Οικονομία και σύνταγμα

Ενδιαφέρον ο διάλογος που έχει ξεκινήσει στην Καθημερινή για το σύνταγμα,μακριά και πολύ πολύ πιο πριν απο προαύλια,τσιπρολεβέντες και τσιρκοειδή τηλεπαράθυρα.Υπεραπαραίτητος κι ο...καθεστωτικός αντίλογος της ημετέρας παιδείας,της...νεοφιλελεύθερης ευρώπης και του κ.Κ.Θ.Γιαννακόπουλου:
http://www.kathimerini.gr/868668/article/epikairothta/politikh/o-ployralismos-toy-oikonomikoy-syntagmatos

Το ισχύον...οικονομικό σύνταγμα εμφανίζει μια πλουραλιστική διάρθρωση,στο πλαίσιο της οποίας συνυπάρχουν ιδιωτική πρωτοβουλία και κρατικός παρεμβατισμός.

 Ενα σύνταγμα του 1975[τ'οποίο εκπονήθηκε με βάση τα συντάγματα του 1927 και του 1952] που έχει αναθεωρηθεί τρεις φορές απο τότε κι όπου και στις τρεις αναθεωρήσεις το μείζον ζήτημα δεν ήταν ποτέ κατά πόσο αυτή η συνύπαρξη ιδιωτικού και κρατικού παρεμβατισμού έπρεπε να είναι τόσο ανισομερής,αφού η οικονομική πρωτοβουλία πρέπει να μην ασκείται προς βλάβη[όπου βλάβη ίσον τι;]της εθνικής οικονομίας,για την οποία προγραμματίζει και συντονίζει το κράτος[που ποτέ δεν προκαλεί βλάβες αν κι έχει την απόλυτη κυριαρχία σύνταξης κανονιστικού συστήματος εγγυήσεως κατά της αυθαιρεσίας του...εαυτού του].Αφήνοντας στην άκρη...βασιλικά διατάγματα και νόμους για τους οποίους περιστασιακά ακούμε που και που να ταλαιπωρούν ανάγκες του σήμερα,η βασική νομική του σημασία έγκειται,διαβάζω στην εργασία του τομέα δημοσίου δικαίου του εθνικού καποδιστριακού πανεπιστημίου αθηνών,στην ''αυστηρότητα'' του,με την οποία συνδέονται και οι δυνατότητες και προϋποθέσεις της εν γένει αναθεώρησης του.Ετσι προστατεύεται μεν απο περιστασιακές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες,δυσχεραίνεται όμως η προσαρμογή του προς τη μεταβαλλόμενη κοινωνική πραγματικότητα...
Στην αναθεώρηση του 1986 το διακύβευμα ήταν το ψαλίδισμα των ρυθμιστικών αρμοδιοτήτων του προέδρου της δημοκρατίας,το 2001 η ενίσχυση-αναβάθμιση του πολιτικού και διοικητικού συστήματος κι η είσοδος των ανεξάρτητων αρχών που δεν αφορούσαν οικονομικούς τομείς[προστασία προσωπικών δεδομένων,συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης,ασεπ,συνήγορος του πολίτη].
Οι αναθεωρημένες διατάξεις του 2008 αφορούσαν το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών,τον προϋπολογισμό του κράτους[πόσους μήνες πριν την λήξη του έτους θα κατατίθεται προς συζήτηση στη βουλή κι ο έλεγχος του απο ειδική έκθεση του ελεγκτικού συνεδρίου-δηλαδή οι...αξιόπιστες παρεμβάσεις που δρομολογεί το κράτος με τη μεταφορά πόρων μέσω του προϋπολογισμού,χρειάζονται ένα αντίβαρο,ακριβώς όπως η ελεύθερη αγορά ζητά ένα σταθερό και ισότιμο παιχνίδι για όλους για να μπορεί να κάνει τις δικές της ''μεταφορές''-και μάλιστα μέτοχοι,καταναλωτές κ.λ.π. τη θέτουν πολύ συχνότερα στη βάσανο της ''ψήφου προτίμησης'' απ΄ότι  στο ένα έτος που διαρκεί η κατάθεση κρατικού προϋπολογισμού και φυσικά η τετραετία των εκλογών]
και κάποιες προβλέψεις...ειδικής μέριμνας για ορεινές και νησιωτικές περιοχές.[εδώ και τώρα μια εξαιρετικά ενοχλητική παράκαμψη,βάσει τρέχουσας επικαιρότητας:Την τεράστια καταστροφή απο τις πυρκαγιές που έπληξαν τους μαστιχοπαραγωγούς της Χίου.Τα ίδια είχαν πάθει και το 2012,με το κράτος-πατερούλη να μην αποζημιώνει ούτε το...20% των πληγέντων.Δεν είμαι λογιστής για να εισωρήσω μέσα στα βιβλία τους,ούτε και εφορία,αλλά ακούμε ότι η συγκεκριμένη παραγωγική δραστηριότητα,πάει καλά.Ούτε καν περνάει απο το μυαλό των μαστιχοπαραγωγών να ζητήσουν φορολογικές εξαιρέσεις για το νησί τους έναντι του κράτους-πατερούλη,και σ'αντάλλαγμα να πάρουν αντιπυρικές προφυλάξεις για τις σοδειές τους;Αντιπυρικά συστήματα,αγροφύλακες κλπ.-δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα απο τις αποζημιώσεις-θεραπείες,κι όχι της πρόληψης;Προφανώς δεν]
Στο επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών το βάρος της αναπροσαρμογής στα νέα οικονομικά δεδομένα έπεσε στις επιχειρήσεις που έχουν σχέση με το δημόσιο τομέα,στενό και ευρύτερο.Στην αναθεώρηση του 2001 επεκτάθηκαν οι ασυμβίβαστες ιδιότητες προκειμένου να εκλείψει η προσωπική διασύνδεση του βουλευτή με την επιχειρηματική-προγραμματική-συντονιστική δραστηριότητα του κράτους.Λόγω του εύρους αυτού του ανισομερούς οικονομικού...πλουραλισμού,περάσαμε στο γενικό επαγγελματικό ασυμβίβαστο[απαγόρευση άσκησης οιουδήποτε επαγγέλματος],οπότε στην αναθεώρηση του 2008 τέθηκε[φυσιολογικότατα σαν μετεξέλιξη]το ποιές επαγγελματικές δραστηριότητες είναι συμβατές με το βουλευτικό αξίωμα-κι εννοείται ότι οι συμβατές με το δημόσιο δραστηριότητες,διατηρήθηκαν.Κοινώς,αναγνωρίζεται ότι η βλάβη θα προέλθει απο οικονομικές δραστηριότητες που έχουν αλισβερίσια με το κράτος.Αντιθέτως,ένα π.χ. στέλεχος μεγάλης ιδιωτικής εταιρείας που αναλαμβάνει βουλευτής[δηλαδή απλώς ελεγκτής της νομοθετικής εξουσίας,όχι κύριος της],τι είδους οικονομικό συμφέρον που θα έπρεπε να σκιάζει την ''εθνική κυριαρχία'' θα είχε σε μια ελεύθερη κι απαλλαγμένη απο κρατικές εταιρείες οικονομία-η οποία και θα ελέγχεται απο ανεξάρτητους θεσμούς που παραγκωνίζουν την εκτελεστική εξουσία;Να μην γίνει υπουργός.Κι αυτός που θα γίνει υπουργός μπορεί να ελεγχθεί για τα οικονομικά συμφέροντα που τυχόν κουβαλά απο την επαγγελματική καριέρα του με την άρση της ασυλίας και τη λογοδοσία του,ανεξαρτήτως ρυθμίσεων για ασυμβίβαστα.Για στρατιές συμβούλων που ακολουθούν κάθε υπουργό δεν τέθηκε θέμα ρυθμίσεων ασυμβίβαστων,αφού η ευθύνη αντικατοπτρίζεται στον προϊστάμενο τους.

Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία κατοχυρώνεται ως ατομικό δικαίωμα

Αρθρο 5,παρ.1:Καθένας έχει δικαίωμα ν'αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχει στην  κοινωνική,οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας,εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

του οποίου η άσκηση πρέπει να μην αναπτύσσεται προς βλάβη της εθνικής οικονομίας,την οποία προγραμματίζει και συντονίζει το κράτος 

σε εποχές παγκοσμιοποίησης,τι είδους ευελιξία άραγε προσφέρει το κράτος όταν προανάγει την κύμανση της  οικονομικής δραστηριότητας μόνο στο επίπεδο του κρατικού μονοπωλίου,αρνούμενο την ανεμπόδιστη ανάπτυξη ακόμη και ''ιδιωτικών ολιγοπωλίων'';-εφόσον αυτά δεν προσβάλλουν τα δικαιώματα των καταναλωτών,το περιβάλλον,εφόσον υπάγονται σε καθεστώς φορολογίας για τα κέρδη τους και φόρο πάνω στη στιγμή της κατανάλωσηςκαι δουλειές για τους αιτούντες...πρόνοια-η πλήρης απασχόληση εαν δεν διασφαλιστεί,η ανεργία τέλος πάντων,στην οικογενειοκρατική ελλάδα δεν σημαίνει και φτώχεια.Πως το έλεγε ο γαπ;Στόχος ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι-ίσως ένα καλό πτυχίο,μεταπτυχιακό κλπ. είναι ένας ενδιαφερότερος και πιο συγκεκριμένος στόχος...[που η συλλογή τους εξασφαλίζει στο κράτος το ''κοινωνικό του πρόσωπο'']κ.λ.π.

Τι είδους προστασία του πυρήνα της οικονομικής ελευθερίας είναι αυτή,όταν της απαγορεύεις να διαμορφώσει/αναμορφώσει πρωτογενώς την εθνική οικονομία;[και σε εποχή παγκοσμιοποίησης-εαν υποθέσουμε ότι σε ότι αφορά τον οικονομικό τομέα αυτή θα προχωρήσει ανεμπόδιστα και σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες και με τους ίδιους κανόνες-πιθανότατα μια έτερη οικονομία που μπορεί να επιζητεί για τον εαυτό της ένα κράτος επόπτη-διαιτητή]

Αρθρο 106,1:Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα,επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας.

