- ''Είναι ο ίδιος ο μηχανισμός που διώχνει.Οπως με μας,έτσι και σε άλλες χώρες,απαλλάσσεται απο έναν αριθμό εργατικών χεριών που δεν μπορεί να θρέψει,για πολλούς και διάφορους λόγους.Δεν είναι ζήτημα να βρούμε άκρη γιατί και πως,αλλά πάντως αυτή είναι η αλήθεια.
Ο καπιταλιστικός μηχανισμός που διώχνει τους μετανάστες είναι ο ίδιος που τους υποδέχεται και τους χρησιμοποιεί''/Ενας αριστερός μετανάστης-καλλιτέχνης της δεκαετίας του '60.
Χωρίς το γιατί και το πως των πολλών και διάφορων λόγων,το ζήτημα δεν είναι να βρούμε την άκρη:Φτάνει και περισσεύει ο μηχανισμός-ακόμα κι εκεί που τέτοιος μηχανισμός...δεν υφίσταται. - Πάνω απ'όλα ο άθρωπος:
''Οι αξίες δεν αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές,κι αν αποτυγχάνουν όταν πάνε να γίνουνε πράξεις,δεν ευθύνονται αυτές,αλλά οι άνθρωποι''/αριστερός θεατροκαλλιτέχνης του 21ου αιώνα
Ο αριστερός δεν πάει ποτέ προς τα εκεί όπου τον φυσάει ο άνεμος-ακόμη κι αν ανθρωπιά είναι η τέχνη να συμπορεύεσαι:Εμπιστεύεται αυτό που συναποτελεί την μικρότητα του μεγέθους του απέναντι σε κάτι που ενώπιον κι εν συγκρίσει με τον αριστερό,φαίνεται τεράστιο.Ω ναι,η ήττα του αδύναμου[που μόνο αυτός εαν καμωθεί ότι είναι ισόμετρος αυτού του κάτι άλλου-αυτός και μόνον αυτός-θα εξορισθεί στην υπέργεια σφαίρα που θα την ονοματίσει έπαρση και που την αποφεύγει γιατί ποτέ δεν υποφέρει απο την χαμηλοφοβία του]που φέρει εντός της...τον πανωλεθρίαμβο ''του άλλου'',είναι το μόνο επικίνδυνο πράγμα που συντηρεί ο θυμός κι η δυσαρέσκεια του.
Ο πιο υψηλός στοχασμός του αριστερού έγκειται στη συνειδητοποίηση της φθαρτής φύσης του,που όσο την καθυστερεί,τόσο περισσότερο αργεί κι η ανακούφιση απο την υλική αυταπάτη του μάταιου τούτου κόσμου. - Μεγάλη αντιμνημονιακιά εφημερίδα,ιδιοκτησίας ενός ραδιοτηλεδημοσιογράφου που αντιπροσωπεύει το λαϊκό συναίσθημα,αποφάσισε σε πρωτοσέλιδο τους να παραθέσει με αριθμούς την κατάσταση των επιχειρήσεων[τόση μείωση τζίρου,τόση μείωση επενδύσεων κλπ. κλπ.].
Είναι οι ίδιοι που αγωνίζονται έμμεσα[κατά της απελευθέρωσης των απολύσεων] για την απελευθέρωση...των συνομαδικών αποζημιώσεων λόγω χρεοκοπίας του εργοδότη. - Ο αυριανισμός σε βαρυσήμαντο άρθρο του,εμπνεόμενος ενόψει της ακόμη πιο βαρυσήμαντης συνάντησης των ηγετών του ευρωπαϊκού νότου,ασκεί τα δημοκρατικά-συμμετοχικά του καθήκοντα,προτείνοντας:''Ελάτε ν'αναδιανείμουμε ένα...φτηνό πακέτο διακοπών για τους μεσογειακούς λαούς μας.Ετσι θα γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια την Γερμανία και την...λιτότητα''.
Δεν δουλεύεις που δεν δουλεύεις,δεν πας για διακοπές;Η επιδοτούμενη φτήνια θα μαγειρεύσει τον παρά που θα φάει την λιτότητα! - Ματαιότης ματαιοτήτων,τα πάντα μετά βεβαιότητας
Μοναχικός δραχμιστής ψάχνει την εθνική αποταμίευση[ενισχύοντας τη...ζήτηση] και την...πιστωτική ανεξαρτησία του σε κρατικοποιημένες τράπεζες.Οι πόροι που του χρειάζονται δεν υπάρχουν εκεί έξω[κι ας ορύεται διασυνχρονισμένα για το άτιμο ''1%''],το πιο σωστό θα ήταν να έλεγε ότι κοζάρουν το οικοσύστημα της χλωρίδας και της πανίδας του κι αλλάζουν περιβάλλον.
Μετά απ'αυτό αναρωτιέται για την ανυπαρξία εθνικού σχεδίου. - Διοικητής του ΟΓΑ ομνύει στο πλαίσιο της αναδιανομής και της υποχρεωτικότητας υπέρ των προγραμμάτων της αγροτικής εστίας[ή αλλιώς:αγροτοτουρισμός]:''Η λειτουργία του κράτους κι ειδικότερα το υφιστάμενο πλαίσιο στ'οποίο κινούνται η κοινωνική ασφάλιση κι η πρόνοια,λειτουργεί με βάση το μοντέλο της αναδιανομής κι όχι της πλήρους ανταποδοτικότητας.Εχει διανεμητικό χαρακτήρα.Υπ'αυτήν την έννοια,εισφέρουν όλοι[και παλιότερα και...τρίτοι άσχετοι όλοι,συμπληρώνω εγώ]κι όλοι είναι εν δυνάμει ωφελούμενοι''.
Κατά συνέπεια,δεν τίθεται θέμα ''θέλω ή δεν θέλω'':Θέλεις σύνταξη ή υγειονομική περίθαλψη;Θα σκας με το στανιό τις αυξημένες εισφορές και...δυνητικά θα λάβεις μειωμένες παροχές αντίστοιχες των εν τοις πράγμασι και με το ζόρι συνεχώς αυξανόμενων ωφελούμενων,υπό καθεστώς πλήρους εξατομικευμένης αναδιανομής της ολοένα συρρικνούμενης[και πλησιέστερης στον χρεωκόπο στόχο της]συλλογικής ανταποδοτικότητας. - Ο κατρούγκαλος,σύμφωνα με έγκυρα ρεπορτάζ[είναι έγκυρα γιατί το αναμεταδίδουν όλοι οι μετέχοντες της πολυφωνίας στην ερμηνεία της μιας και ίδιας πηγής],λόγω των...απρόσμενων περικοπών στις επικουρικές συντάξεις[απρόσμενες γι'αυτούς που...ξανακοροϊδεύτηκαν απο τους λεφτά υπάρχουν],ετοιμάζεται να στείλει μέιλ σε κάθε έναν θιγόμενο ξεχωριστά.Επειδή ένας υπουργός είναι αδύνατον έτσι να σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο του-που ούτως ή άλλως δεν θα φτάσει,ακόμη κι αν στη τετραετία του δεν κάνει τίποτ'άλλο απο το να ενημερώνει...εξατομικευμένα[για τα...συλλογικώς αναδιανεμητικά κεκτημένα]τα θύματα-,επιχειρώ να του προτείνω ένα περιεκτικό/καταπραϋντικό και συλλογικό/ενοποιητικό μήνυμα:
''Συνταξιούχοι,συνταξιούχισσες,μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι μόνο στον βαθμό που ελευθερώνουμε τους εαυτούς μας απο την παραγωγική διαδικασία,αφήνοντας τους άλλους και τις άλλες να δουλεύουνε για το δικό μας όφελος''. - Ο καραμανλής επιδίωξε τον εθνικό συμβιβασμό κι είπε την αλήθεια στους έλληνες,ακριβώς την στιγμή που τα ρουθούνια του αισθάνθηκαν την παγωμένη ανάσα του παγόβουνου που αυτό,ναι,αυτό και μόνο,ερχόταν κατά πάνω μας-γιατί βαρέθηκε να περιμένει πότε εμείς θα προσκρούσουμε πάνω του.
Μέχρι τότε πίστευε ότι...λεφτά θα υπάρξουν
Τρίτη 30 Αυγούστου 2016
αριστερό φάσμα γενεών[μεγαλώνει μωρά παιδιά]
Η επαγωγικά ακατοχύρωτη συλλογική πλάνη
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=824236
Φυσικά κι αυτοί οι υπεραθλητές προέρχονται απο ένα συγκεκριμένο συλλογικό πλαίσιο ''υπερατομικού''πεδίου,όπου το ταλέντο,πάντα με τα κριτήρια αριστείας[ρεκόρ]που εχει πετύχει το ίδιο στο πεδίο του,υπάγει τον εαυτό του σε ''κριτήρια αυθυπέρβασης'',που λίγη επάλληλη σχέση έχουν με ''εξωγενείς'' παράγοντες-τους συναθλητές και συναγωνιζόμενους τους.Η αυτεξάσκηση του στη μοναξιά της προπόνησης,είναι απλώς μια επανάληψη της συντήρησης της μεγάλης ικανότητας του,διανθισμένη φυσικά με τον μόχθο του-ένα μόχθο όμως που χρειάζεται οιοσδήποτε άλλος ''ατάλαντος'' του μέσου όρου στον υπερμέγιστο βαθμό,για να φτάσει στην υποκειμενική του τελειότητα,που μόνο αβίαστη δεν θα είναι.
Επιπλέον,ακόμη και το αξιοκρατικά θεσμοποιημένο συλλογικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται,δηλαδή η χώρα τους,''μια φορά στα εκατό'' θα βγάλει ισάξιους τους.Κι αν μια άλλη χώρα ''κλέψει'' την τεχνογνωσία αυτού του πλαισίου,το φυσικό ταλέντο και τα χαρίσματα πρωτίστως θα πλοηγήσουν την επιτυχία της τεχνοκρατικής εφαρμογής-το παράδειγμα της Τζαμάικας στα σπριντ είναι χαρακτηριστικό,για να μη μεταπηδήσουμε στη κυριαρχία στους μαραθώνιους απο Αφρικανούς αθλητές.
Ενώ σε ότι αφορά τον αγώνα,κι όχι την προπόνηση,οι άριστοι μεταξύ των αρίστων που θα τον πιέσουν για να του πάρουν την πρωτιά ή μια θέση στο βάθρο,θα πρέπει να ξεπεράσουν τη κατάδικη του απόδοση,που έχει θέσει τους ''δικούς της'' κανόνες εντός των συλλογικά τεθειμένων κανόνων του πεδίου-αθλήματος.Οι θεσμοποιημένοι κανόνες του πεδίου υπάρχουν για να εξασφαλίζουν την ίση αφετηρία,το ακριβές μέτρημα της απόδοσης,το ότι κάποιος δεν θα ντοπαριστεί για να προσπελάσει το φυσικό ταλέντο κλπ.
