Οξεία correctίτιδα

-Τι είναι πάλι αυτό στον τίτλο;Για αρρώστια μου μοιάζει.Είναι τόσο οξεία που δεν σηκώνει θεραπεία;

-Θεραπεία ακόμη δεν έχει ανακαλυφτεί αφού η επιστήμη επιμένει να μην την αναγνωρίζει ως αρρώστια.

• https://www.lifo.gr/now/greece/211571/ereyna-gia-ratsistika-kinitra-ston-thanato-toy-zak-kostopoyloy-paremvasi-toy-areioy-pagoy
  Θα μπορούσε κανείς να διακρίνει σε αυτή την αχρείαστη εισαγγελική παραγγελία άλλο ένα λόγο που οι αποφάσεις της δικαιοσύνης καθυστερούν απελπιστικά στην Ελλάδα.Η μόνη περίπτωση κατά την οποία θα μπορούσαν να υποκρύπτονται ρατσιστικά κίνητρα στη περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου,είναι οι ''θύτες'' να γνώριζαν από τα πριν το ''θύμα'',εφόσον αυτό σύχναζε εκεί κοντά ή εφόσον τον είχαν παρατηρήσει να κυκλοφορεί εκεί γύρω επισταμένως λίγο προτού μπουκάρει στο κοσμηματοπωλείο-πιθανότητες που λίγο δύσκολα έχουν βάσιμο λόγο ύπαρξης,αλλά κυρίως πράγματα που θα έπρεπε να διερευνώνται από τις αρμόδιες ανακριτικές υπηρεσίες επί των ''θυτών'',χωρίς καμιά άνωθεν πολιτκή και κυρίως μιντιακή παρέμβαση[η ακραριστερά είναι ιν εδώ και πολλά χρόνια στα παραδοσιακά μίντια] που καθυστερεί και στέλνει στο φτου κι απ'την αρχή τις διαδικασίες.
  Σίγουρα πάντως είναι απίθανο ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου να διέθετε...έκτη αίσθηση διά της οποίας αμέσως μόλις κόζαρε το θύμα με τον πυροσβεστήρα στο χέρι να κοπανάει την τζαμαρία,είπε:''Αυτός είναι σίγουρα μπαχαλάκιας ακροαριστερός,ομοφυλόφιλος,οροθετικός και ακτιβιστής-επάνω του''!
  
  
  
• https://www.athensvoice.gr/world/485019_ametanoitos-tramp-kratise-pali-gia-parti-toy-tin-omprela-video
  Τα ελληνικά free press ζήλεψαν την δόξα που προσφέρεται ακούσια αφειδώς στον Τραμπ από τα ''αντιπολιτευτικά'' ξένα μμε και τ'αναπαράγουν με δέος κιόλας,εισάγοντας τις εξωχώριες μπούρδες της κορεκτίλας αυτούσιες:
  Ο Τραμπ αφήνει μόνη στη βροχή την Μελάνια για δέκα δεύτερα κι αυτό προφανώς μηχανικά για να κάνει μια δηλωσούλα στα πεταχτά στους δημοσιογράφους που παρευρίσκονται.
  Εαν τυχόν κρατούσε ήδη την ομπρέλα η Μελάνια οι κορεκτίλες θα σχολιάζαν την τραμπική ''αγένεια'' που ενέχει η στάση του θηλυκού που κρατά μονάχο του την ομπρέλα παρουσία του αρσενικού,ή,σ'αυτή την περίπτωση,εάν κατόπιν των δηλώσεων άρπαζε μέσα από τα χέρια της την ομπρέλα σαν ''καλός ιππότης'' για την κρατήσει πλέον ο ίδιος και να την προστατέψει από την βρόχα,θα του την πέφταν οι μεταφεμινίστριες κατηγορώντας τον για ''σεξισμό'' και ''μισογυνισμό'',καθότι θεωρεί ανίκανες τις γυναίκες να κρατήσουν μια ομπρέλα μόνες τους παρουσία αρσενικού,αλλά και για ''πατριαρχισμό'' που επιθυμεί πάντοτε το αρσενικό να κρατά την ομπρέλα και το θηλυκό να υπομένει τον προστατευτισμό.
  
  
  
