμε και οι ίδιοι με το τόλμημα μας κι έβλεπες τους πανηγυρισμούς μας τους ανακατεύαμε με περίεργες εξηγήσεις,ότι τέλος πάντων,ας φκιάσαμε αυτή την κυβέρνηση,δεν είχαμε σκοπό και να το παρατραβήξουμε.Μια αποδυναμωμένη προκαταβολικά ενέργεια-αυτή ακριβώς την εντύπωση διατηρώ από την ίδρυση της ΠΕΕΑ.Στις συνελεύσεις ωστόσο επαναλάβαινα κι εγώ τους πανηγυρισμούς''.
  Τρομάξαν κι οι ίδιοι με το τόλμημα τους,μήπως γιατί αυτό δεν ανταποκρινόταν σε πραγματικούς συσχετισμούς σταθερών κι εμπεδωμένων δυνάμεων;Το να εξεδήλωνε μια πλειοψηφία του κόσμου την αποστροφή της για το παλιό πολιτικό σύστημα,δεν σημαίνει ότι κι αυτόματα το ''νέο'' που έρχεται να διεκδικήσει μερίδια εξουσίας,είναι αποδεκτό ανεπιφύλακτα.Επιστροφή στην εξιστόρηση Γούντχαουζ:
  Αφού δεν μπορούσε να κατακτήσει και να διατηρήσει την πολιτική εξουσία με δημοκρατικά μέσα,δύο άλλοι δρόμοι του έμεναν:Η ένοπλη βία κι η πολιτική διείσδυση.Κρίνοντας κανείς από τις κατά καιρούς αλλαγές της στρατηγικής του,μπορεί να ισχυρισθεί ότι και τα δυο είχαν τους υποστηρικτές τους,των οποίων οι απόψεις διαδοχικά επικρατούσαν ή υποχωρούσαν μέσα στο Πολιτικό Γραφείο.Ο Αρης Βελουχιώτης ευνοούσε την επαναστατική πολιτική της ένοπλης βίας.Ο Σιάντος ευνοούσε πιθανόν την μετριοπαθέστερη πολιτική της πολιτικής διεισδύσεως.Και τα δύο είδη πολιτικής είχαν δοκιμασθεί το 1943 και κανένα δεν τελεσφόρησε.Αφού δεν υπήρχε τρίτη δυνατότητα,ο μόνος δρόμος το 1944,ήταν η προετοιμασία για το ένα ή και για τα δυο,για μια ακόμη φορά.Αλλά οι δυσχέρειες είχαν αυξηθεί.
  Το εμπόδιο στην ένοπλη βία ήταν ότι η ένοπλη αντίδραση είχε ενισχυθεί.Ο εμφύλιος πόλεμος είχε επιφέρει αποφασιστική μεταβολή στο συσχετισμό δυνάμεων στην Ελλάδα.Η Πελοπόννησος είχε εκκαθαριστεί απο τις οργανώσεις ΕΣ και ΕΟΑ.Η κεντρική Ελλάδα είχε εκκαθαρισθεί απο τον Αθω Ρουμελιώτη και τις ακραίες μονάδες του ΕΔΕΣ.Η βόρεια Ελλάδα είχε εκκαθαρισθεί από την ΠΑΟ.
  Αλλά η ένοπλη αντίδραση είχε πάρει καινούρια μορφή.Υπήρχαν τώρα όχι μόνο τα υπολείμματα των αντιπάλων οργανώσεων,που θεωρητικά βρίσκονταν στην ίδια πλευρά με τον ΕΛΑΣ απέναντι στους Γερμανούς,αλλά και μια διογκωμένη αντίδραση που ήταν ανοιχτά[έστω κι απρόθυμα]με το πλευρό των Γερμανών.Ο εμφύλιος πόλεμος είχε δώσει καινούρια σφοδρότητα στην αντίδραση και των δύο μορφών.
  Ο δεύτερος πιο σκληρός αντίπαλος μετά τον Ζέρβα ήταν ο Τσαούς Αντόν,που είχε επωφεληθεί απο την απασχόληση του ΚΚΕ με την ΠΑΟ και είχε ριζώσει ανατολικά του Στρυμόνα.Λιγότερο σκληρός απ'τον Αντόν,αλλά όχι ευκαταφρόνητος,ήταν ο Ψαρός στη νότια Στερεά.Πιο επικίνδυνες απ'όλους αυτούς ήταν οι δυνάμεις που είχαν εξοπλισθεί απο τους Γερμανούς για να πολεμήσουν τον ΕΛΑΣ,επειδή κατείχαν τις ζωτικής σημασίας περιοχές των πεδιάδων,που έκλειναν τον δρόμο ανάμεσα στις οργανώσεις των βουνών και τους στόχους τους,στις πόλεις.Τα τάγματα ασφαλείας,οι ένοπλοι χωρικοί του Μιχάλαγα,οι δυνάμεις του Πούλου και του Χρυσοχόου,όλοι αυτοί χρωστούσαν την επιτυχία τους στις ακρότητες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
  Και όλοι προσδοκούσαν,σαν αποτέλεσμα,την εύνοια των Συμμάχων.Αυτό ήταν το σοβαρότερο πρόβλημα των κομμουνιστών ηγετών το 1944.Εκαναν πολλές προσπάθειες να εξασφαλίσουν την επέμβαση των συμμάχων με το μέρος τους,αλλά το μίσος κατά του ΚΚΕ έκανε το πρόβλημα πολύ οξύ,για να είναι δυνατή η εκρίζωση του./Μήλο της έριδοςΕξ ου κι η προσπάθεια ''υποχωρητικότητας'' εκ μέρους του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στις συσκέψεις Μυροφύλλου και Πλάκας.Αλλά κι επίσης γιατί δεν χρειαζόταν καμιά ''υπόγεια υποκίνηση'' των Βρετανών για να μη δεχθούν η ΕΚΚΑ κι ο ΕΔΕΣ να μπουν κάτω απο μια ενιαία στρατιωτική ομπρέλα πλειοψηφίας του ΕΛΑΣ και καθοδηγητικού ρόλου απ'τη μεριά του πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ,τα ομολογεί θαυμάσια απο μόνος του ο Χαριτόπουλος,υποσκάπτωντας καίρια όλη την πρότερη ενιαία του ιστορική αφήγηση ''βρετανικής κορυφής'':
  Ενόψει του σχηματισμού αντιστασιακής κυβέρνησης,από το τέλος Ιανουαρίου του 1944 με εντολή της πολιτικής ηγεσίας του αγώνα είχαν αρχίσει με μύριους κινδύνους και ταλαιπωρίες να βγαίνουν στο βουνό τα στελέχη της πρωτεύουσας.
  ...Τελευταίος και πλέον απαιτητικός και δυσκίνητος,εγκαταλείπει την Αθήνα ο Ιωαννίδης μαζί με τον Μακρίδη στις αρχές Μαρτίου.Επιτέλους η ηγεσία του ΚΚΕ καταλαβαίνει ότι το κέντρο του αγώνα δεν είναι η Αθήνα.Το βουνό και η πρωτεύουσα συναντιούνται.
