http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=824236
Φυσικά κι αυτοί οι υπεραθλητές προέρχονται απο ένα συγκεκριμένο συλλογικό πλαίσιο ''υπερατομικού''πεδίου,όπου το ταλέντο,πάντα με τα κριτήρια αριστείας[ρεκόρ]που εχει πετύχει το ίδιο στο πεδίο του,υπάγει τον εαυτό του σε ''κριτήρια αυθυπέρβασης'',που λίγη επάλληλη σχέση έχουν με ''εξωγενείς'' παράγοντες-τους συναθλητές και συναγωνιζόμενους τους.Η αυτεξάσκηση του στη μοναξιά της προπόνησης,είναι απλώς μια επανάληψη της συντήρησης της μεγάλης ικανότητας του,διανθισμένη φυσικά με τον μόχθο του-ένα μόχθο όμως που χρειάζεται οιοσδήποτε άλλος ''ατάλαντος'' του μέσου όρου στον υπερμέγιστο βαθμό,για να φτάσει στην υποκειμενική του τελειότητα,που μόνο αβίαστη δεν θα είναι.
Επιπλέον,ακόμη και το αξιοκρατικά θεσμοποιημένο συλλογικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται,δηλαδή η χώρα τους,''μια φορά στα εκατό'' θα βγάλει ισάξιους τους.Κι αν μια άλλη χώρα ''κλέψει'' την τεχνογνωσία αυτού του πλαισίου,το φυσικό ταλέντο και τα χαρίσματα πρωτίστως θα πλοηγήσουν την επιτυχία της τεχνοκρατικής εφαρμογής-το παράδειγμα της Τζαμάικας στα σπριντ είναι χαρακτηριστικό,για να μη μεταπηδήσουμε στη κυριαρχία στους μαραθώνιους απο Αφρικανούς αθλητές.
Ενώ σε ότι αφορά τον αγώνα,κι όχι την προπόνηση,οι άριστοι μεταξύ των αρίστων που θα τον πιέσουν για να του πάρουν την πρωτιά ή μια θέση στο βάθρο,θα πρέπει να ξεπεράσουν τη κατάδικη του απόδοση,που έχει θέσει τους ''δικούς της'' κανόνες εντός των συλλογικά τεθειμένων κανόνων του πεδίου-αθλήματος.Οι θεσμοποιημένοι κανόνες του πεδίου υπάρχουν για να εξασφαλίζουν την ίση αφετηρία,το ακριβές μέτρημα της απόδοσης,το ότι κάποιος δεν θα ντοπαριστεί για να προσπελάσει το φυσικό ταλέντο κλπ.
Η αυτοπειθαρχία του υπεραθλητή έγκειται πιότερο στο να μην αποδώσει λιγότερο απ'αυτό που αποδεδειγμένα έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν[κοινώς να υποτιμήσει τους άλλους μένοντας ''αναξιοποίητος'']εν είδει της...αμεταβλητότητας-σταθερότητας της στο χρόνο,ενώ η αυτοπειθαρχία του μέσου όρου επείγεται,μέσα στους ποικίλους βαθμούς αποτελεσματικότητας της,να υμνεί τα ιστορικά-μεταβλητά κριτήρια των ορίων της,ακριβώς για να εξυμνήσει εντός της τις διαφορικές απολήξεις της.
ΣΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟΥ-Λ.ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ
''Το παιδί μου απο μικρό ήταν πολύ υπερκινητικό.Πέντε χρονών το έπιανα να κρεμιέται στο...μπαλκόνι!!!Κατάλαβα ότι έπρεπε να διοχετεύσει κάπου την ενέργεια του.''-δήλωσε η μητέρα του Πετρούνια για τις...υπερβολές του γιου της.Το υπερσυλλογικό πεδίο εις το οποίο το ενέγραψε ο γενικόλογος ''αθλητισμός'':Θα μπορούσε και στο πανκούρ,με τη δύναμη που έχει στα χέρια του[και με τη κατάλληλη χτισμένη σωματοδομή]θα μπορούσε και άρση βαρών,στρατιωτικό κομάντο[εκτός πεδίου αθλητισμού]κι ο δυνητικός κατάλογος μοιάζει απεριόριστος.
Το άθλημα που διάλεξε εναπόκειται στη μοίρα των κριτών:Πολλές φορές,προτού αρχίσει να σαρώνει τα μετάλλια σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις,ένιωσε αδικημένος με υπαιτιότητα των κριτών.''Θα φτιάξω ένα τέτοιο πρόγραμμα,που και να θέλουν,δεν θα μπορούν να μ'αδικήσουν''.