• http://www.kathimerini.gr/991052/opinion/epikairothta/politikh/h-texnh-ths-ey8ykrisias
  Ο καθηγητής Χαρίδημος Τσούκας σχολιάζει και συμπερασματολογεί σχετικά με την επικύρωση της υποψηφιότητας του εκλεκτού δικαστή του Τραμπ για το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ,Καβάνο.Ο Καβάνο είχε κατηγορηθεί από μια κυρία Φορντ πως την βίασε σε κατάσταση μέθης πριν από...36 χρόνια[και κάτι αιώνες].
  Ο καθηγητής ξεκινά ρωτώντας μας: Πως ένας ορθολογικός λήπτης αποφάσεων ασκεί την ευθυκρισία του όταν τίθεται ενώπιον αντικρουόμενων περιγραφών;Οταν η Α ισχυρίζεται κάτι και το Β το εντελώς αντίθετο,πως μπορεί να ληφθεί ορθολογικά μια απόφαση;Με τι κριτήρια;Το θέμα είναι ''τεράστιο''[κάτι σαν το Κυπριακό],γι'αυτό και ο καθηγητής προκαταβολικά μας λέει ότι θ'ασχοληθεί με μερικές πτυχές του-άρθρο θα γράψει,όχι δοκίμιο.
  Με τι κριτήρια και σε πάνω σε ποια πλαίσια;Ακριβώς πάνω στα ίδια που εξέπεμψαν την προπαγάνδα τους και τα υπόλοιπα ΜΜΕ,που έπαιξαν,σαν καλοί προδικαστές,πολύ από Καβάνο και τις ''αντιφάσεις'' που εμφάνισε στην απολογία του και καθόλου την κατήγορο Φορντ και τις δικές της πατατιές.
  Και με τι δικαιολογία αυτή η προφανέστατη μεροληψία υπέρ της κατηγόρου από τη μεριά και του καθηγητή;Με την επίκληση ότι η κυρία Φορντ δεν είναι αυτή που διεκδικεί την δικαστική θέση,αλλά είναι ο Καβάνο,άρα πρέπει ν'ακολουθήσουμε το σκεπτικό που πρότεινε στην ακροαματική διαδικασία η γερουσιαστής Χιρόνο[για την οποία δεν κρίνεται σκόπιμο να μάθουμε εάν τυχόν ανήκει στους Δημοκρατικούς που αντιδρούν στη δικαστική τοποθέτηση επιλογής Τραμπ]:
  Η περίπτωση που εξετάζουμε δεν μοιάζει τόσο με ποινική δίκη όσο με εργασιακή συνέντευξη:Ο υποψήφιος πρέπει να πείσει τους γερουσιαστές ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τη θέση που διεκδικεί.Αυτό το πλαίσιο θέτει ως προτεραιότητα ότι αυτός που θα επιλεγεί δεν πρέπει να συνοδεύεται από αστερίσκους.Διαφορετικά δεν είναι υποχρεωμένοι αυτοί που αποφασίζουν να του δώσουν τη θέση,ούτε είναι δικαίωμα του να την πάρει.Αυτός τη διεκδικεί,άρα αυτός είναι που πρέπει να πείσει για την καταλληλότητα του.
  Τι...αμερόληπτες συναστρώσεις προκατασκευασμένων ηθικολογικών μεγαληγοριών:Για ν'αποκρουστεί το προφανές επιχείρημα που επικαλείται πάντα κάθε τεκμήριο αθωότητας,δηλαδή ότι είναι ο κατήγορος που πρέπει να παρουσιάσει στοιχεία κι αποδείξεις ώστε να κριθούν βάσιμες οι καταγγελίες του-κι όχι ο κατηγορούμενος ν'αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας,ο καθηγητής Τσούκας συμφωνεί με την παρακαμπτήρια λεωφόρο που άνοιξε η γερουσιαστής και που σύνδεσε αυθαίρετα τα ζητούμενα δεδομένα μιας εργασιακής συνέντευξης με το πλαίσιο που έθεσε η καταγγελία μιας κυρίας Φορντ για κάτι που δήθεν έγινε πριν 36 χρόνια.
  Η γερουσιαστής δικαιολογεί αυτή τη σύνδεση γιατί έτσι θα διερευνηθεί η αξιοπιστία,ο χαρακτήρας κι η ειλικρίνεια του Καβάνο.Για λόγους...ισοτιμίας,γι'αυτά ελέχθηκε μόνο ο Καβάνο κι όχι η κατήγορος του[ή μάλλον,δεν προβλήθηκε καθόλου από τα ΜΜΕ αυτός ο έλεγχος αξιοπιστίας της Φορντ] κι η προφανής διερώτηση που ανακύπτει είναι το πως είναι δυνατόν να ελέγχεται μόνο ο κατηγορούμενος,όταν η ''εργασιακή του συνέντευξη'' και το ερωτηματολόγιο που αυτή περιέχει για να αξιολογηθεί,δομείται πάνω στις κατηγορίες της Φορντ.
  Αλλά πάλι ο καθηγητής βρίσκει τον τρόπο [αφού δεν έχουμε ποινική δίκη,αλλά ''εργασιακή συνέντευξη''] να ξεγλιστρήσει από τα προφανή ανακύπτοντα ερωτήματα των θέσεων του:Αν δει κανείς την ακροαματική διαδικασία ως εργασιακή συνέντευξη,το ερώτημα που τον απασχολεί δεν είναι τόσο αν πραγματικά έλαβε χώρα το καταγγελόμενο περιστατικό,όσο με πόση αξιοπιστία υπερασπίζεται ο καταγγελλόμενος τον εαυτό του.
  Πως κρίνουμε την αξιοπιστία;Αναζητούμε,κυρίως,την αληθοφάνεια επιμέρους ισχυρισμών του ομιλητή,εστιάζουμε στο ύφος του και ερμηνεύουμε τα συναισθήματα του για να δούμε τι πληροφορίες αποκαλύπτουν.
  Κι ο καθηγητής ξεκινά να παραθέτει τις ενδείξεις που ''ενοχοποιούν τον εκλεκτό του Τραμπ:Ηταν,λέει,ανειλικρινής,γιατί ρωτήθηκε εάν ήταν βαρύς πότης όταν ήταν νέος[όχι εάν πίνει ακόμη και τώρα,μάλλον γιατί θεωρείται φυσιολογικότατα προβλεπόμενο το ποτηράκι παραπάνω όταν είσαι νιάτο].Η ερώτηση έχει καταφανέστατη σύνδεση με τις κατηγορίες Φορντ ότι τη βίασε μεθυσμένος.Ο Καβάνο αποδέχτηκε ότι έπινε,αλλά όχι ότι μεθούσε.Οι παλιοί συμφοιτητές του το διέψευσαν-Κι αυτοί φαίνεται έπιναν αλλά δεν μεθούσαν,γιατί αλλιώς πως μπορεί ο ξεμέθυστος να κρίνει πως ένας άλλος είναι μεθυσμένος;
  Συμπέρασμα: Σε όλους είναι ενοχλητικό,είτε διεκδικούν μια θέση δικαστή είτε όχι,να παραδέχονται ότι μεθούν και μετά να μην θυμούνται τι κάνουν μεθυσμένοι-κι άρα,απόλυτα φυσιολογική η προσπάθεια ''συγκάλυψης'' αυτής της παρεκτροπής,πόσο μάλλον όταν υπάρχουν οι καταγγελίες μιας Φορντ που έρχονται αυτοματοποιημένα να ενταχθούν σ'ένα βαρύτερο αντιτραμπικό κλίμα δυσπιστίας αλλά και σε έναν εκ προοιμίου συνασπισμό γυναικείων θυμάτων που θυμούνται μετά από χρόνια να κραυγάσουν me too,me too-μόνο οι αρχικές καταγγελίες  θυμάτων σεξουαλικής βίας για να ξεκινήσει το κίνημα,δκαιολογούνται:Μετά για λόγους...νωθείας,είναι προφανές σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ότι σημασία έχουν απο δω και πέρα μόνο φρέσκιες και κάπως πιο εύκολα να εξακριβωθούν καταγγελίες...
  Η ερώτηση κι εδώ προφανής:Εάν δεν υπήρχαν οι καταγγελίες,η επιτροπή της Γερουσίας θα ενδιαφερόταν να  ρωτήσει τον μεσήλικα Καβάνο για τις νεανικοεφηβικές του ροπές,ώστε να κρίνει εξ αυτών εάν αξίζει τη θέση που αιτείται;
  Επίσης,συνεχίζει ''πληροφορώντας'' μας πληροφορεί ο καθηγητής,ο Καβάνο είπε ότι ήταν νόμιμη η κατανάλωση αλκοόλ όταν ήταν αυτός 18,ενώ το ηλικιακό όριο τότε ήταν 21-το να μπέρδεψε το τότε με όσα ισχύουν από πολύ καιρό τώρα,δεν περνάει από το μυαλό του πολιτικαλ κορέκτ ιεροεξεταστή.
  Επιπλέον,το...ημερολόγιο του βρίθει από φράσεις που καταδεικνύουν την έντονη ροπή του στο ποτό-Μέχρι και ημερολόγιο παρουσιάστηκε στην ακροαματική διαδικασία;Πάντως,σε εμάς τους πολλούς που δεν είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τόσες λεπτομέρειες αυτής της νεοπουριτανικής ακροαματικής διαδικασίας,δεν μας πετά ο καθηγητής και καμιά φράση προς επίρρωση της γνωμάτευσης του-ούτε κι όταν αναφέρεται στις ''μισογυνιστικές '' φράσεις για τις οποίες ''διέστρεψε'' το νόημα που εκπέμπουν:Μικρές παραλείψεις που αρκούν για να εγείρουν υποψίες ότι απλά ο καθηγητής ακολουθεί το ρεύμα και είχε προδικάσει προκαταβολικά τον Καβάνο,ανεξαρτήτως του τι θα έβλεπε στην ακροαματική διαδικασία.
  Ακόμη τον καθηγητή Τσούκα χάλασαν πολύ οι αναφορές του Καβάνο για ενορχήστρωση των καταγγελιών Φορντ λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων,αλλά και το απαξιωτικό του ύφος κι η περιφρόνηση που έδειξε σε μια διαδικασία που ενέχει θεσμικό χαρακτήρα.Οσο ο καθηγητής μας παρουσιάζει το ψυχογράφημα του Καβάνο και μόνο του Καβάνο[που πρέπει ν'αποδείξει την αθωότητα του,κι όχι η Φορντ τις καταγγελίες της],δικαιούται κάποιος τρίτος να δικαιολογήσει την στάση του Καβάνο,εφόσον αυτός σαν έμπειρος δικαστής μπορεί κάλλιστα να έχει άποψη για το δέον γενέσθαι μιας ακροαματικής διαδικασίας που παραπέμπει ευθέως σε δίκη-κι επειδή ο δικαστής συνηθίζει και να ερωτά,ο κατηγορούμενος Καβάνο εκ συνήθειας βρέθηκε στην θέση να ρωτήσει τους γερουσιαστές εάν αυτοί πίνουν,προφανώς για να καταδείξει ότι ανεξαρτήτως του τι έκαναν οι νυν γερουσιαστές στα νιάτα τους,κανείς δεν τους στέρησε την εκλογή ανακρίνοντας τους για το εάν έπιναν όταν ήταν νεολαίοι.
  Οσο για τις αναφορές του Καβάνο σε πολιτικές σκοπιμότητες από τους "'Κλίντον'',το μόνο που δεν έγραψε ο καθηγητής είναι το πόσο...όμορφα και αγγελικά πλασμένος είναι κι ο χώρος της πολιτικής αλλά και γενικότερα η ζωή δίχως συνωμοσίες,συμφέροντα κ.λπ. ,αλλά και το πόσο μεγάλος είναι ο έρωτας των δημοκρατικών για τον ρεπουμπλικανό πρόεδρο Τραμπ.
  Ο καθηγητής συνεχίζει όμως ακάθεκτος την ετυμηγορία του:Ο τρόπος που εξέφρασε τα αρνητικά του συναισθήματα ήταν ναρκισσιστικός.Στο μέτρο που αισθανόταν αθώος,ο θυμός του ήταν εύλογος.Ηταν,όμως,ανάρμοστος θυμός-ο λόγος του έγινε απαξιωτικός,χλευαστικός και συνωμοσιολογικός.Υπάρχει ορθολογικός θυμός;Φυσικά.Αποφεύγουμε τον ανάρμοστο θυμό όταν λαμβάνουμε υπόψη τον αποδέκτη του θυμού μας.Μεταβαίνουμε από την εκδίκηση στην εποικοδομητική στάση που νοιάζεται για το γενικότερο καλό[εν προκειμένω για τη θεσμική ευταξία].Ο Καβανο επέδειξε εγωκεντρική αγανάκτηση-ο θυμός του διέστρεψε την κρίση του,προσδίδοντας της χαρακτηριστικά κραυγαλέας πολιτικής μεροληψίας και αυτοεξυπηρετικής στάσης.Ωραίο το μοντελάκι ''αρμοστής'' συμπεριφοράς,μόνο το πως θα μπορούσε,υπό τις δεδομένες συνθήκες[εκτός κι αν ο καθηγητής θεωρεί πρέπον αυτό που έχει μία συγκεκριμένη νόρμα ορθής συμπεριφοράς,ανεξαρτήτως του τι αντιμετωπίζει και χωρίς,άρα,να προσαρμόζεται στο καθ'έκαστο των ιδιαίτερων συνθηκών]να επιδείξει την πρέπουσα στάση,δεν μας διευκρινίζει ο καθηγητής,πέρα από κάτι αναφορές σε ''σύνεση και μετριοπάθεια'' που πρέπει να επιδεικνύεται.
  Πως θα μπορούσε ν'απολογηθεί για μια κατηγορία που στρεφόταν εναντίον της τιμής και της υπόληψης του,χωρίς να αναλωθεί σε ''αυτοεξυπηρετική στάση'';Μιλώντας π.χ. για το πόσο κακό είναι να πίνουμε και μετά να μην ελέγχουμε τον εαυτό μας;
  Για το πόσο πρέπει να σεβόμαστε το γυναικείο φύλλο,αλλά πως σε περίπτωση που δεν τα πάμε και τόσο καλά μαζί του εμείς οι άνδρες θα πρέπει να το αποδεχόμαστε γιατί απ'αυτό και μόνο απ'αυτό ερχόμαστε στη ζωή;Για το πόσο θα πρέπει να παραμένουμε ''κουλ'' όταν πηγαίνουμε να πάρουμε μια δουλειά και ξαφνικά ο εργοδότης δεν εξετάζει τίποτ'άλλο παρά ν'αποκρούσουμε τις κατηγορίες μιας τρίτης σχετικά με κάτι που δήθεν έγινε πριν τρεις δεκαετίες;
  Για το πως ελέγχουμε τον θυμό μας σε τέτοιες περιπτώσεις βελτιώνοντας τη συναισθηματική μας νοημοσύνη;Μήπως να έλεγε και για ασκήσεις αυτοελέγχου και να πρότεινε και θεραπείες για τους εύθικτους,για να λειτουργήσει ''εποικοδομητικά'' για το γενικότερο ''καλό'' ο Καβάνο;
  Και πως θα μπορούσε να αγνοήσει τα αυτοφυή πολιτικά χαρακτηριστικά που έχει η υποψηφιότητα του,από τη στιγμή που ένας,μισητός για το υπάρχον ενοχλημένο αμερικανικό κατεστημένο,πρόεδρος διορίζει με δική του επιλογή έναν ανώτατο δικαστή;
  Και πως εντάσσεται αυθαίρετα αυτό στην κατηγορία της ''συνωμοσιολογίας'',και,πάνω απ'όλα,πως θα φαινόταν σε κάποιον να συρθεί σε μια ''εργασιακή συνέντευξη'' δομημένη αποκλειστικά στις αιτιάσεις μιας Φορντ;
  Εαν και εφόσον το σώμα της γερουσίας παρασύρθηκε και τσίμπησε από τυχόν γελοιότητες των κατηγοριών της Φορντ,δικαιολογείται η ''έκρηξη'' του δικαστή κι η μόνη εποικοδομητική στάση μοιάζει η κατάδειξη αυτής της γελοιότητας:Το γελοίο αποδομείται με τον τρόπο που είναι αναπόσπαστα εξυφασμένο,δηλαδή με τον χλευασμό
  Αναδεικνύουν,ίσως,παρ'όλα αυτά,ότι δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα για ισόβιος δικαστής[λες και θα βρεθεί στην έδρα του ανώτατου δικαστή όχι για να δικάσει κάποιους τρίτους,αλλά για να υπερασπιστεί τον εαυτό του];
  Είτε έπαιρνε είτε όχι αυτή τη δουλειά,όλα αυτά λένε πολλά αυτό για τον δημόσιο βίο της σημερινής Αμερικής.
  
  
  
• https://www.protagon.gr/apopseis/kserete-tin-istoria-sas-ekei-sto-skoutari-44341711019
  Η Λίλα το Λιλάκι μας στη τοποθεσία Πρόταγκον νιώθει αγανακτισμένη γιατί στο Σκούταρι Σερρών 105 μαθητές δεν πήγαν σχολείο μια παρασκευή σε ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή στο ίδιο σχολείο θα φοιτήσουν και προσφυγόπουλα.
  Για την ακρίβεια,αυτά τα παιδιά δεν φύτρωσαν,αλλά έχουν και γονείς οι οποίοι είναι κι αυτοί που απέτρεψαν τα παιδιά τους από το να πάνε στο σχολείο.
  Τρομάζει η Λίλα κι οι όμοιοι της στη σκέψη ότι υπάρχουν μυαλά που σκέφτονται σαν τους γονείς στο Σκούταρι.Κάποιοι άλλοι πάλι,αφενός μεν τρομάζουν στη σκέψη ότι υπάρχουν τέτοια διαμαρτυρόμενα μυαλά γονέων στην περιοχή,αφετέρου δε τρομάζουνε με την ενιαία σκέψη που εξοιμειώνει απολύτως,αδιακρίτως και ανυπερθέτως π.χ. τους πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής με τους πρόσφυγες της Συρίας.
  Όχι γιατί δεν είναι κι οι Σύριοι πρόσφυγες,αλλά διότι οι Σύριοι ίσως δεν έχουν κι όλοι τα ίδια πολιτισμικά χαρακτηριστικά με τους ελλαδίτες,όπως είχαν οι Μικρασιάτες.
  Η Λίλα όμως δεν το βάζει κάτω και κλείνει αισιόδοξα το όλο θέμα,με τη δήλωση που έκανε ένας προϊστάμενος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης:Οσοι προβούν σε ακρότητες θα αντιμετωπίσουν τον αντιρατσιστικό νόμο και με αυτά που κάνουν και λένε δημιουργούν κακό στα παιδιά τους.Τουλάχιστον αυτός ο νόμος που κυνηγά σαν ιεροεξεταστής και το τι λέμε και γράφουμε,ίσως πρέπει να περιοριστεί μόνο στους γονείς που μεγαλώνουν μικρά παιδιά-εκτός αν δεχτούμε ότι και τα μεγάλα παρασύρονται εξίσου εύκολα σε αυτά που ακούνε και διαβάζουνε και χρήζουν προστασίας,πρωτίστως,απ'τους εαυτούς τους,ή δεχτούμε το ότι δεν υπήρχε αντίστοιχος νόμος όταν κι αυτοί οι μεγάλοι ήταν παιδιά και τώρα που μεγάλωσαν δεν προλαβαίνουν ν'αλλάξουν και μας εκδικούνται αναδρομικώς μπροδευτικά
  