  ...Με την ίδρυση της ΠΕΕΑ η πολιτική καθοδήγηση επιδιώκει να παρουσιάσει προς τα έξω ένα άλλο πρόσωπο,ενωτικό,συμφιλιωτικό.Ενας γενικός εξωραϊσμός αρχίζει και οι πολιτικοί διαφωτιστές εξαπολύονται σε πόλεις και χωριά να επουλώσουν την τραυματισμένη από τον εμφύλιο εικόνα του ΕΑΜ.
  ...Για χάρη της νέας συμφιλιωτικής εικόνας ο Ιωαννίδης με το ΠΓ του ΚΚΕ και τις κομματικές οργανώσεις δεν εγκαταστάθηκαν στη Βίνιανη,την έδρα της ΠΕΕΑ,αλλά σ'ένα κοντινό χωριουδάκι.Ο λόγος ήταν,κατά τον Ιωαννίδη,ότι δεν έπρεπε να δίνεται η εντύπωση πως η κυβέρνηση κηδεμονεύεται.
  ...Ο Αρης φεύγει στη Πελοπόννησο και πίσω του ανοίγουν οι πύλες της κόλασης.Οι Σιάντος-Ιωαννίδης,με τη δύναμη που έχουν αποκτήσει απο το λαϊκό κίνημα,ανοίγουν τα κομματικά τους κιτάπια για να εξοφλήσουν παλιούς και νέους λογαριασμούς.Τώρα,επειδή είναι η εποχή των όπλων,η ''διαγραφή'' για πρώην συντρόφους δεν αφορά μόνο την ιδιότητα του μέλους του κόμματος,αλλά και τη ζωή τους.Η πρόσκληση στο Καρπενήσι ισοδυναμεί με πρόσκληση για τον άλλο κόσμο.Οσοι μαρξιστές δεν ανήκαν στο Κόμμα δεν είχαν δικαίωμα να ζήσουν.Επίσης,όσοι εαμίτες,ακόμη και ελασίτες,δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη ούτε αυτοί έπρεπε να μείνουν ζωντανοί,και φυσικά δεν εδικαιούντο να αναπνέουν οι κάθε είδους ''αντιδραστικοί''.Δεκάδες άνθρωποι που έδιναν τη ζωή τους στον αγώνα ή υπήρξαν κάποτε μέλη του ΚΚΕ,καλούνται στην πρωτεύουσα της Ευρυτανίας και εξοντώνονται.Κι αν αρνηθούν την πρόσκληση ή προσπαθήσουν να διαφύγουν,το Κόμμα θα τους ανακαλύψει όπου κι αν κρύβονται.Το αιματηρό πογκρόμ εναντίον καθενός που έχει προηγούμενα με την καθοδήγηση ή απλώς δεν εμπνέει εμπιστοσύνη γίνεται αδυσώπητο και θα κορυφωθεί τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.Ακόμη κι απο την έδρα του Γενικού Στρατηγείου και του ΠΓ του Κόμματος αρχίζουν να εξαφανίζονται άνθρωποι που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους.Η επίσημη δικαιολογία σε αυτούς που ρωτάνε για την τύχη τους είναι ότι έχουν σταλεί σε αποστολές.
  Η ΠΕΕΑ είναι μια...μπλόφα,έτσι την χαρακτηρίζει ο Χαριτόπουλος στη συνέχεια της αφήγησης του:
  Η ΠΕΕΑ όμως δεν είναι αυτό που δείχνει.Πολύ σύντομα θ'αποδειχτεί μια ανεπίτρεπτη φάρσα της πολιτικής ηγεσίας στους επαναστατημένους χωρικούς και αντάρτες που πίστεψαν κι αγκάλιασαν μια κυβέρνηση βγαλμένη επιτέλους από τα σπλάχνα τους.Πέντε ημέρες μετά την ορκωμοσία της πρώτης ΠΕΕΑ,ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Καΐρου λάμβανε ένα καθησυχαστικό τηλεγράφημα από το βουνό,που σήμαινε,μην ανησυχείτε,προσωρινή είναι η ΠΕΕΑ,μέχρι να μας φωνάξετε στο Κάιρο.Αυτό το τηλεγράφημα,πίσω απ'την πλάτη των αγωνιστών,που καθιστούσε την κυβέρνηση του βουνού ένα προσωρινό διαπραγματευτικό σχήμα,μια πολιτική μπλόφα,πρέπει να χρεωθεί εξ ολοκλήρου στην ηγεσία του ΚΚΕ.Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις και τις δημόσιες δεσμεύσεις,χρησιμοποιούν την ΠΕΕΑ απλώς σαν προθάλαμο για να εισέλθουν στο άντρο της πολιτικής καμαρίλας και της συναλλαγής,την κυβέρνηση του Καΐρου.
  Η ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε την ίδρυση της ΠΕΕΑ με την ''άκρη των χειλέων''.δίχως τη σιγουριά που έπρεπε να της δίνει η θέληση κι η δύναμη του εξεγερμένου εαμικού κόσμου κι η ντε φάκτο εξουσία που κατείχε.Η δική της σιγουριά βρίσκεται στη Μόσχα απ'όπου τα ''σήματα καπνού'' δείχνουν αποδοκιμασία.
  
  
• Η ώρα της απελευθέρωσης πλησιάζει κι οι γερμανικές προετοιμασίες αποχώρησης εντείνονται.Για την ασφαλή αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων θα φροντίσουν τα τάγματα ασφαλείας.Ο Σαράφης για λογαριασμό του ΕΛΑΣ καλεί τα τάγματα να παραδοθούν,εγγυόμενος για την ασφάλεια των μελών τους.Το πλήθος κι η οργάνωση των ταγμάτων ασφαλείας στην Πελοπόννησο τους κινεί στο να μην υπακούσουν και το αιματοκύλισμα πάει σύννεφο:
  Η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη.Αφού τα τάγματα με τις πλάτες των Γερμανών είχαν αναγορευτεί σε δικαστές και δημίους,ήταν βέβαιο ως θα ερχόταν η σειρά τους μόλις η κατάσταση άλλαζε σε βάρος τους.Οι ταγματασφαλίτες δεν ήσαν οι ανώνυμοι Γερμανοί στρατιώτες που γύρισαν στη πατρίδα τους.Ησαν συγκεκριμένα πρόσωπα,συντοπίτες των χωρικών,που είχαν κάψει το σπίτι τους,είχαν σκοτώσει το παιδί τους,είχαν βιάσει την κόρη ή την αδελφή τους.
  Για λόγους δικαιοσύνης πρέπει να σημειωθεί ότι οι αντάρτες του ΕΛΑΣ μικρή μόνο σχέση έχουν με τις ανεξέλεγκτες εκτελέσεις.Τον περισσότερο καιρό βρίσκονταν στο βουνό και λίγοι είχαν ζήσει από πρώτο χέρι τις ωμότητες των ταγματασφαλιτών.[μάλλον οι συγκεκριμένοι ανταρτοελασίτες δεν είχαν...οικογένειες,γονείς συζύγους και αδέλφια-απλά είχαν...φυτρώσει απ'το χώμα]Μάλιστα κάποιοι αξιωματικοί και καπετάνιοι ήρθαν σε σύγκρουση με το πλήθος,το οποίο απαιτούσε να εκτελεστούν επιτόπου οι δωσίλογοι που συλλαμβάνονταν.Τις αυτοδικίες τις διέπραξαν,συχνά με την υποκίνηση πολιτικών από τις τοπικές οργανώσεις,οι εφεδρικοί κι οι παθόντες χωρικοί.Αυτοί είχαν παραμείνει όλο αυτό το διάστημα στα σπίτια τους,είχαν υποστεί τις φρικαλεότητες,κράτησαν τον λογαριασμό ανοιχτό και τον ξεπλήρωσαν με τον τρόπο τους.Κυρίως οι κάτοικοι της Λακωνίας και της Μεσσηνίας όπου έγιναν οι περισσότερες πράξεις αυτοδικίας,μισούσαν θανάσιμα τους δημίους τους.