Η αυτοπειθαρχία του υπεραθλητή έγκειται πιότερο στο να μην αποδώσει λιγότερο απ'αυτό που αποδεδειγμένα έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν[κοινώς να υποτιμήσει τους άλλους μένοντας ''αναξιοποίητος'']εν είδει της...αμεταβλητότητας-σταθερότητας της στο χρόνο,ενώ η αυτοπειθαρχία του μέσου όρου επείγεται,μέσα στους ποικίλους βαθμούς αποτελεσματικότητας της,να υμνεί τα ιστορικά-μεταβλητά κριτήρια των ορίων της,ακριβώς για να εξυμνήσει εντός της τις διαφορικές απολήξεις της.
ΣΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟΥ-Λ.ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ
''Το παιδί μου απο μικρό ήταν πολύ υπερκινητικό.Πέντε χρονών το έπιανα να κρεμιέται στο...μπαλκόνι!!!Κατάλαβα ότι έπρεπε να διοχετεύσει κάπου την ενέργεια του.''-δήλωσε η μητέρα του Πετρούνια για τις...υπερβολές του γιου της.Το υπερσυλλογικό πεδίο εις το οποίο το ενέγραψε ο γενικόλογος ''αθλητισμός'':Θα μπορούσε και στο πανκούρ,με τη δύναμη που έχει στα χέρια του[και με τη κατάλληλη χτισμένη σωματοδομή]θα μπορούσε και άρση βαρών,στρατιωτικό κομάντο[εκτός πεδίου αθλητισμού]κι ο δυνητικός κατάλογος μοιάζει απεριόριστος.
Το άθλημα που διάλεξε εναπόκειται στη μοίρα των κριτών:Πολλές φορές,προτού αρχίσει να σαρώνει τα μετάλλια σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις,ένιωσε αδικημένος με υπαιτιότητα των κριτών.''Θα φτιάξω ένα τέτοιο πρόγραμμα,που και να θέλουν,δεν θα μπορούν να μ'αδικήσουν''.
Και πράγματι:Ηδη μια άσκηση έχει πάρει το όνομα του.Τα κίνητρα του μετατοπίστηκαν εξαιτίας της θεσμοποιημένης διαδικασίας τεθειμένων κανόνων.Ορισε ο ίδιος τα κριτήρια,''υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα''.
Η εξέταση του μέσου όρου γενικά
Εννοώ δε ''μέσο σε σχέση με τη φύση του πράγματος'' εκείνο το οποίο απέχει εξίσου απο τα δύο άκρα και το οποίο είναι εν και το αυτό για όλους,ενώ ως ''μέσο σε σχέση με εμάς'' εννοώ εκείνο το οποίο δεν είναι ούτε υπερβολικό ούτε ελλιπές.Τούτο όμως δεν είναι ένα,ούτε το ίδιο για όλους.[μέσος όρος κατά την αριθμητική αναλογία-Το σε σχέση με εμάς δεν πρέπει να το θεωρήσουμε κατ'αυτόν τον τρόπο].
Ο ειδήμονας αποφεύγει την υπερβολή και την έλλειψη,αναζητά δε το μέσον κι αυτό προτιμά.Το μέσον όμως όχι σε σχέση με τη φύση του πράγματος,αλλά με εμάς[Ηθικά Νικομάχεια-Β,κεφ. 5]
Το κακό είναι ιδιότητα του απέραντου,το δε αγαθό του πεπερασμένου,ενώ η επιτυχία γίνεται με ένα μόνο τρόπο.Εύκολο μεν είναι η αποτυχία του σκοπού,δύσκολο δε η επιτυχία.
Υπάρχει ένας τρόπος,ή στη προσπάθεια για αποφυγή του δυισμού υπερβολής κι έλλειψης,ο Αριστοτέλης πέφτει στη παγίδα της ''τελεολογικής ευδοκίμησης και μεσότητας''που αφορά τον καθ΄έκαστον ξεχωριστό ''εμάς'';Αυτό που συνιστά για σένα ''υπερβολή'',για μένα κάλλιστα μπορεί να είναι ''ελλειμματικό''
Και πόσο περισσότερο ο Μακ Ινταϊρ,όταν διαλέγει για παράδειγμα ''κοινωνιστικής ''θεώρησης το...σκάκι.
[και ας μη ξεχνάμε ότι ακόμη κι οι ίσοι κανόνες για όλους τους συμμετέχοντες ενός αθλήματος,μέσα στον χρόνο υπόκεινται σε αλλαγές,έστω και παραμετρικές:Η ''μεσότητα'' τους δεν διασφαλίζει την απουσία ''υπερβολής'',αλλά αντασφαλίζεται έναντι της πανταχόθεν παρουσίας του δυσκολομετάβλητου μέσου όρου]
Ο ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ-ΔΥΙΣΜΟΣ
Για τον δυισμό της ''καλής...αριστοκρατίας'' και της ''κακιάς,αναμεταξύ κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης εν σχέσει με την πρόσληψη της αριστείας,δύσκολα μπορεί κανείς ν'ασκήσει μομφή τον κ.Τσούκα.Με μια μικρή διαφορά:Ο Π.Δήμας δεν ντοπαρίστηκε,ήταν ένα αυθεντικό ταλέντο που γλίτωσε απο την κρατική βιομηχανία παραγωγής μεταλλίων και που ήρθε στην ελλάδα ''ξυπόλυτος'' απο μια πάμφτωχη χώρα.
Οσο για την κλασική ελληνική αριστερά[που δεν...κυβέρνησε ποτέ]και τις απόψεις πρώην...πρύτανη πανεπιστημίου,αυτή αντανακλάται απλά πάνω του απο ένα συλλογικά τεθειμένο πλαίσιο φοβικότητας έναντι των ''λίγων'',ίσως επειδή ξέρει τι είδους σπορά έχει καλλιεργήσει-θερίσει με την πάροδο του χρόνου της απόλυτης κυριαρχίας της...
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=824238
Χαρακτηριστική η περίπτωση της ''εν ζωής'' αναπληρώτριας ελλ.πανεπιστημίου,κι ελληνοπρεπέστατα στρεψόδικης κ.Λαλιώτου[που τώρα θυμήθηκε,αυτή η ..ανάλγητη νεοφιλελεύθερη,τη διασύνδεση με την αγορά των σπουδών]:Προσπερνώντας την πατροπαράδοτη χαρά της για τα διαγενεακά συμβάντα που πολυκλαδικά[κι ''υπερσυλλογικά'']εμπλέκουν ολόκληρη την κοινωνία στο στρεβλό σύστημα που υπηρετεί κι η ίδια με αξιοαδρανή συνέπεια,άξια προσοχής η αντίφαση μεταξύ αυτών,που καταγγέλει ως συντονιστές-προπαγανδιστές-απαξιωτές του χωρικού πεδίου της,και τις στρεβλώσεις ενός συστήματος που η ίδια παραδέχεται ότι έχει φτάσει στα όρια του,αλλά για το οποίο ουδεμία ευθύνη φέρει γι'αυτό ο κλάδος της[η ενδογενής ποιότητα μας είναι εξαίσια-κάποιοι απροσδιόριστοι εξωγενείς φταίνε που πλέον μπορεί κάποιος να εισαχθεί και με...μηδέν,στις πολυποίκιλες μαζικοσχολές].
Και φυσικά το πρότυπο και τα ''βιώματα'' αυτών των ''εξωγενών'',το έχει καθορίσει...υπερατομικά,η τεράστια προσωπικότητα ενός γρηγορόπουλου,ενός γρηγορόπουλου βεβαίως βεβαίως...
Η αριστεία δεν ταυτίζεται με κορυφαίες επιδόσεις[οι οποίες,άλλωστε,ουδέποτε είναι τελικές]αλλά συνιστά μια ατελεύτητη διαδικασία-μια διαρκή ασυμπτωτική κίνηση για την επίτευξη της τελειότητας σε ένα πεδίο.Η αριστεία ως διαδικασία δεν αφορά μόνο τους λίγους ικανούς κι άξιους'',αλλά τους πολλούς του ''μέσου όρου'' που λειτουργούν με κριτήρια αριστείας.Οτι μερικοί ξεχωρίζουν δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν ωθούνται να γίνουν καλύτεροι.Στο μέτρο που τα κριτήρια αριστείας παρέχουν στους παίκτες μια πυξίδα συμπεριφοράς,οι πλείστοι κατ'αρχήν μοχθούν σε ποικίλους βαθμούς,για της τελειότητα.Οι ατομικιστές βλέπουν μόνο άτομα[λίγα και ικανά].Οι αριστοτελιστές,πιο διευρυμένα,βλέπουν συνήθειες και συλλογικές πρακτικές εντός των οποίων τα άτομα επιδιώκουν τη διαρκή βελτίωση.Η αριστεία δεν ταυτίζεται με κορυφαίες επιδόσεις,αλλά συνιστά μια ατελεύτητη διαδικασία και...ασύμπτωτη-την στιγμή που ο κ.Τσούκας,μέσω της κοινωνιστικής θεώρησης που δίνει το υπόδειγμα,δηλαδή την κορυφαία επίδοση,εγκαλεί και άλλους να προσπαθήσουν,αν όχι να προσπεράσουν,τουλάχιστον να ακουμπήσουν,κάτι που δεν είναι ασύμπτωτο,αλλά προϊόν προσπάθειας,μόχθου και πρωτίστως ταλέντου.Τι κι αν οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν και ρεκόρ[που δύσκολα σπάνε] και θρύλους αθλητές που μόνοι τους έχουν μαζέψει τόσα μετάλλια όσο μια μικρή χώρα δεν έχει μαζέψει με το σύνολο των συμμετεχόντων σε περισσότερο απλωμένες στο χρόνο διοργανώσεις έναντι των λιγότερων συμμετοχών[και των περισσότερων διακρίσεων]που έχουν στο λογαριασμό τους οι υπεραθλητές.
Φυσικά κι αυτοί οι υπεραθλητές προέρχονται απο ένα συγκεκριμένο συλλογικό πλαίσιο ''υπερατομικού''πεδίου,όπου το ταλέντο,πάντα με τα κριτήρια αριστείας[ρεκόρ]που εχει πετύχει το ίδιο στο πεδίο του,υπάγει τον εαυτό του σε ''κριτήρια αυθυπέρβασης'',που λίγη επάλληλη σχέση έχουν με ''εξωγενείς'' παράγοντες-τους συναθλητές και συναγωνιζόμενους τους.Η αυτεξάσκηση του στη μοναξιά της προπόνησης,είναι απλώς μια επανάληψη της συντήρησης της μεγάλης ικανότητας του,διανθισμένη φυσικά με τον μόχθο του-ένα μόχθο όμως που χρειάζεται οιοσδήποτε άλλος ''ατάλαντος'' του μέσου όρου στον υπερμέγιστο βαθμό,για να φτάσει στην υποκειμενική του τελειότητα,που μόνο αβίαστη δεν θα είναι.
Επιπλέον,ακόμη και το αξιοκρατικά θεσμοποιημένο συλλογικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται,δηλαδή η χώρα τους,''μια φορά στα εκατό'' θα βγάλει ισάξιους τους.Κι αν μια άλλη χώρα ''κλέψει'' την τεχνογνωσία αυτού του πλαισίου,το φυσικό ταλέντο και τα χαρίσματα πρωτίστως θα πλοηγήσουν την επιτυχία της τεχνοκρατικής εφαρμογής-το παράδειγμα της Τζαμάικας στα σπριντ είναι χαρακτηριστικό,για να μη μεταπηδήσουμε στη κυριαρχία στους μαραθώνιους απο Αφρικανούς αθλητές.
Ενώ σε ότι αφορά τον αγώνα,κι όχι την προπόνηση,οι άριστοι μεταξύ των αρίστων που θα τον πιέσουν για να του πάρουν την πρωτιά ή μια θέση στο βάθρο,θα πρέπει να ξεπεράσουν τη κατάδικη του απόδοση,που έχει θέσει τους ''δικούς της'' κανόνες εντός των συλλογικά τεθειμένων κανόνων του πεδίου-αθλήματος.Οι θεσμοποιημένοι κανόνες του πεδίου υπάρχουν για να εξασφαλίζουν την ίση αφετηρία,το ακριβές μέτρημα της απόδοσης,το ότι κάποιος δεν θα ντοπαριστεί για να προσπελάσει το φυσικό ταλέντο κλπ.
Η αυτοπειθαρχία του υπεραθλητή έγκειται πιότερο στο να μην αποδώσει λιγότερο απ'αυτό που αποδεδειγμένα έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν[κοινώς να υποτιμήσει τους άλλους μένοντας ''αναξιοποίητος'']εν είδει της...αμεταβλητότητας-σταθερότητας της στο χρόνο,ενώ η αυτοπειθαρχία του μέσου όρου επείγεται,μέσα στους ποικίλους βαθμούς αποτελεσματικότητας της,να υμνεί τα ιστορικά-μεταβλητά κριτήρια των ορίων της,ακριβώς για να εξυμνήσει εντός της τις διαφορικές απολήξεις της.
ΣΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟΥ-Λ.ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ
''Το παιδί μου απο μικρό ήταν πολύ υπερκινητικό.Πέντε χρονών το έπιανα να κρεμιέται στο...μπαλκόνι!!!Κατάλαβα ότι έπρεπε να διοχετεύσει κάπου την ενέργεια του.''-δήλωσε η μητέρα του Πετρούνια για τις...υπερβολές του γιου της.Το υπερσυλλογικό πεδίο εις το οποίο το ενέγραψε ο γενικόλογος ''αθλητισμός'':Θα μπορούσε και στο πανκούρ,με τη δύναμη που έχει στα χέρια του[και με τη κατάλληλη χτισμένη σωματοδομή]θα μπορούσε και άρση βαρών,στρατιωτικό κομάντο[εκτός πεδίου αθλητισμού]κι ο δυνητικός κατάλογος μοιάζει απεριόριστος.
Το άθλημα που διάλεξε εναπόκειται στη μοίρα των κριτών:Πολλές φορές,προτού αρχίσει να σαρώνει τα μετάλλια σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις,ένιωσε αδικημένος με υπαιτιότητα των κριτών.''Θα φτιάξω ένα τέτοιο πρόγραμμα,που και να θέλουν,δεν θα μπορούν να μ'αδικήσουν''.
Και πράγματι:Ηδη μια άσκηση έχει πάρει το όνομα του.Τα κίνητρα του μετατοπίστηκαν εξαιτίας της θεσμοποιημένης διαδικασίας τεθειμένων κανόνων.Ορισε ο ίδιος τα κριτήρια,''υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα''.
Η εξέταση του μέσου όρου γενικά
Εννοώ δε ''μέσο σε σχέση με τη φύση του πράγματος'' εκείνο το οποίο απέχει εξίσου απο τα δύο άκρα και το οποίο είναι εν και το αυτό για όλους,ενώ ως ''μέσο σε σχέση με εμάς'' εννοώ εκείνο το οποίο δεν είναι ούτε υπερβολικό ούτε ελλιπές.Τούτο όμως δεν είναι ένα,ούτε το ίδιο για όλους.[μέσος όρος κατά την αριθμητική αναλογία-Το σε σχέση με εμάς δεν πρέπει να το θεωρήσουμε κατ'αυτόν τον τρόπο].
Ο ειδήμονας αποφεύγει την υπερβολή και την έλλειψη,αναζητά δε το μέσον κι αυτό προτιμά.Το μέσον όμως όχι σε σχέση με τη φύση του πράγματος,αλλά με εμάς[Ηθικά Νικομάχεια-Β,κεφ. 5]
Το κακό είναι ιδιότητα του απέραντου,το δε αγαθό του πεπερασμένου,ενώ η επιτυχία γίνεται με ένα μόνο τρόπο.Εύκολο μεν είναι η αποτυχία του σκοπού,δύσκολο δε η επιτυχία.
Υπάρχει ένας τρόπος,ή στη προσπάθεια για αποφυγή του δυισμού υπερβολής κι έλλειψης,ο Αριστοτέλης πέφτει στη παγίδα της ''τελεολογικής ευδοκίμησης και μεσότητας''που αφορά τον καθ΄έκαστον ξεχωριστό ''εμάς'';Αυτό που συνιστά για σένα ''υπερβολή'',για μένα κάλλιστα μπορεί να είναι ''ελλειμματικό''
Και πόσο περισσότερο ο Μακ Ινταϊρ,όταν διαλέγει για παράδειγμα ''κοινωνιστικής ''θεώρησης το...σκάκι.
[και ας μη ξεχνάμε ότι ακόμη κι οι ίσοι κανόνες για όλους τους συμμετέχοντες ενός αθλήματος,μέσα στον χρόνο υπόκεινται σε αλλαγές,έστω και παραμετρικές:Η ''μεσότητα'' τους δεν διασφαλίζει την απουσία ''υπερβολής'',αλλά αντασφαλίζεται έναντι της πανταχόθεν παρουσίας του δυσκολομετάβλητου μέσου όρου]
Ο ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ-ΔΥΙΣΜΟΣ
Για τον δυισμό της ''καλής...αριστοκρατίας'' και της ''κακιάς,αναμεταξύ κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης εν σχέσει με την πρόσληψη της αριστείας,δύσκολα μπορεί κανείς ν'ασκήσει μομφή τον κ.Τσούκα.Με μια μικρή διαφορά:Ο Π.Δήμας δεν ντοπαρίστηκε,ήταν ένα αυθεντικό ταλέντο που γλίτωσε απο την κρατική βιομηχανία παραγωγής μεταλλίων και που ήρθε στην ελλάδα ''ξυπόλυτος'' απο μια πάμφτωχη χώρα.
Οσο για την κλασική ελληνική αριστερά[που δεν...κυβέρνησε ποτέ]και τις απόψεις πρώην...πρύτανη πανεπιστημίου,αυτή αντανακλάται απλά πάνω του απο ένα συλλογικά τεθειμένο πλαίσιο φοβικότητας έναντι των ''λίγων'',ίσως επειδή ξέρει τι είδους σπορά έχει καλλιεργήσει-θερίσει με την πάροδο του χρόνου της απόλυτης κυριαρχίας της...
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=824238
Χαρακτηριστική η περίπτωση της ''εν ζωής'' αναπληρώτριας ελλ.πανεπιστημίου,κι ελληνοπρεπέστατα στρεψόδικης κ.Λαλιώτου[που τώρα θυμήθηκε,αυτή η ..ανάλγητη νεοφιλελεύθερη,τη διασύνδεση με την αγορά των σπουδών]:Προσπερνώντας την πατροπαράδοτη χαρά της για τα διαγενεακά συμβάντα που πολυκλαδικά[κι ''υπερσυλλογικά'']εμπλέκουν ολόκληρη την κοινωνία στο στρεβλό σύστημα που υπηρετεί κι η ίδια με αξιοαδρανή συνέπεια,άξια προσοχής η αντίφαση μεταξύ αυτών,που καταγγέλει ως συντονιστές-προπαγανδιστές-απαξιωτές του χωρικού πεδίου της,και τις στρεβλώσεις ενός συστήματος που η ίδια παραδέχεται ότι έχει φτάσει στα όρια του,αλλά για το οποίο ουδεμία ευθύνη φέρει γι'αυτό ο κλάδος της[η ενδογενής ποιότητα μας είναι εξαίσια-κάποιοι απροσδιόριστοι εξωγενείς φταίνε που πλέον μπορεί κάποιος να εισαχθεί και με...μηδέν,στις πολυποίκιλες μαζικοσχολές].
Και φυσικά το πρότυπο και τα ''βιώματα'' αυτών των ''εξωγενών'',το έχει καθορίσει...υπερατομικά,η τεράστια προσωπικότητα ενός γρηγορόπουλου,ενός γρηγορόπουλου βεβαίως βεβαίως...
Σάββατο 27 Αυγούστου 2016
Το χωρικό-αχρονικό αδιέξοδο των κεϊνσιανιστών έναντι της ελληνικής περίπτωσης
http://marketnews.gr/article/425607/h-anapotelesmatikothta-ths-synexous-meiwsis-twn-amoibwn-ergasias
Οι απολύσεις μεγαλύτερων ηλικίας εργαζομένων,οφείλεται-αποκλειστικώς-στο κίνητρο για φτηνότερους υπαλλήλους.[χαμηλότεροι μισθοί δεν θα πείσουν τους επιχειρηματίες να προσλάβουν περισσότερους εργαζομένους απο τη στιγμή που δεν θα είναι ικανοί να πωλήσουν το προϊόν τους...ή:απο τη στιγμή που το προϊόν τους δεν μπορεί να τροφοδοτήσει ξένες αγορές]Το θέμα των δεξιοτήτων των απολυμένων,ούτε καν θίγεται.Το σε ποιούς κλάδους αυτό παρατηρείται,επίσης προσπερνάτε:Μάλλον γιατί θ'αποδειχθεί,ότι,κι ανεξαρτήτως κλάδου,όπως λέει κι η απλή παραδοσιακή θεωρία του Κέινς:Η ισότητα του μεταξύ της συνολική; δαπάνης και του μέγιστου προϊόντος που μπορεί να παραχθεί στην οικονομία με βάση τους υπάρχοντες παραγωγικούς συντελεστές και τη δεδομένη τεχνολογία,σε μια οικονομία κλειστή και με ροπή στην εσωτερική κατανάλωση με ξένα κόλλυβα[πόσο...τυχαία υποστήκαμε εσωτερική υποτίμηση-''υπήρχε κι άλλος δρόμος'' για πρωτογενή ελλείμματα...10% του ΑΕΠ],αφήνει αποθέματα...ανέργων-κι όχι αποθέματα αδιάθετου προϊόντος,για τα οποία,δήθεν,αρκεί να αυξήσουμε τους μισθούς έτσι ώστε οι επιχειρήσεις ν'αυξήσουν το προϊόν που παράγουν,με σκοπούμενο αποτέλεσμα την διατήρηση αυτών των αυξήσεων όπου ''ισομερώς'' η συνολική δαπάνη θα είναι ίση με ότι παράγεται σε αγαθά ή υπηρεσίες
[η οικονομία σε αυτή τη θεώρηση είναι ένα ομοιογενές μέγεθος:αγορά προϊόντος-κι όχι αγορές επιμέρους προϊόντων.Οπως παραλείπονται και τα ισοζύγια ροών της μισθωτής εργασίας στο σύνολο της οικονομίας,που μπορούν κάλλιστα να παρουσιάζουν αυξομειώσεις διαφορετικων ποσοστών.Αλλά η ενιαία θεώρηση είναι στο dna μιας περίκλειστης οικονομίας:Χαρακτηριστική η αντίφαση των περισσοτέρων εργατολόγων-παντορυθμιστών που τώρα θυμήθηκαν ότι το κράτος δεν πρέπει να καθορίζει τον κατώτατο μισθό,αλλά επιζητούν οι επιχειρησιακές συμβάσεις[ομοειδών ή μη κλάδων],να καθορίζονται ''συλλογικώς'' προς χάριν της κλαδικότητας].
Είναι οι...ποσότητες,κι όχι οι τιμές που προσαρμόζουν την υπερβάλλουσα προσφορά ή ζήτηση
Οι...ανελαστικές τιμές δεν μπορούν να κάνουν κάτι ώστε ν'ανταποκριθούν σε χαμηλότερα εισοδήματα.Η αιτιακή συνάρτηση ξεκινά απο τη συνολική ζήτηση και κατευθύνεται στους μισθούς,όχι το αντίστροφο:Η συνολική ζήτηση δεν αυξάνει όσο δεν υπάρχει μεγαλύτερη δαπάνη,οι μισθοί δεν θ'αυξηθούν σε περιόδους ανεργίας,άρα απαιτείται...κρατική παρέμβαση στους κατώτατους μισθούς[κι όχι μόνο]:Υπάρχει,υποτίθεται,αρνητική απόκλιση των μισθών απο τις δυνατότητες της οικονομίας[νεοκλασική αρχή της...μεγιστοποίησης με ανατροπή της πρότερης θετικής απόκλισης-αυξήσεις μισθών υπερβάλλουσες των δυνατοτήτων μιας οικονομίας-,δηλαδή...''εσωτερική υποτίμηση''],μιας οικονομίας συνταξιούχων/μη οικονομικά ενεργών που συνυπολογίζονται στη μη ικανοποιητική συνολική ζήτηση:Η ευελιξία στους μισθούς υπονομεύεται απο τις εισφορές[εξ ου και δηλωμένοι ''μερικής απασχόλησης'',στη πραγματικότητα τελούν υπό πλήρη απασχόληση,ακόμη και εποχιακή]και τους παντοειδείς φόρους,κι έτσι ακόμη κι η αύξηση των μισθών δεν μπορεί να τροχιοδρομήσει την ζήτηση μεταξύ των οικονομικά ενεργών εργαζομένων ή άνεργων
Την συνεχή μείωση των μισθών ο Μελάς,την αποδίδει αποκλειστικά στην απορρύθμιση της αγοράς εργασίας:Για τους[ονομαστικοί και πραγματικοί μισθοί-ο πληθωρισμός δεν μας ενδιαφέρει,ζούμε τον ''τρισκατάρατο'' αποπληθωρισμό] αυξημένους φόρους επί φόρων στην κατανάλωση,τις φορολογίες εισοδήματος και τις υπέρογκες εισφορές[που κόβουν εισοδήματα και εργαζομένων και επιχειρηματιών]για το άδειο πυθάρι του ασφαλιστικού,καμία αναφορά...
''η εικόνα που παρουσιάζει η αγορά εργασίας αντανακλά με απόλυτη ακρίβεια το υπόδειγμα στ'οποίο οδηγείται με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια η ελληνική κοινωνία.Πρόκειται για υπόδειγμα παραγωγής συνεχώς μειούμενων αμοιβών εργασίας,που σε πολλές περιπτώσεις,βρίσκονται σχεδόν στα όρια της επιβίωσης''.Η ελληνική κοινωνία,όχι η δυναμική της οικονομίας και των συντελεστών παραγωγής[κεφάλαιο,εργασία,εξειδίκευση εργασίας,πρώτες ύλες κλπ. κλπ.]:Η οικονομία...ανθεί,κι αυτό πρέπει ν'αντανακλασθεί στους μισθούς.
Οι απολύσεις μεγαλύτερων ηλικίας εργαζομένων,οφείλεται-αποκλειστικώς-στο κίνητρο για φτηνότερους υπαλλήλους.[χαμηλότεροι μισθοί δεν θα πείσουν τους επιχειρηματίες να προσλάβουν περισσότερους εργαζομένους απο τη στιγμή που δεν θα είναι ικανοί να πωλήσουν το προϊόν τους...ή:απο τη στιγμή που το προϊόν τους δεν μπορεί να τροφοδοτήσει ξένες αγορές]Το θέμα των δεξιοτήτων των απολυμένων,ούτε καν θίγεται.Το σε ποιούς κλάδους αυτό παρατηρείται,επίσης προσπερνάτε:Μάλλον γιατί θ'αποδειχθεί,ότι,κι ανεξαρτήτως κλάδου,όπως λέει κι η απλή παραδοσιακή θεωρία του Κέινς:Η ισότητα του μεταξύ της συνολική; δαπάνης και του μέγιστου προϊόντος που μπορεί να παραχθεί στην οικονομία με βάση τους υπάρχοντες παραγωγικούς συντελεστές και τη δεδομένη τεχνολογία,σε μια οικονομία κλειστή και με ροπή στην εσωτερική κατανάλωση με ξένα κόλλυβα[πόσο...τυχαία υποστήκαμε εσωτερική υποτίμηση-''υπήρχε κι άλλος δρόμος'' για πρωτογενή ελλείμματα...10% του ΑΕΠ],αφήνει αποθέματα...ανέργων-κι όχι αποθέματα αδιάθετου προϊόντος,για τα οποία,δήθεν,αρκεί να αυξήσουμε τους μισθούς έτσι ώστε οι επιχειρήσεις ν'αυξήσουν το προϊόν που παράγουν,με σκοπούμενο αποτέλεσμα την διατήρηση αυτών των αυξήσεων όπου ''ισομερώς'' η συνολική δαπάνη θα είναι ίση με ότι παράγεται σε αγαθά ή υπηρεσίες
[η οικονομία σε αυτή τη θεώρηση είναι ένα ομοιογενές μέγεθος:αγορά προϊόντος-κι όχι αγορές επιμέρους προϊόντων.Οπως παραλείπονται και τα ισοζύγια ροών της μισθωτής εργασίας στο σύνολο της οικονομίας,που μπορούν κάλλιστα να παρουσιάζουν αυξομειώσεις διαφορετικων ποσοστών.Αλλά η ενιαία θεώρηση είναι στο dna μιας περίκλειστης οικονομίας:Χαρακτηριστική η αντίφαση των περισσοτέρων εργατολόγων-παντορυθμιστών που τώρα θυμήθηκαν ότι το κράτος δεν πρέπει να καθορίζει τον κατώτατο μισθό,αλλά επιζητούν οι επιχειρησιακές συμβάσεις[ομοειδών ή μη κλάδων],να καθορίζονται ''συλλογικώς'' προς χάριν της κλαδικότητας].
Είναι οι...ποσότητες,κι όχι οι τιμές που προσαρμόζουν την υπερβάλλουσα προσφορά ή ζήτηση
Σύμφωνα με την κεϊνσιανιστική προβληματική,η άλλη πλευρά της ισορροπίας αφορά το τι προσδιορίζει το επίπεδο του εισοδήματος και της απασχόλησης ως....σύνολο.Η πλευρά της εξισορρόπησης μέσω τιμών στον ανταγωνισμό,είναι...ιδεοληψία των νεοκλασικών:Δεν υπήρχαν[προ μνημονίου],ούτε και τώρα υπάρχουν κλειστά περιθώρια κέρδους,κλειστά επαγγέλματα,επίπονη γραφειοκρατία που εμποδίζει την αναζωογόνωση της οικονομίας σε σύγχρονους κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας κι εξωστρέφειας κ.λ.π....
Οι...ανελαστικές τιμές δεν μπορούν να κάνουν κάτι ώστε ν'ανταποκριθούν σε χαμηλότερα εισοδήματα.Η αιτιακή συνάρτηση ξεκινά απο τη συνολική ζήτηση και κατευθύνεται στους μισθούς,όχι το αντίστροφο:Η συνολική ζήτηση δεν αυξάνει όσο δεν υπάρχει μεγαλύτερη δαπάνη,οι μισθοί δεν θ'αυξηθούν σε περιόδους ανεργίας,άρα απαιτείται...κρατική παρέμβαση στους κατώτατους μισθούς[κι όχι μόνο]:Υπάρχει,υποτίθεται,αρνητική απόκλιση των μισθών απο τις δυνατότητες της οικονομίας[νεοκλασική αρχή της...μεγιστοποίησης με ανατροπή της πρότερης θετικής απόκλισης-αυξήσεις μισθών υπερβάλλουσες των δυνατοτήτων μιας οικονομίας-,δηλαδή...''εσωτερική υποτίμηση''],μιας οικονομίας συνταξιούχων/μη οικονομικά ενεργών που συνυπολογίζονται στη μη ικανοποιητική συνολική ζήτηση:Η ευελιξία στους μισθούς υπονομεύεται απο τις εισφορές[εξ ου και δηλωμένοι ''μερικής απασχόλησης'',στη πραγματικότητα τελούν υπό πλήρη απασχόληση,ακόμη και εποχιακή]και τους παντοειδείς φόρους,κι έτσι ακόμη κι η αύξηση των μισθών δεν μπορεί να τροχιοδρομήσει την ζήτηση μεταξύ των οικονομικά ενεργών εργαζομένων ή άνεργων
Την συνεχή μείωση των μισθών ο Μελάς,την αποδίδει αποκλειστικά στην απορρύθμιση της αγοράς εργασίας:Για τους[ονομαστικοί και πραγματικοί μισθοί-ο πληθωρισμός δεν μας ενδιαφέρει,ζούμε τον ''τρισκατάρατο'' αποπληθωρισμό] αυξημένους φόρους επί φόρων στην κατανάλωση,τις φορολογίες εισοδήματος και τις υπέρογκες εισφορές[που κόβουν εισοδήματα και εργαζομένων και επιχειρηματιών]για το άδειο πυθάρι του ασφαλιστικού,καμία αναφορά...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)