ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ-2

 -Με την αυθεντικότητα φτάνεις σ΄ένα ''ίδιον τέλος'' που έχουν φτάσει αρκετοί ακομη,αν φυσικά αυτο δεν είναι στείρος μιμητισμος παρά δουλειά με τον εαυτό σου.

Είναι με την πρωτοτυπία που νιώθεις τον κύκλο των ομοίων σου άδειο

-Προοδευτικος στις μέρες μας είναι κάποιος που του έχουν περάσει λουράκι στη γλώσσα του,που αρκείται στις μισές αλήθειες και που αρνείται να πάρει φαράσι για να μαζέψει τα σκουπίδια του,ενώ για τους μη ομοιους του είναι πάντα έτοιμος να χρησιμοποιήσει ηλεκτρική σκούπα

-Είτε η κριτική σου είναι κακοπιστη με σκοπο να δειχθείς εσύ ο ανώτερος,είτε είναι καλοπιστη με προθεση να βοηθήσεις,επίδειξη ανωτεροτητας έχουμε και στις δυο περιπτώσεις.

Το κίνητρο για κριτική οσον αφορά τον εαυτο σου,παράγει το ίδιο προϊον

-Η ιστορία διαβάζεται και απο νικητές και απο ηττημένους και απο δημαγωγούς,για να επιβεβαιώνονται οι προκαταλήψεις τους κι οι ταυτότητες τους

-Θάρρος είναι να ξέρεις και τι πρέπει να φοβασαι,ως προϋπόθεση πιθανής μελλοντικής απαλλαγής απ'αυτό.Τα φίδια φοβούνται όλοι κι οχι το δροσερό μήλο

-Eκτός από κόλαση και παράδεισο με ενδιάμεσα το καθαρτήριο,στη ''θεία κωμωδία'' του Δάντη υπάρχει κι η αντικόλαση για όσους είχαν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα για δόξα,είτε από ''αρετή'' είτε από ''ατιμίες'',απ'την κοιλιά της μάνας τους.

Το Καζαντζακικο ''δεν ελπίζω τίποτα,δεν φοβάμαι τίποτα,είμαι λεύτερος'',είναι ο προορισμός κι οχι η αρχή του ταξιδιου της ζωής

-Οταν ολοι αποτινάσσουν την ευθύνη απο πάνω τους και κανείς δεν θέλει να την αναλάβει,είναι γιατί ο βάλτος είναι μεγάλος και τα βατράχια αισθάνονται μικρά

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ

 -Για την μοναξιά ειδικότερα ταιριάζει η φράση ''είναι ένα αγγούρι που άλλος το τρώει και δροσίζεται κι άλλος το καταπίνει αμάσητο και ζορίζεται''.

Ζωή υπάρχει και στην απόσπαση και στη συνάφεια του κόσμου

-Ποιό τάμα έχει τη μεγαλύτερη ''πιστωτική αξία''?Αυτό που προνοεί χωρίς να έχει ήδη κάποιο πρόβλημα ή αυτό που γίνεται κατόπιν εορτής?

Και στα δυο πάντως αναζητείται πιστωτής

-''Ρουφιάνο'' σε κάνουν,δεν γίνεσαι.Γι'αυτό όλοι εκτιμούν μόνο την ρουφιανιά,δηλαδή τους εαυτούς τους

[εμπειρίες καραβίσιες]

-Πόσες και πόσες φορές δεν αποδεικνύουμε την άρνηση μας έναντι της πραγματικότητας,τονίζοντας αληθινά γεγονότα και στολίζοντας τα με τα λάθος επιχειρήματα που αλείφουν βούτυρο στο ψωμί της αντίπαλης θεώρησης?Αυτή θα πάρει τα γεγονότα ως έχουν και θ'αντιστρέψει απλώς τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα

-Δεν νοσταλγούμε πάντα όσα νομίζαμε πως δεν θ'αλλάξουν ποτέ,αλλά αυτά που πλέον δεν έχουν την ίδια διάρκεια ευχαρίστησης στο παρόν και που τα γευόμαστε σε λιγότερες δόσεις

-Αν δεν πιστέψουν οι άλλοι σε σένα,πως θα πιστέψεις ο ίδιος στον εαυτό σου?