  Και οι δημόσιες καταγγελίες της Εθνικής Κυβέρνησης εναντίον των ταγμάτων τους εξαγρίωναν ακόμη περισσότερο,αφού τους παρείχαν τη διαβεβαίωση ότι κι ο νόμος είναι με το μέρος τους.Αυτοί που επί χρόνια τελούν μνημόσυνα των σφαγιασθέντων απο τον ΕΛΑΣ,για να συντηρήσουν το εμφύλιο μίσος,εξαπατούν συστηματικά τους οικείους των νεκρών.Οι ταγματασφαλίτες δεν έπεσαν θύματα του ΕΛΑΣ,που είχε και αυτός τεράστιες απώλειες στις συγκρούσεις.Την ευθύνη για το μακελειό στην Πελοπόννησο την έχουν οι Βρετανοί κι ο πρωθυπουργός της ''αναίμακτης απελευθέρωσης'' Παπανδρέου.
  Αρκούσε μία λέξη,μια εντολή για ν'αποτραπεί το κακό και στην Πελοπόννησο,μα δεν την είπαν.
  Οι ταγματασφαλίτες δεν έπεσαν θύματα του ΕΛΑΣ γιατί κι ο ΕΛΑΣ είχε απώλειες στις συγκρούσεις μαζί τους!Εμπρός σε μια τέτοια λοξή γονυκλισία μετ'ευλαβείας του ιστοριοδίφη έναντι του ΕΑΜ,η ιστορική επιστήμη[μετά της ύστερης σοφιστικής]σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
  Αλλά κι ο κλασικός λαϊκισμός σηκώνει επίσης ψηλά τα χέρια του[για να χειροκροτήσει όμως]:Ενώ επισημαίνεται ότι οι ίδιοι οι παθόντες των φρικαλεοτήτων προχώρησαν σε αντίποινα,απ'την άλλη κάτι τέτοιο ήταν,λέει,δυνατόν ν'αποφευχθεί με δήλωση αποκήρυξης των αντιποίνων,καθότι οι πρότερες δημόσιες καταγγελίες την κυβέρνησης του Καΐρου ήταν αυτές που δώσανε αέρα στα πανιά της αυτοδικίας.Δηλαδή η προσωπική εμπλοκή των θυμάτων με τους θύτες τους κι οι διαθέσεις που ξυπνάνε με συνοδεία των αγριότερων ενστίκτων που επωάζει ένας εμφύλιος,εξαρτιόταν απ'τις δηλώσεις κάποιων μακρινών πολιτικών τρίτων.
  Παρ'όλες αυτές τις Χαριτοπούλειες αιτιάσεις για το κακό που κάνουν οι δηλώσεις αποκήρυξης εκ των άνω για τα τάγματα,ο αντιβρετανικός παροξυσμός του Χαριτόπουλου,ακριβώς στη συνέχεια της αφήγησης του,τους κατηγορεί γιατί σιωπούν!
  Οσο η απελευθέρωση πλησιάζει,τόσο μεγαλώνει η ανησυχία αυτών που πρόκειται να έρθουν απ'έξω για την ισχύ και τις προθέσεις του ΕΛΑΣ.Ο αρχηγός της ΣΣΑ συνταγματάρχης Χάμοντ[ο Γούντχαουζ έχει εγκαταλείψει την Ελλάδα απ'τον Ιούλιο]προτείνει στο Κάιρο για λόγους αντιπερισπασμού στον ΕΛΑΣ να αιματοκυλίσει πάλι τη χώρα.''Ενας πόλεμος μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ την παραμονή της απελευθέρωσης θα ήταν μακροπρόθεσμα λιγότερο καταστρεπτικός απο το να μείνει ο ΕΛΑΣ με τα χέρια ελεύθερα μετά την αποχώρηση των Γερμανών''.
  Το Κάιρο επιλέγει πιο πρόσφορη λύση,στην ίδια ανατριχιαστική λογική.Δίνει εντολή στους Βρετανούς αξιωματικούς της Πελοποννήσου,χωρίς να λερωθούν και να εκτεθούν οι ίδιοι,να διατηρήσουν συντεταγμένα τα μισθοφόρα όργανα των Γερμανών.[πως δεν θα εκτεθούν οι ίδιοι αλλά θα διατηρήσουν με δικές τους ενέργειες τους τα όργανα συντεταγμένα;Η ίδια πρότερη τακτική λογική της διατήρησης του ΕΔΕΣ απ'τις αγγλικές λίρες και τα πολεμοφόδια,δεν είχε περάσει απαρατήρητη απ'την εαμική πλευρά και τα μέλη της]
  Στο σύμφωνο του Λιβάνου προβλέπονται αυστηρές κυρώσεις για τους προδότες της πατρίδας[Δημόσιες καταγγελίες/δεσμεύσεις για αυστηρές κυρώσεις με βάση νόμιμες διαδικασίες,κι όχι αυτοδικίες απ΄τη μεριά των θυμάτων πάνω στις ολισθηρές όχθες του χάσματος μεταξύ ''θυτών και θυμάτων'',''αντιδραστικών και προοδευτικών'' κ.ο.κ.].
  Ομως μέλη της κυβέρνησης εθνικής ενότητας,που σχηματίζεται αμέσως μετά,έχουν διαφορετική άποψη,με προεξάρχοντα τον Γ.Παπανδρέου,για τη χρησιμότητα αυτών των εξοπλισμένων απο τους κατακτητές στρατιωτικών τμημάτων.Ο Παπανδρέου παίζει με ανθρώπινες ζωές.Παρά τις πατριωτικές μεγαλοστομίες του σκοπεύει ν'αντιπαρατάξει στον ΕΛΑΣ τα ''συμμαχικώς απαράδεκτα'' τάγματα.Υστερα απο δικές του ενέργειες οι Σύμμαχοι σταμάτησαν να ρίχνουν φυλλάδια στην Ελλάδα εναντίον τους.Επίσης,το Φόρεϊν Οφις έδωσε εντολή στο BBC να σταματήσει τις απευθείας επιθέσεις στα τάγματα,λογόκρινε μάλιστα κι πορισμένες εκπομπές του ελληνικού υπουργείο πληροφοριών για τον ίδιο λόγο[Μαζάουερ-ο πολύς Μαζάουερ κι η δική ερμηνεία/συμπεράσματα πάνω σε περιφερειακής σημασίας γεγονότα,είναι η πηγή του Χαριτόπουλου.Μοιάζουν αυτοί οι ιστορικοί δυτικής καταγωγής[Μαζάουερ,Ρίχτερ,Baerentzen κ.λ.π.],να πλειοδοτούν πάνω στο ποιός θα εξιστορήσει με περισσότερη σφοδρότητα απέναντι στη τακτική των δυτικών συμμάχων:Οσο μεγαλύτερη είναι αυτή η σφοδρότητα,τόσο καλύτερη απόδειξη ''αντικειμενικότητας'' υποτίθεται ότι καταθέτουν στα πράγματα.