Και πράγματι:Ηδη μια άσκηση έχει πάρει το όνομα του.Τα κίνητρα του μετατοπίστηκαν εξαιτίας της θεσμοποιημένης διαδικασίας τεθειμένων κανόνων.Ορισε ο ίδιος τα κριτήρια,''υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα''.
Η εξέταση του μέσου όρου γενικά
Εννοώ δε ''μέσο σε σχέση με τη φύση του πράγματος'' εκείνο το οποίο απέχει εξίσου απο τα δύο άκρα και το οποίο είναι εν και το αυτό για όλους,ενώ ως ''μέσο σε σχέση με εμάς'' εννοώ εκείνο το οποίο δεν είναι ούτε υπερβολικό ούτε ελλιπές.Τούτο όμως δεν είναι ένα,ούτε το ίδιο για όλους.[μέσος όρος κατά την αριθμητική αναλογία-Το σε σχέση με εμάς δεν πρέπει να το θεωρήσουμε κατ'αυτόν τον τρόπο].
Ο ειδήμονας αποφεύγει την υπερβολή και την έλλειψη,αναζητά δε το μέσον κι αυτό προτιμά.Το μέσον όμως όχι σε σχέση με τη φύση του πράγματος,αλλά με εμάς[Ηθικά Νικομάχεια-Β,κεφ. 5]
Το κακό είναι ιδιότητα του απέραντου,το δε αγαθό του πεπερασμένου,ενώ η επιτυχία γίνεται με ένα μόνο τρόπο.Εύκολο μεν είναι η αποτυχία του σκοπού,δύσκολο δε η επιτυχία.
Υπάρχει ένας τρόπος,ή στη προσπάθεια για αποφυγή του δυισμού υπερβολής κι έλλειψης,ο Αριστοτέλης πέφτει στη παγίδα της ''τελεολογικής ευδοκίμησης και μεσότητας''που αφορά τον καθ΄έκαστον ξεχωριστό ''εμάς'';Αυτό που συνιστά για σένα ''υπερβολή'',για μένα κάλλιστα μπορεί να είναι ''ελλειμματικό''
Και πόσο περισσότερο ο Μακ Ινταϊρ,όταν διαλέγει για παράδειγμα ''κοινωνιστικής ''θεώρησης το...σκάκι.
[και ας μη ξεχνάμε ότι ακόμη κι οι ίσοι κανόνες για όλους τους συμμετέχοντες ενός αθλήματος,μέσα στον χρόνο υπόκεινται σε αλλαγές,έστω και παραμετρικές:Η ''μεσότητα'' τους δεν διασφαλίζει την απουσία ''υπερβολής'',αλλά αντασφαλίζεται έναντι της πανταχόθεν παρουσίας του δυσκολομετάβλητου μέσου όρου]
Ο ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ-ΔΥΙΣΜΟΣ
Για τον δυισμό της ''καλής...αριστοκρατίας'' και της ''κακιάς,αναμεταξύ κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης εν σχέσει με την πρόσληψη της αριστείας,δύσκολα μπορεί κανείς ν'ασκήσει μομφή τον κ.Τσούκα.Με μια μικρή διαφορά:Ο Π.Δήμας δεν ντοπαρίστηκε,ήταν ένα αυθεντικό ταλέντο που γλίτωσε απο την κρατική βιομηχανία παραγωγής μεταλλίων και που ήρθε στην ελλάδα ''ξυπόλυτος'' απο μια πάμφτωχη χώρα.
Οσο για την κλασική ελληνική αριστερά[που δεν...κυβέρνησε ποτέ]και τις απόψεις πρώην...πρύτανη πανεπιστημίου,αυτή αντανακλάται απλά πάνω του απο ένα συλλογικά τεθειμένο πλαίσιο φοβικότητας έναντι των ''λίγων'',ίσως επειδή ξέρει τι είδους σπορά έχει καλλιεργήσει-θερίσει με την πάροδο του χρόνου της απόλυτης κυριαρχίας της...