  
  

''Προοδευτικοί,αντικειμενικοί και ποιοτικοί'' συνταγματολόγοι και άλλες πρόνοιες για αγρίους

Κάθε ''παραβίαση'' του συντάγματος δεν είναι ποτέ απόδειξη του ουτοπικού αναχρονισμού του αλλά απόδειξη ότι είναι σε όλη του την έκταση του καλώς καμωμένο και το μόνο που λείπει για να καταδειχτεί αυτό και να επανέλθει η κανονικότητα σε όλους τους τομείς της δημόσιας,αλλά και της ατομικής μας,ζωής είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή του.Αυτό είναι περίπου το μότο όσων θεωρούν το σύνταγμα κάτι σαν τις δέκα εντολές,αλλά κι όσων θεωρούν ότι η οιαδήποτε αναθεώρηση του πρέπει να εντάσσεται προσαρμοζόμενη στην ενότητα των αρχών του-με ότι κι αν σημαίνει αυτό στην γενικότητα του,εφόσον αυτές οι αρχές αφορούν το λεγόμενο και ''δημόσιο συμφέρον''.
Ο Ξενοφών Κοντιάδης π.χ. στο νέο του βιβλίο[Συνταγματικός σχεδιασμός και διαβουλευτική δημοκρατία],αποδέχεται τη συντηρητικότητα που διέπει το σύνταγμα ως προς την αναθεώρηση του[η ειρωνεία είναι ότι εμφανίζονται συνταγματολόγοι στον δημόσιο διάλογο που φέρουν την ετικέτα του ''προοδευτικού'',για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ του καλώς καμωμένου παντού και πάντοτε συντάγματος,ή για να προσαρμόσουν τις όποιες προτάσεις αναθεωρήσεις του ''εντός των πλαισίων'' που ήδη καθορίζει το σύνταγμα-τουλάχιστον ο Κοντιάδης εν προκειμένω κολλάει στον εαυτό του προκαταβολικά την σωστή ετικέτα],γιατί:Με τον τρόπο αυτό κατοχυρώνεται η προοδευτικότητα που έχει ενσωματωθεί ήδη σε αυτό.Το Σύνταγμα πρώτον,είναι προϊόν της νεωτερικότητας,εμπεριέχει στην έννοια του την ιδέα της συνεχούς αναζήτησης καλύτερων λύσεων,άρα,όχι απλώς δεν αποκλείεται,αλλά επιδιώκεται από την ίδια την φύση του Συντάγματος η αλλαγή,και,δεύτερον,το όριο της αλλαγής του Συντάγματος είναι πάλι οι ίδιες οι ιδέες που το συγκροτούν στον πυρήνα του,η ελευθερία κι η δημοκρατία.Εδώ στη θέση του ''δημόσιου συμφέροντος'' μπαίνει η ελευθερία κι η δημοκρατία,όπως για κάποιον άλλον μπορεί να μπαίνει το δημόσιο συμφέρον,ή όπως μπορεί να μπαίνει για τον πρόεδρο της δημοκρατίας Π.Παυλόπουλο η επικυριαρχία του ''θεσμικού επί του οικονομικού''.Αρα,τα όρια είναι δυσδιάκριτα και εύκολα ξεγλιστρούν σειόμενα:Και ναι μεν το πολίτευμα μας είναι δημοκρατικό[όπου ακόμη κι εδώ,η πλειοψηφία ή η λεγόμενη''συλλογική βούληση'' της ''λαϊκής κυριαρχίας'' έχει απέναντι της συνταγματικά αντίβαρα]και ερμηνείες άλλες δεν επιδέχεται,αλλά το ''δημόσιο συμφέρον'' ή η  ''ελευθερία'' είναι έννοιες ανοικτές σε ορισμούς που υποτίθεται ότι ακουμπούν πάνω στις εμπειρίες της ζώσας πραγματικότητας.
Το ελληνικό Σύνταγμα,θεωρεί ο Κοντιάδης,θεσπίζοντας μια περίπλοκη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης,καθιερώνει ουσιαστικά την αρχή της αδράνειας ως προς την αναθεώρηση του.
Είναι προτιμότερο να μην αναθεωρείται παρά να αναθεωρείται το Σύνταγμα.Αν πρόκειται να αναθεωρηθεί,τότε πρέπει να συντρέχουν επιτακτικοί λόγοι.
Δεν μοιάζει λίγο αντιφατικό,όταν επικαλείσαι σαν φύση του συντάγματος την αλλαγή,να επικροτείς την περίπλοκη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης,όχι γιατί βέβαια δεν πρέπει το Σύνταγμα να προστατεύεται από τις διαθέσεις μιας πρόσκαιρης κοινοβουλευτικής ενισχυμένης πλειοψηφίας,αλλά και γιατί έτσι ενισχύεις την οπτική που υποστηρίζει ένα ''ρεκτιφιέ'' του συντάγματος ''εντός ορίων'',κι όχι κάτι δραστικότερο που θ'αναζωογονήσει μια ''εντελέστερη'' προσέγγιση του αξιακού φορτίου που φέρει ο πυρήνας του;

• http://metarithmisi.liberal.gr/post/σχολια-διαλογος/γιώργος-χ-σωτηρέλης-η-ραδιοτηλεοπτικ/
  Εδώ ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Γ.Σωτηρέλης αρθρογραφεί κατά της ραδιοτηλεοπτικής ''προπαγάνδας'',προφανώς γιατί υπερεκτιμά την δύναμη των συγκεκριμένων μέσων στη διαμόρφωση της εικόνας που έχει ένας πολίτης ο οποίος,δήθεν,δεν μπορεί κι από μόνος του να διαπιστώσει το κατά πόσον η καθημερινότητα του βελτιώνεται από την άσκηση πολιτικής μιας κυβέρνησης[η ίδια υπερσυντηρητική οπτική διακρίνεται και σε όσους αγανακτούν με τη δημόσια παιδεία που,δήθεν αποκλειστικά από μόνη της,ευθύνεται για τον χαρακτήρα,την παιδεία κ.λ.π. των μαθητευομένων σε αυτήν,και ουχί το γονεϊκό περιβάλλον,η ατομική προσπάθεια κι ο χρόνος που αφιερώνει στην μελέτη ένας μαθητής εκτός σχολείου κ.ο.κ.]
  Το ερώτημα που θέτει ο καθηγητής είναι εάν έχουν δικαίωμα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα να ασκούν ''προπαγάνδα'' υπέρ ή κατά ''κομμάτων''-εννοείται με βάση του τι λένε οι πλάκες του συντάγματος επ'αυτού.Για ν'απαντήσει στο ερώτημα,ο καθηγητής ξεκινάει να περιγράφει την ''πραγματικότητα'' που διακρίνει ο ίδιος,με βάση τον δικό του αξιακό κώδικα:
  Πλην του ενημερωτικού της προγράμματος,ο καθηγητής διακρίνει στην ερτ ένα,ναι μεν σοβαρότερο και ποιοτικότερο πρόγραμμα[για το οποίο ξεχνά να αναζητήσει τα νούμερα τηλεθέασης που προσελκύει,ώστε μετά να υπάρχει και βάσιμος λόγος σύγκρισης με τα ιδιωτικά,ώστε να τεθεί συλλογικά εξ'αυτού ψηλότερα ο πήχυς],το οποίο εμφορείται όμως από έναν έκδηλο προοδευτικό ελιτισμό που το καθιστά μονομερές και μονοδιάστατο-η πιθανότητα η υποψία και του παραμικρού ''ελιτίστικου ή ακαταλαβίστικου'' στοιχείου ν'απωθεί έναν τηλεθεατή που συνηθέστερα ανοίγει την τηλεόραση για να διασκεδάσει και να χαλαρώσει κι όχι για να στοχαστεί και να πολυπροβληματιστεί[εάν τα θέλει αυτά,ανοίγει ένα βιβλίο,πάει σε ένα θέατρο κ.α.],δεν βρίσκει καμία θέση στην κοσμοθεωρία του κ. Σωτηρέλη.
  Οπως δεν βρίσκουν θέση και στο τηλεκοντρόλ του κ.Σωτηρέλη εκπομπές προγράμματος της ερτ που είναι πιο κοντά στα δικά του γούστα τα-πως να τα πω ώστε να μην κατηγορηθώ για ελιτισμό και συντηρητισμό;- ''λαϊκότροπα'':Διαβάζω από το πρόγραμμα της ερτ εκπομπές όπως ντοκιμαντέρ για την μεγάλη επανάσταση του φαγητού[κι η μάσα είναι κάτι που μας ακουμπά το ίδιο όλους και πάντα σε πνεύμα ισότητας-όλα τα στομάχια τον ίδιο ήχο κάνουν όταν γουργουρίζουν],ντοκιμαντέρ ιστορικά,μουσική εκπομπή που στα τραγούδια λέει ναι,παιδικά προγράμματα δημοφιλέστατων ηρώων όπως λούκι λουκ και τεν τεν για ν'ακουμπούν τα παιδιά τους οι γονείς και να ησυχάζουν λίγο απ'αυτά κ.ο.κ.
  Με άλλο λόγια,η περιγραφή του καθηγητή συνταγματικού δικαίου είναι εξόχως υποκειμενική.
  Ο υποκειμενισμός του συνεχίζεται κι όταν περνά στην κριτική των ιδιωτικών μέσων για τα οποία,εν είδει ισαποστακισμού,επιφυλλάσσει το ίδιο ανάθεμα:
  Στα μέσα αυτά η έννοια της είδησης έχει χάσει το νόημα της,καθώς οι παρουσιαστές κατά κανόνα προτάσσουν,με ύφος τιμητή ή με ειρωνικά σχόλια και εξυπναδισμούς,τον αντικυβερνητικό σχολιασμό της είδησης που ακολουθεί,προκαταλαμβάνοντας εξ αρχής την πολιτική της αντιμετώπιση και απαξιώνοντας συστηματικά κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία,πριν καν την εξαγγείλουν.
  Όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά επιτεύγματα που ''διαμορφώνουν'' συνειδήσεις δυνητικών ψηφοφόρων,τα κάνουν οι...σούπερμαν της ιδιωτικής τηλεόρασης,προφανώς κατ'εντολήν των συμφερόντων των αφεντικών τους-που τυγχάνουν συνήθως στην Ελλάδα να είναι εφοπλιστές με καράβια που παράγουν πλούτο που δεν έχει και πολλή σχέση με τα τεκταινόμενα εντός της χώρας.
  Για τον καθηγητή,η παρουσίαση μιας είδησης είναι πιο σημαντική από το αυτοφυές του περιεχομένου της ίδιας της είδησης,που εάν είναι προφανώς κακή για την κυβέρνηση,αυτό θα εντυπωθεί στο μυαλό του τηλεθεατή οριστικά και πληρέστερα κυρίως από το σχόλιο που θα κάνει κατ'ακολουθίαν της είδησης ο δημοσιογράφος που την φέρει,κι όχι απ'αυτό που θα βλέπει με τα ίδια του τα μάτια του ο τηλεθεατής-ή,ακολουθώντας την περιγραφή του Σωτηρέλη,η ''κατασκευασμένη'' είδηση χρειάζεται και το υποστηρικτικό της σχόλιο για να εμπεδωθεί κι η επιλεγμένη εικόνα ή οι επιλεγμένες μαρτυρίες από μόνες τους δεν αρκούν!
  [κι εν προκειμένω για το σαμποτάζ του συριζα στον σκαι,η κυβέρνηση...διαχειρίστηκε υπέροχα τη φωτιά που έκαψε 99 ανθρώπους και πολλές περιουσίες,ή μάλλον δεν τη διαχειρίστηκε τόσο χάλια όσο παρουσιάστηκε απο τον σκαι-κι όχι μόνο.Ελα όμως που,λόγω του ανταγωνισμού και στην ενημέρωση,μπορεί κανείς κάλλιστα να επικαλεστεί κανάλια που παρουσίασαν αυτό το γεγονός πιο ''ισορροπημένα'',αλλά πάντα η επίγευση που αφηνόταν ακόμη και στην πιο ''αντικειμενική''παρουσίαση,είναι ότι η κυβέρνηση φέρει ευθύνες,ανεξαρτήτως του ποιο κόμμα είναι στην αντιπολίτευση και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ενημέρωση είναι προέκταση της νδ:Η δημοσιογραφία,όπως κι η εκάστοτε αντιπολίτευση,ελέγχει την σημερινή και μόνο την σημερινή,εξουσία,λέει το γνωστό μότο-κι είναι αυτός ο έλεγχος που έφερε παλιότερα αρκετούς ψηφοφόρους στην αγκάλη του συριζα.
  Εάν ο αντίλογος και πάλι εδώ είναι ότι τα ''συμφέροντα'' πιστεύαν ότι θα έκαναν την δουλειά τους καλύτερα με κυβέρνηση τον συριζα,η απάντηση είναι και πάλι η ίδια: 'Η ο καθηγητής που αυτοπροσδιορίζεται κι ως προοδευτικός θεωρεί τελείως γίδια τους τηλεθεατές,ή,το πιο πιθανό,θ'απαξιωθούν στα μάτια των τηλεθεατών τους που θα τους γυρίσουν την πλάτη μια ώρα αρχίτερα γιατί δεν αντέχουν να βάζουν στη διατροφή τους αποκλειστικά και μόνο κουτόχορτο].
  
  
  Επομένως,ο καχύποπτος αναγνώστης κάλλιστα μπορεί να διακρίνει εδώ μια προσπάθεια του κ. Σωτηρέλη,όχι στο να συνετίσει τους δημοσιογράφους ώστε να μην σχολιάζουν την είδηση,αλλά θέλει ''συνταγματικώς'' και διά του ΕΣΡ να βάλει και χέρι στο περιεχόμενο της ειδησεογραφικής θεματολογίας ενός δελτίου και του τρόπου που αυτό διαλέγει να ιεραρχήσει την είδηση που βάζει σε εισαγωγικά,γιατί μάλλον δεν είναι άξια αναφοράς για μετάδοση,ο καθηγητής-απορώ τότε γιατί θα πρέπει να υπάρχουν,εφόσον βρεθεί αυτή η μαγική φόρμουλα,περισσότερα του ενός κανάλια...
  
  
  
  
  
• Κοιτώντας τα νούμερα τηλεθέασης κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ''αντισυριζικότητα'' είναι κυρίαρχο ρεύμα στην κοινωνία,άρα και τα ιδιωτικά κανάλια που τρέφονται από διαφημίσεις που επιζητούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη τηλεθέαση τους,ακολουθούν μαζί με την διαφημιστική αγορά το κυρίαρχο ρεύμα-και επ'ουδενί δεν το διαμορφώνουν πάντοτε.Σε αυτή την περίπτωση,το ανάθεμα στην ιδιωτική τηλεόραση που ελέγχεται από τα ''μεγάλα συμφέροντα'',μοιάζει ανακόλουθο,καθώς καταδεικνύεται ότι,όπως έλεγε κι ένα γνωστό τσιτάτο του Λίνκον περί του δουλέματος που δεν μπορεί κανείς να επιτελεί για μεγάλο διάστημα πάνω σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων,η ιδωτική τηλεόραση εφόσον θέλει να συνεχίζει να υπάρχει κι όχι να φυτοζωεί,πρέπει ν'ακολουθεί τις τάσεις του κοινού εις το οποίο απευθύνεται.
  Εάν πάλι,αυτό μοιάζει με το άλλο άκρο το άωτον του ''ελιτισμού και του συντηρητισμού'',δηλαδή το λαϊκιστικό που όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει για να μπορεί να εγκολπώνεται στις τάξεις του όλες τις πρόσκαιρες ή μη πλειοψηφίες και τάσεις στη κοινωνία για να έχει περισσότερες διαφημίσεις και έσοδα,τότε ακριβώς δεν είναι που πρέπει να επιδιώκουμε ένα ραδιοτηλεοπτικό μέσο να έχει μια σταθερή ταυτότητα και,γιατί όχι,ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα που θα του αποφέρει ένα σταθερό κοινό και 'πελατεία'',αδιαφορώντας για τον ''πλουραλισμό'' και την ''πολυφωνία'' του ισαποστακισμού και του τι επιτάσσουν οι πλάκες του Μωυσή του συντάγματος;
  Δεν υπάρχουν στην κοινωνία πολίτες όλων των ιδεολογικών τάσεων που θ'αντιπροσωπευτούν διά των ''ταυτοτικών μέσων'' στον ραδιοτηλεοπτικό τοπίο,χωρίς εννοείται ν'απαγορεύεται η ύπαρξη μέσων που θέλουν να υπηρετήσουν ''ουδέτερες στάσεις αντικειμενικότητας'' ;Υπάρχει κάποιος άρρητος κανόνας,πέρα απο τις συνταγματολογικές ιδεοληψίες,που υποδεικνύει ότι το ''αντικειμενικό'' είναι ''ποιοτικότερο''  από το ταυτοτικό;
  Και μήπως δεν είναι,ακριβώς αυτή η φοβική αντιταυτοτική ιδεοληψία που τρακάρει με την πραγματικότητα,που κάνει τον καθηγητή Σωτηρέλη να διαπιστώνει,εν μέρει σωστά,ότι βλέποντας ερτ νομίζεις ότι μπαίνουμε στον παράδεισο,ενώ βλέποντας τους κακούς ιδιώτες,ότι πάμε προς την κόλαση;Γιατί να μην επικεντρωθεί η προσπάθεια ''ρύθμισης'' και ''συμμόρφωσης'' του ραδιοτηλεοπτικου τοπίου στην όσο το δυνατόν πλουραλιστικότερη και αντικειμενικότερη ενημέρωση από την δημόσια τηλεόραση;
  Εαν αυτή καταφέρει να θέσει τον πήχυ,τα ιδιωτικά κανάλια,ταυτοτικά ή αντικειμενικά,θ'αναγκαστούν να προσαρμοστούν αναλόγως,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνουν την ταυτότητα τους ή ότι πριν δεν υπηρετούσαν μια αντικειμενικότερη ενημέρωση-προϋπόθεση για όλα αυτά βέβαια είναι ο κόσμος να πειστεί για την αντικειμενικότητα της δημόσιας τηλεόρασης και προς το παρόν ο κόσμος της γυρίζει συστηματικά την πλάτη στα της ενημέρωσης,καταδεικνύοντας ότι οι ιδιώτες είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα που βλέπει ο ίδιος στην καθημερινότητα του,επομένως δεν βλέπει με ισαποστακισμό τα δύο αυτά μεγέθη,όπως ο καθηγητής.
  Πιο πολύ δηλαδή τον φοβίζουν και τον απωθούν οι κρατικές κυβερνητικές εξουσίες πάνω στη δημόσια τηλεόραση
  
  
  
• Αφού λοιπόν ο καθηγητής Σωτηρέλης περιέγραψε σύμφωνα με τα δικά του μέτρα και σταθμά την κατάσταση,συμπεραίνει από μόνος του και την ''οπισθοδρόμηση'' ως προς την ασυμβατότητα της ενημέρωσης[η οποία στην εποχή μας δεν γίνεται αποκλειστικά από τα παραδοσιακά μέσα,αλλά πάνω σε αυτά βρίσκουμε και κάνουμε και έχουμε την δυνατότητα να εφαρμόσουμε ρυθμίσεις και ''συνταγματικές δικλείδες''],που ''παραβιάζει κατάφωρα'' και το ελληνικό σύνταγμα:
  Η λειτουργία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μμε δεν διέπεται από το ίδιο καθεστώς με αυτό των εφημερίδων-και μάλιστα αυτή την η διάκριση κατηγορηματικής επιλογής του πάπα της ρώμης του συνταγματικού αναθεωρητή,την βρίσκει ολόσωστη και καθόλου παράδοξη ο καθηγητής.
  Ενώ επιχειρηματολογεί ότι ναι μεν την ερτ την πληρώνουμε όλοι κι άρα η λειτουργία της[ανεξαρτήτως τι του ήρθε να γράψει στο σύνταγμα ο αναθεωρητής του]είναι όντως αντισυνταγματική,αλλά τόσο όσο και των ιδιωτικών καναλιών για τα οποία δεν πληρώνουν οι πολίτες για τη λειτουργία τους,όμως αντιγράφοντας το  ίδιο επιχείρημα που του τίθεται αντιλογικά το υιοθετεί αντιστρόφως για να υποστηρίξει ότι,ναι μεν πληρώνουμε τις εφημερίδες που κρέμονται δημόσια στα περίπτερα,αλλά το δωρεάν που απολαμβάνουμε από τα ιδιωτικά κανάλια που κατέχουν δημόσιες συχνότητες[τον οποίων η περιορισμένη διάθεση σε περισσότερους ιδιώτες,σήμερα,λόγω τεχνολογίας,δεν υφίσταται για λόγους τεχνολογικούς αλλά για λόγους οικονομικούς και υψηλού τιμήματος για την απόκτηση αδειών,ρυθμίσεων περί απαραίτητου προσωπικού και άλλες αυστηρές προδιαγραφές κ.λ.π.] δικαιολογεί τον συνταγματικό διαχωρισμό εφημερίδων και τηλεόρασης!
  Γιατί;Διότι τα ιδιωτικά μέσα έχουν μετατραπεί στην εποχή μας σε επίφοβες ιδιωτικές εξουσίες με ''τεράστια εμβέλεια'',ελεγχόμενες από στυγνά συμφέροντα και μπλα μπλα μπλα-η νοημοσύνη του δέκτη αυτών των εμβελειών υποτιμάται συστηματικά από αυτοαποκαλούμενους...προοδευτικούς συνταγματολόγους!Δεν έχουμε ελευθερία απέναντι σε αυτά τα μμε,είμαστε έρμαια τους,δεν έχουμε κρίση,δεν σκεφτόμαστε και επομένως έχουμε ανάγκη την συνταγματική πατρωνία του κράτους πατερούλη που θα μας προστατέψει.
  Οδηγός μας,λοιπόν το άρθρο 15 που αφορά τα των εφημερίδων και της τηλεόρασης[το άρθρο 14 που αφορά τις εφημερίδες και περιγράφει τις περιπτώσεις για τις οποίες κατάσχεται ή λογοκρίνεται ή,συνηθέστερα,συλλαμβάνεται με διαδικασία αυτοφώρου ένας δημοσιογράφος για ''άσεμνο δημοσίευμα'' κατά πως ορίζουν οι σχετικοί νόμοι,διαψεύδουν την υποτιθέμενη προστασία που διαλαλεί ότι εξασφαλίζει το σύνταγμα από μόνο του στα των εφημερίδων]:
  Η ραδιοφωνία κι η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του κράτους.Ο έλεγχος κι η επιβολή των διοικητικών κυρώσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ που είναι ανεξάρτητη αρχή.Ο άμεσος έλεγχος του κράτους έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων,καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης,την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης κι η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας,καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας.
  Το κράτος κι ο άμεσος έλεγχος του παραδέχεται και συνταγματικώς ότι οι πολίτες πιο εύκολα βλέπουν τηλεόραση και λιγότερα εύκολα διαβάζουν εφημερίδες,γι'αυτό και είναι επιτρεπτό και...λογικό[και που πατά στην συνταγματική αρχή της ισότητας],κατά τον καθηγητή Σωτηρέλη,η εφημερίδα να είναι ''ταυτοτική'' και να μπορεί με άρθρα και δημοσιεύματα να ασκεί προπαγάνδα υπέρ οποιασδήποτε ιδεολογικοπολιτικής προσέγγισης,αλλά όχι το κανάλι που υπόκειται στον έλεγχο του ΕΣΡ.
  Ακριβώς τη στιγμή λοιπόν που το κράτος έμμεσα παραδέχεται ότι οι περισσότεροι πολίτες του είναι πιθανότερο να βλέπουν τηλεόραση παρά το να διαβάζουν εφημερίδες,ταυτοχρόνως την άλλη στιγμή αποδέχεται ότι δύναται να εξασφαλίζει την μετάδοση προϊόντων του λόγου και της τέχνης,την ''ποιοτική'' στάθμη των προγραμμάτων και άρα την ''πολιτιστική ανάπτυξη'' της χώρας,απλώς και μόνο γιατί το γράφει μια συνταγματική πλάκα ενός άρθρου...
  
  
  
• Και μετά απ'αυτόν τον περιγραφόμενο από τον καθηγητή ζόφο,κάθε ελπίδα,αφού το λέει και το σύνταγμα,την αναθέτουμε στο ΕΣΡ-που δεν διορίζονται τα  μέλη του από πολιτικά κόμματα διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών αντιλήψεων,κι άρα που αμέσως θα συμφωνήσουν στο τι είναι ''δημοκρατικά πλουραλιστικό'' [την σκέψη του καθηγητή δεν απασχολεί γιατί τόσα χρόνια,και συγκεκριμένα απ'τις αρχές του δεκαετίας του 2000 που υφίσταται,το ΕΣΡ δεν έχει ασχοληθεί με τίποτα άλλο παρά με τα φιλιά που έδινε ο Παπακαλιάτης στα σίριαλ που πρωταγωνιστούσε ή σε καμιά κακή κουβέντα και βρισιά που ξεστομιζόταν ξέμπαρκα σε εκπομπές ακόμη και...σάτυρας-γενικώς η εφαρμογή της θεωρίας στην πραγματικότητα μοιάζει να μην απασχολεί τον καθηγητή],
  βάσει των απαράγραπτων κανόνων περί άμεσου ελέγχου που θέτει το κράτος και που δεν σηκώνουν δήθεν ούτε παρερμηνείες,ούτε και μπαίνουν σε υποκειμενικά πλαίσια-Π.χ. το ότι πολιτιστικά ο Έλληνας στην πλειοψηφία του προτιμά να διασκεδάζει ακούγοντας μουσική που σε καλεί να τσιφτετελίσεις,να πετάξεις λουλούδια κ.ο.κ ,γιατί έτσι του αρέσει ρε παιδάκι μου και λογαριασμό δεν θα σου δώσει,είναι το κύριο μοντέλο πολιτιστικής ανάπτυξης που διατηρεί η χώρα:Ενα στην υγειά ρε μας παιδιά κι ο αφαλός έξω που θα το συνοδεύει μετά του γοφού που θα λικνίζεται,πως θα φανεί στα δήθεν καλαίσθητα γούστα του άμεσου ελέγχου του κράτους μέσω των μελών του ΕΣΡ;Αρκετά...''ποιοτικό'' που υπηρετεί την...''κοινωνική αποστολή'' της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και μπλα μπλα μπλα;
  
  
  
  

Πολιτικής ορθότητας εφηβικές ζαβολιές και μακαρθογαργαλίσματα

Ως πολιτική ορθότητα αναφέρεται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι αποκλείουν,περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους.[Λεξικό της Οξφόρδης]

Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να κάνει κανείς στον παραπάνω ορισμό είναι ότι εξισώνονται επικίνδυνα οι εκφράσεις με τις ενέργειες που πιστεύεται[δηλαδή θεωρούνται]ότι προσβάλλουν μια μειοψηφία.Κι ο πρώτος αντίλογος που θα έρθει απ'αυτούς που ορκίζονται στα ιερά και τα όσια της πολιτικής ορθότητας,είναι ότι κι ο ''βίαιος λόγος'' βία ψυχολογική ασκεί-εγώ πάντως ξέρω πολλούς που μιλούν με ''όμορφο τρόπο'' και σε χειρουργούν πάνω από τα ρούχα προτού προλάβουν να σε βγάλουν από αυτά:
Με μια πρώτη σκέψη,θα κατέτασσα σε αυτούς όσους κολακεύουν τους άλλους,μη αφήνοντας τους να διακρίνουν,εφόσον δεν μπορούν να το κάνουν από μόνοι τους,τα στραβά και τα ανάποδα τους.Δεν είναι κι αυτό μια διάκριση απ΄την ανάποδη;Εσύ είσαι ο ''δικός μας'' και τους δικούς μας δεν τους πειράζουμε[αλλά τους αφήνουμε να συνεχίσουν να μειονεκτούν].
Επιπροσθέτως,θα μπορούσε κάποιος βάσιμα να ισχυριστεί ότι η άσκηση φυσικής βίας έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα σε όλους τους ανθρώπους που μειονεκτούν:Η μπουνιά στο πρόσωπο μπορεί να σε αφήσει δίχως δόντια ή με κάταγμα στο ζυγωματικό κ.ο.κ.

Αντιθέτως,ο ''βίαιος λόγος''[που φυσικά σε αυτόν δεν περιλαμβάνονται οι ανοίκειοι χαρακτηρισμοί και γενικώς τα λεγόμενα εις την λαϊκήν και μπινελίκια],γιατί πρέπει προκαταβολικά ν'αντιμετωπίζεται ως κάτι που θα επιφέρει συγκεκριμένες συνέπειες στον ψυχισμό δήθεν ομοιογενών μειοψηφικών ομάδων;Και μάλιστα γιατί ένας λόγος που ονομάζεται ''βίαιος'' θα πρέπει να περιλαμβάνει και τον λόγο που ασκεί κριτική π.χ. στα αποτελέσματα μιας εκστρατείας υπέρ της μιας ή της άλλης μειοψηφικής ομάδας που διεκδικεί για κάτι για τον εαυτό της;
Δεν είναι αυτό ένα νεύμα προς την οιαδήποτε μειοψηφία που επιζητά,ως ανταπόδοση για τα καταπιεστικά χρόνια που προηγήθηκαν[και για τα οποία η πλειοψηφία που δεν ήταν ενημερωμένη ή δεν έτυχε να έχει στο περιβάλλον της τέτοιου είδους άτομα ώστε να γνωρίζει από πρώτο χέρι,οπότε δεν φέρει βαρύνουσα ευθύνη],μια εφ'όρου ζωής ασυλία σε συσκευασία πακέτου με τα δικαιώματα ισοτιμίας που μόλις εξασφαλίζει;Η απέχθεια για την κριτική που αμπαλαρίζεται πίσω από την πολιτική ορθότητα,δεν έχει αντιστρέψει εν τη γενέσει της την ισότητα[για τον εαυτό της και μόνο] που επικαλούνταν;
Πάντως,η απάντηση που λέει ότι μια πλειοψηφία δεν μπορεί ν'αποφασίζει για τα δικαιώματα μιας μειοψηφίας,εν προκειμένω μοιάζει αστήριχτη:Τα νεοαποκτημένα ίσα δικαιώματα,ίσως και γιατί διαισθάνονται την ευθραστότητα που φέρει κάθε τι το νεοαποκτημένο,διεκδικούν μια περαιτέρω προνομιακή αξίωση:Να κατοχυρωθεί ως έγκλημα καθοσιώσεως η οποιαδήποτε έκφραση γνώμης που δεν γειτνιάζει με τις νόρμες τους-νομίζοντας ότι διά των απαγορεύσεων οι νόρμες τους χτίζουν ισχυρότερα θεμέλια.
'Η όπως το θέτει ο μεταφραστής Γ.Κουτσαντώνης σε ένα δοκιμιακό άρθρο του περί της αισθητικοποίησης του λόγου που απαιτεί η πολιτική ορθότητα:
Εάν τελικά η κοινωνία επιθυμεί ν'απωλέσει κάποιες λέξεις και εκφράσεις από τη ζώσα πραγματικότητα της γλώσσας,ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να της το απαγορεύσει ούτε και να το εμποδίσει,αν και έχει το δικαίωμα να προσπαθήσει.Και είναι επίσης άλλο ζήτημα εάν αυτό θα το αποφασίσει η ίδια η κοινωνία στους δικούς της χρόνους και με τους δικούς της τρόπους ή θα της επιβληθεί.
Όταν όμως για παράδειγμα φτάνουμε στο σημείο τα ανάπηρα άτομα ως άτομα με ειδικές ικανότητες,πράγμα που φυσικά δεν αληθεύει,το θέμα λαμβάνει άλλες διαστάσεις.Υπό αυτή την έννοια η αλήθεια,για αισθητικούς λόγους,σχετικοποιείται και παραλλάσσεται.
Αυτή η ανάγκη ορθότητας στην έκφραση αποδίδεται συχνά σε μια πολιτική ''προστασίας'' των συναισθημάτων κάποιων ομάδων ανθρώπων.Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι ασφαλώς και γνωρίζουν την αλήθεια για την κατάσταση τους,αλλά και τα προβλήματα που συνδέονται με αυτή.Επομένως η κατανόηση των προβλημάτων τους από τους άλλους,είναι περισσότερη σημαντική για τους ίδιους,από τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι αναφέρονται σε αυτούς.
Σε κάθε περίπτωση το ιδανικό είναι ασφαλώς επιθυμητό,όμως είναι μάλλον λιγότερο σημαντική η επιλογή του στυλ προσφώνησης για έναν τυφλό,από το γεγονός ότι αυτός συγκρούεται με κάθε λογής εμπόδια τα οποία αφήνουν πολίτες στο προκαθορισμένο διάβα του.Πολίτες που,συχνά,στα λόγια,είναι ιδιαίτερα ένθερμοι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας.
...Όμως δεν είναι μόνο η ωραιοποίηση της γλώσσας που προσπαθεί ν'αποκρύψει[πολύ συχνά το καταφέρνει] και να καμουφλάρει τις άσχημες και οδυνηρές καταστάσεις.Αυτή η τάση περιορισμού της έκφρασης και της αυτολογοκρισίας,οδηγεί τελικά στο να ασκείται βέτο στις δύσκολες πλην όμως σημαντικές πολιτικές συζητήσεις.
Στο σύγχρονο μεταμοντέρνο περιβάλλον το αμιγώς πολιτικό και δημοκρατικό πρόταγμα μένει ξανά πίσω σε αναμονή.Ετσι και στην Ελλάδα η πολιτική ορθότητα σταδιακά χάνει όλο και περισσότερο το μέτρο και γίνεται μια σκληρή ιδεολογία και ένα ισχυρό δόγμα,που όπως κάθε δόγμα είναι βαθιά αντιδημοκρατικό
http://www.respublica.gr/2017/02/column/political-correctness/

Κι αφού δεν αισθάνεται και πολύ καλά με την κριτική η ανασφαλής πολιτική ορθότητα κι οι καταστατικοί καταγγέλοντες συνοδοιπόροι της,χρειάζεται το χτίσιμο ποικιλώνυμων κατασταλτικών μηχανισμών αστυνόμευσης της σκέψης,πριν αυτή γίνει ''πράξη'',εννοείται-και γι'αυτή της τη συμπόρευση είναι ευγνώμων η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων:http://www.respublica.gr/2017/03/column/political-correct-leftish-ideology/
Ολοένα και διογκώνονται οι επιτροπές διαφάνειας,η κρατική νομοθεσία,οι μη κυβερνητικές οργανώσεις,οι ψευτο-δεοντολογικοί κώδικες ομιλίας και γραφής από admnistrators σε ιστοσελίδες,οι νομικοί σύμβουλοι,η σίγαση επιθετικών λέξεων σε τραγούδια,τα safe spaces,οι ομάδες πίεσης,τα βιωματικά σεμινάρια,τα ακαδημαϊκά ελεγκτικά όργανα για την εγκυρότητα μιας έρευνας,οι ομάδες καταγραφής περιστατικών και μια σειρά ακόμα από θεσμούς κηδεμόνευσης της πρέπουσας συμπεριφοράς.

Η κατάσταση δείχνει να πηγαίνει πολύ πιο μακριά από την πρόληψη και αντιμετώπιση ρατσιστικών ή σεξιστικών περιστατικών.Στη σημερινή τροπή των πραγμάτων,η κουλτούρα του political correct λειτουργεί σαν ηθικό πλυντήριο της κοινωνικής αδικίας και σαν συνεργείο εξευγενισμού της εκμετάλλευσης,θυμίζοντας το βικτωριανό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης όπου η πιο σκληρή και αποτρόπαιη καταπίεση θεμελιώνεται πάνω σε μια υποκριτική ευγένεια αριστοκρατικού καθωσπρεπισμού.

...αναβιώνει εκ νέου μια ''πολιτισμένη'' προσομοίωση  της εποχής του Τρόμου,εκεί που όλοι είμαστε δυνάμει κατηγορούμενοι,αν όχι και a priori ένοχοι.Πλέον,κι αυτό είναι το ανησυχητικό,έχουμε φτάσει στο σημείο όπου το τεκμήριο της αθωότητας υπονομεύεται και η γενίκευση του κατηγορητηρίου που αποδίδεται εις το όνομα της ορθότητας αντανακλά όχι τον κόσμο των πράξεων,αλλά των αφηρημένων ιδεών.Τα άτομα δεν κρίνονται τόσο για τις πράξεις τους όσο για τον ασυνείδητο καθρέπτη που εκπροσωπούν επί της γης.
Μας ενδιαφέρει κατά πολύ περισσότερο η δικαίωση ενός ιδεολογικού αγώνα που επιβάλλεται από τον άτεγκτο χαρακτήρα του κρατικού λεβιάθαν παρά το ίδιο το ενδεχόμενο ενοχής ή αθωότητας ενός συγκεκριμένου προσώπου.
Φαίνεται πως τόσες δεκαετίες εκπαίδευσης στον επικοινωνιακό πόλεμο και τον βομβαρδισμό βίαιων εικόνων από τα media να μας έχει εξοικειώσει σε τέτοιο βαθμό με την κτηνωδία,ώστε το αποτρόπαιο μιας πράξης να μη μας συγκινεί τόσο όσο μια ομολογία ψυχο-ιδεολογικών κινήτρων προκειμένου αυτή να στατιστικοποιηθεί και να αποτελέσει το εμπειρικό υπόστρωμα μιας νέας μικρο-θεωρίας ''φοβισμού''.
Ομοφοβία,ξενοφοβία,τρανσοφοβία,χοντροφοβία,τεχνοφοβία:μια κοινωνία σε μόνιμη κατάσταση λιβιδινικής ενδοσκόπησης,μια κοινωνία που παραγκωνίζει και καταστέλλει όλες τις ανησυχίες με το πρόσχημα αποφυγής συναισθηματικών επιπλοκών.

...Ο διευθυντικός στρατός των υπερευαισθητοποιημένων,ακριβώς επειδή δεν κατέχει ουδεμία κυριαρχία πάνω στη συναισθηματική του κατάσταση,προτιμά να ελέγχει τη συμπεριφορά των άλλων ώστε να αποφύγει την ψυχική αναστάτωση που μπορεί να φέρει ο αυθορμητισμός μιας προσωπικής σκέψης.Για την καταπολέμηση μιας τέτοιας εξέλιξης είναι αναγκαία η μεταγλώττιση της ομιλίας,αφενός ο υγειονομικό έλεγχος της γλώσσας που μπορεί να φτάσει τελικά μέχρι την απαγόρευση λέξεων που μπορεί να έχουν έμφυλη,εθνική,πολιτική,σεξουαλική και συναισθηματική φόρτιση και αφετέρου ένα ξεχείλωμα των εννοιών μέχρι να χάσουν οποιοδήποτε σφρίγος και δυνατότητα να αποδώσουν την εξωτερική πραγματικότητα.
Σ'αυτόν τον μεταμοντέρνο αχταρμά όπου όλα είναι σεξισμός,ρατσισμός και φασισμός και όπου το μόνο που μας χρειάζεται είναι οι έννοιες του σεξισμού,του ρατσισμού και του φασισμού για να δώσουμε ένα νόημα στον κόσμο,τελικά,στον βαθμό που οι λέξεις έχουν χάσει κάθε ιδαιτερότητα να ερμηνεύσουν τα φαινόμενα,κερδισμένη βγαίνει μόνο η μη συναινετική επιτρεπτικότητα:ακριβώς επειδή όλες οι πράξεις ερμηνεύονται με τον ίδιο τρόπο,δεν τίθεται λόγος να τις ιεραρχήσουμε ηθικά και να αξιολογήσουμε κάποιες θετικά έναντι άλλων.


Κι αν ο γράφων αυτά Ν.Γκίμπης μοιάζει υπερβολικός στις διαπιστώσεις του,πάντα πρέπει να έχουμε υπόψιν πως αυτός που ανάμεσα σε πολλούς υπνοβάτες αντιδρά,επιβάλλεται να υπερβάλλει,ειδικά όταν σύμφωνα με την οπτική του διακρίνει παντού μεγάλα στρώματα απάθειας που χρήζουν μιας εξημμένης ρητορείας ώστε να ευερεθιστούν.Ούτως ή άλλως φροντίζει ο ίδιος να μας καθησυχάσει επί του εύρους της υπερβολής του,εκεί που γράφει ότι με την απαγόρευση οποιασδήποτε συζήτησης ενδέχεται να προκαλέσει δυσφορία προκύπτει μια ατμόσφαιρα ψυχολογισμού η οποία,αν και ομολογουμένως απέχει αρκετά απ'το να εδραιώσει τη βασιλεία του ριζικού κακού,καταφέρνει να μας υπνωτίσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταστήσει αόρατα όλα εκείνα τα σημάδια που κρούουν των κώδωνα του κινδύνου].

Όπως ο Γκίμπης μπορεί να εκνευρίζει και πολλούς φιλελεύθερους που δεν είναι αριστεριστές,καθότι σε πολλά σημεία τονίζει τον διαβρωτικό ρόλο που παίζει η πολιτική ορθότητα κι ο ''υπερσυλλογικός δικαιωματισμός'' που διεκδικεί προς χάριν των ποικιλώνυμων μειοψηφικών ομάδων,κοιμίζοντας έτσι το συσταλμένο κύμα της...ταξικής πάλης-κι όμως:Ακόμη κι ένας ''κομμουνιστής'' μπορεί να διακρίνει την αληθινή αξία της έννοιας του ατομικισμού και τις εγγενείς αντινομίες της φιλελεύθερης εξουσιαστικής ελίτ.

Εάν βλέπει αυτές τις αντινομίες ως την απόλυτη απόδειξη του ξεπερασμένου φιλελευθερισμού,είναι ίσως γιατί δεν αντιλαμβάνεται ότι η ίδια η έννοια της ελευθερίας εγκιβωτίζει εντός της αυτήν την απροσδιοριστία της ετερογονίας των σκοπών και των προθέσεων.
Κι αν κάποιος άλλος αναγνώστης επικρίνει ως αντιφιλελεύθερη την στόχευση των στοχασμών του,είναι μάλλον γιατί δεν αντιλαμβάνεται πως η άνευ όρων αποδοχή του καπιταλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων επίσης δεν μοιάζει φιλελεύθερη-ακόμη κι αν τίποτα καλύτερο δεν έχει βρεθεί[ακόμη και μετά την εφαρμογή του στους σοσιαλιστικούς ''παραδείσους''] σε ετούτο τον πλανήτη.
Εχει λοιπόν το καθαρό βλέμμα ο Γκίμπης για να κατηγορήσει την πολιτική ορθότητα για τους ίδιους λόγους που θα έπρεπε να την κατηγορεί κι ένας ''αληθινά φιλελεύθερος''-για την διαστροφή της υποτιθέμενης πρωτεύουσας σημασίας του ατόμου που διαλαλεί:
Αντιφασισμός,αντισεξισμός,αντιρατσισμός:εδώ,όταν δεν μιλούμε για μια άμεση επιβολή του νόμου την ώρα που η έξις της δημόσιας αρετής και το εθιμικό δίκαιο καταρρέουν,τότε πρόκειται απλώς για τις ελάχιστες διαφορές στα σημεία,τις λεπτές νότες που τελικά θα καταφέρουν μέσα σε ένα σύμπαν ομοιομορφοποίησης να μας κάνουν ξεχωριστούς απ'τους άλλους.Απ'την οικουμενικότητα του ανθρώπινου όντος,το φαντασιακό του homo universalis,μετακινούμαστε προς τη μοναδικότητα του ατόμου,σε όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που θα το καταστήσουν διαφορετικό απ'τους άλλους ώστε να γίνει ορατό μέσα στον χυλό της μάζας.
Παράδοξο κι όμως αληθινό είναι ότι αυτή η μέθοδος εξάπλωσης της ''διαφορετικότητας'' ως αξίας μοιάζει με ασφυκτικός κλοιός ομογενοποίησης κάθε πραγματικά προσωπικού στοιχείου ώστε τελικά οι μόνοι που θα μπορούσαν ν'αναγνωριστούν ως διαφορετικοί να είναι όσοι αρνούνται τη διαφορετικότητα.

Το ότι αυτός ο επαγγελματισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χρεώνεται στην κακιά αγορά γιατί δήθεν τον χρειάζεται για την περαιτέρω ιμπεριαλιστική εξάπλωση της,ας προσπεραστεί,αφού ούτε ο ίδιος δεν εξηγεί γιατί το χρειάζεται αυτό και πως ένας μη ετεροφυλόφιλος σεξουαλικά που αποκτά δικαίωμα να γράφει στη ταυτότητα του ότι είναι αγνώστου/ουδετέρου φύλου,ενισχύει τον καπιταλισμό,ή πως κατοχυρώνοντας λίγο λίγο το δικαίωμα εργασίας σε τομείς της οικονομίας που πριν δεν ήταν αποδεκτός,τονώνει τις δυνατότητες της αγοράς-λες κι η αγορά για να κάνει τη δουλειά της δεν θα έβρισκε κανέναν άλλον,ή λες και πριν απελευθερωθεί και βγει στους δρόμους να διεκδικήσει τα δικαιώματα του,κατανάλωνε και παρήγαγε λιγότερα η αγορά για τους υπόλοιπους συναθρώπους του.
Δεν θα ήταν άκαιρο λοιπόν να υποθέσουμε ότι η επένδυση που επιδεικνύει ο σύγχρονος-μεταμοντέρνος ατομικίστικος[ψευτοατομικίστικος,αφού μιλάμε για ομογενοποίηση…]και μηδενιστικός[γιατί,αντιθέτως,τα προσωπικά στοιχεία του ατόμου μέσα στις νεφελώδεις ''συλλογικότητες'' εξαερώνονται...],παρά τις όποιες διακηρύξεις του-αναρχισμός στη διαδικασία της αποδόμησης των ταυτοτήτων τον καθιστά αυτομάτως λαγωνικό του φιλελευθερισμού.
...Το σκέπτεσθαι θα σκανάρεται για να εξακριβωθεί η ασηπτική ουδετερότητα του.Καθείς θα πρέπει να προσέχει τι λέει.Ει δυνατόν θα αυτολογοκρίνεται.
Τα ενδεικτικά παραδείγματα που ακολουθούν  είναι από την επικαιρότητα μόλις δύο εβδομάδων-σημάδι ίσως κι αυτό ότι τα πράγματα, έχουν πάρει μια εκθετικά αυξάνουσα τροπή:

• Επιτέλους-και πολύ άργησε-να καταγγελθεί ως βιαστής κι ο Κριστιάνο Ρονάλντο.Τι του έλειπε τόσο καιρό;Επιτυχημένος είναι,γνωστός γυναικάς είναι[προσέχτε τι είδους λέξεις πρέπει να χρησιμοποιούνται στον 21ο αιώνα:Οχι π.χ. καρδιοκατακτητής,καθότι αυτός που κατακτά εν προκειμένω θα ήταν ο αρσενικός Ρονάλντο,οπότε οι σύγχρονες υπερφεμινίστριες θα λυσσάξουν,αλλά γυναικάς-η χρήση της λέξης...μουνόδουλος,δηλαδή δούλος του αποτέτοιου της γυναίκας δεν γνωρίζω εάν επιτρέπεται στο λεξιλόγιο των καιρών μας,όπως και εάν κολακεύει αρκετά το γυναικείο φύλλο και ταπεινώνει,αντιστοίχως,το αντρικό φύλλο],και πάνω απ'όλα φραγκάτος κι ότι πρέπει για άρμεγμα.
  Παρουσιάστηκαν,μάλιστα,και φωτογραφίες του Κριστιάνο από βραδινή έξοδο του με το κακόμοιρο θύμα,κι όπως...αποφάνθηκε προδικαστικώς το δελτίο ειδήσεων εις το οποίο έτυχε να παρακολουθήσω την συγκλονιστικά απρόβλεπτη αυτή είδηση,αυτές οι φωτό αποδεικνύουν ότι ο Ρονάλντο γνώριζε την καταγγέλουσα-κι όχι ότι το σεξ ήταν συναινετικό,όπως ισχυρίστηκε απ΄την αρχή ο ίδιος...
• Ισχύς εν τη ενώσει-γιατί θαρρώ ότι οι πρώτοι που ξεστομίσανε αυτό το τσιτάτο ήταν συνδικαλιστές;Οι ''γυναίκες'' ενώνουν τις φωνές τους κατά του συντηρητικού δικαστή[κι αυτές οι προοδευτικές:Κάτι σε σκοτάδι εναντίον φωτός ένα πράγμα]που πρότεινε ο Τραμπ,που κατηγορείται ότι πριν...30 χρόνια,βίασε σε ένα εφηβικο πάρτυ την καταγγέλουσα.
  Ενας οργανισμός που,δήθεν,προστατεύει τις γυναίκες,καλεί τον δικαστή Καβάνο να αποσύρει την υποψηφιότητα του για διορισμό στο ανώτατο αμερικανικό δικαστήριο γιατί έτσι...αποφασίσαν αυτές που ανήκουν σε έναν οργανισμό που...προστατεύει τα γυναικεία θύματα βιασμού,μη διαχωρίζοντας το γραφικό και το γελοίο από το αρκούντως σοβαρό,τα λαϊκά δικαστήρια από τα επίσημα δικαστήρια κ.ο.κ.
  https://www.athensvoice.gr/world/480712_gynaikes-enonoyn-tis-fones-toys-kata-toy-syntiritikoy-dikasti-mpret-kavano
  
• Την ίδια στιγμή που οι νιου γιορκ τάιμς με το όνομα,έχουν πάρει εργολαβία το να...ξαναβγάλουν τον Τραμπ πρόεδρο,ή,όπως νομίζουν οι ίδιοι,να του κάνουν αντιπολίτευση,υπερασπίζονται την καταγγέλουσα γιατί λέει ήταν πιο σταθερή και αξιόπιστη στη κατάθεση που έδωσε ενώπιον της επιτροπής δικαιοσύνης της Γερουσίας.
  Η περιγραφή της σκηνής ήταν λεπτομερειακή στη δραματικότητα της,μας πληροφορούν οι τάιμς-η καταγγέλουσα θα μπορούσε να σκηνοθετήσει σενάριο και να το παίξει κιόλας στο Χόλυγουντ,θα πρόσθετα εγώ,αντιμέτωπος με ένα τόσο...δεμένο κατηγορητήριο.
  Ο δικαστής Καβάνο,αντιθέτως,ξόδεψε μισή ώρα στην κατάθεση του για να εκφράζει την οργή του κατά των Δημοκρατικών της Γερουσίας,υποστηρίζοντας[άκουσον άκουσον,όταν είναι γνωστόν πόσο...αδέκαστοι είναι όλοι αυτοί οι ακτιβιστές κι οι ακτιβίστριες κι οι δημοσιογράφοι με τις αξιολογικές κρίσεις τους που τους ενθαρρύνουν αγεληδόν να καταγγέλουν]ότι κατέστρεψαν το όνομα του,την καριέρα του και την οικογένεια του.
  Η οργή του Καβάνο θα μπορούσε να ερμηνευθεί,αξιολογούν οι τάιμς με το όνομα,ως φυσιολογική αντίδραση ενός ανθρώπου που πιστεύει ακράδαντα στην αθωότητα του απέναντι στις αλλόκοτες κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν εναντίον του.Ταυτόχρονα όμως πρόδιδε την ασταθή ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου που προσπαθούσε να πείσει το έθνος για τα προσόντα του ως δικαστή.
  Μετάφραση:η δουλίτσα έγινε,το όνομα Καβάνο λερώθηκε,κι άσε τους υπόλοιπους ν'αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν κάποιος όταν βρίσκεται από τη μεριά την όχθης του κατηγορούμενου και με τα αρνητικά φώτα της δημοσιότητας πάνω του λόγω του ευνοϊκού,υπέρ των γυναικών,κύματος που έχει σηκωθεί από το κίνημα metoo[που φυσικά και αυτό όλα τα έσφαζε και όλα τα μαχαίρωνε,μέχρι να τραβηχτεί λίγο στην άκρη λόγω του ότι ξεφτιλίστηκε η ηγέτιδα του που κατηγορήθηκε για...βιασμό αρσενικού ανηλίκου],να μην βγάλει ''αστάθεια'' στην ιδιοσυγκρασία του λόγω της ανασφάλειας που προκαλείτε στον ψυχισμό του από τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων-δυνάμεων που λειτουργούν εν είδει λαϊκών δικαστηρίων αναλόγων των επικαιροποιημένων διαθέσεων του ρεύματος και της πλειοψηφίας
  
• Ένα ρεύμα ευνοϊκό που παριστάνει[ή,ακόμη χειρότερα για τη δημοσιογραφία,δεν το αντιλαμβάνεται μέσα στον υπερφεμινιστικό οίστρο της]ότι δεν καταλαβαίνει τους ασύμμετρους συσχετισμούς των δυνάμεων:Η γυναίκα που βγαίνει και καταγγέλει είναι...ηρωίδα γιατί ξέρει πως θα διαπομπευθεί από το φοξ το νιουζ,το οποίο καλό θα ήταν να μην υπάρχει και να υπάρχουν μόνο οι νιου γιορκ οι τάιμς,αρθρογραφεί  μια  Ελληνίδα δημοσιογράφος για κάποιους άλλους συναδέλφους της στο εξωτερικό.
  Η ειρωνεία είναι ότι,ενώ η κυρία Κουναλάκη,δεν διστάζει να κατακεραυνώσει ένα μέρος των συναδέλφων της[εν προκειμένω το τηλεοπτικό φοξ νιουζ]για το ότι δεν κάνουν καλά,αλλά γελοία,τη δουλειά που ασκεί κι η ίδια,αρνείται γαϊδουρινά να ενδοσκοπήσει με τον ίδιο τρόπο και στα του επιδημιακου κινήματος που βλέπει παντού φαλλοκρατικούς βιαστές-δεν βλέπει πουθενά γελοίες καταγγελίες και μόνο αρπάζεται με όσους εμφανίζονται δικαιολογημένα καχύποπτοι και θεωρούν ότι ήδη το πράγμα έχει αρχίσει,εκτρεπόμενο,να εκφυλίζεται
  http://www.kathimerini.gr/986907/opinion/epikairothta/politikh/en-anamonh-ths-prwths
  
• Το cern ''ανέστειλε'' [μέσα σε εισαγωγικά στο ρεπορτάζ της lifo το ανέστειλε-τη κατάληξη του όλοι την φανταζόμαστε]την συμεργασία του με έναν Ιταλό επιστήμονα που έκανε σεξιστικά σχόλια καθώς υποστήριξε ότι η φυσική είναι θέμα των ανδρών και κατηγόρησε τις γυναίκες ότι καταλαμβάνουν όλο και περισσότερες θέσεις χάρη στη συζήτηση περί ισότητας των δύο φύλων:https://www.lifo.gr/now/world/209877/o-kathigitis-poy-ekane-seksistika-sxolia-ekdioxthike-apo-to-cern
  Είναι της ίδιας βαρύτητας,λοιπόν,το να ισχυρίζεσαι[είσαι δεν είσαι άντρας ή γυναίκα]ότι από τη στιγμή που η φυσική εφευρέθηκε από άντρες,θα πρέπει και να παραμείνει προνόμιο των αντρών[αν και περισσότερο ίσως θα βοηθούσε να καταγραφεί στατιστικά τι ποσοστά αντρών και τι γυναικών επιλέγουν να σπουδάσουν φυσικές επιστήμες-και βάσει αυτού του ποσοστού να εξαχθεί εάν πράγματι ο χώρος είναι ανδροκρατούμενος λόγω διακρίσεων],και το ίδιο να ισχηρίζεσαι ότι βλέπουμε όλο και πιο συχνά και σε όλο και περισσότερους χώρους γυναίκες ν'αναλαμβάνουν πόστα απλώς και μόνο για το συμβολικό φαίνεσθαι μιας επίφασης ισότητας των φύλων κι όχι για αξιοκρατικούς λόγους.
  Να υποθέσουμε ίσως ότι εάν κάποιος άλλος και όχι κάποιος σαν τον υπερσυντηρητικό επιστήμονα,ισχυριστεί κάτι παρόμοιο περί ''μεταφεμινιστικής αναξιοκρατίας του φαίνεσθαι'',θα την βγάλει καθαρή γιατί δεν θα σοκάρει;Φυσικά και όχι-τι κι αν τα παραδείγματα που βοηθούν τους ισχυρισμούς είναι πολλά:Μια ματιά στην αναλογικότητα αρσενικών/θηλυκών με την οποία στελεχώνουν τα υπουργικά τους συμβούλια κυβερνήσεις,αρκεί.
  Φυσικά και το ερευνητικό κέντρο,που δεν γνώριζε από τα πριν το περιεχόμενο της παρουσίασης του επιστήμονα,έχει αποσύρει από το διαδικτυακό σύστημα αρχειοθέτησης την παρουσίαση του επιστήμονα-το τι ακριβώς και πως ελέχθη,θα το μάθουμε από τις ανά τον κόσμο lifo…
  
• http://www.kathimerini.gr/986251/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/h-kina-epilegei-thn-taktikh-twn-eligmwn-sth-diamaxh-me-hpa
  
  Μετά του νέους δασμούς Τραμπ,η Κίνα ετοιμάζεται να προβεί σε έναν ιδιότυπο ελιγμό,πιθανώς για να αποκλιμακώσει την έντασγη με τη Ουάσιγκτον-και εννοείται,αφού κυβερνά ο Τραμπ,όχι γιατί η Ουάσιγκτον έχει δίκιο.
  Ο Κινέζος πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα μειώσει περαιτέρω τους δασμούς σε όλες τις εισαγωγές της,ακριβώς τγην ίδια στιγμή που προχωράει σε αντίποινα και επιβάλλει δασμούς σε αμερικανικά προϊόντα.Και λίγο παρακάτω,μαθαίνουν[όσοι δεν το ήξεραν]ότι...οι περισσότεροι δασμοί στη Κίνα είναι υψηλότεροι από αυτούς που επιβάλλουν στις εισαγωγές τους οι περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες.
  Όπως και το ότι εισάγει από τις ΗΠΑ πολύ λιγότερα απ'αυτά που εξάγει στις ΗΠΑ[και που σίγουρα οι παραπάνω της δασμοί παίζουν κάποιο ρόλο στο τελικό αποτύπωμα του εμπορικού ισοζυγίου των δύο υπερδυνάμεων].
  Όπως και το ότι,μιλώντας σ'ένα οικονομικό φόρουμ ο Κινέζος πρωθυπουργός υποσχέθηκε να προσφέρει στις ξένες εταιρείες[εκτός των αμειρκανικών] ίσους όρους ανταγωνισμού με τις κινεζικές-δηλαδή έχουμε έναν Κινέζο πρωθυπουργό να ''παραδέχεται έμμεσα ότι οι Τραμπικοί δασμοί ήταν αρκούντως αιτιολογημένοι ηθικά,αλλά επιεδή αυτοί οι δασμοί ξεγύμνωσαν λίγο το Κινεζικό εξαγωγικό εμπόριο,απελευθερώνουμε το εμπόριο έτι περαιτέρω για όλους,εκτός απ'αυτούς που μας ανάγκασαν να το κάνουμε μια ώρα αρχίτερα…
• https://www.amnesty.gr/news/press/article/21619/dilosi-tis-diethnoys-amnistias-gia-ton-zak-kostopoylo
  Το παράρτημα το ελληνικό της διεθνούς αμνηστίας αποφάνθηκε:Ο Ζακ γρονθοκοπήθηκε μέχρι θανάτου,αφού μπήκε σε κοσμηματοπωλείο,υπό συνθήκες που ερευνώνται,και στη συνέχεια παγιδεύτηκε με τη βία σε αυτό.Που να μην ήταν και υπό έρευνα ακόμη οι συνθήκες,τι θα έγραφε η αμνηστία...
  
• https://www.lifo.gr/now/world/209901/apofasi-orosimo-stin-elvetia-sti-fylaki-osoi-katadikastoyn-gia-omofovia-i-transofovia
  Απόφαση ορόσημο στην Ελβετία:Στη φυλακή όσοι καταδικαστούν για ομοφοβία ή τρανσοφοβία.
  Ποινικοποιούνται οι διακρίσεις και άκπαου εδώ αρχίζει το κουλουβάχατα κι η σύγχυση:Το δεν σε προσλαμβάνω σε μια δουλειά γιατί δεν είσαι ετεροφυλόφιλος,ή σε απολύω από μια δουλειά γιατί το μαθαίνω κατόπιν,εξισώνεται με το να πεις,βλέποντας π.χ. ένα γκέι πράιντ,''ρε'συ,τι καρναβάλια αυτοί οι πούστηδες;''
  'Η εάν πεις ή γράψεις,''ρε,τι καρναβάλια είναι αυτοί οι γκέηδες,πολύ γελάω με τις στολές που διάλεξαν για να παρελάσουν'',θα πέσω στα μαλακά;Μπορώ να τους κοροϊδέψω ή θα βρεθώ στη φυλακή,σύμφωνα με το ρεπορτάζ της lifo,εάν τους αποκαλέσω πούστηδες αντί για γκέι,ή η λέξη πούστης ούτως ή άλλως ανήκει στη κατηγορία της εξύβρισης,εφόσον ξεστομιστεί κατά είτε ενός ομοφυλόφιλου είτε ενός ετεροφυλόφιλου;
  Ο εθνικός σύμβουλος που ηγήθηκε της εκστρατείας στην Ελβετία,προειδοποιεί:Δεν υπάρχει γνώμη,υπάρχει μόνο έγκλημα[και εφόσον απορρίπτεται η υποκειμενικότητα της γνώμης,παρασέρνει μαζί της και κάθε υποκειμενικότητα που χρήζει διερεύνησης-το δικαστήριο απλά θα επικυρώνει τους καταστατικούς καταγγέλοντες]
  
• Το περίφημο Ρόιτερς σε ρεπορτάζ του,λίγο μετά την παύση νηολόγησης από τον Παναμά του σωστικού πλοίου Ακουάριους,παριστάνει τον φάρο του ανθρωπισμού και μας μιλά για την πλωτή συνείδηση της Ευρώπης που έπεσε σε ακροδεξιά ξέρα:
  Η άρνηση του Παναμά να νηολογήσει το πλοίο στερεί από το Ακουάριους τη δυνατότητα να εκπληρώσει την ανθρωπιστική αποστολή του και αποκαλύπτει το σκληρό πρόσωπο της νέας Ευρώπης,πάντα πρόθυμης να υπερασπιστεί τα προνόμια των εύπορων,από όπου κι αν αυτοί προέρχονται.Το Ακουάριους ήταν το μόνο σωστικό πλοίο το οποίο συνέχιζε την περισυλλογή επιβατών από μικρά επικίνδυνα σκάφη στα ανοιχτά της Λιβύης.Ποιους..εύπορους να εννοεί;μάλλον τους υποστηρικτές χρηματοδότες του Σαλβίνι-στο φαντασιακό του Ρόιτερς,είναι κάποιοι...πλούσιοι και μόνο αυτοί που αντιδρούν στην απορρύθμιση του μεταναστευτικού/προσφυγικού!
  Για το ποικιλώνυμα ''ανθρωπιστικά'' Ρόιτερς,η παρουσία του Ακουάριους στ'ανοικτά του Λιβυκού πελάγους αποτελούσε μια σανίδα σωτηρίας-και ουχί ένα κάλεσμα για περισσότερες τρυπιόβαρκες με αποτέλεσμα περισσότερους νεκρούς στα νερά της Μεσογείου.Γιατί;Γιατί το ίδιο πάνω κάτω ισχυρίζεται κι ο,πράγματι,απεχθής,ακροδεξιός Σαλβίνι.
  Πόσο ανθρωπιστικό είναι να περιπλέουν τα νερά της Μεσογείου με τέτοιο τρόπο μετανάστες και πρόσφυγες,το νιώσαμε άλλωστε καλά κι εδώ στην Ελλάδα στα νερά του Αιγαίου[αλλά και μετέπειτα στους αναξιοπρεπείς καταυλισμούς που δεν μπόρεσε να φτιάξει,παρά τους πόρους που της διατέθηκαν,μια άρρωστη γραφειοκρατικά χώρα],όταν και τότε η φωνή της λογικής όριζε ότι η όποια μετακίνηση πληθυσμών από την Τουρκία στην Ελλάδα πρέπει να γίνει οργανωμένα δίχως μεσάζοντες και δουλεμπόρους αλλά από τα κράτη που θα καθορίσουν τις προδιαγραφές για τα αιτήματα ασύλου και πως και πόσο θα διαμοιράσουν μεταξύ τους τους πραγματικούς πρόσφυγες.
  Προτού καταλάβουν οι Σαλβίνηδες την εξουσία κάτι τέτοιο αποφεύχθηκε από τα περισσότερα κράτη[ενώ και τα δύο κράτη,Σουηδία και Γερμανία,που υποδέχτηκαν μεγάλους αριθμούς,αντιμετώπισαν στη συνέχεια την αντίδραση των λαών τους που έδωσαν μεγαλύτερα ποσοστά σε αντιμεταναστευτικά κόμματα]-οπότε,το να θεωρηθεί ότι η ευρώπη πέφτει στη ξέρα του Σαλβίνι,κι όχι ότι ο Σαλβίνι διείδε αυτή την ''αδιαφορία'' λόγω αντικειμενικής ανημποριάς των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών στο να διαμοιράσουν μεγάλο αριθμό προσφύγων[αλλά και το μπάχαλο του δήθεν ανθρωπισμού από αρμοστείες,μκο και τα τοιαύτα που αρνούνταν κάθε τέτοιο διαχωρισμό για το ποιος πρέπει να περνά τα ευρωπαϊκά σύνορα],μοιάζει αρκούντως υποκριτικός και παραπλανητικός.
  Δεν έχουν περάσει δα και τόσα χρόνια από την επίσημη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που περιόριζε μόλις σε κάτι δεκάδες χιλιάδες τις θέσεις που προσφέρονταν σε ευρωπαϊκό έδαφος για πρόσφυγες,με την προσοχή να εστιάζεται στους Σύριους.''Σε μια ήπειρο 500 εκατομμυρίων[όπου ήδη ζουν εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες,άλλο εάν το ''ξεχνούν'' οι υπερασπιστές της απορρύθμισης του μεταναστευτικού/προσφυγικού]τόσο δύσκολη είναι η φιλοξενία λίγων δεκάδων εκατομμυρίων Συρίων'',ρωτάγανε οι υπερασπιστές των ξέμπαρκων συνόρων-μέχρι να αρχίσουν να εμφανίζονται μεταναστευτικά υπερκύματα κι από την βόρεια αφρική,για τα οποία επίσης η επίσημη Ευρώπη βρίσκεται σε συνεργασία με την λιβυκή ακτοφυλακή.
  Εν κατακλείδι,στα βασικά συμφωνεί με τους Σαλβίνηδες,απλά διαφωνεί σε κάποιες μεθόδους και στο μπρουτάλ της έκφρασης που δικαιολογημένα σοκάρει την κρατούσα πολιτική ορθότητα,καθότι αυξάνονται οι επιθέσεις σε μετανάστες που βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη και που θα πρέπει να προστατευθούν από τις πολιτικές αρχές.