  Για μια ακόμη φορά ας τονισθεί:Ενώ μόλις πριν από λίγες γραμμές ο Χαριτόπουλος προέκρινε ως καλύτερη λύση για την άμβλυνση των παθών με τα τάγματα στη Πελοπόννησο μια δήλωση συμμόρφωσης προς όσους ασκούν αυτοδικίες εναντίον τους,όταν φτάνει η στιγμή που έμμεσα-διά της σιωπής-Βρετανοί και Κάιρο δεν στρέφονται εναντίον των ταγμάτων,ίσως ακριβώς για να μην οξυνθούν έτι περαιτέρω τα πνεύματα,αυτό ερμηνεύεται ως προσπάθεια αντιπερισπασμού έναντι του ΕΛΑΣ ώστε να αποβιβαστεί η κυβέρνηση στην Πελοπόννησο[αποβίβαση που τελικά έγινε στην Αθήνα].
  Συνεχίζει ο Χαριτόπουλος την αφήγηση του,''μη μπορώντας'' να θυμηθεί αφενός ότι επιπλέον οπλισμός στα χέρια του ΕΛΑΣ απ'οπουδήποτε κι αν προέρχεται είναι πρόβλημα με βάση τις συμφωνίες του Λιβάνου,αφετέρου με βάση τις ίδιες συμφωνίες η κυβέρνηση του Καίρου πρέπει να εισέλθει στην Ελλάδα συνοδεία συμμαχικών στρατευμάτων[καθότι τακτικός στρατός,κρατικοί μηχανισμοί γενικότερα κ.λ.π. λόγω κατοχής είναι σε κώμα]:
  Συγχρόνως,για να μην περάσει ο οπλισμός των ταγματασφαλιτών στα χέρια του ΕΛΑΣ,Βρετανοί και Ελληνες πράκτορες παροτρύνουν εν κρυπτώ τους αρχηγούς τους να μην παραδοθούν μέχρι ν'αφιχθούν δυνάμεις απ'τη Μέση Ανατολή.
  [αφού μπορεί μεν ο οπλισμός στα χέρια του ΕΛΑΣ να είναι επίφοβος για όσους έχουν κάθε λόγο να μην εμπιστεύονται την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του,αλλά τουλάχιστον οι καλοί και αγνοί ελασίτες θα γλιτώναν τους μετέχοντες στα τάγματα απο τα λιντσαρίσματα των θυμάτων τους.Αρκετά βολική αφήγηση]
  Ολη η προσοχή του Παπανδρέου κι αυτών που πρόκειται να έρθουν απ'έξω επικεντρώνεται στην Πελοπόννησο,εδώ που τα τάγματα φαίνονται ικανά να νικήσουν τον ΕΛΑΣ και να κρατήσουν το πεδίο ελεύθερο.Μάλιστα γίνονται σκέψεις η Εθνική Κυβέρνηση να αποβιβαστεί αρχικά για λόγους ασφαλείας σε κάποια πελοποννησιακή πόλη,όπου θα έχει τη κάλυψη των ταγμάτων,κι όχι στην πρωτεύουσα.Πολύ λίγο ενδιαφέρονται όλοι αυτοί για την αιματοχυσία που θα προκαλέσουν με την τακτική τους.Το μόνο που τους απασχολεί είναι να μεταβληθούν τα τάγματα από οπισθοφυλακή των γερμανικών στρατευμάτων σε εμπροσθοφυλακή των βρετανικών που θ'αποβιβαστούν στη χώρα.Ετσι,την κρίσιμη στιγμή Βρετανοί,Παπανδρέου και βασιλόφρονες συμπίπτουν με τους Γερμανούς κι οδηγούν στην πρόκληση εμφυλίου σκοτωμού κατά την απελευθέρωση.Σεπτέμβριος του '44 κι η Πελοπόννησος σιγά σιγά απελευθερώνεται.Τα τοπικά ελασίτικα τάγματα κυκλώνουν τις πόλεις:Καλαμάτα,9 Σεπτεμβρίου[ο Αρης δεν είναι παρών].Το 8ο και 9ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ κύκλωσαν την Καλαμάτα και κάλεσαν τους ταγματασφαλίτες να παραδοθούν.Με προκηρύξεις και τηλεβόες οι διοικητές των δύο ελασίτικων συνταγμάτων εγγυώνται τη ζωή και την ασφάλεια όσων καταθέσουν τα όπλα.Οι ταγματασφαλίτες με διαταγή του Παπαδόγκωνα,μέσω ασυρμάτου από την Τρίπολη,αρνούνται κι ετοιμάζονται να αμυνθούν.
  Το πρόσωπο-κλειδί στη περιοχή είναι ο Βρετανός αξιωματικός Ντάνιελ Γκίμπσον,ο οποίος είναι σε συνεχή επαφή με τους Γερμανικούς,αλλά,σύμφωνα με τις διαταγές που έχει,αρνείται να επέμβει.Δυο Αμερικανοί αξιωματικοί,εξοργισμένοι απ'τη στάση των Αγγλων,αναλαμβάνουν να διαπραγματευτούν αυτοί την παράδοση.Ο ελληνικής καταγωγής λοχαγός Φατσέας ζητάει ν'ακούσει απ'την ελασίτικη ηγεσία τους όρους της.Ο επικεφαλής καπετάνιος Ακρίτας είναι πολύ ήπιος:
  -Να καταθέσουν τα όπλα κι είναι ελεύθεροι να επιστρέψουν στα σπίτια τους.Κανείς δεν θα τους πειράξει.Εγγυώμεθα για τη ζωή τους.Οσους έχουν λόγο να φοβούνται,μπορείτε να τους συγκεντρώσετε κάπου υπό την προστασία της Συμμαχικής αποστολής.
  Ο Φατσέας μένει εντυπωσιασμένος απ'τη στάση του ΕΛΑΣ,θεωρεί βέβαιο ότι το ζήτημα θα διευθετηθεί.Μπαίνει στην Καλαμάτα για να μιλήσει με την ηγεσία των ταγμάτων μα εκεί έρχεται αντιμέτωπος με μια έξαλλη κατάσταση.Οι δωσίλογοι απαιτούν ο ΕΛΑΣ να παραδοθεί σε αυτούς και δηλώνουν επισήμως στον Φατσέα ότι ''έχουν εντολές να μην παραδοθούν''.
  Εντολές απ'τους μοχθηρούς Βρετανούς;Οχι ακριβώς:Στην αδιαλλαξία πρωτοστατεί ο διορισμένος απ'τους Γερμανούς νομάρχης Μεσσηνίας γιατρός Δ.Περρωτής,ο οποίος έχει πάρει κόσμο στον λαιμό του.Μόνο ο διοικητής της χωροφυλακής Φραγκουδάκης ανταποκρίνεται θετικά.Επιμένει να μη χαθεί η ευκαιρία,αλλά δεν τον ακούνε.Την αδιαλλαξία τους την επιτείνουν οι διαταγές Παπαδόγκωνα κι η πεποίθηση πως οι ελασίτες αδυνατούν να καταλάβουν την πόλη με τον οπλισμό που διαθέτουν.
  Θα δοκιμάσουν μια οδυνηρή έκπληξη
  Πρώτο στοιχείο λοιπόν ότι ξεγελιούνται,νομίζοντας ότι υπερτερούν μαχητικά του ΕΛΑΣ κι άρα θα πρέπει ν'αποφευχθεί το οποιοδήποτε ρίσκο συνοδεύει την παράδοση τους.Εαν το σωστό,αλλά και συμφωνημένο όπως κι εκπεφρασμένο απο τα Παπανδρεϊκά χείλη,ήταν η εθνική κυβέρνηση ν'αποφάσιζε για την τύχη τους και τις ποινές τους,ο ελασίτικος στρατός δεν είχε και μεγάλη αρμοδιότητα επ'αυτού καθώς ήταν ένα κομμάτι,έστω και πλειοψηφικό,που θα εγκολπωνόταν στην εθνική κυβέρνηση[δηλαδή θα ''διαλυόταν''],όπως αυτή είχε αποφασιστεί να δημιουργηθεί μεταπελευθερωτικά μέσα απ'τις συμφωνίες του Λιβάνου.
  Συν τοις άλλοις υπήρχε το εμπεδωμένο γεγονός της οξυμένης ατμόσφαιρας.Οι μάχες μεταξύ ΕΛΑΣ και ταγμάτων στη Πελοπόννησο βαστούσαν καθημερινά απο τον απρίλιο του '44:Αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ ανταρτών της αντίστασης και δοσιλόγων/συνεργατών της ήταν δεδομένο ότι θα καλλιεργούσε τον φόβο και την καχυποψία στα μέλη της δεύτερης,κάνοντας τα εξαιρετικά διστακτικά στο να παραδοθούν σε ελασίτικα χέρια.
  Δεύτερον,ο ίδιος ο Χαριτόπουλος έχει περιγράψει απο τα πριν και το αντιεαμικό κλίμα της Πελοποννήσου που δεν σήκωνε αντάρτικα κινήματα[ούτε καν εδεσίτικα υπό αγγλικές ευλογίες],παρά μόνο κινήματα ταξικού τύπου[δηλαδή αντικομμουνιστικά],όπως επίσης και το βεβαρημένο μητρώο που έχει δημιουργήσει για λογαριασμό των υπηρετούντων σε τάγματα ήδη απο το καλοκαίρι του '43 ο Παπαδόγκωνας,μετατρέποντας την πιο αξιόλογη αντιστασιακή οργάνωση της περιοχής[ΕΣ]σε καθαρά αντικομμουνιστική οργάνωση.
  Τρίτον,ο αμερικανός λοχαχός Φατσέας που αναλαμβάνει να διαπραγματευτεί την παράδοση,ακούει τον ελασίτη καπετάνιο να του δίνει την άδεια να πάρει όσους έχουν κάθε λόγο να φοβούνται υπό την προστασία της συμμαχικής αποστολής,αλλά και πάλι οι ταγματασφαλίτες αρνούνται.
  Το μάταιο της επέμβασης εν μέσω βρασμού των παθών μάλλον δικαιώνει τον Γκίμπσον κι όσους τον ''διατάξανε''.Αναφέροντας ο Χαριτόπουλος τις επαφές μεταξύ γερμανών και βρετανών αξιωματικών,έχει καλλιεργήσει στο μυαλό του ήδη την εντύπωση ότι αφού τα τάγματα δημιουργήθηκαν μόνο,δήθεν,εξαιτίας της γερμανικής πρωτοβουλίας με υλικά κάποια ''άβουλα'' άτομα,φτάνει και μόνο μια από τα πάνω διαταγή αυτών[βρετανών]που τώρα ''αντικαθιστούν'' τους γερμανούς,για ν'αποστρατευτούν ειρηνικά οι ταγματασφαλίτες.Ισα ίσα όμως,εαν ο Γκίμπσον είχε μπροστά του την πραγματική εικόνα,διαμέσου των επαφών του με τους γερμανούς αξιωματικούς,γιατί να μην ήξερε από πρώτο χέρι το μάταιο κάθε επέμβασης του,ανεξαρτήτως ''εντολών/διαταγών''[και γιατί,επίσης,αυτές οι εντολές να μην λειτουργούσαν αντίστροφα,βάσει των επιτόπιων αναφορών των επιτετραμμένων βρετανών αξιωματικών προς τους ανωτέρους τους;]
  
• Φτάνει κι η ώρα του Μελιγαλά.Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά:
  Μελιγαλάς,13 Σεπτεμβρίου[ο Αρης δεν είναι παρών-Για ένα μυστήριο λόγο,παρότι ο Βελουχιώτης είναι σταλμένος στη Πελοπόννησο απο το ΠΓ του ΚΚΕ,συνεχώς...κάπου λουφάζει-και μάλιστα την πιο κρίσιμη στιγμή της αποστολής του:Της απελευθέρωσης των κατά τόπου περιοχών της Πελοποννήσου απ'τα γερμανικά στρατεύματα που αφήνουν ακάλυπτα τα τάγματα ασφαλείας.Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές φορές,πάντα στα πλαίσια της σκοπούμενης ιστορικής αγιογραφίας του Βελουχιώτη εκ μέρους του Χαριτόπουλου,ο Χαριτόπουλος παρεμβάλλει τις βελουχιώτικες ''προφητείες'' περί της αντίστασης που θα προδοθεί,περί των Αγγλων που θα περάσουν στην Ελλάδα την πολιτική που τους συμφέρει κ.ο.κ.Δεν είναι περίεργο να μην είχε αναλογιστεί ο Βελουχιώτης το επακόλουθο αυτών των ''προφητειών'',δηλαδή ότι οι νυν ταγματασφαλίτες θα είναι μεταπελευθερωτικά ένα μέρος των χωροφυλάκων;Καθόλου περίεργο καθότι ο Βελουχιώτης-και βέβαια το ΚΚΕ-φυσικά και το είχε υπολογίσει,απλά το να αναφερθεί δεν βολεύει και τόσο την Χαριτοπούλεια αφήγηση]
  Η κωμόπολη της Μεσσηνίας θεωρείται το απόρθητο οχυρό των ταγμάτων κι όχι άδικα.Τον Μελιγαλά υπερασπίζονται περίπου 1200 ταγματασφαλίτες με γερμανικό οπλισμό και διοικητή τον ικανό ταγματάρχη Δ.Παπαδόπουλο.
  Το δράμα επαναλαμβάνεται.Οι πολιορκημένοι δωσίλογοι με επικεφαλής τον διασωθέντα από την Καλαμάτα νομάρχη Περρωτή κι εντολή Παπαδόγκωνα αρνούνται να παραδοθούν.Ομοίως οι Βρετανοί αξιωματικοί αρνούνται κάθε πρόταση μεσολάβησης.
  Ενας λόχος ταγματασφαλιτών υπό τον Χ.Μπένο έχει αποκλειστεί στο Κοπανάκι κι οι ελασίτες ζητούν την παρέμβαση ενός Βρετανού αξιωματικού,για ν'αποφευχθεί η μάχη,δίνοντας όλες τις απαιτούμενες εγγυήσεις.Εκείνος,αν και το επιθυμεί,αδυνατεί να παρέμβει.Συναισθανόμενος όμως τις ευθύνες του,τηλεγραφεί στο Κάιρο:''Για λόγους ανθρωπιστικούς,αν μη τι άλλο,κάντε κάτι ή εξουσιοδοτήστε με να ενεργήσω σαν μεσολαβητής.Με έχει ήδη πλησιάσει αξιωματικός του 9ου συντάγματος του ΕΛΑΣ ζητώντας μου να μεσολαβήσω ανάμεσα σ'εκείνους και στα τάγματα ασφαλείας που είναι παγιδευμένα στο Κοπανάκι.Σύμφωνα με τις οδηγίες σας αδυνατώ να το κάνω.Καταλογίζεται μεγάλη ευθύνη στη Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή κι η θέση μας είναι πολύ δυσάρεστη''.[L.Baerentzen,''Η απελευθέρωσις της πελοποννήσου'']
  Τελικώς ο παγιδευμένος λόχος ταγματασφαλιτών στο Κοπανάκι,ενώ έχει σχεδόν συμφωνήσει να παραδοθεί,κατορθώνει να διαφύγει και να μπει στο Μελιγαλά στις 12 Σεπτεμβρίου.Λεπτομέρειες για το τι και με ποιόν τα συμφώνησε κι αν ο Βρετανός αξιωματικός πήρε θετική απάντηση στο αίτημα του,ο Χαριτόπουλος δεν παραθέτει,παρά προσπερνά την συνέχεια των γεγονότων σε τρεις γραμμούλες.Οπότε,βάσει λογικών υποθέσεων,προκύπτουν τα εξής:
  Εχει συμφωνήσει να παραδοθεί ένα τάγμα που βρίσκεται κοντά στην απόρθητη φωλιά-οχυρό των ταγμάτων ασφαλείας;Αυτό λογικά μπορούσε να γίνει μόνο με μεσολάβηση του Βρετανού αξιωματικού και,σε αντίθεση με τις διαταγές που είχε πρότερα,με διαταγή απο το Κάιρο ύστερα απο αίτημα του.Τελικά όμως ο λόχος του Μπένου την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια-αυτό δεν καταδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η αγγλική παρέμβαση δεν μπορούσε εκείνες τις στιγμές ν'αποσβέσει το συσσωρευμένο μίσος;
  Στη συνέχεια περιγράφεται η εισβολή του ΕΛΑΣ:Στις 13 Σεπτεμβρίου η επίθεση του ΕΛΑΣ αρχίζει.Η μάχη είναι σκληρή,αδυσώπητη και θα διαρκέσει τρεις ημέρες χωρίς ανάπαυλα.Στον Μελιγαλά δεν υπάρχει βοήθεια από τον κόσμο προς τους ελασίτες.Με όσα έχουν διαδοθεί,η στάση των κατοίκων είναι εχθρική.Με όσα έχουν διαδοθεί,ειδάλλως μετά χαράς οι κάτοικοι του συγκεκριμένου χώρου θα παραδίνονταν.Μόνο που σε αυτόν τον χώρο συνέρρεαν καθ'όλη τη διάρκεια της ελασίτικης απόβασης στη Πελοπόννησο χιλιάδες κόσμου,χιλιάδες απλού κόσμου κι όχι μόνο ταγματασφαλίτες,κουβαλώντας και τα υπάρχοντα τους.Να φοβόντουσαν άραγε τις...διαδόσεις περί κατάσχεσης της περιουσίας τους για κάλυψη των ελασίτικων αναγκών;Να μη θέλανε με το ζόρι να στρατευτούν στις ανάγκες του ελασίτικου αντάρτικου;Οπως και να'χει,είχαν συρρεύσει απο τα πριν στη περιοχή του Μελιγαλά και οι όποιες ''προκαταλήψεις''τους εναντίον των τακτικών του ΕΛΑΣ,ήταν εντυπωμένες στο μυαλό τους από τα πολύ πριν,κι όχι ύστερα απ'τις διαδόσεις για πρόσφατες εκτελέσεις του ΕΛΑΣ σε όσες περιοχές παραδίδονταν στα χέρια του,όπως ισχυρίζεται ο Χαριτόπουλος για να κουμπώσει την αφήγηση του περί δήθεν συνωμοτικού αγγλικού σχεδίου που πέτυχε τον σκοπό του,μοιράζοντας αμοιβαία καχυποψίες κι έχθρες,γεννώντας ένα νέο μίνι εμφύλιο πριν την τελική απόβαση των Βρετανών μετά της κυβέρνησης του Καΐρου στην απελεύθερη Ελλάδα.
  Ο ίδιος εξάλλου ο Χαριτόπουλος έχει φροντίσει ν'αναφέρει ''απ'έξω απ'έξω''[όχι λόγω αντικειμενικότητας,αλλά γιατί είναι κάτι που μετά απο τα τόσα χρόνια αναφορών,μαρτυριών,ιστορικών ερευνών κ.λ.π. που μεσολάβησαν απ'τα τότε γεγονότα,δεν μπορεί ν'αποκρυφτεί]τον ρόλο που διαδραμάτισε το ακραίο στέλεχος που έστειλε το ΚΚΕ σαν γραμματέα του ΕΑΜ Πελοποννήσου,ονόματι Μπλάνας.Οπως επίσης δεν μπορεί ν'αποκρύψει[αν κι είναι κάτι που βολεύει την αφήγηση του καθώς ρίχνει το βάρος των εκτροπών μόνο στην ηγεσία του ΚΚΕ]τις εντολές Σιάντου,μετά τη συμφωνία του Λιβάνου[το αντάρτικο και οι ομάδες του θ'απορροφούνταν στον εθνικό στρατό],για ''εκκαθάριση των μετόπισθεν''.
  Ο Χαριτόπουλος ισχυρίζεται ότι αυτή η εντολή εφαρμόστηκε μερικώς και περιορισμένα σε Μακεδονία,Θεσσαλία και Ρούμελη,αλλά εκτεταμένα στη Πελοπόννησο.Κοινώς:Αν και τα τάγματα ασφαλείας ιδρύθηκαν για προστασία των κατοχικών κυβερνήσεων και στρατευμάτων,η ιδιαίτερη αύξηση της στελέχωσης τους στη Πελοπόννησο,πριμοδοτήθηκε απο το ΚΚΕ.Οσοι στελέχωσαν αυτά τα πελοποννήσια τάγματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν πήγαν από αγάπη για τους Γερμανούς,αλλά για να ξεφύγουν από την εαμική καταδίωξη.
  Στις 15 Σεπτεμβρίου ο Μελιγαλάς πέφτει.Ενα άγριο κύμα βίας ξεσπάει απο εφεδρικούς και κατοίκους των γύρω περιοχών που εισβάλλουν πίσω από τους αντάρτες.Η συσσωρευμένη μήνις πίπτει επί δικαίους και αδίκους.Η μανία εκδηλώνεται αρχικά στα σπίτια των προδοτών[πως τα ξεχώρισαν;Τα είχαν σημαδεύσει με σπρέι από τα πριν;]που τους βάζουν φωτιά,και οι ηγέτες των ανταρτών επεμβαίνουν για να σταματήσει το κακό.Μα το μίσος είναι απέραντο.Το πλήθος δεν δαμάζεται.Η μανία του μεγαλώνει και οι συγκεντρωμένοι απαιτούν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους,να εκδικηθούν προσωπικά τους δολοφόνους των δικών τους.Δεν χαρίζονται ούτε στους αντάρτες φρουρούς,τους οποίους προπηλακίζουν.
  Τότε εμφανίζεται ο Αρης.Αν κάτι απεχθάνεται ο αρχηγός του ΕΛΑΣ είναι η αναρχία και οι αυθαιρεσίες.Αμέσως δίνει διαταγή ν'απολυθούν οι γέροι,όσοι είναι κάτω των 20 ετών κι όλες οι γυναίκες.Με εντολή του συγκεντρώνονται οι αρχηγοί των ταγματασφαλιτών για να φυγαδευτούν μυστικά στις φυλακές της Καλαμάτας.Οσο είναι στην πόλη ο αρχηγός του ΕΛΑΣ,η παρουσία του συγκρατεί τους μαινόμενους [έχει και την ανάλογη στρατιωτική δύναμη για να συγκρατήσει τους αγανακτισμένους,σε αντίθεση με τους Βρετανούς].
  Δίνει εντολή κι απομακρύνονται απο την κωμόπολη,παρά τις διαμαρτυρίες τους,οι εφεδρικοί που έχουν μπει και αλωνίζουν [οι εφεδρικοί του εαμ/ελας:Υποτίθεται ότι στη συγκεκριμένη περιοχή,με βάση όσα έγραφε λίγο πριν ο Χαριτόπουλος,οι μαινόμενοι ήταν οι...αυθόρμητα αγανακτισμένοι απλοί άνθρωποι που είχαν υποστεί βασανισμούς από τα τάγματα.Τελικώς φαίνεται ότι ήταν μια βεντέτα μεταξύ ελασιτών και ταγματασφαλιτών].
  Δυστυχώς ο Αρης δεν μένει στον Μελιγαλά.Με την κύρια δύναμη των ανταρτών θα φύγει σχεδόν αμέσως για τους Γαργαλιάνους,την άλλη ισχυρή βάση των ταγμάτων.[άλλη μια έμμεση παραδοχή ότι ακόμη και με την Βρετανική παρέμβαση-παρέμβαση αξιωματικών και ουχί στρατιωτικών δυνάμεων αποτροπής-τα πνεύματα δύσκολα θα μπορούσαν να μην κρατηθούν οξυμένα.Σε ολόκληρο Βελουχιώτη και με την τεράστια φήμη που τον συνόδευε,δεν υπάκουσαν οι μαινόμενοι]
  Οι μαυροσκούφηδες που συνοδεύουν τον αρχηγό είναι κατηγορηματικοί για όσα αναληθή λέγονται ακόμη εναντίον του:''Οι σφαγές δεν ήταν έργο του Αρη.Δεν έχει καμιά σχέση με τα πτώματα.Αφήσαμε τα άλογα στη χαράδρα,γυρίσαμε,τα πήραμε και φύγαμε στους Γαργαλιάνους.Δεν πειράξαμε κανέναν.Το τι κάνανε μέσα τα τμήματα,δεν ξέρουμε...Εμείς φύγαμε[Συνεντεύξεις μαυροσκούφηδων].
  Μετά την αποχώρηση του Αρη εξαπλώνεται το χάος.Αυτοί φύγανε,δεν ξέρουνε τίποτα.Τα ελασίτικα εναπομείναντα τμήματα απλά δεν υπάκουσαν στις Βελουχιώτικες διαταγές ή τις παρεξήγησαν ή απλά δεν ήταν δυνατόν να συγκρατηθούν τα πάθη[είτε με Βελουχιώτικη είτε με βρετανική παρέμβαση].Ούτως ή άλλως πάντως,αυτός ο ιστορικός ισχυρισμός πάσχει,για μια ακόμη φορά,στη διαλογή της πηγής του:Είναι δυνατόν οι αφοσιωμένοι στον Βελουχιώτη μαυροσκούφηδες ν'αποτελούν αδιάψευστη ιστορική μαρτυρία που την κραδαίνει ως ''απόδειξη'' των λεγομένων του ο Χαριτόπουλος;
  Οι φυγαδευθέντες στην Καλαμάτα αρχηγοί των δωσιλόγων και των ταγματασφαλιτών δεν είχαν καλύτερη τύχη.Σε αυτά τα μέρη οι άνθρωποι δεν ξεχνάνε ποτέ,το κρατάνε όσο να έρθει η ώρα της εκδίκησης.Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου οι δωσίλογοι μεταφέρονται από τις φυλακές με ένα λεωφορείο για να δικαστούν στον κινηματογράφο ''τριανόν'',που έχει διαμορφωθεί σε δικαστήριο.Στην πλατεία τους περιμένει ένα αγριεμένο πλήθος από την πόλη και τα γύρω χωριά που έχουν χάσει δικούς τους ή έχουν υποστεί οι ίδιοι τη δράση τους.
  ''Μόλις τους οδήγησαν στην κεντρική πλατεία,πολλοί παρευρισκόμενοι διέσπασαν την πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ και μέσα σε δέκα λεπτά ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου μερικούς απ΄τους αιχμαλώτους,ενώ άλλους τους κρέμασαν από τα φανάρια.Ηταν η πρώτη τους ευκαιρία να εκδικηθούν και δεν θα την άφηναν''[Μαζάουερ].Αν το έργο ήταν στημένο,το πάθος ήταν γνήσιο.Εαν το πάθος ήταν εμπεδωμένο,καμιά σκηνοθεσία δεν θ'άλλαζε το σενάριο.
  Το σενάριο που είχε εκπονήσει και διατρανώσει η κυβέρνηση του Καΐρου,ήταν ότι τα μέλη των ταγμάτων θα δικαστούν νόμιμα απο την εθνική κυβέρνηση-κι όχι σε ανταρτοδικεία που στήνονται δημόσια σε κινηματογράφους.Σε αυτή τη τακτική δεν βλέπει ο Χαριτόπουλος υποκίνηση των παθών και όξυνση τους,αλλά μια δικαιολογημένη εκδίκηση.Ναι μεν,κατά Χαριτόπουλο,ο αρχηγός του ΕΛΑΣ απεχθάνεται την αναρχία και τις αυθαιρεσίες,αλλά όταν καταφτάνει δε στον Μελιγαλά και δίνει εντολή να φυγαδευτούν οι αρχηγοί των ταγματασφαλιτών μυστικά στις φυλακές Καλαμάτας:Ο Περρωτής διαμαρτύρεται για τη ''σύλληψη'' στον αρχηγό και ισχυρίζεται θρασύτατα ότι έχει ευεργετήσει τους κατοίκους απο τη θέση του νομάρχη.
  ''Εμείς δεν σε πειράξαμε'',του απαντάει σαρκαστικά ο Βελουχιώτης.''Θα πας στη Καλαμάτα να σε δικάσουν οι πατριώτες σου για τα καλά που έκανες''.Και τους δίκασε το αγριεμένο πλήθος συμπατριωτών στη πλατεία του κινηματογράφου...
  
  
• Γαργαλιάνοι,22 Σεπτεμβρίου.
  Αρχηγός των 800 ταγματασφαλιτών που υπερασπίζονται την κωμόπολη είναι ένας σκληρός πολεμιστής,ο ταγματάρχης Παν.Στούπας,που έχει οργανώσει υποδειγματικά την άμυνα.
  Αφού έγινε φανερό ότι τα τάγματα ηττώνται παντού απο τον ΕΛΑΣ,το Κάιρο αναθεώρησε τη στάση του κι οι νέες οδηγίες προς τους Βρετανούς αξιωματικούς είναι να μεσολαβήσουν για τη σωτηρία τους.[Δηλαδή οι Βρετανοί ανέμεναν ότι οι υπέρτερες ελασίτικες δυνάμεις θα...ηττούνταν,κι όχι μόνο θα φθείρονταν,απο τις κατώτερες δυνάμεις των ταγματασφαλιτών-ουάου!
  Οσο για τη μεσολάβηση της σωτηρίας τους,ο Χαριτόπουλος πάλι ''ξεχνάει'' ότι είχε συμφωνηθεί όλοι οι ''δωσίλογοι και αντιδραστικοί'' θα δικαζόντουσαν σε δικαστήρια με νόμους που θα νομοθετούσε η εθνική κυβέρνηση]
  Η Συμμαχική Αποστολή δραστηριοποιείται αμέσως κι ο επικεφαλής Ντάνιελ Γκίμπσον έρχεται σε επαφή με τον Αρη για να διαπιστώσει τις προθέσεις του.Ο Βελουχιώτης συντάσσει ένα έγγραφο με το οποίο εγγυάται την ασφάλεια των αξιωματικών και οπλιτών των ταγμάτων,εφόσον παραδώσουν σε συγκεκριμένες προθεσμίες τον οπλισμό τους και παραδοθούν στα ελασίτικα τμήματα:
  Με το σωτήριο έγγραφο του αρχηγού του ΕΛΑΣ ανα χείρας,μια αγλλοελληνική επιτροπή συναντιέται έξω από τους Γαργαλιάνους με τον ταγματάρχη Στούπα και τον υπασπιστή του.Παρά την παρουσία και τις διαβεβαιώσεις του Αγγλου αξιωματικού,ο Στούπας υποπτεύεται τους πάντες με όσα γίνονται[με όσα γίνονται,όχι με όσα είχαν ήδη γίνει από τις ''εκκαθαρίσεις των μετόπισθεν'' με εντολή Σιάντου].''Δεν παραδίδομαι σε κανέναν,ούτε στους Αγγλους.Οι Γαργαλιάνοι θα γίνουν Αλκαζάρ!'',δηλώνει εννοώντας το εθνικιστικό φρούριο του ισπανικού εμφυλίου.
  Με το πάθος προεγκατεστημένο σε ρόλο σεναρίου,το έργο ήταν γνήσιο.
  Η μάχη είναι σκληρή,ο ΕΛΑΣ έχει μεγάλες απώλειες κι ο Στούπας με αρκετούς ταγματασφαλίτες διαφεύγει στην Πύλο:Ο Αρης κλείνει τους αιχμαλώτους σε μια εκκλησία και στη φρουρά τοποθετεί επικεφαλής τον πάτερ Ανυπόμονο.Οι εντολές του αρχηγού στον ιερωμένο είναι κατηγορηματικές:''Θα φρουρήσεις πόρτες και παράθυρα γιατί κινδυνεύουν απ'τους χωριανούς τους που θέλουν να τους σκοτώσουν.Σου τους εμπιστεύομαι μέχρι το πρωί να μου τους παραδώσεις χωρίς να πειραχτεί ούτε μία τρίχα από το κεφάλι τους.Κοίταξε καλά!
  Ο Βελουχιώτης στη συνέχεια επιτίθεται και κυριεύει το κάστρο της Πύλου όπου είναι οχυρωμένος ο Στούπας που θα επιλέξει τελικώς ν'αυτοκτονήσει:
  Αλλά μέχρι εκεί.Τα έκτροπα συμβαίνουν αλλού.Στην πλατεία της Πύλου ένας πολιτικός της περιοχής μιλάει εμπρηστικά στον συγκεντρωμένο κόσμο,προκαλεί το θυμικό τους.''Εκεί είναι'',φωνάζει,δείχνοντας το σπίτι που κρατούνται κάποιοι ταγματασφαλίτες.Το πλήθος όρμησε φρενιασμένο μέσα στο κτίριο,έσπασε τις πόρτες και 25 κρατούμενοι λιντσαρίστηκαν και πετάχτηκαν από τα παράθυρα στην πλατεία.
  Το πλήθος όρμησε φρενιασμένο αφού υποκινήθηκε απο έναν πολιτικό της περιοχής;Αφού υποτίθεται παντού η αγανάκτηση κατά των ταγμάτων ήταν...πηγαία και αυθόρμητη απ'τους συγχωριανούς τους.Κι επιπλέον,αφού αναφέρει ο Χαριτόπουλος το γεγονός με τον πολιτικό,γιατί παραλείπει το όνομα και την ιδιότητα του;Εχει γούστο να ήταν...τοπικός εαμικός γραμματέας,δηλαδή κανένας εγκάθετος του ΠΓ του ΚΚΕ-θα πέσω απ'τα σύννεφα!
  
• Τα τάγματα της νότιας Πελοποννήσου έχουν διαλυθεί.Απομένει η Τρίπολη:
  Στην Μάκρη,το στρατηγείο του ΕΛΑΣ έξω από την Τρίπολη,ο Βελουχιώτης ειδοποιείται ξαφνικά ότι έφτασε στην Καλαμάτα ένας εκπρόσωπος της Εθνικής κυβέρνησης[ο Κανελλόπουλος].Αφήνει πίσω τον διοικητή της ταξιαρχίας και φεύγει αμέσως με λίγους μαυροσκούφηδες για την Καλαμάτα.
  ''Του είπα ότι οι εκτελέσεις εκείνων που τα στρατοδικεία του είχαν καταδικάσει σε θάνατο πρέπει να σταματήσουν.Μου απάντησε ότι,μόλις άκουσε ότι φτάνω στην Πελοπόννησο,έδωσε εντολή μόνος του για το σταμάτημα.
  Του είπα ότι τα στρατοδικεία του και τα Λαϊκά δικαστήρια θα πάψουν να δικάζουν πολίτες για πολιτικά αδικήματα.Μου είπε ότι θα συμμορφωθεί στην επιθυμία μου''[Κανελλόπουλος]
  Μόλις άκουσε ο Βελουχιώτης ότι φτάνει αντιπρόσωπος της κυβέρνησης,έδωσε εντολή για το σταμάτημα των εκτελέσεων.Δηλαδή πριν,άφηνε το πράγμα να εξελιχθεί,εφόσον οι πολιορκούμενοι ταγματασφαλίτες δεν παραδίδονταν στον ΕΛΑΣ.Συνεπώς,οι εντολές στις διάφορες φρουρές που άφηνε για φύλαξη των αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών,αφορούσαν στο ποιοί και πως θα εκτελεστούν[με λιντσάρισμα απ'το πλήθος,δεν απέμενε καμιά δικαιολογία απέναντι στην κυβέρνηση που ήταν προ των πυλών της έλευσης στην Ελλάδα,ενώ εάν εκτελούνταν στα μουλωχτά,θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι οι ταγματασφαλίτες σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης]