Kουλης Μητσοτάκης

 Όλοι έχουμε προκαταλήψεις σε ότι αφορά τον θάνατο, χωρίς ν' αντιλαμβανόμαστε πως είναι κι αυτός άλλη μια εκδήλωση της Αγάπης.

Στην πραγματικότητα, φοβούμουν περισσότερο τον τρόπο που θα πέθαινα από τον ίδιο τον θάνατο.Κι ο Πέτρους με δίδαξε την άσκηση του θαμμένου ζωντανού 

Πρέπει να ξυπνήσεις όλη την αλήθεια, όλο τον φόβο που είναι απαραίτητος για να ξεπηδήσει η άσκηση από τα βάθη της ψυχής σου και να πέσει η μάσκα της φρίκης που σκεπάζει το τερπνό πρόσωπο του θανάτου σου.

Το απόλυτο(είτε αγάπη είτε μίσος)δείχνει σε όλους τους ανθρώπους τι είναι αυτοί στην πραγματικότητα, ένας απέραντος καμβάς από αιτίες κι αποτελέσματα.

Θα σε περιμένω στο ''παραδορ'', είπε ο Πέτρους καθώς ξεμάκραινε.Θ' αφήσω το όνομα σου στη ρεσεψιόν.

Ήταν η πρώτη φορά που έμενα μόνος από τότε που είχα ξεκινήσει τούτη την παράξενη διαδρομή, ακολουθώντας τον δρόμο του Αγίου Ιακώβου.Σηκωθηκα κι έκανα μερικά βήματα γύρω, αλλά το σκοτάδι άρχισε να πυκνώνει κι αποφάσισα να γυρίσω στο δέντρο από φόβο μη χαθώ.

Δεν φοβούμουν ως τώρα και σκεφτόμουν πως θα χρειαστεί πολλή φαντασία για να ξυπνήσουν μέσα μου οι φόβοι ενός φριχτου θανάτου.Αλλα τα χρόνια που κουβαλάς στην πλάτη σου δεν έχουν καμιά σημασία.Μολις φτάσει η νύχτα, φέρνει μαζί της τους φόβους ( να το πάλι το απόλυτο)που κρύβουμε στη ψυχή απ'την παιδική ηλικία ( ειδικά αν η μαμά ήταν αυταρχική, πέρα από τα... ντολμαδάκια).Όσο έπεφτε το σκοτάδι ( πίσσα - να το πάλι το απόλυτο), τόσο πιο άσχημα ένιωθα.

Δεν άργησα ν'ακουσω κάθε είδους αλλόκοτους θορύβους.Ηταν τα νυχτόβια ζώα που έβγαιναν για κυνήγι.Ποιος μου εγγυώταν πως δεν υπήρχαν δηλητηριώδη φίδια?Και λύκοι?

Ηρέμησα σιγά σιγά και σταύρωσα τα χέρια στο στήθος στη στάση του νεκρού.

Φαντάστηκα το κλειστό φέρετρο και τους είδα όλους γύρω μου.Ημουν ασάλευτος μα ζωντανός κι ήθελα να πω στην οικογένεια μου που έβλεπε τα πάντα,πως την αγαπούσα ( όχι τα ανήψια βέβαια).

Ένιωσα το φέρετρο να ταλαντεύεται.Με μετέφεραν στον τάφο.Ακουγα το τρίξιμο απ'τις σιδερένιες λαβές, τα βήματα του κόσμου που ακολουθούσε,τις συζητήσεις του ( είχε... Predator τότε?)

Θυμήθηκα πως δεν είχα φλερτάρει δύο τρεις γυναίκες από φόβο μήπως με απορρίψουν.Τι ήταν ο φόβος μιας άρνησης,μιας αναβολής, όταν το πιο σημαντικό είναι να απολαύσεις την ζωή σε όλη της την πληρότητα?

Ήμουν ένας Ιούδας του ίδιου μου του εαυτού,ο προδότης του.

Ηταν άδικο να είμαι θαμμένος, ενώ οι άλλοι εξακολουθούσαν να ζουν.Πιοτερο θα άξιζε μια μεγάλη καταστροφή,να είμασταν όλοι μαζί ( μπορούμε)στο ίδιο καράβι,με κατεύθυνση το ίδιο μαύρο σημείο όπου με μετέφεραν.

Βοήθεια! Είμαι ζωντανός, εξακολουθεί να λειτουργεί το μυαλό μου.

Έβαλαν το φέρετρο μου στην άκρη του μνήματος.Θα με θάψουν!

Η γυναίκα μου θα με ξεχάσει,θα ξαναπαντρευτεί και θα ξοδέψει όσες οικονομίες κάναμε μαζί τόσα χρόνια ( τον έχει ξαναξεχάσει,αλλά μάλλον λόγω προοπτικής Μαξίμου, είπε να επιστρέψει για περισσότερες οικονομίες και "κοινωνικές σχέσεις" με χριστοφοράκους και με έσχες δίχως το πόθεν).

Ακούω κλάματα και νιώθω πως κι από τα δικά μου μάτια κυλούν δάκρυα.Αν άνοιγαν το φέρετρο τούτη τη στιγμή, θα το αντιλαμβάνονταν και θα με έσωζαν.Αλλα η κάσα κατεβαίνει αδυσώπητα.

Τώρα το σκοτάδι είναι απόλυτο.Οι νεκροθάφτες ρίχνουν χώμα με τα φτυάρια τους, κλείνουν τον τάφο κι εγώ είμαι ζωντανός!Ο τρόμος μου είναι απόλυτος.Σε λίγο θα νυχτωσει και κανείς δεν θα με ακουει να χτυπιέμαι στον τάφο μου!

Ξαφνικά ένας θόρυβος, είναι τα σκουλήκια...