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=824238
Χαρακτηριστική η περίπτωση της ''εν ζωής'' αναπληρώτριας ελλ.πανεπιστημίου,κι ελληνοπρεπέστατα στρεψόδικης κ.Λαλιώτου[που τώρα θυμήθηκε,αυτή η ..ανάλγητη νεοφιλελεύθερη,τη διασύνδεση με την αγορά των σπουδών]:Προσπερνώντας την πατροπαράδοτη χαρά της για τα διαγενεακά συμβάντα που πολυκλαδικά[κι ''υπερσυλλογικά'']εμπλέκουν ολόκληρη την κοινωνία στο στρεβλό σύστημα που υπηρετεί κι η ίδια με αξιοαδρανή συνέπεια,άξια προσοχής η αντίφαση μεταξύ αυτών,που καταγγέλει ως συντονιστές-προπαγανδιστές-απαξιωτές του χωρικού πεδίου της,και τις στρεβλώσεις ενός συστήματος που η ίδια παραδέχεται ότι έχει φτάσει στα όρια του,αλλά για το οποίο ουδεμία ευθύνη φέρει γι'αυτό ο κλάδος της[η ενδογενής ποιότητα μας είναι εξαίσια-κάποιοι απροσδιόριστοι εξωγενείς φταίνε που πλέον μπορεί κάποιος να εισαχθεί και με...μηδέν,στις πολυποίκιλες μαζικοσχολές].
Και φυσικά το πρότυπο και τα ''βιώματα'' αυτών των ''εξωγενών'',το έχει καθορίσει...υπερατομικά,η τεράστια προσωπικότητα ενός γρηγορόπουλου,ενός γρηγορόπουλου βεβαίως βεβαίως...
Η αριστεία δεν ταυτίζεται με κορυφαίες επιδόσεις[οι οποίες,άλλωστε,ουδέποτε είναι τελικές]αλλά συνιστά μια ατελεύτητη διαδικασία-μια διαρκή ασυμπτωτική κίνηση για την επίτευξη της τελειότητας σε ένα πεδίο.Η αριστεία ως διαδικασία δεν αφορά μόνο τους λίγους ικανούς κι άξιους'',αλλά τους πολλούς του ''μέσου όρου'' που λειτουργούν με κριτήρια αριστείας.Οτι μερικοί ξεχωρίζουν δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν ωθούνται να γίνουν καλύτεροι.Στο μέτρο που τα κριτήρια αριστείας παρέχουν στους παίκτες μια πυξίδα συμπεριφοράς,οι πλείστοι κατ'αρχήν μοχθούν σε ποικίλους βαθμούς,για της τελειότητα.Οι ατομικιστές βλέπουν μόνο άτομα[λίγα και ικανά].Οι αριστοτελιστές,πιο διευρυμένα,βλέπουν συνήθειες και συλλογικές πρακτικές εντός των οποίων τα άτομα επιδιώκουν τη διαρκή βελτίωση.Η αριστεία δεν ταυτίζεται με κορυφαίες επιδόσεις,αλλά συνιστά μια ατελεύτητη διαδικασία και...ασύμπτωτη-την στιγμή που ο κ.Τσούκας,μέσω της κοινωνιστικής θεώρησης που δίνει το υπόδειγμα,δηλαδή την κορυφαία επίδοση,εγκαλεί και άλλους να προσπαθήσουν,αν όχι να προσπεράσουν,τουλάχιστον να ακουμπήσουν,κάτι που δεν είναι ασύμπτωτο,αλλά προϊόν προσπάθειας,μόχθου και πρωτίστως ταλέντου.Τι κι αν οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν και ρεκόρ[που δύσκολα σπάνε] και θρύλους αθλητές που μόνοι τους έχουν μαζέψει τόσα μετάλλια όσο μια μικρή χώρα δεν έχει μαζέψει με το σύνολο των συμμετεχόντων σε περισσότερο απλωμένες στο χρόνο διοργανώσεις έναντι των λιγότερων συμμετοχών[και των περισσότερων διακρίσεων]που έχουν στο λογαριασμό τους οι υπεραθλητές.
Φυσικά κι αυτοί οι υπεραθλητές προέρχονται απο ένα συγκεκριμένο συλλογικό πλαίσιο ''υπερατομικού''πεδίου,όπου το ταλέντο,πάντα με τα κριτήρια αριστείας[ρεκόρ]που εχει πετύχει το ίδιο στο πεδίο του,υπάγει τον εαυτό του σε ''κριτήρια αυθυπέρβασης'',που λίγη επάλληλη σχέση έχουν με ''εξωγενείς'' παράγοντες-τους συναθλητές και συναγωνιζόμενους τους.Η αυτεξάσκηση του στη μοναξιά της προπόνησης,είναι απλώς μια επανάληψη της συντήρησης της μεγάλης ικανότητας του,διανθισμένη φυσικά με τον μόχθο του-ένα μόχθο όμως που χρειάζεται οιοσδήποτε άλλος ''ατάλαντος'' του μέσου όρου στον υπερμέγιστο βαθμό,για να φτάσει στην υποκειμενική του τελειότητα,που μόνο αβίαστη δεν θα είναι.
Επιπλέον,ακόμη και το αξιοκρατικά θεσμοποιημένο συλλογικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται,δηλαδή η χώρα τους,''μια φορά στα εκατό'' θα βγάλει ισάξιους τους.Κι αν μια άλλη χώρα ''κλέψει'' την τεχνογνωσία αυτού του πλαισίου,το φυσικό ταλέντο και τα χαρίσματα πρωτίστως θα πλοηγήσουν την επιτυχία της τεχνοκρατικής εφαρμογής-το παράδειγμα της Τζαμάικας στα σπριντ είναι χαρακτηριστικό,για να μη μεταπηδήσουμε στη κυριαρχία στους μαραθώνιους απο Αφρικανούς αθλητές.
Ενώ σε ότι αφορά τον αγώνα,κι όχι την προπόνηση,οι άριστοι μεταξύ των αρίστων που θα τον πιέσουν για να του πάρουν την πρωτιά ή μια θέση στο βάθρο,θα πρέπει να ξεπεράσουν τη κατάδικη του απόδοση,που έχει θέσει τους ''δικούς της'' κανόνες εντός των συλλογικά τεθειμένων κανόνων του πεδίου-αθλήματος.Οι θεσμοποιημένοι κανόνες του πεδίου υπάρχουν για να εξασφαλίζουν την ίση αφετηρία,το ακριβές μέτρημα της απόδοσης,το ότι κάποιος δεν θα ντοπαριστεί για να προσπελάσει το φυσικό ταλέντο κλπ.
Η αυτοπειθαρχία του υπεραθλητή έγκειται πιότερο στο να μην αποδώσει λιγότερο απ'αυτό που αποδεδειγμένα έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν[κοινώς να υποτιμήσει τους άλλους μένοντας ''αναξιοποίητος'']εν είδει της...αμεταβλητότητας-σταθερότητας της στο χρόνο,ενώ η αυτοπειθαρχία του μέσου όρου επείγεται,μέσα στους ποικίλους βαθμούς αποτελεσματικότητας της,να υμνεί τα ιστορικά-μεταβλητά κριτήρια των ορίων της,ακριβώς για να εξυμνήσει εντός της τις διαφορικές απολήξεις της.
ΣΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟΥ-Λ.ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ
''Το παιδί μου απο μικρό ήταν πολύ υπερκινητικό.Πέντε χρονών το έπιανα να κρεμιέται στο...μπαλκόνι!!!Κατάλαβα ότι έπρεπε να διοχετεύσει κάπου την ενέργεια του.''-δήλωσε η μητέρα του Πετρούνια για τις...υπερβολές του γιου της.Το υπερσυλλογικό πεδίο εις το οποίο το ενέγραψε ο γενικόλογος ''αθλητισμός'':Θα μπορούσε και στο πανκούρ,με τη δύναμη που έχει στα χέρια του[και με τη κατάλληλη χτισμένη σωματοδομή]θα μπορούσε και άρση βαρών,στρατιωτικό κομάντο[εκτός πεδίου αθλητισμού]κι ο δυνητικός κατάλογος μοιάζει απεριόριστος.
Το άθλημα που διάλεξε εναπόκειται στη μοίρα των κριτών:Πολλές φορές,προτού αρχίσει να σαρώνει τα μετάλλια σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις,ένιωσε αδικημένος με υπαιτιότητα των κριτών.''Θα φτιάξω ένα τέτοιο πρόγραμμα,που και να θέλουν,δεν θα μπορούν να μ'αδικήσουν''.
Και πράγματι:Ηδη μια άσκηση έχει πάρει το όνομα του.Τα κίνητρα του μετατοπίστηκαν εξαιτίας της θεσμοποιημένης διαδικασίας τεθειμένων κανόνων.Ορισε ο ίδιος τα κριτήρια,''υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα''.
Η εξέταση του μέσου όρου γενικά
Εννοώ δε ''μέσο σε σχέση με τη φύση του πράγματος'' εκείνο το οποίο απέχει εξίσου απο τα δύο άκρα και το οποίο είναι εν και το αυτό για όλους,ενώ ως ''μέσο σε σχέση με εμάς'' εννοώ εκείνο το οποίο δεν είναι ούτε υπερβολικό ούτε ελλιπές.Τούτο όμως δεν είναι ένα,ούτε το ίδιο για όλους.[μέσος όρος κατά την αριθμητική αναλογία-Το σε σχέση με εμάς δεν πρέπει να το θεωρήσουμε κατ'αυτόν τον τρόπο].
Ο ειδήμονας αποφεύγει την υπερβολή και την έλλειψη,αναζητά δε το μέσον κι αυτό προτιμά.Το μέσον όμως όχι σε σχέση με τη φύση του πράγματος,αλλά με εμάς[Ηθικά Νικομάχεια-Β,κεφ. 5]
Το κακό είναι ιδιότητα του απέραντου,το δε αγαθό του πεπερασμένου,ενώ η επιτυχία γίνεται με ένα μόνο τρόπο.Εύκολο μεν είναι η αποτυχία του σκοπού,δύσκολο δε η επιτυχία.
Υπάρχει ένας τρόπος,ή στη προσπάθεια για αποφυγή του δυισμού υπερβολής κι έλλειψης,ο Αριστοτέλης πέφτει στη παγίδα της ''τελεολογικής ευδοκίμησης και μεσότητας''που αφορά τον καθ΄έκαστον ξεχωριστό ''εμάς'';Αυτό που συνιστά για σένα ''υπερβολή'',για μένα κάλλιστα μπορεί να είναι ''ελλειμματικό''
Και πόσο περισσότερο ο Μακ Ινταϊρ,όταν διαλέγει για παράδειγμα ''κοινωνιστικής ''θεώρησης το...σκάκι.
[και ας μη ξεχνάμε ότι ακόμη κι οι ίσοι κανόνες για όλους τους συμμετέχοντες ενός αθλήματος,μέσα στον χρόνο υπόκεινται σε αλλαγές,έστω και παραμετρικές:Η ''μεσότητα'' τους δεν διασφαλίζει την απουσία ''υπερβολής'',αλλά αντασφαλίζεται έναντι της πανταχόθεν παρουσίας του δυσκολομετάβλητου μέσου όρου]
Ο ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ-ΔΥΙΣΜΟΣ
Για τον δυισμό της ''καλής...αριστοκρατίας'' και της ''κακιάς,αναμεταξύ κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης εν σχέσει με την πρόσληψη της αριστείας,δύσκολα μπορεί κανείς ν'ασκήσει μομφή τον κ.Τσούκα.Με μια μικρή διαφορά:Ο Π.Δήμας δεν ντοπαρίστηκε,ήταν ένα αυθεντικό ταλέντο που γλίτωσε απο την κρατική βιομηχανία παραγωγής μεταλλίων και που ήρθε στην ελλάδα ''ξυπόλυτος'' απο μια πάμφτωχη χώρα.
Οσο για την κλασική ελληνική αριστερά[που δεν...κυβέρνησε ποτέ]και τις απόψεις πρώην...πρύτανη πανεπιστημίου,αυτή αντανακλάται απλά πάνω του απο ένα συλλογικά τεθειμένο πλαίσιο φοβικότητας έναντι των ''λίγων'',ίσως επειδή ξέρει τι είδους σπορά έχει καλλιεργήσει-θερίσει με την πάροδο του χρόνου της απόλυτης κυριαρχίας της...
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=824238
Χαρακτηριστική η περίπτωση της ''εν ζωής'' αναπληρώτριας ελλ.πανεπιστημίου,κι ελληνοπρεπέστατα στρεψόδικης κ.Λαλιώτου[που τώρα θυμήθηκε,αυτή η ..ανάλγητη νεοφιλελεύθερη,τη διασύνδεση με την αγορά των σπουδών]:Προσπερνώντας την πατροπαράδοτη χαρά της για τα διαγενεακά συμβάντα που πολυκλαδικά[κι ''υπερσυλλογικά'']εμπλέκουν ολόκληρη την κοινωνία στο στρεβλό σύστημα που υπηρετεί κι η ίδια με αξιοαδρανή συνέπεια,άξια προσοχής η αντίφαση μεταξύ αυτών,που καταγγέλει ως συντονιστές-προπαγανδιστές-απαξιωτές του χωρικού πεδίου της,και τις στρεβλώσεις ενός συστήματος που η ίδια παραδέχεται ότι έχει φτάσει στα όρια του,αλλά για το οποίο ουδεμία ευθύνη φέρει γι'αυτό ο κλάδος της[η ενδογενής ποιότητα μας είναι εξαίσια-κάποιοι απροσδιόριστοι εξωγενείς φταίνε που πλέον μπορεί κάποιος να εισαχθεί και με...μηδέν,στις πολυποίκιλες μαζικοσχολές].
Και φυσικά το πρότυπο και τα ''βιώματα'' αυτών των ''εξωγενών'',το έχει καθορίσει...υπερατομικά,η τεράστια προσωπικότητα ενός γρηγορόπουλου,ενός γρηγορόπουλου βεβαίως βεβαίως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου