Σε όλες τις εποχές,οι σοφοί έβγαλαν το ίδιο πόρισμα για τη ζωή,κι αυτό ήταν το εξής: ''Δεν έχει καμιά αξία''.Συνεχώς,ακούμε την ίδια φράση από τα χείλη τους.Μια φράση που είναι πλημμυρισμένη από θλίψη κι απογοήτευση από τη ζωή,σαν ν'αντιστέκεται στην ίδια τη ζωή.Αλλωστε,ο ίδιος ο Σωκράτης,λίγο πριν πεθάνει,είπε:
''Η ζωή σημαίνει αδιάκοπος πόνος:χρωστώ έναν κόκορα στον Ασκληπιό που είναι έτοιμος να με λυτρώσει''.
Βλέπουμε πως κι αυτός ο Σωκράτης είχε απηυδήσει με τη ζωή!Αλλά τι σημαινει και τι αποδείχνει κάτι τέτοιο?Παλιότερα,θα μπορούσαμε να πούμε κάτι που το έχουν ήδη πει και μάλιστα μεγαλοφώνως πρώτοι πρώτοι,όλοι οι πεσσιμιστές μας:''Δεν μπορεί,κάποια αλήθεια θα υπάρχει σ'αυτό!Κι η ομοφωνία των σοφών αποδείχνει αυτή την αλήθεια''.
Μήπως και στην εποχή μας[2031],πιστεύουμε το ίδιο?Να η δική μας απάντηση:ολοι οι σοφοί σε όλες τις εποχές θα έπρεπε πριν απ'όλα να έρθουν πιο κοντα μας για να τους γνωρίσουμε.Ισως έτσι,να μην στέκονταν τόσο γερά στη Γη και πιθανόν να παρουσίαζαν σημάδια καθυστέρησης και παρακμής.Μηπως λοιπόν αυτό που ονομάζουμε σοφία, μοιάζει με το κοράκι που συνεπαίρνεται από τη μυρωδιά των πτωμάτων?
Αποκτησα αυτή την κλίση της προσέγγισης στους σοφούς ως χαρακτήρες παρακμής, εξαιτίας μιας περίπτωσης που μου φανέρωσε τις προκαταλήψεις όλων των μορφωμένων ή όχι ατόμων.Διαπιστωσα ότι τόσο ο Σωκράτης όσο κι ο Πλάτων, παρουσίαζαν σημάδια παρακμής και τους θεώρησα ως εκπροσώπους της ελληνικής αποσύνθεσης,των ανθελληνιστων και των ψευδοελληνιστων.
Διαπίστωσα ότι αυτή η ομοφωνία των διανοουμένων δε δίνει καμία απόδειξη ότι το δίκιο ήταν με το μέρος τους.Μαλιστα πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι πανσοφοι συμφωνούσαν μεταξύ τους για ψυχολογικούς λόγους, αφού έπαιρναν την ίδια αρνητική στάση προς τη ζωή.Γιατι η κρίση κι η ανάλυση της αξίας της ζωής δεν μπορεί να είναι απόλυτα αληθινή.
Αυτές οι κρίσεις λοιπόν δεν θεωρούνται παρά μόνο συμπτώματα και κουταμαρες.Ειναι επομένως αναγκαίο να προσπαθήσουμε να εκτιμήσουμε αυτή την περίεργη λεπτότητα που μας κάνει να μην μπορούμε να εκτιμήσουμε ακριβώς την αξία της ζωής.Αυτη η αξία δεν μπορεί να εκτιμηθεί ούτε από ζωντανό ούτε κι από νεκρό.
Η καταγωγή του Σωκράτη προερχόταν από τον πιο χαμηλό όχλο.Εξαλλου...ειμαστε...σε θέση να γνωρίζουμε πόσο κακοφτιαγμένος ήταν.Οι Έλληνες αναιρούσαν την ασχήμια.Θα πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε αν ο Σωκράτης ήταν Έλληνας.Οταν η ασχήμια δεν εκφράζει μια καθυστέρηση στη διασταύρωση της εξέλιξης του ανθρώπου, μπορεί να εμφανιστεί σαν σημάδι κατάπτωσης.Ειναι γνωστό πως οι εγκληματολογοι συμφωνούν ότι ο εγκληματίας είναι κακοφτιαγμένος, ένα είδος τέρατος τόσο στην εμφάνιση όσο και στον χαρακτήρα.Το ότι θυμίζει ο Σωκράτης τύπος εγκληματία,δε θα μπορούσαν να το αρνηθούν οι μαθητές του, γιατί θα είχαν την φυσιογνωμικη απόδειξη.
Μάλιστα ένας... περαστικός απ'την Αθήνα, ξένος φυσιογνωμιστης... είπε καθαρά στον Σωκράτη πως τον θεωρούσε ένα τερατώδες πλάσμα με όλες τις κακίες του κόσμου μέσα του.
Δεν διαπιστώνουμε λοιπό στα...άναρχα ένστικτα του τα σημάδια της παρακμής? Εξάλλου,το υπερφυσικό λογικό του κι η μοχθηρία των καχεκτικων που συναντάμε σ' αυτόν, είναι επιπλέον αποδείξεις για την θεωρία μας.Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις νύξεις που αναφέρονται στο σωκρατικο δαιμόνιο, όπως τις ερμήνευσε το θρησκευτικό του πιστεύω.
Τα πάντα στον Σωκράτη είναι εξογκωμενα, επιτηδευμένα,ανειλικρινη, μυστικοπαθή, υστερόβουλα.Προσωπικα πασχίζω να συλλάβω την εξίσωση του που λέει: λογική ίσον αρετή ίσον ευτυχία! Την βρίσκω υπερβολικά παράδοξη κι ενάντια στα αρχαία ελληνικά ένστικτα.
Τα αρχαία ελληνικά γούστα παραμορφώνονται μέσω του Σωκράτη στο όνομα της διαλεκτικής.Ας δούμε τι συμβαίνει: αυτά τα γούστα που έχουν κατανικηθει, είναι διακεκριμένα.Κι οι μάζες μπορούν να κυριαρχούν μέσω της διαλεκτικής.
Ωστόσο πριν εμφανιστεί ο Σωκράτης,η διαλεκτική ήταν κάτι άγνωστο στις ψηλές τάξεις, κάτι κακό κι επικίνδυνο κι όσοι αναφέρονταν σε αυτήν, αντιμετωπίζονταν με δυσπιστία.
Όταν πιστεύεις πραγματικά σε κάτι,δεν χρειάζεται να το επιδεικνύεις.Οι εξουσίες που σέβονται τον εαυτό τους και δεν πιστεύουν σε " σωφροσύνες", δίνουν διαταγές.Θεωρουν δε τον διαλεκτισμο καραγκιοζιστικο στοιχείο και ποτέ δεν τον υπολογίζουν.Παρομοια ο Σωκράτης ήταν ένας γελοίος που τον πήραν στα σοβαρά.
Στη διαλεκτική καταφεύγουμε, όταν μας λείπουν οι άλλες μέθοδοι.Καθως δεν διαθέτει τη δύναμη να πείσει, προξενεί καχυποψία και τα επιχειρήματα των διαλεκτικων καταρρέουν εύκολα - κι αυτό το αποδεικνύουν οι ίδιες οι παρατηρήσεις τους.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας,η διαλεκτική χρησιμοποιοταν μόνο όταν οι άνθρωποι αναγκάζονταν να στερηθούν κάθε τους δίκιο.Αυτος ήταν ο λόγος που κατέφυγαν οι Εβραίοι στη διαλεκτική.
Να ήταν ο σαρκασμός του Σωκράτη, εκδήλωση επανάστασης ή εξέγερσης?Ας δούμε αν με το όπλο της σκέψης, χαίρεται την ίδια του την βαρβαρότητα, σαν καταπιεζομενο στοιχείο ή αν... παίρνει εκδίκηση απ'τους ανώτερους του που συνεπαιρνονται μαζί του.
Θα μπορούσε να είναι τύραννος.Οι διαλεκτικοί επιτρέπουν στους αντιπάλους τους να διαπιστώσουν το μέγεθος της νοημοσύνης τους, ενώ οι ίδιοι εκφυλίζουν εκείνη των αντιπάλων τους, καθώς τους οδηγούν στην οργή.Να λοιπόν που φαίνεται πως η διαλεκτική είναι για τον Σωκράτη μέσο εκδίκησης!
Ωστόσο,δεν είναι μόνο αυτά.Εισεβαλλε στα ίδια τα αισθήματα των ευγενών, έχοντας ήδη συνειδητοποιήσει πως δεν ήταν κάποια εξέχουσα μεγαλοφυια.Οι Αθηναίοι του ιερού βράχου ''χάνονταν''.Ο Σωκράτης συνέλαβε την ανάγκη που είχε ο κόσμος για τη δική του μέθοδο θεραπείας και συντήρησης του ίδιου του του μύθου!
Πως λοιπόν κατόρθωσε να κυριαρχήσει? Σίγουρα εξαιτίας της μοναδικής περίπτωσης που την παρουσίαζε σαν μια συνηθισμένη απόγνωση: τ' ότι δηλαδή όλοι οι άλλοι δεν κυριαρχούσαν στον εαυτό τους κι ότι τα ένστικτα συγκρούονται μεταξύ τους...(Χομπς).
Τόσο η διαλεκτική όσο κι η ηθική της ελληνικής φιλοσοφίας μετά τον Πλάτωνα,είναι νοσηρή.Πρεπει ν' αντιτάξουμε στα ένστικτα το καθαρό φως της λογικής, διαφορετικά θα είμαστε εκφυλισμενοι!
Ολόκληρη η ηθική της ψυχικής τελειότητας, χωρίς ασφαλώς να εξαιρέσουμε την χριστιανική ηθική, ήταν μια τραγική παρεξήγηση.Η λογική που έχει καταπολεμήσει τα ένστικτα κι εξακολουθεί να τα πολεμά, είναι από μόνη της μια μορφή παρακμής και δεν έχει καμιά σχέση με την αρετή,με την υγεία και με την ευτυχία...
Η ευτυχία και τα ένστικτα συμβαδίζουν,όταν η ζωή βρίσκετε σε ακμή.Αλλα βλέπουμε ότι αυτή την αλήθεια δεν ο Σωκράτης,o σοφότερος απ'τους σοφούς, που έζησε με αυταπάτες.
Αν τουλάχιστον είχε το θάρρος να τ' ομολογήσει πριν πεθάνει...Ήταν ένας ασθενής που έπασχε από χρόνια και πίστευε πως είχε πια πάψει να είναι γιατρός, αλλά ότι θα γιατρευοταν( μνησίκακη ματαιοδοξια) μόνο απ'το θάνατο.