Ενστικτο αυτοσυντήρησης και μοναχικότητα

-Η χειρότερη ταπείνωση οταν δεν παίρνεις στα σοβαρά τον εαυτο σου:Σε υποτιμούν και ως φίλο και ως εχθρό

-Συνηθέστερα αντιπερισπασμό κάνουμε οταν λέμε ''οτι αυτο δεν παίρνει αναβολή'',ενώ το έχουμε στο συρτάρι μας κρυμμένο για καιρό

-Πολλές φορές αν οχι πάντα,η ασφάλεια της επανάληψης σε προστατεύει από κακοτοπιές.

Το ρίσκο δεν είναι μονο για τους τολμηρούς αλλά για όσους απλά τους τρώει ο κώλος τους ν'αποδείξουν ότι δεν είναι πολύ καλοί σε ένα και μόνο πράγμα,λες κι αυτό μοιάζει λίγο

-Η περιέργεια δεν τρώει την γάτα,την κάνει να παύει να γυρνά πάντα γύρω απ'την ουρά της

Εραστής λαίδης Τσάτερλυ και Πλάτωνας

 «Είναι κατά βάθος τραγική η εποχή μας, έτσι κι εμείς αρνούμαστε να τη δούμε τραγικά. Ο κατακλυσμός πέρασε, στη μέση τώρα εμείς και γύρω μας χαλάσματα. Αρχίζουμε να στήνουμε μικρά καινούργια σπιτικά, να τρέφουμε μικρές νέες ελπίδες. Μάλλον δύσκολη δουλειά· ομαλός δρόμος για το μέλλον δεν υπάρχει πια· τα εμπόδια, όμως, είτε τα παρακάμπτουμε είτε σκαρφαλώνουμε και τα ξεπερνάμε. Πρέπει να ζήσουμε, όσοι κι αν είναι οι ουρανοί που τσακίστηκαν. Αυτή, λίγο πολύ, ήταν η άποψη της Κόνστανς Τσάτερλι.» 

Με αυτά τα λόγια ο Λώρενς ανοίγει το μυθιστόρημά του. Η Κόνστανς (Κόνι) Ρηντ (Constance Reid) παντρεύτηκε το 1917 σε ηλικία 23 χρόνων τον Κλίφορντ Τσάτερλι (Sir Clifford Chatterley), 29 χρονών. Ύστερα από έναν βιαστικό γάμο και ένα σύντομο ταξίδι του μέλιτος, ο Κλίφορντ φεύγει στρατιώτης για τη Φλάνδρα, στο πλαίσιο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ύστερα από 6 μήνες, θα επιστρέψει στην Αγγλία και στη σύζυγό του, ανάπηρος από τη μέση και κάτω, ωστόσο ζωντανός. Τρία χρόνια αργότερα, όταν ο πατέρας του Κλίφορντ θα πεθάνει, ο γιος του εκτός από τον τίτλο του βαρονέτου θα πάρει και την τεράστια έπαυλή του, το «Ράγκμπι Χολ».

 [Από βικιπαιδεια]

''Εχουμε πλεον την μηχανή,δεν χρειαζόμαστε τα μαύρα και τα άσπρα άλογα του Πλάτωνα'',υποστήριζε ο ανάπηρος στο καροτσάκι του Κλίφορντ,ειρωνευόμενος τον ''θεωρητικό βίο''-πόσο γρήγορα όμως το δίτροχο καροτσάκι μενει στην ανηφόρα σε μια του βόλτα στο δάσος κι η μηχανή του δεν τραβά,προκαλώντας θυμό στον κάτοχο του και διαψεύδοντας την αλαζονεία του...

Πειρασμός

 

''Ο πειρασμός αγγίζει βαθιά τα όρια του πάθους,της εμμονής και της αναζήτησης της λύτρωσης.Η ταινία επικεντρώνεται στο νεαρό ποιητή Πωλ,έναν αλκοολικό σε αποτοξίνωση στο πρόγραμμα των ΑΑ,στον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία Βίκτορ που είναι φίλος κι εργοδότης του και στη νεαρή γυναίκα του Βίκτορ την Ελσα που προσπαθεί να ξεπεράσει τα δικά της προβλήματα με τον εθισμό ακολουθώντας έναν εναλλακτικό προσωπικό δρόμο.Η ιστορία περιπλέκεται κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιριού,καθως ο Βίκτορ προσφέρει στον Πωλ μια σειρά από πειρασμούς που αλλάζουν την ροή της θεραπείας του κι ο Πωλ με την Ελσα ξεκινούν μια ερωτική περιπέτεια που φέρνει στο φως τους προσωπικούς τους δαίμονες και θέτει σε αμφισβήτηση τα πιστεύω τους''.

Στο μυαλό του Βίκτορ ο αλκοολικός εφόσον δεν μπορεί να πιει ένα ποτό κοινωνικά με παρέα σημαίνει  ότι δεν έχει θεραπευτεί.Στο μυαλό του Πωλ ο εθισμός τον εγκαλεί σε μια ''ισορροπία'' μεταξύ άκρων:ποτό ίσον μεθύσι μέχρι βλακείας και τίποτε άλλο,οπότε κι ένα δυο ποτά περιστασιακά και κοινωνικά απαγορεύονται υπό τον κίνδυνο της υποτροπής απ'τον στόχο του να πέσει νηφάλιος άλλη μα νύχτα στο κρεβάτι του.

Στο μυαλό του Βίκτορ οι ανώνυμοι αλκοολικοί λειτουργούν σαν μια αίρεση που δεν κατασιγάζει το αίσθημα αναξιότητας του εθισμένου αλλά,ίσα ίσα,του το υπερτονίζουν κάνοντας τον να ξεγυμνώνει την ψυχή του διά της εξομολόγησης/εξιστόρησης των παθημάτων του απ'τον αλκοολισμό-ακριβώς όπως κάθε εμμονική αίρεση που έχει ανάγκη από ''υποταγμένα'' σ'εναν ιερό σκοπό μέλη που έχουν ανάγκη την αποκαθαρτική εξομολόγηση ''αμαρτιών'' με σκοπό να τις καταστείλουν πλήρως.

Οι εμμονές έχουν αντικαταστήσει στο μυαλό του εθισμένου Πωλ τις πεποιθήσεις του που καταλογίζουν στο ποτό ακόμη και το ότι η πρώην κοπέλα του τον απάτησε με...δώδεκα άντρες,αντί να αποδεχτεί απλά χωρίς μονομερείς υπεκφυγές περί του αλκοόλ το άστατο του χαρακτήρα του έτερον του ήμισυ,όπως του επισημαίνει η ''εναλλακτικά θεραπευμένη'' Ελσα.

Μεταξύ του ούτε μια γουλιά ποτό και το κατέβασμα ενός ολόκληρου μπουκαλιού ο Πωλ στο τέλος ξανακυλά στον εθισμό,γιατί η απαλλαγή απ'την επιθυμία που καθίσταται αναγκαία είναι κάτι που φυσιολογικά δεν επιδιώκει κανείς από μόνος του χωρίς τα κοινωνικά πρέπει -''αινιγματικά'' είμαστε όλοι εθισμένοι σε κάτι απ'την στιγμή που η ίδια η ζωή είναι ταγμένη στο να μας καλλιεργεί ''εθιστικές επιθυμίες και πεποιθήσεις'' για τις οποίες δεν έχουμε ίσως επίγνωση της εξάρτησης που ασυναίσθητα μας φυτεύουν λόγω της ''νομιμότητας'' τους και του κοινωνικά αποδεκτού χαρακτήρα τους.

Σχέδιο πτήσης

 Αγωνία,τρόμος και παράνοια.Εχοντας χάσει το σύζυγο της σε ατυχημα,η αεροναυπηγός Κάιλ Πρατ αναλαμβάνει τη μεταφορά της σορού του στην πατρίδα του,παρέα με την ανήλικη κόρη της.Πετώντας στα 30.000 πόδια,η Κάιλ βρίσκεται αντιμέτωπη με το χειρότερο εφιάλτη:η κόρη της εξαφανίζεται και κανείς δεν θυμάται να την είδε.Πεπεισμένη ότι κάποιος της παίζει ένα πολύ άσχημο παιχνίδι,η Κάιλ αποφασίζει να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να την βρει.

Το επαγγελματικό προφίλ του συζύγου της Κάιλ,δεν αναφέρεται καθόλου στην ταινία-ω ναι,μπορεί να συμβεί στον καθένα ανεξαρτητως ίσως του πόσο ''σημαντικός είναι για την κοινωνία''.Η εξουσία,διά του αστυνομικού πτήσης που αρπάζει το κοριτσάκι της Κάιλ για να την βγάλει μετέπειτα τρελή αλλά και να κουράσει αφόρητα τους συνεπιβάτες της και το προσωπικό στρέφοντας τους εναντίον της[καθότι αεροναυπηγός,το σχέδιο υπολόγιζε σωστά ότι θα κάνει άνω κάτω όλο το αεροπλάνο λόγω των σχετικών γνώσεων της και θα ζητήσει ακόμη και το ψάξιμο ακόμη και στο δεύτερο μισό του αεροσκάφους την αποθήκη βαλιτσών και μεταφοράς εμπορευμάτων],την έχει βάλει στο μάτι οικογενειακώς και θέλει να την εξαφανίσει.

''Εγώ είμαι η εξουσία,ότι τους πω θα το πιστέψουν'',ομολογεί κυνικά το εντεταλμένο όργανο ο αστυνομικός πτήσης όταν η ήδη υποψιασμένη Κάιλ τον παίρνει χαμπάρι-τελικά η Κάιλ λοιπόν στο τέλος βρίσκει την άκρη και το κοριτσάκι της με τη λύσσα του μητρικού της ενστίκτου.Μόνο με τέτοιου είδους λύσσα που αψηφά την περιφρόνηση των συνεπιβατών και τα σχέδια πτήσης την βγάζεις καθαρή αν η εξουσία κι ότι αυτή περικλείει σε βάλει στο μάτι και περάσει από την παρακολούθηση στην εκκαθάριση κι από εκεί για το ψυχιατρείο

Ο δικηγόρος του διαβόλου

 

Ο Κέβιν Λόμαξ ανερχόμενος δικηγόρος,δεν έχει χασει μεχρι σήμερα υπόθεση.Αυτό το ρεκόρ του 64-0 τον κάνει να δεχτεί μια δελεαστική πρόταση από ενα απο τα πιο διάσημα και ιστορικά γραφεία της Νεας Υόρκης.Η δουλειά όμως που δέχεται,δεν είναι αυτή[είμαι το χέρι κάτω απ'τη φούστα της Μόνα Λίζα] που ακριβώς δέχεται...

Σε αυτο το μοντέρνο γοτθικό θρίλερ,Ο Κιανου Ριβς ενσαρκώνει τον αχόρταγο Λομαξ[ματαιοδοξία,η αγαπημένη μου αμαρτία],ενώ ο Αλ Πατσίνο είναι ο ιδρυτής του γνωστού δικηγορικού γραφείου που γνωρίζει πως υπάρχουν υποθέσεις για να κερδηθούν αλλά και ψυχές για να...πουληθούν!Τώρα η ζωή του Λόμαξ κι η γυναίκα του Σαρλίζ Θερόν κι η ψυχή του είναι σε κίνδυνο.Βρέθηκε σε μια δουλειά που θύμιζε τον επίγειο παράδεισο,όμως η δουλειά αυτή οδηγεί κατευθείαν στη κόλαση,γιατί σε αυτήν την υπόθεση ο Διάβολος θα πει την τελευταία λέξη[ματαιοδοξία,η αγαπημένη μου αμαρτία].

63η υπόθεση για τον Λόμαξ που υπερασπίζεται έναν καθηγητή κατηγορούμενο για ασέλγεια σε ανήλικη μαθήτρια του.Την ώρα που η μαθήτρια καταθέτει πως ακριβώς έγινε η επαίσχυντη πράξη,ο Λόμαξ παρατηρεί τον πελάτη του να...αυνανίζεται κάτω απ'την έδρα του κατηγορούμενου!

Ζητά διακοπή και πηγαίνει στη τουαλέτα να ρίξει λίγο νερό να συνέλθεί απ'τις τύψεις συνειδήσεως.Εκεί βρίσκει ''μεταμφιεσμένο'' τον Πατσίνο σε ρόλο δημοσιογράφου να τον πικάρει για το αήττητο ρεκόρ που ήρθε η ώρα να σπάσει-ο Λόμαξ γυρίζει φουρκισμένος κι αγορεύει,παρουσιάζοντας στοιχεία για την αντιπάθεια που έτρεφε το θύμα για τον καθηγητή του,λόγω των χαμηλών επιδόσεων της στο μάθημα του καθηγητή.Ο καθηγητής αθωώνεται κα τα υπόλοιπα είναι μια ονειρική/φαντασιακή μελλοντική ιστορία.

Οταν ο Λόμαξ ξυπνά απ'τον φαντασιακό του λήθαργο πάνω απ'τον νιπτήρα της τουαλέτας,ξέρει πλέον τι πρέπει να κάνει-να παραιτηθεί απ'την υπεράσπιση του πελάτη του εν μέσω δίκης.Δεν παραιτείται όμως ο Πατσίνο που σε μορφή δημοσιογράφου ξανά,ζητά και κλείνει μια συνέντευξη με τον ανερχόμενο δικηγόρο που έχασε την πρώτη του υπόθεση λόγω ηθικών τύψεων συνειδήσεως ώστε να μην αμαυρωθεί το προφίλ του αήττητου αλλά αντίθετα να ενισχυθεί,με σκοπό η δελεαστική πρόταση του γραφείου της Νέας Υόρκης να ξαναγίνει.

Σε ποιόν όμως?Στον ίδιο τον Λόμαξ ή στη γυναίκα του Σαρλίζ Θερόν που ίσως δελεαστεί και δεχτεί την πρόταση που δεν θα δεχόταν πλέον ο Λομαξ?Και πως θα γίνει πιστευτός ο Λόμαξ στην απόρριψη της πρότασης που γνωρίζει που θα καταλήξει,χωρίς η γυναίκα του να τον περάσει για αφιλόδοξο τρελό...?

https://www.youtube.com/watch?v=40hHA9n4C2o

Η πολυάριθμη μεσαία τάξη ως σταθεροποιητικός παράγων μεσότητας μεταξύ πολύ πλουσίων και πολύ φτωχών

 

Το ''κύριον'' της πόλεως

Αν οι φτωχοί,επειδή είναι οι περισσότεροι αριθμητικά,μοιράζονται τις περιουσίες των πλουσίων,αυτό δεν είναι άδικο? ''Καθόλου μα τον Δία'' ,θ'απαντούσε κάποιος,αν αυτό είναι απόφαση του σώματος που έχει την κυρίαρχη εξουσία.Αφού δημευθούν όλα κι οι περισσότεροι μοιραστούν τα πλούτη των λιγότερων,είναι φανερό ότι καταστρέφουν την πόλη.

...Η άποψη ότι το πλήθος πρέπει να έχει την κυρίαρχη εξουσία παρά οι άριστοι κι οι λίγοι,θα φαινόταν αποδεκτή με αρκετή δόση αλήθειας ίσως αλλά με κάποιες ενστάσεις.Γιατί οι πολλοί,αν και ξεχωριστά  καθένας τους δεν είναι σπουδαίος άντρας,ενδέχεται όταν συγκεντρωθούν,να είναι καλύτεροι απ'τον άριστο,όχι βέβαια ο καθενας χωριστά αλλά ως σύνολο,όπως ακριβώς συμβαίνει να είναι ανώτερα τα δείπνα που γίνονται με την συνεισφορά όλων όσοι συμμετέχουν,από εκείνα που γίνονται με τη συνεισφορά ενός μόνο ανθρωπου.

Καθώς είναι πολλοί,ο καθένας διαθέτει κάποια λίγη αρετή και φρόνηση,κι έτσι ενωμένοι οι πολλοί παρουσιάζονται σαν ένας άνθρωπος με πολλά πόδια και χέρια και με πολλές αισθησεις κι επομένως με ανάλογο ήθος και διάνοια.Γι'αυτό συνάγουν ασφαλέστερα συμπεράσματα οι πολλοί για τα μουσικά και τα ποιητικά έργα.Γιατί οι άνθρωποι  στη διαφορετικότητα τους κρίνουν διαφορετικό μέρος του έργου,στο σύνολο τους όμως κρίνουν το σύνολο του έργου.

...Οι πολλοί ως σύνολο στις συνελεύσεις αντιλαμβάνονται ικανοποιητικά τα πράγματα κι έχοντας επαφή με τους καλύτερους ωφελούν τις πόλεις τους.

...Ακόμη όμως κι όταν ορισμένα άτομα έχουν κάποια γνώση για μερικά έργα και τέχνες,η γνώση τους υπολείπεται εκείνη των ειδικών.Επομένως,σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό,δεν θα ήταν σωστό το πλήθος να έχει κυριαρχικά δικαιώματα ούτε στις αρχαιρεσίες ούτε και στον έλεγχο των πολιτικών.

Ομως για ορισμένα πράγματα ή πράξεις δεν είναι ο κατασκευαστής ο μοναδικός και καλύτερος κριτής,αλλά μπορούν να κρίνουν τα έργα του και μη ειδικοί στη τέχνη του.Για παράδειγμα ένα σπίτι δεν το κρίνει μόνο ο κατασκευαστής αλλά καλύτερα το κρίνει ο χρήστης του και το χρησιμοποιεί ο οικονόμος.Επίσης το πηδάλιο του πλοίου το κρίνει καλύτερα ο πλοίαρχος απ'τον κατασκευαστή του και τα φαγητά του συμποσίου ο συνδαιτυμόνας κι όχι ο μάγειρας.