Αυτό το ...σπουδαίο θεσμικό εφόδιο,ουδόλως...ευθύνεται για την ελληνική χρεωκοπία.Εν τω μέσω της ώρας που έγραφα αυτό το κείμενο,έτυχε να πέσω πάνω στις αφηρημένες[θεωρώ θετικά]''συνταγματικές'' προτάσεις προς προσδιορισμό των ορίων του Δ.Πεττα:
http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2015/08/2.html

Πόσο μοιάζει ο αγαπητός κ.Μανιτάκης με τον αυστηρό θεματοφύλακα του...πλουραλισμού,κ.Γιαννακόπουλο-για τον οποίο είναι οι εσφαλμένες επιλογές που οδήγησαν στη χρεωκοπία και φτάνει να βρούμε τους ορθολογικούς ''βασιλιάδες-φιλόσοφους'' που θα κυβερνήσουν με βάση τον αρνητικό-αποτρεπτικό αφηρημένο[π.χ.τι σημαίνει βλάβη της εθνικής οικονομίας;τι κοινωνικό κράτος;τι ανάπτυξη όλων των κλάδων;Οτι απαγορεύεται π.χ. τα μέλη ενός κλάδου να λειτουργούν ανταγωνιστικά,παρά μόνο συμπληρωματικά έτσι ώστε όλοι να έχουν ασφάλεια και δουλειά-ή μια δουλειά για όλη τους την ζωή,βρέξει χιονίσει;Χωρίς ανανεωτικές κινητικότητες και καθαρτήριες αποχωρήσεις;]προσδιορισμό των συνταγματικών ορίων;
Πόσο πρέπει να του επιστραφεί αυτεπίστροφα η κατηγορία περί...μεταφυσικής αντίληψης των θιασωτών της ελεύθερης αγοράς;
Δεν υπήρξε διαστρεβλωμένη,επί χρόνια,η ελλ.οικονομία;Κι αυτό δεν το εγγυόταν το κράτος;
Κι είναι αυτός λόγος απο το ντόπιο-μερικό να εξάγουμε γενικότερα αφοριστικά-φονταμενταλιστικά συμπεράσματα κατά του κράτους-επιχειρηματία;Μα το θέμα είναι η Ελλάδα και το πρόβλημα της;

Γράφει ο Γιανννακόπουλος:η άρνηση του κρατικού προγραμματισμού της οικονομίας φαίνεται να παραγνωρίζει τις σύγχρονες μετεξελίξεις του καπιταλισμού.Στην ΕΕ,τόσο τα ειδικά προγράμματα δημοσιονομικής στήριξης μεμονωμένων κρατών όσο και,γενικότερα,η νέα οικονομική διακυβέρνηση,στηρίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον κεντρικό προγραμματισμό και στην αυστηρή εποπτεία των εθνικών οικονομιών.
Σε παγκόσμιο δε οικονομικό επίπεδο,έχουν αναπτυχθεί ποικίλες νέες εκφάνσεις του κρατικού καπιταλισμού που ωθούν κράτη-διαφορετικά απο τα παραδοσιακά λίκνα του καπιταλισμού-ν'αναπτύσσονται και ν'αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές και τα ιδιωτικά κεφάλαια δεν έχουν παίξει...κανένα ρόλο σε αυτήν την αναδιάταξη...
Κι απο τις ''νέες εκφάνσεις'' θα πρέπει υποχρεωτικά να διαλέξουμε,γιατί το λέει και το...σύνταγμα.Μια καλή διακυβέρνηση απο ένα καλό βασιλιά φιλόσοφο θα λύσει όλα τα προβλήματα.
Κι η εποπτεία της ΕΕ δεν ζητεί χρηστή δημοσιονομική διαχείριση απο το κράτος-προγραμματιστή.Και τα ιδιωτικά κεφάλαια που θα κινηθούν προς π.χ. νέες καινοτομικές δραστηριότητες[ή ήδη υπάρχουσες που εμποδίζονται να εγκιβωτισθούν σε κράτη λόγω...εγγύησης του κρατικού προγραμματιστή προς την ποικιλώνυμη εκλογική του πελατεία]δεν είναι κάτι που προοπορεύεται,που υπάρχει ανέκαθεν και ζητεί απλά κάτι δυνητικά ανοιχτό-συμμετοχικό.
Κι οι θιασώτες του ''αναθεωρητικού ακτιβισμού'',δεν προτείνουν...συγκεκριμένα:Το κράτος λαμβάνει όλα τ'αναγκαία μέτρα με σκοπό τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της χώρας;
Ισως,λέω εγώ,να διαβάζετε προσεκτικότερα και απροκατάλυπτα,κ.καθηγητά-και φυσικά οι ''αυταπάτες'' βοηθούν την αναδειξη  πτυχώσεων του λείου...πλουραλισμού

Τα μνημόνια που ''απέτυχαν''

Προαπαιτούμενα και μέτρα του τρίτου μνημονίου[πολλά έχουν ξεβγαλθεί απο τα προηγούμενα δύο μνημόνια-δεν ολοκληρώθηκαν εφαρμοστικώς]:

• Αγορές προϊόντων
  _ενίσχυση της επιτροπής ανταγωνισμού,αναθεώρηση του δικαίου του ανταγωνισμού-και επαναπροσδιορισμός του ''αθέμιτου''
  _αναθεώρηση του διοικητικού κόστους που συνοδεύει την αδειοδότηση επενδύσεων
  καθορισμός των περαιτέρω μεταρρύθμισεων για την τόνωση του ανταγωνισμού[άδειες,μείωση του διοικητικού φόρτου]
  _έναρξη των μέτρων για την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση
  _εφαρμογή των συστάσεων του ΟΟΣΑ για τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα
  _δημιουργία ενός κέντρου αξιολόγησης για την παροχή πληροφοριών σχετικά με την απορρόφηση των φαρμάκων
  _εφαρμογή των συστάσεων του εξωτερικού συμβούλου για τα νομοθετικώς κατοχυρωμένα επαγγέλματα
  _απλούστευση των τελωνειακών διαδικασιών
  _εξασφάλιση της παραλαβής τουλάχιστον ενός X-ray σαρωτή σε κάθε ένα απο τα τρία μεγαλύτερα διεθνή λιμάνια
  _επικαιροποίηση του σχεδίου δράσης για τη διευκόλυνση του εμπορίου και την προώθηση των εξαγωγών
  _απελευθέρωση των τουριστικών μισθώσεων με κατάργηση του ελάχιστου ορίου μίσθωσης
• Μεταρρυθμίσεις της φορολογικής διοίκησης
  _πλήρης μεταφορά αρμοδιοτήτων του ΣΔΟΕ στην γενική γραμματεία εσόδων
  _κατάργηση περιορισμών κατά τη διεξαγωγή των ελέγχων
  _ενίσχυση του κέντρου ύπαρξης ανεξόφλητων οφειλών[ΚΕΑΟ]και του ΙΚΑ
  _μεταφορά της πληρωμής-είσπραξης των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης στη φορολογική διοίκηση
  _εξορθολογισμός των διαδικασιών των ασφαλιστικών εισφορών
  _μέτρα για την ιεράρχηση των φορολογικών ελέγχων
  _πλήρης εγκατάσταση του συστήματος εισροών-εκροών στα τελωνεία
  _προσαρμογή των αντικειμενικών αξιών ακινήτων με τις αγοραίες αξίες
• Διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας
  _πρόσβαση του ΚΕΑΟ στο έμμεσο μητρώο τραπεζικών λογαριασμών και στα στοιχεία της φορολογικής διοίκησης
  _υποβολή σχεδίου για την οριστική διευθέτηση των καθυστερούμενων οφειλών
  _υιοθέτηση νομοθεσίας για την εκκαθάριση εμπορικών οντοτήτων που αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους
  _διευθέτηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων
  _θέσπιση ενός προγράμματος του ΤΧΣ για να επανεξετάσει τη διαχείριση των τραπεζών στις οποίες εφαρμόζονται οι συμφωνίες-πλαίσιο
  _αποτίμηση απόδοσης της επιχειρησιακής στρατηγικής του ΤΧΣ
  _δεδομένα απόδοσης της εφαρμογής της επιχειρησιακής στρατηγικής του ΤΧΣ
  _μετά απο αποτίμηση κατά περίπτωση,αντικατάσταση των μελών των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών
  _υιοθέτηση όλων των αναγκαίων κανόνων για την εφαρμογή του κώδικα δεοντολογίας απο την τράπεζα της ελλάδος
• Δημοσιονομική πολιτική
  _εισαγωγή της νέας δομής σύνταξης του προϋπολογισμού
  _θέσπιση ορίων στο πλαίσιο της νέας μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής στρατηγικής για το ύψος των μισθών και για το επίπεδο της απασχόλησης στο δημόσιο
  _υιοθέτηση της νομοθεσίας για την εφαρμογή της μεταρρύθμισης του μισθολογικού στο δημόσιο
  _επιβεβαίωση των πηγών διοικητικών δεδομένων μέσω της ΕΛΣΤΑΤ
  _ενεργοποίηση του δημοσιονομικού συμβουλίου[έχει πλάκα που όλοι μηρυκάζουνε για ''επίθεση στο κράτος και...σμίκρυνση του''-στην ουσία πρόκειται για μέτρα αποκομματικοποίησης του κρατικού μηχανισμού με όσο το δυνατόν περισσότερες ανεξάρτητες αρχές και γενικότερα θεσμικά αντίβαρα]
  __εφαρμογή και των διατάξεων για το δημοσιονομικό συμβούλιο
  _πρόταση ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου για την κωδικοποίηση των σημαντικότερων νόμων για τη δημόσια διοίκηση
  _αλλαγή του τρόπου επιλογής γενικών διευθυντών
  _προσαρμογή των ανώτατων ορίων για κεντρικές προμήθειες
  _έναρξη ισχύος του νέου κεντρικού συστήματος προμηθειών
  _κατάρτιση σχεδίου για τη διενέργεια ανεξάρτητων δημοσιονομικών ελέγχων στα νοσοκομεία
  _διενέργεια ανεξάρτητων δημοσιονομικών ελέγχων επί των λογιστικών βιβλίων όλων των νοσοκομείων
  _πρώτα αποτελέσματα της αξιολόγησης του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας
  _μέτρα για την εξασφάλιση της πρόσβασης των ευπαθών ομάδων στη δικαιοσύνη
  _δημιουργία ηλεκτρονικού σημείου πρόσβασης για τη διευκόλυνση της δικαιοσύνης
  _υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων στην κοινωνική ασφάλιση και καθορισμός του προγράμματος του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος
  _δημιουργία των όρων για τη θεσμική κατοχύρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος
  _έγκριση του σχεδίου κώδικα δεοντολογίας για τα μέλη του κοινοβουλίου κατά της διαφθοράς
• Δικαιοσύνη-η...μωρή παρθένα που την εμπιστεύονται όλοι,μα οοολοι_εφαρμογή ενός αναθεωρημένου κώδικα πολιτικής δικονομίας
  _πρόταση μέτρων ανασυγκρότησης των διοικητικών δικαστηρίων
  _εξορθολογισμός κι επιλεκτική αύξηση των δικαστικών εξόδων
  _θέσπιση μέτρων για τη μείωση της καθυστέρησης επιβολής της δικαιοσύνης
  _σχέδιο δράσης με τεχνική υποστήριξη για την ηλεκτρονική δικαιοσύνη
  _εφαρμογή τριετούς στρατηγικού σχεδίου για την βελτίωση της λειτουργίας του δικαστικού συστήματος
  _επανεξέταση του υφιστάμενου συστήματος των ενδίκων μέσων
• κι άλλα πολλά σκόρπια και ''ακατάταχτα'':
  _εφαρμογή των εκκρεμών συστάσεων του ΟΟΣΑ για τις άδειες περιβάλλοντος και την εμπορία καυσίμων
  _έγκριση του νέου πλαισίου για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας
  _έκδοση του προεδρικού διατάγματος σχετικά με τον ορισμό των χρήσεων γης
  _υιοθέτηση του νομικού πλαισίου για τα τοπικά γραφεία του εθνικού κτηματολογίου
  _οδικός χάρτης για την πλήρη εφαρμογή του νόμου περί χωροταξικού σχεδιασμού
  _πλήρης εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας
  _νέο μοντέλο αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας
  _προσαρμογή της εκπαίδευσης με βάση τις βέλτιστες πρακτικές του ΟΟΣΑ
  
  
  
  

Ελληνοαμφιρρέπεια της διπλής μέριμνας

• Ανθοκομείο η ελλάς:''κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός-ξεχωριστός'',και γι'αυτές τις ξεχωριστές ανάγκες του η εργαλειοποίηση του κράτους πρέπει,ωσάν το σύμπαν,να διαστέλλεται συνεχώς μετά της συνοδείας της σχετικότητας που ακανόνιστα οριοθετεί αενάως τη παρέμβαση του ''κράτους'' προς κάλυψη των ποικίλων αναγκών του κάθε ξεχωριστού ''πολίτη''.
  Απο την άλλη μεριά δε,το φιλότιμο είναι ελληνική πατέντα,διαφορική ως προς τους ξένους μεν,ομογενοποιητική εις το εσωτερικό μας μέτωπο του ''ξεχωριστού ανθρώπου'' δε.Κάθε λαός είναι διαφορετικός εν σχέσει με τον ελληνικό,αφού δεν έχει στη μητρική γλώσσα του τη λέξη φιλότιμο:Μέσα απ'τη μοναδικότητα μας μπορεί μόνο να διαφανεί πόσο ξεχωριστός είναι ο κάθε λαός.
• Κι αφού ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός,δεν είναι δυνατόν κι ο ελληνικός λαός να διέπεται μόνο απο ένα προτέρημα:Εχει στο αίμα του τη φιλοξενία του ξένου,που σημαίνει φυσικά ότι το μονοπώλιο της οικογενειακής εστίας πρέπει που και που να ξεκαρφώνεται απο τις κατηγόριες περί οικογενειοκρατίας που τη συνδέουν με το πελατειακό κράτος[κάθε ψηφοφόρος είναι και μοναδικός στη ψήφο,αλλά η μια ψήφος μετρά για δέκα και βάλε,αναλόγως του πόσοι τρέφονται απο μισθό,σύνταξη ή επίδομα].Η φιλοξενία είναι προσωρινή,περνάς,σε καθίζουμε,σε τρατάρουμε κάτι,στο φινάλε μπορεί να κοιμηθείς και στο σπίτι μας μια,δυο,δέκα μέρες.Ποτέ μόνιμα.
  Με την ίδια λογική αποδεχόμαστε και τους πρόσφυγες και παραδίνουμε μαθήματα ανθρωπιάς έναντι της ''ντροπής της ανθρωπότητας'' που γινόμενο της είναι οι πρόσφυγες.Εχουν το ελεύθερο να περάσουν απο τα εδάφη μας μόνο για να πάνε αλλού,όχι για να μας κατσικωθούν μόνιμα.Και για να γίνει γρηγορότερα η διέλευση[αλλά και για να διαψεύσουμε όσους μας κατηγορούν για ράθυμο γραφειοκρατικό μηχανισμό]αφήνουμε να περάσουν και οικονομικοί μετανάστες[αυτοί είναι ντροπιασμένοι για τον καπιταλισμό που δεν έχουν στις χώρες τους-εμείς ντροπιασμένοι για το ότι ο καπιταλισμός δεν έχει ακόμη εξαφανιστεί αλλαχού επί γης].
  Ούτως ή άλλως δεν θέλουν να μείνουν στη χώρα μας-αλλά και δεν θέλουν να μείνουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης εκτός Σουηδίας και Γερμανίας.
  Και να θέλαμε ρε παιδί μου,αυτοί δεν θα θελούσαν.Γιατί κατηγορούνται οι έλληνες για απόσειση ευθυνών,ποτέ δεν το κατάλαβα
• ''Στην δική ΜΟΥ επιχείρηση,έναν υπάλληλο που δεν απέδιδε δεν θα τον απέλυα ποτέ.Θα τον μετεκπαίδευα,θα του άλλαζα πόστο εφόσον ήθελε άλλο πόστο[αλλιώς θα τον κράταγα σε αυτό που δεν αποδίδει],θα του έδινα αύξηση,θα του έδινα ίσως και μερίδιο μετοχών[εφόσον η επιχείρηση ήταν στο χρηματιστήριο],αναρρωτικές άδειες,θα τον πήγαινα σε ψυχολόγο,θα έψαχνα να τον παντρέψω[εαν ήταν άγαμος]ή να τον ζευγαρώσω[εφόσον ήταν μπακούρης],ή να τον χωρίσω[εφόσον ήταν παντρεμένος]''.Τάδε έφη βερναρδάκης στη βουλή για το νέο νομοσχέδιο της...δημόσιας διοίκησης.
  Δεν είναι το κράτος επιχείρηση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος;Ποιά εξίσωση προς τα κάτω βλέπουν οι αντιφρονούντες την ''πρώτη φορά'' αριστερά;Προς τα άνω,καλέ,η μονιμότητα μπορεί ν'αποδώσει καλύτερα εαν δεν είναι υφιστάμενη-τέτοιος επιχειρηματίας δεν θα μονιμοποιηθεί ποτέ.
  
• Αχ αυτή η δύναμη που έχει μέσα του ο κάθε άνθρωπος στην ελλάδα,φτάνει να καταλάβει τη δύναμη του με αφορμή πάντα την αντιμετώπιση-διαχείριση ενός άλλου άνθρωπου που ''χτυπήθηκε απο τη μοίρα'' και τυχαίνει να ζει στο άμεσο του περιβάλλον..Βέβαια,ως επί το πλείστον,αυτή η δύναμη έχει τη λόξα να εμφανίζεται μόνο ενώπιον του αναπόφευκτου,απέναντι στ'οποίο και να ήθελες δεν μπορείς να κάνεις,ούτε και ν'αλλάξεις κάτι.Πως ν'αλλάξεις το τετελεσμένο;Πας παρακάτω και φοράς μπρατσάκια ή δένεις μια πέτρα και βουτάς στο Φάληρο.Το να συνεχίζεις να σηκώνεις το βάρος του παρακάτω,ειδικά σε ότι αφορά ένα ''χτύπημα της μοίρας'' σε δικό σου πρόσωπο ή μια κατάσταση που σε αφορά άμεσα,δεν σε κάνει δυνατότερο,σε κάνει καταναγκαστικά ανεκτικότερο.
• Στην μαζική αμεσοδημοκρατία των μέσων μαλακτικής εξημέρευσης,ένα ζωντανό κοινό,είτε διά της φυσικής του παρουσίας[απαραίτητη προϋπόθεση να έχει κάνει τα πρώτα του βήματα χωρίς τη βοήθεια της στράτας-στρατούλας κι εκτός απο το ''μαμ'' να έχεις αρχίσει να ξεστομίζεις και το ''πάμε άτα''],είτε δια τηλεφωνικής παρέμβασης,έχει πάντα δικαίωμα στην άποψη[όχι για να γίνουν όσοι τον ακούν σοφότεροι,αλλά για να επιβεβαιώσει ο ίδιος εν τοις πράγμασι στο πεδίο του λόγου,τη δική του].Στον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία[κι άρα εξ'ορισμού και το εξελικτικό της στάδιο,τον λαϊκισμό],δεν χρειάζεται ούτε καν θάρρος για ν'ασκείς αυτό το δικαίωμα:Δεν είναι επίκτητο,είναι συναρμοσμένο στα γονίδια μας.
  Σε ζωντανή εκπομπή με ζωντανό κοινό[και στις μαγνητοσκοπημένες,βέβαια,πάλι ζωντανό είναι υποθετικά το κοινό τη στιγμή της μαγνητοσκόπησης]παίζει το βίντεο μιας ''κοινωνικής διαμαρτυρίας'' αριστερού κοινού μιας ''επιτροπής αγώνα'' που δαμάζοντας τα κύματα της οργής του,αποδοκιμάζει σε μια αίθουσα έναν ομιλητή υπουργό της κυβέρνησης.Οι φάτσες των αγανακτισμένων φόρα παρτίδα στο βίντεο:Κλασική αριστεροπρέπεια με μούσια,κοτσίδες,ρυθμικά-βρυχηθμικά σταλινικά συνθήματα σε άπταιστα ελληνικά.
  Μετά το βίντεο ζητείται απο την παρουσιάστρια στο στούντιο να παρέμβει όποιος θέλει απο το κοινό[όχι για να χωρίσει τους διαπληκτισμένους στο βίντεο-το ρεπορτάζ είναι μαγνητοσκοπημένο]για να σχολιάσει.Ο παρεμβολέας,δεν...πιστεύει τα μάτια του,αλλά το τι ηχούν στ'αυτιά του απο φωνές άλλων:Ο καθένας έχει δικαίωμα στην ενστέρνιση της άποψης των άλλων,άρα και στο δικαίωμα να μην έχει δική του άποψη.
  ''Εγώ πιστεύω[απο πότε η πίστη έγινε άποψη;]ότι όλα αυτά τα επεισόδια προέρχονται απο εξωτερικούς παράγοντες'',αποφάνθηκε ο παρεμβολέας,εννοώντας πράκτορες του εχθρού κι άλλα συναφή.Δεν φταίνε για όλα οι άλλοι στην ελλάδα,φταίνε όσοι είναι στην απ'έξω
• Ο Λένιν τώρα δικαιώνεται,σύντροφοι:Μετά την απομύζηση που κάναμε στο κεφάλαιο διαμέσου των ιδιωτικών αγορών,με τα μνημόνια πλέον απομυζούμε χώρες-κράτη,ώστε να συνεχίσουμε να προικοδοτούμε την εργατική αριστοκρατία του δημόσιου τομέα και των συνταξιούχων των ''πληρωμένων εισφορών'' σε πληθωριστικές δραχμές που εξοφλούνται σε σκληρό ευρώ.Εκμεταλλευόμαστε το συσσωρευμένο κεφάλαιο[που πάντα κερδίζει σε μια επένδυση,ποτέ δεν χάνει]χωρίς να είμαστε μάνατζερς και διευθυντικά στελέχη των ''μονοπωλίων'',χωρίς να υφιστάμεθα ''εκμετάλλευση'' απο ζώντα άνθρωπο σε άλλον ζώντα άνθρωπο:Απλώς εκμεταλλευόμαστε τον μέλλοντα που δεν έχει γεννηθεί ακόμα και θα κληθεί να πληρώσει τα συσσωρευμένα χρέη
• Και ξαφνικά μέσα στον αναβρασμό του τρίτου μνημονίου,αρχίζουμε να ψάχνουμε την''χρυσή τομή'',ή όπως θα το έλεγε ο καραμανλής της ραφήνας,τον ''μεσαίο χώρο'':Θέλουμε να έρθουμε στη θέση του άλλου,να τον καταλάβουμε,να νιώσουμε το δίκιο του,αφού είναι αδύνατον κάποιος να είναι τόσο κολλημένος και τόσο λάθος που να έχει μόνο άδικο.Για τον ουδέτερο,λοιπόν,κι όχι μόνο για τα καπιταλιστικά αφεντικά,οι πελάτες έχουν πάντα δίκιο,ότι κι αν επιλέγουν.Με την οπισθοβουλία να τα έχουμε καλά με όλους,αλλά και για να συνεχίσουν οι όλοι,στη χώρα που γέννησε και την δημαγωγία,να έχουν δικαίωμα στην άποψη ''τους'',για να συνεχίσουν να έχουν όλοι μια απασχόληση,πρέπει να γίνει καταμερισμός του δίκιου:Ολοι δικαιούνται μόνιμη και σταθερή δουλειά,άλλωστε.
  Και φυσικά για να μην έρθουμε στη δύσκολη θέση να πάρουμε θέση:αυτό προϋποθέτει πάντα μια ενάντια θέση.Τι περίεργο μόνο οι ''ουδέτεροι''σε αυτήν την χώρα να έρχονται στη θέση του άλλου,αλλά ποτέ οι άμεσα ενδιαφερόμενοι που είναι οι μόνοι που μπορούν να εισέλθουν στη θέση του άλλου,διά της δικής τους που γεννά[όταν πράγματι είναι δική τους]την αντίδραση
• Το σοσιαλιστικό μοντέλο που προπαγάνδιζε επί χρόνια η πλειοψηφία της ελληνικής δημοσιογραφίας καταρρέει,και μαζί του σηκώνει βουνά απο τύψεις σε όλους τους εν ελλάδι συμπράττοντες ανάδοχους του.Αλλά προς θεού,με τη ρέγουλα η απαλλαγή απ'τις συσσωρευμένες αξιακές σκωρίες.Ο άλλος κόσμος δεν είναι εφικτός σε καμιά παραλλαγή του,ούτε φυσικά και στη Βενεζουέλα[απ'την άλλη,η Ελλάδα υποτίθεται ότι μπορεί να γίνει,βάσει κοιτασμάτων,η Σαουδική Αραβία της μεσογείου,οπότε φρόνιμο είναι το κράτημα πισινής για τους σοσιαλίζοντες κι αντιδυτικούς-λαϊκιστές δημοσιογράφους]:
  Μας μεταφέρει την είδηση ένα δελτίο ειδήσεων περί της απαγόρευσης-σύστασης του προέδρου μαδούρο προς τις βενεζουελάνες,σχετικά με τη συχνότητα χρήσης του στεγνώματος μαλλιών με πιστολάκι,λόγω του προβλήματος σε ενεργειακή αυτάρκεια της σοσιαλίζουσας χώρας.Ακολουθεί το αυτονόητο σχόλιο του παρουσιαστή:''Το μοντελάκι αυτό βαίνει πάντα εις βάρος των λαών που το υφίστανται''.Στο καπάκι,το δελτίο επανέρχεται στην ελληνική επικαιρότητα για να παρουσιάσει τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση με τη τρόικα για το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα[το σύστημα αναδιανομής-πρόνοιας,μη ανταποδοτικότητας κ.λ.π. σοσιαλιστικά].Τίτλος που συνοδεύει το ρεπορτάζ;Το ΔΝΤ ζητάει αίμα απο τους συνταξιούχους[δράστης η δρακουλέσκου-θύματα πάλι οι αιώνια αδικημένοι έλληνες]

Για τις Ταραντούλες της ισότητας-Ζαρατούστρα

Ο μεγάλος αντίλογος που έχει παρατεθεί έναντι του Νίτσε,είναι ότι έβλεπε τη φύση,τον κόσμο και το γίγνεσθαι αυτής της σύμπαντος ζωής,ανθρωπομορφικά[τη στιγμή που ζητούσε απο τον...άνθρωπο να ξεπεράσει τον ίδιο τον ''προϋπολογισμένο''εαυτό του και το ''είναι'' του-εξ ου κι η επίφαση της δημιουργικής αναζήτησης της αιώνιας επιστροφής:''Πάντα θα επιστρέφουν κι οι χειρότεροι''-ή καλύτερα,''όλο και χειρότεροι''].
Μετά απ'αυτή τη σκέψη,ο θάνατος του Θεού-για τον οποίο κραυγάζει ο Νίτσε- μοιάζει λογικός.'Η τέτοιος Θεός είναι παράλογος-κι ακόμη ζούσε θα είχε τύψεις συνειδήσεως,είτε πρέπει να σκεφτούμε ''ανορθολογικά'':Εχουμε ανάγκη απο κυρίαρχους κι ''αυτοκρατορίες'' διάσπαρτων μονοκρατιών,έστω και κατασκευασμένες απο τους λίγους και πρακτικής εφαρμογής τους στους πολλούς.Το αντίθετο,θα υπερτόνιζε τον θάνατο του Θεού-όχι απ'τους ανθρώπους-αλλά απο τον ίδιο,εξ υπαρχής και διαιώνια μέσα στην προέκταση του ''πλησιέστερου'' δημιουργήματος του

Κοίτα!Αυτή είναι η φωλιά της ταραντούλας!Εδώ κρέμεται ο ιστός της.Κίνησε τον για να την κάνεις να τρέμει.Τότε καταφθάνει μόνη της.Καλώς ήλθες ταραντούλα!Μαύρο είναι το τρίγωνο της πλάτης σου που είναι και σύμβολο σου.Επίσης,γνωρίζω τι κρύβεις μέσα στη ψυχή σου.
Οπου δαγκώσεις,εκεί πρήζεται και μαυρίζει το δέρμα.Το δηλητήριο σου εκδικητικά πληγώνει την ψυχή!

Μ'αυτόν τον τρόπο,μέσα απο παραβολές,ανοίγω προς εσάς το στόμα μου,κήρυκες της ισότητας,που πληγώνετε την ψυχή.Εγώ,όμως,θα φέρω στο φως οτιδήποτε κρύβετε,και γι'αυτό σας περιγελώ αφ'υψηλού και κατά πρόσωπο,ξεσκίζω τον ιστό σας για να λυσσάξετε και να βγείτε απο την φωλιά του ψεύδους σας,να πηδήξει έξω η εκδίκηση σας,κρυμμένη μέσα στην λέξη δικαιοσύνη,κι αυτό για να λυτρωθεί απο την εκδίκηση ο άνθρωπος...

Φυσικά,οι ταραντούλες επιθυμούν κάτι άλλο.Ετσι συνομιλούν: ''Εμείς αποκαλούμε δικαιοσύνη την πλήρωση του κόσμου απο τις κακοκαιρίες της εκδίκησης μας.Θα εκδικούμαστε και θα καθυβρίζουμε όσους δεν είναι όμοιοι μ'εμάς''.Αυτό υπόσχονται οι ταραντούλες στις ίδιες τις καρδιές τους. ''Επιθυμία για ισότητα.Αυτό θα είναι στο εξής το όνομα της αρετής.Θα υψώσουμε την κραυγή μας εναντίον καθενός που διαθέτει δύναμη!''

Η παραφροσύνη της ανικανότητας των τυράννων σας κραυγάζει και σ'εσάς,κήρυκες της  ισότητας,την ισότητα.

Η πλέον απόκρυφη τυραννική ακολασία σας βρίσκεται πίσω απο τη λέξη αρετή!Αγανακτισμένη αλαζονεία,εγκρατής φθόνος...

Μοιάζουν ενθουσιώδεις.Εκείνο,όμως, που ενθουσιάζεται δεν είναι η καρδιά τους,αλλά η εκδίκηση τους,κι όταν γίνονται λεπτεπίλεπτοι και ψυχροί,δεν το οφείλουν στο πνεύμα τους,αλλά στον φθόνο τους που τους καθιστά λεπτεπίλεπτους και ψυχρούς.

Πάντοτε πηγαίνουν πολύ μακριά,ώστε εν τέλει η κόπωση τους οφείλει να κοιμηθεί επάνω στο χιόνι.Η εκδίκηση αντηχεί σε κάθε ψόγο τους.Προτίθενται να προκαλέσουν πόνο με κάθε έπαινο τους.Η μεγαλύτερη ευτυχία τους είναι να δικάζουν.

Φίλοι μου,έτσι σας συμβουλεύω:να είστε δύσπιστοι έναντι όλων όσων διαθέτουν ισχυρό το ένστικτο της τιμωρίας!Πρόκειται για λαό απο κακή γενιά και κακή φύτρα.Να είστε δύσπιστοι έναντι όλων όσων μιλούν για την δικαιοσύνη!Οταν,πάλι,αυτοαποκαλούνται καλοί και δίκαιοι,τότε να μην λησμονείτε ότι το μόνο που τους λείπει,ώστε να γίνουν φαρισαίοι,είναι η δύναμη!

Οι...εταίροι μας,δεν είναι ούτε καλοί,ούτε και δίκαιοι,αλλά δεν είμαστε και τόσο περισσότερο καλοί και δίκαιοι,βάσει ''ηθικής'',εμείς.Οπότε,απέναντι στην '' προτεσταντική'' ηθικολογία δεν έχουμε πυρομαχικά,γιατί απλά εαν το επιχειρήσουμε θα φανούμε απείρως περισσότερο υποκριτές-κι όμως,αυτό κάνουμε!

Κι ω ναι,τους λείπει όντως η δύναμη να μας πετάξουν έξω.Οπως ακριβώς λείπει αυτή η δύναμη και στις εντόπιες υποκριτικές ταραντούλες,εαν λογιστούμε πως τέτοιες φύτρες ενστίκτων τιμωρίας υπάρχουν άφθονες κι εντός επικράτειας,αλλά δεν έχουμε την δύναμη να τις αποβάλλουμε-μάλλον γιατί είναι η πλειοψηφία που επιστρέφει πάντα δριμύτερη...

Για το σκυλολόι

Κάποτε αρνήθηκα και τους κυρίαρχους,όταν κατάλαβα τι εννοούν λέγοντας κυριαρχία:την εμπορία και της συναλλαγή ισχύος με το σκυλολόι!

Ο λόγος που οι λαϊκισμένοι νεοέλληνες τα βάζουν για τον λάθος λόγο με τα...''κανάλια της διαπλοκής'',τα ''λαμόγια τους πολιτικούς'' κ.α. ''προϊόντα'' της ''λαϊκής κυριαρχίας''.

Για την αρετή που καθιστά κάτι μικρό
Να κι η χειρότερη υποκρισία που συνάντησα ανάμεσα τους:εκείνοι,που προστάζουν,υποκρίνονται ότι διαθέτουν τις ίδιες αρετές με αυτούς που υπηρετούν.
''Υπηρετώ,υπηρετείς,υπηρετούμε'' :αυτή είναι η υποκριτική προσευχή των κυρίαρχων.

Ροθμπαρντιανή ιδιωτική χρηματοκοπή

Κάποτε οι λέξεις έρχονται μονάχες τους σχεδόν,όπως τα φύλλα στα δέντρα-βέβαια,οι ρίζες,αφανείς,το χώμα,ο ήλιος,το νερό έχουν βοηθήσει,έχουν βοηθήσει και τα περασμένα σάπια φύλλα/Γ.Ρίτσος,Διάλυση

http://www.scribd.com/doc/35792354/%CE%A4%CE%AF-%CE%AD%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82

1.Οταν η κοινωνία επεκτείνεται πέρα απο μερικές οικογένειες,έχει ήδη τεθεί η βάση για την ανάδειξη του χρήματος
Κι όταν η οικονομία παγκοσμιοποιείται,τίθετε η ανάγκη για ένα ενοποιημένο σύστημα κοινών κανόνων που δεν νοθεύουν αυτή την απέραντη αγορά.Ελεύθερη αγορά και στο χρήμα σε συνθήκες επεκτατισμού της παγκοσμιοποίησης,πως δεν θα δώσει χώρο για αναξιοκρατικά συγκριτικά πλεονεκτήματα;

Μια συναλλαγή είναι μια συμφωνία μεταξύ Α και Β να μεταβιβαστούν αγαθά κι υπηρεσίες  του ενός για τ'αγαθά και τις υπηρεσίες του άλλου.Προφανώς,κι οι δυο ωφελούνται γιατί οι αξίες που λαμβάνει ο καθένας απο τη συναλλαγή,είναι μεγαλύτερες απο αυτές που δίνει.Οταν ο Κρούσω π.χ.,ανταλλάσει ψάρι για ξυλεία,αξιολογεί τη ξυλεία που''αγοράζει''περισσότερο απο το ψάρι που''πουλάει'',ενώ ο Παρασκευάς,αντιθέτως,αξιολογεί το ψάρι περισσότερο απο τη ξυλεία.
Απο τον Αριστοτέλη ως τον Μαρξ,οι άνθρωποι πίστευαν ότι η συναλλαγή καταγράφει κάποιου είδους ισότητα αξίας.Στην πραγματικότητα,η συναλλαγή πραγματοποιούνταν μόνο επειδή το κάθε άτομο αξιολογούσε τα δυο προϊόντα με διαφορετική σειρά.
Επιβολή αναγκών και ισότιμη κάλυψη τους:Ο Κρουσώ ανταλλάσει ψάρι για ξυλεία,γιατί η ξυλεία θα του χρησιμεύσει για να φτιάξει μια καινούρια βάρκα[και σε επεκτεινόμενη αγορά,μια δεύτερη και τρίτη βάρκα]με την οποία θα πλεύσει στο νερό ώστε να ψαρέψει,κι ο Παρασκευάς που θα του''πουλήσει''ξύλα,θα ταίσει το στομάχι του.Η όποια αξιολόγηση του Παρασκευά,έγκειται στο με τι είδους τροφή θα ικανοποιήσει την πείνα του,ενώ για τον Κρουσώ αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει πάνω στο νησί,απουσία ποικιλομορφίας-καινοτομίας:Η βάρκα φτιάχνεται αποκλειστικά απο ξύλο.

Πολιτικά,Αριστοτέλης:Οταν η ανάγκη για βοήθεια απ'τους ξένους γινόταν όλο και μεγαλύτερη με τις εισαγωγές προϊόντων που οι άνθρωποι είχαν ΑΝΑΓΚΗ και τις εξαγωγές προϊόντων που ΠΛΕΟΝΑΖΑΝ,δημιουργήθηκε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ η χρήση νομισμάτων,διότι τα πράγματα που ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ,δεν ήταν εύκολο να τα μεταφέρουν ώστε να τ'ανταλλάξουν.[2.Αντιπραγματισμός,Ρόθμπαντ:Η άμεση ανταλλαγή των χρήσιμων αγαθών κι υπηρεσιών,μόλις θ'αρκούσε να κρατήσει μια οικονομία επάνω απο το πρωτόγονο επίπεδο]

Γι'αυτό συμφώνησαν να δίνουν και να παίρνουν στις συναλλαγές κάτι που είναι ΚΑΘΕΑΥΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟ και συγχρόνως εύχρηστο στις καθημερινές συναλλαγές της ζωής.Αρχικά προσδιορίστηκε με βάση το μέγεθος και το βάρος του και μόνον,τελικά όμως του έδωσαν ένα ιδιαίτερο εγχάρακτο γνώρισμα για ν'απαλλαγούν απο την επιμέτρηση του βάρους.Το εγχάρακτο γνώρισμα δόθηκε ως ένδειξη της ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ.


Συνεχίζει ο Ρόθμπαντ:Γιατί η συναλλαγή πρέπει να είναι τόσο παγκόσμια μεταξύ της ανθρωπότητας;Βασικά,λόγω της μεγάλης ποικιλίας στη φύση:η διαφορετικότητα των ανθρώπων κι η διαφορετικότητα των τόπων και των φυσικών πόρων.Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ικανότητες και δεξιότητες,και κάθε κομμάτι γης έχει μοναδικές ιδιότητες και ξεχωριστές πηγές.
Οι διαφορετικές ικανότητες και δεξιότητες,οδηγούν αναγκαστικώς στην εκπλήρωση φυσικών αναγκών διαμέσου του άλλου,ο οποίος προσφέρει στον έτερο του αυτό που μόνος του ο ίδιος δεν είναι σε θέση να παράξει και να το χρησιμοποιήσει ταυτοχρόνως.Ακόμη όμως κι αν ήταν ένας πολυποίκιλος πολυπράγμων που τα κατάφερνε σε πολλά,θα είχε ανάγκη τους άλλους λόγω του ότι η πολυπραγματοσύνη απαιτεί μεγάλο διάστημα χρόνου και προσωπικής ενέργειας.
Και φυσικά όσο δικτυώνονται παγκοσμίως οι συναλλαγές των ανθρώπων,τόσο οι''ποικιλίες''σε  προσωπικές δεξιότητες και φυσικούς πόρους,ομογενοποιούνται συγκλινόμενες:Ενας κανόνας χρυσού για το κυκλοφορούμενο χρήμα σε μια τέτοια παγκοσμιότητα,θα έδινε πλεονέκτημα στις χώρες που στο υπέδαφος τους φωλιάζει ευγενές μέταλλο.
[4.Τα οφέλη του χρήματος,Ρόθμπαντ:Με το χρήμα,τα προβλήματα αδιαιρετότητας και της''σύμπτωσης των επιθυμιών''που μάστιζαν την κοινωνία του αντιπραγματισμού εξαφανίστηκαν-οι βασικές επιθυμίες/ανάγκες είναι πάνδημες]

4.Πολλά βιβλία λένε ότι το χρήμα έχει διάφορες λειτουργίες:μέσο ανταλλαγής,λογιστική μονάδα,ή''μέτρηση της αξίας'',αποταμίευση της αξίας''κ.λ.π.Αλλά πρέπει να είναι σαφές ότι όλες αυτές οι λειτουργίες είναι απλά πορίσματα της μιας μεγάλης λειτουργίας:του μέσου ανταλλαγής.Επειδή ο χρυσός είναι ένα γενικό μέσο,είναι το πιο εμπορεύσιμο,μπορεί ν'αποθηκευθεί για να εξυπηρετήσει ως μέσο μελλοντικά,καθώς επίσης και στο παρόν,κι όλες οι τιμές να εκφράζονται στους όρους του.Επειδή ο χρυσός είναι το εμπορευματικό μέσο για όλες τις ανταλλαγές,μπορεί να χρησιμεύσει ως λογιστική μονάδα για παρούσες και αναμενόμενες μελλοντικές τιμές.Είναι σημαντικό ν'αντιληφθούμε ότι το χρήμα δεν μπορεί να είναι μια αφηρημένη λογιστική μονάδα ή απαίτηση,εκτός απο το μέτρο στ'οποίο εξυπηρετεί ως μέσο ανταλλαγής.
Οι τιμές εκφράζονται σε χρήμα,δεν μετριούνται απ'αυτό.

Μ.Φρίντμαν,Ελεγχος του χρήματος:Η Σκύλλα είναι η πίστη ότι ένας καθαρά αυτόματος κανόνας χρυσού είναι και εφικτός κι επιθυμητός,κι ότι θα έλυνε όλα τα προβλήματα της ενίσχυσης της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των ατόμων και των εθνών σ'ένα σταθερό περιβάλλον.Η Χάρυβδη είναι η πίστη ότι η ανάγκη προσαρμογής σε απρόβλεπτες συνθήκες απαιτεί την απόδοση εκτεταμένων διακριτικών εξουσιών σε μια ομάδα τεχνοκρατών,που συγκεντρώνονται σε μια''ανεξάρτητη''κεντρική τράπεζα ή σε κάποιο γραφειοκρατικό σώμα.Καμία απ'αυτές τις λύσεις δεν έχει αποδειχθεί ικανοποιητική στο παρελθόν,ούτε είναι πιθανό ν'αποδειχθεί τέτοια στο μέλλον.
Ρόθμπαντ:Μια κεντρική τράπεζα κι εμπορικές τράπεζες με''κλασματικά αποθέματα''οι οποίες διαχειρίζονται ανταλλαγές πέραν των αποταμιεύσεων που έχουν:Ως''επιχειρήσεις''είναι''εγγενώς χρεωκοπημένες''.Αυτήν την ευνοϊκή μοίρα την οφείλουν στο γεγονός πως έχουν πιστωτικούς λογαριασμούς στη κεντρική τράπεζα,μέσω της οποίας διαχειρίζονται λογιστικά τα χρέη τους:Παιχνίδι''πυραμίδας'' που επιτρέπει την πιστωτική επέκταση.
http://www.liberal.gr/arthro/30092/apopsi/sunenteuxi/mia-antisumbatiki-apopsi-gia-tin-europaiki-krisi.html
Θεωρώ πως η πιστωτική επέκταση,στο τέλος της ημέρας,δεν είναι τίποτ'άλλο απο μια ανταλλαγή assets.Τα κρατικά ομόλογα που βρίσκονται στα χέρια του ιδιωτικού τομέα,αντικαθίστανται με μηχανικό τρόπο απο τα υπερβάλλοντα αποθεματικά της ΕΚΤ,με αρνητικό επιτόκιο.Ο παγκόσμιος αντίκτυπος είναι,απλά,η μείωση του επιτοκίου που πληρώνουν τα κράτη στους ιδιώτες./J.Legras


5.H ελεύθερη αγορά θα επιλέξει ως κοινή μονάδα οποιοδήποτε μέγεθος του χρήματος-εμπορεύματος είναι το καταλληλότερο.Εαν ο λευκόχρυσος ήταν το χρήμα,θ'ανταλλασόταν πιθανώς ως κλάσμα μιας ουγγιάς,εαν ο σίδηρος χρησιμοποιούνταν,θα υπολογιζόταν σε λίβρες ή σε τόνους.Σαφώς,το μέγεθος δεν έχει σημασία για τον οικονομολόγο...

6.Δεν έχει καμιά πραγματική σημασία το σχήμα οποιουδήποτε μετάλλου σε οποιαδήποτε στιγμή...
Είναι αλήθεια,εντούτοις,ότι μερικά σχήματα είναι συχνά καταλληλότερα από άλλα.
Οποιοσδήποτε μετασχηματισμός απο μια μορφή σε άλλη κοστίζει σε χρόνο,προσπάθεια και άλλους πόρους.Η εργασία αυτή είναι μια δουλειά όπως οποιαδήποτε άλλη,κι οι τιμές γι'αυτήν την υπηρεσία καθορίζεται με τον συνηθισμένο τρόπο.
Πολλοί άνθρωποι πίστεψαν,την εποχή του χρυσού κανόνα,ότι τα νομίσματα ήταν πιο ''πραγματικά''χρήματα απο μια καθαρή χρυσή ''ράβδο''[ράβδοι,ψήγματα ή οποιαδήποτε άλλη μορφή].Είναι αλήθεια ότι τα νομίσματα είχαν ένα περιθώριο μεγαλύτερο απο τη ράβδο,αλλά αυτό δεν προκλήθηκε απο κάποια μυστηριώδη ιδιότητα των νομισμάτων,προήλθε απο το γεγονός ότι κοστίζει περισσότερο η κοπή νομισμάτων απο ράβδους απ'ότι το λιώσιμο ξανά των νομισμάτων σε ράβδους.Λόγω αυτής της διαφοράς,τα νομίσματα είχαν μεγαλύτερη αξία στην αγορά.
7.Τα ιδιωτικά νομισματοκοπεία μπορούν να εγγυηθούν ένα νόμισμα τουλάχιστον τόσο καλά όσο ένα κυβερνητικό νομισματοκοπείο.Φθαρμένα κομμάτια μετάλλου δεν θα γίνονταν αποδεκτά ως νόμισμα.Οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν τα νομίσματα εκείνων των νομισματοκοπείων με την καλύτερη φήμη για την καλή ποιότητα του προϊόντος.
Οι αντίπαλοι της ιδιωτικής νομισματοκοπής της καταλογίζουν ότι η απάτη θα ήταν διαδεδομένη.
Κοστίζει περισσότερο η κοπή απο ράβδους,τα μη φθαρμένα δηλαδή:Λόγω αυτής της διαφοράς κόστους,πιστωτές και δανειζόμενοι θα είχαν μεγάλο συμφέρον στη ''νόθευση''.Εαν το φάρμακο απέναντι σε αυτό ήταν ο έλεγχος ποιότητας[είτε με την επικουρία ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους,είτε μη τη''φήμη''],τα ολιγοπώλια θα ήταν δεδομένα,οπότε ξαναγυρνάμε σε μια άλλη μορφή ιδιωτικού μονοπωλίου:Κι όσο μικρότερος ο αριθμός των δανειστών,τόσο περισσότερο κινδυνεύουν να ''τσιμπηθούν''τα επιτόκια[ή ν'ανεβοκατεβαίνουν αναλόγως της προσφοράς χρήματος που είναι διαθέσιμη σε μια οικονομία:Ιδιωτικές ''αποκεντρωμένες'' τράπεζες δηλαδή...].

Ανταγωνισμός για τον Χάγιεκ είναι ουσιαστικά η διαδικασία διαμόρφωσης γνώμης σχετικά με το είναι καλύτερο και φθηνότερο,ώστε οι άνθρωποι ν'ανακαλύπτουν τις δυνατότητες-ευκαιρίες,οι οποίες δημιουργούν κίνητρα συμπεριφοράς για τους οικονομικούς παράγοντες.Και για το φθαρμένο που θα εξυπηρετεί,πιστωτές και δανειζόμενους στριμωγμένους οικονομικά,θα υπάρχει σίγουρα ζήτηση που θα ζητά την κάλυψη της απ'την ανάλογη προσφορά:Ανταγωνιστικότερα-διαφοροποιημένα επιτόκια που θα προκαλούν επίσης πληθώρα χρήματος κι η οποία θα πρέπει να καλυφτεί με τα ανάλογα μέταλλα,που κοστίζουν σε πόρους και χρόνο αλλά,επιπροσθέτως,που δεν θα πρέπει το κόστος παραγωγής τους να μεταφερθεί στο επιτόκιο δανεισμού:Οπότε,αυτή η''απάτη''θ'αναχαιτιστεί με ιδιωτικά ολιγοπώλια.

Αν το χρήμα συνίστατο αποκλειστικά σ'ένα υλικό εμπόρευμα αυτού του τύπου[χρυσός ή ασήμι],επί της αρχής δεν θα υπήρχε καμιά ανάγκη ελέγχου απο την κυβέρνηση.Η ποσότητα του χρήματος στην κοινωνία θα εξαρτιόταν απο το κόστος παραγωγής του νομισματικού εμπορεύματος αντί άλλων πραγμάτων.Οι αλλαγές στη ποσότητα του χρήματος θα εξαρτιόνταν απο αλλαγές στις τεχνικές συνθήκες παραγωγής του νομισματικού εμπορεύματος κι απο αλλαγές στη ζήτηση για χρήμα.Αυτό είναι ένα ιδανικό που εμπνέει πολλούς θιασώτες ενός αυτόματου κανόνα χρυσού.
Το θεμελιώδες ελάττωμα ενός πρότυπου εμπορεύματος,απο τη σκοπιά της κοινωνίας ως ολότητας,είναι ότι απαιτεί τη χρήση πραγματικών φυσικών πόρων για να αυξάνεται το απόθεμα χρήματος.Ανθρωποι πρέπει να δουλεύουν σκληρά για εξορύσσουν χρυσό στη Ν.Αφρική ώστε να τον ξαναθάβουμε εμείς σε κάποιο μέρος.Η αναγκαιότητα της χρήσης πραγματικών φυσικών πόρων για τη λειτουργία ενός πρότυπου εμπορεύματος,δίνει στους ανθρώπους ισχυρό κίνητρο να βρουν τρόπους για να επιτύχουν το ίδιο αποτέλεσμα χωρίς να χρησιμοποιούν αυτούς τους πόρους.Αν οι άνθρωποι δεχτούν ως χρήμα κομμάτια χαρτιού στα οποία είναι τυπωμένη η φράση''Υπόσχομαι να πληρώσω Χ μονάδες του πρότυπου εμπορεύματος'',αυτά τα κομμάτια χαρτιού μπορούν να πληρούν την ίδια λειτουργία με τα πραγματικά κομμάτια χρυσού και χρειάζονται πολύ λιγότερους πόρους για να παραχθούν.
Με λιγότερους πόρους και πιο εύκολα θα παράγονται τέτοια κομμάτια χαρτιά:Θα οδηγήσει σε ιδιωτική πίστωση κυκλοφορίας μορφής νομισμάτων με πιστοποιητικά ''χρυσαφένιων φρονημάτων'' που με τίποτα δεν θ'αντιστοιχούν στο 100% του συνολικού κυκλοφορούντος χρήματος.
Ενα τέτοιο αυτόματο σύστημα ιστορικά δεν έχει αποδειχθεί ποτέ εφικτό.Ετεινε ανέκαθεν ν'αναπτυχθεί στην κατεύθυνση ενός μεικτού συστήματος που περιείχε πιστωτικά στοιχεία,όπως τραπεζογραμμάτια και καταθέσεις ή κυβερνητικά γραμμάτια,μαζί με το νομισματικό εμπόρευμα.Κι αφ'ης στιγμής εισήχθησαν τα πιστωτικά στοιχεία,αποδείχθηκε δύσκολο ν'αποφευχθεί ο κυβερνητικός έλεγχος τους,έστω κι αν εκδόθηκαν αρχικά απο ιδιώτες...
Ενας λόγος της δυσκολίας είναι η παραχάραξη,την οποία ο Ρόθμπαντ αντικρούει ικανοποιητικά,μέσω του ανταγωνισμού που θα ξεχωρίσει τους παραχαράκτες απο τους αυθεντικούς χρυσοθήρες του χρυσού κανόνα.Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι ένας ανταγωνιστής που έχει έννομο συμφέρον να καταγγέλει έναν παραχαράκτη,θα λύσει αυτόματα και το πρόβλημα παραχάραξης,δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί την εξαφάνιση της ανάγκης απο μεγάλη μερίδα δανειζόμενων για άμεσο ρευστό,το οποίο με τη σειρά του θα οδηγήσει σίγουρα ένα ποσοστό αυτών των δανειζομένων-που δεν θα μπορούν να εξοφλήσουν το ποσό που δανείστηκαν σε προσυμφωνημένες καταληκτικές περιόδους,να δανειστούν επιπλέον προς εξόφληση/αναχρηματοδότηση προηγούμενου δανεισμού:Κι αυτός ο πειρασμός θα ερεθίζει και τους ιδιώτες πιστωτές

Φρίντμαν:Το πιστωτικό χαρτονόμισμα είναι ένα συμβόλαιο πληρωμής πρότυπου χρήματος.Συνήθως όμως,υπάρχει μεγάλο μεσοδιάστημα ανάμεσα στη σύναψη ενός τέτοιου συμβολαίου και στην εκπλήρωση του.Αυτό ενισχύει τη δυσκολία επιβολής της ισχύος του συμβολαίου κι επομένως τον πειρασμό της έκδοσης ψευδών συμβολαίων.Επιπλέον,αφ'ης στιγμής εισάγονται πιστωτικά στοιχεία,είναι σχεδόν ακατανίκητος ο πειρασμός και για την ίδια την κυβέρνηση[ή τους ιδιώτες]να εκδώσει πιστωτικό χαρτονόμισμα.

8.Η ''κατάλληλη'' προσφορά χρήματος
Ας υποθέσουμε,προς το παρόν,ότι μόνο ένα εμπόρευμα καθιερώνεται στην ελεύθερη αγορά ως χρήμα.Περαιτέρω ας υποθέσουμε ότι ο χρυσός είναι αυτό το εμπόρευμα[αν και θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει το ασήμι,ή ακόμη και τον σίδηρο,εναπόκειται στην αγορά,όχι σ'εμάς,ν'αποφασίσει ποιο είναι το καλύτερο εμπόρευμα να χρησιμοποιηθεί ως χρήμα].Δεδομένου ότι το χρήμα είναι ο χρυσός,η συνολική προσφορά του χρήματος είναι το συνολικό βάρος του χρυσού που υπάρχει στην κοινωνία.
...Επειδή η αγορά θα επιλέξει διαρκή εμπορεύματα ως χρήμα κι επειδή το χρήμα δεν φθείρεται στο ποσοστό των άλλων εμπορευμάτων-αλλά υιοθετείται ως μέσο ανταλλαγής-το ποσοστό της νέας ετήσια παραγωγής προς το συνολικό απόθεμα θα τείνει να είναι αρκετά μικρή.Οι αλλαγές στο συνολικό απόθεμα χρυσού,συνεπώς,πραγματοποιείται γενικά πολύ αργά.
Ποιά''θα έπρεπε''να είναι η προσφορά του χρήματος;Ολα τα είδη των κριτηρίων έχουν τεθεί:ότι το χρήμα πρέπει να κινείται σύμφωνα με τον πληθυσμό...
Με την αύξηση του πληθυσμού,δεν θα πρέπει να συντονίζεται αναλόγως η προσφορά χρήματος,κι άρα το αντικρυσματικό απόθεμα του σε χρυσό;Ακόμη και το νεογέννητο,έχει ανάγκες που πρέπει να καλυφτούν,δηλαδή να  αγοραστούν διαμέσου του μέσου ανταλλαγής:του χρήματος.Το''άφθαρτο''χρήμα δεν σημαίνει κι ότι δεν γεννιούνται και καινούριες ανάγκες που απαιτούν εξόρυξη περισσοτέρων μεταλλευμάτων.
Περισσότερα καταναλωτικά αγαθά σημαίνει υψηλότερο επίπεδο διαβίωσης για τον κόσμο.Περισσότερα κεφαλαιουχικά αγαθά σημαίνει διατήρηση και αύξηση του επιπέδου διαβίωσης στο μέλλον...
Και πως θα καλυφτεί αυτή η''νομοτελειακή''πρόοδος,για την οποία φυσικά και δεν μπορεί ν'αρνηθεί τη στοχοθεσιακή ελπίδα του ο Ρόθμπαντ,και για την οποία απαιτείται διατήρηση του''χρυσού''κανόνα;
Η ανακάλυψη ενός νέου,εύφορου εδάφους ή φυσικών πηγών υπόσχεται επίσης να προσθέσει στο επίπεδο διαβίωσης,στο παρόν και το μέλλον.

''Δεν θα πρέπει η κυβέρνηση να κρατήσει την προσφορά χρήματος σταθερή και ν'απαγορεύσει τη νέα εξόρυξη;''Η αντίρρηση αυτή αγνοεί ένα σημαντικό σημείο:ότι ο χρυσός δεν είναι μόνο χρήμα,αλλά είναι επίσης,αυταπόδεικτα,και προϊόν.Μια αυξημένη προσφορά χρυσού μπορεί να μην παρέχει οποιοδήποτε νομισματικό όφελος,αλλά παρέχει ένα μη νομισματικό όφελος-δηλ. αυξάνει την προσφορά χρυσού που χρησιμοποιείται στην κατανάλωση και στην βιομηχανική παραγωγή.Η εξόρυξη χρυσού επομένως δεν είναι καθόλου κοινωνική σπατάλη.

7.Ιδιωτική νομισματοκοπή
Οι πρωτοπόροι του μονοπωλίου της κυβερνητικής νομισματοκοπής ισχυρίζονται ότι το χρήμα είναι διαφορετικό απο τα άλλα αγαθά[ότι ισχυρίζεται κι ο...Ρόθμπαντ:Το χρήμα δεν χρησιμοποιείται,η λειτουργία του είναι να ενεργήσει ως μέσο συναλλαγής-να διευκολύνει τ'αγαθά και τις υπηρεσίες να ταξιδέψουν πιο γρήγορα απο το ένα άτομο στο άλλο.Και τα καλά αγαθά,διώχνουν τα''κακά'',βάσει της προσφοράς/ζήτησης-και μέχρι τη προσφορά ενός νέου/διαφοροποιημένου προϊόντος,το αγαθό το οποίο θα αντικατασταθεί εξ αυτού του καινούριου,θ'αποδειχτεί μακροπρόθεσμα ''τεχνητά υπερτιμημένο''εν σχέσει με το καινούριο προσφερόμενο],επειδή ο νόμος Gresham αποδεικνύει ότι το''κακό χρήμα διώχνει το καλό''απο την κυκλοφορία.Ως εκ τούτου,δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε την ελεύθερη αγορά για να εξυπηρετήσει το κοινό παρέχοντας καλό χρήμα.Αλλά αυτή η διατύπωση στηρίζεται σε μια παρερμηνεία αυτού του νόμου.Ο νόμος στην πραγματικότητα λέει ότι''τα χρήματα που ανατιμώνται τεχνητά απο την κυβέρνηση θα διώξουν απο την κυκλοφορία τεχνητά υποτιμημένα χρήματα''.
Υποθέστε,π.χ.,ότι υπάρχουν χρυσά νομίσματα μιας ουγγιάς στη κυκλοφορία.Προφανώς,στην ελεύθερη αγορά,τα φθαρμένα νομίσματα θα κυκλοφορούσαν μόνο στο 90% της αξίας των κανονικών νομισμάτων.Αν μη τι άλλο,θα είναι τα ''κακά'' νομίσματα που θα οδηγηθούν εκτός αγοράς.Αλλά υποθέστε τα κυβερνητικά διατάγματα ότι το καθένα πρέπει να μεταχειριστεί τα φθαρμένα νομίσματα όπως ίσα με τα νέα,φρέσκα νομίσματα,και πρέπει να τ'αποδεχθεί εξίσου στην πληρωμή των χρεών.Τι έχει κάνει στην πραγματικότητα η κυβέρνηση;Εχει επιβάλλει έλεγχο τιμής με εξαναγκασμό επί της ισοτιμίας μεταξύ των δύο τύπων νομίσματος.Επιμένοντας στην ονομαστική αξία,όταν τα φθαρμένα νομίσματα θα έπρεπε ν'ανταλλάσσονται με 10% έκπτωση,υπερτιμά τα φθαρμένα κι υποτιμά τα νέα νομίσματα.Συνεπώς,ο καθένας θ'ανταλλάσσει τα φθαρμένα νομίσματα και θα συσσωρεύει ή θα εξαγάγει τα νέα.

Το καλό χρήμα θα διώχνει το κακό με επιβάρυνση των φυσικών πόρων-για τους οποίους θ'αποφασίζει η αγορά,γιατί όχι βάζοντας στο παιχνίδι και επιπλέον πόρους/μεταλλεύματα.Αυτό το χρήμα θ'αντιστοιχεί σε απόθεμα χρυσού,το οποίο επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί κι ως προϊόν/αγαθό στη κατανάλωση[π.χ. χρυσαφικά]και στη βιομηχανία.Ο φθαρμένος χρυσός,για να μην ακολουθεί τη τακτική του κυβερνητικού μονοπωλίου της χρηματοκοπής που αποδίδει ίσες ισοτιμίες μεταξύ καινούριων και φθαρμένων νομισμάτων,θα πρέπει συνακόλουθα και να αποθέτει ποιότητα χρυσού που θα αντικατοπτρίζει τις διαφορές στην αξία λόγω της φθοράς των κυκλοφορούντων αποθεματικών του χρήματος,του χρυσού ή οιουδήποτε άλλου μεταλλεύματος,δηλαδή.
Αρα,ή μπαίνουν στο παιχνίδι και νέα μεταλλεύματα[που μπορεί ν'αποδειχτούν πιο ανθεκτικά ή όχι τόσο εμπορεύσιμα σαν αγαθά όσο το προηγούμενο αποθεματικό ευγενές μέταλλο],ή πάμε σε εξορύξεις επιπλέον φυσικών πόρων.
Ειδάλλως,καταλήγουμε στο αποτέλεσμα που θα είχε και το...κρατικό μονοπώλιο,με τη μόνη διαφορά ότι οι φθαρμένες ουγγιές χρυσού θ'αντιστοιχούν σε λιγότερη ανταλλακτική αξία χρήματος.


8. Η ''κατάλληλη''προσφορά χρήματος
Υποθέστε ότι μια τηλεόραση στοιχίζει τρεις χρυσές ουγγιές.''Η τιμή του χρήματος'',επομένως,είναι η ''αγοραστική δύναμη''της νομισματικής μονάδας-σε αυτή την περίπτωση,της ουγγιάς χρυσού.Μας λέει τι η ουγγιά μπορεί ν'αγοράσει σε μια συναλλαγή,ακριβώς όπως η χρηματική τιμή μιας τηλεόρασης μας λέει πόσα χρήματα απαιτούνται για τη συναλλαγή.
...Καμιά επιβαλλόμενη ποσότητα χρήματος δεν θα λειτουργήσει καλύτερα και η ελεύθερη αγορά θα καθορίσει τη παραγωγή χρυσού σύμφωνα με τη σχετική δυνατότητα της να ικανοποιήσει τις ανάγκες των καταναλωτών,όπως συμβαίνει με όλα τ'άλλα παραγωγικά αγαθά.

9.Το πρόβλημα της ''απόκρυψης''
Στη κριτική της νομισματικής ελευθερίας υπάρχει ο αρχαίος μπαμπούλας της''απόκρυψης''.Ο φιλάργυρος που συσσωρεύει αχρησιμοποίητο χρυσό στο κελάρι του ή αποθησαυρίζει-σταματώντας μ'αυτόν τον τρόπο την κυκλοφορία και το εμπόριο,προκαλώντας υφέσεις κι άλλα προβλήματα.Είναι πραγματικά η απόκρυψη μια απειλή;
Αρχικά,αυτό που απλά συμβαίνει είναι μια αυξανόμενη ζήτηση για τα χρήματα εκ μέρους του φιλάργυρου.Κατά συνέπεια,οι τιμές των αγαθών πέφτουν κι η αγοραστική δύναμη της ουγγιάς χρυσού αυξάνει.Δεν υπάρχει καμιά απώλεια στην κοινωνία,η οποία μεταφέρει μια μειωμένη ενεργή προσφορά κάποιων περισσότερο ''ισχυρών'' χρυσών ουγγιών.
Δεν υπάρχει καμιά απώλεια στην κοινωνία,εφόσον αυτή η κοινωνία αποτελείται μόνο απο...καταναλωτές,κι όχι απο εμπόρους,παραγωγούς αγαθών,επιχειρηματίες κ.λ.π.Και μάλιστα,η αυξημένη με τέτοιο τρόπο αγοραστική δύναμη των καταναλωτών,τους οδηγεί και τους ίδιους στην...''αποθησαύριση''-απόκρυψη,κράτηση μετρητών.
Δεν υπάρχει τίποτα παράλογο για τους ανθρώπους στο να επιθυμούν περισσότερα ή λιγότερα χρήματα στα διαθέσιμα τους.Γιατί οι άνθρωποι κρατούν χρηματικά διαθέσιμα;Υποθέστε ότι όλοι μας είμαστε σε θέση να προβλέψουμε το μέλλον με απόλυτη βεβαιότητα.Σ'αυτήν τη περίπτωση,κανένας δεν θα χρειαζόταν να κρατήσει χρηματικά διαθέσιμα στο χέρι.Ο καθένας θα ήξερε ακριβώς πόσο θα ξοδέψει και πόσο εισόδημα θα λάβει,σε κάθε μελλοντική χρονική στιγμή.Θα δάνειζε το χρυσό του ώστε να κάνει τις πληρωμές για τα έξοδα του τη χρονική στιγμή που πρέπει.Αλλά φυσικά,ζούμε αναγκαστικά σ'έναν κόσμο αβεβαιότητας.Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ακριβώς τι θα τους συμβεί ή τι μελλοντικά εισοδήματα ή κόστος θα έχουν.Οσο πιο αβέβαιοι και φοβισμένοι είναι,τόσο περισσότερα χρηματικά διαθέσιμα θα θελήσουν να κρατήσουν.
Ενας ακόμη λόγος για παρακράτηση μετρητών,είναι επίσης μια λειτουργία του πραγματικού κόσμου της αβεβαιότητας.Εαν οι άνθρωποι αναμένουν η τιμή του χρήματος να μειωθεί στο εγγύς μέλλον,θα ξοδέψουν τα χρήματα τους τώρα που τα χρήματα έχουν μεγαλύτερη αξία,κατά συνέπεια μειώνουν την''απόκρυψη'' και μειώνοντας τη ζήτηση τους για χρήματα.Αντιθέτως,εαν αναμένουν η τιμή του χρήματος να αυξηθεί,θα περιμένουν να ξοδέψουν τα χρήματα αργότερα,όταν θα έχουν μεγαλύτερη αξία κι η ζήτηση τους για μετρητά θ'αυξηθεί.Επομένως,η ζήτηση των ανθρώπων για χρηματικά διαθέσιμα,αυξάνεται και μειώνεται για τους καλούς και υγιείς λόγους.
Οι οικονομολόγοι σφάλλουν εαν θεωρούν ότι κάτι δεν πάει καλά όταν το χρήμα δεν έχει σταθερή,''ενεργή'' κυκλοφορία.Το χρήμα είναι μόνο χρήσιμο για την ανταλλακτική του αξία,αληθώς,αλλά δεν είναι μόνο χρήσιμα τη στιγμή της ανταλλαγής.Τα χρήματα είναι το ίδιο χρήσιμα όταν μένουν ''ανενεργά'' ως χρηματικά διαθέσιμα κάποιου.
Με το ίδιο σχήμα,της αναμονής βάσει του νόμου προσφοράς και ζήτησης,κάλλιστα θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι και τα...κλασματικά αποθέματα των εμπορικών τραπεζών που χειρίζονται ανταλλαγές υπερβάλλουσες των αποταμιεύσεων που έχουν σε αυτές οι άνθρωποι,διαχειρίζονται αυτές τις πιστώσεις αναλόγως της αναμονής ανάπτυξης ή ύφεσης της οικονομίας-επικαθορίζοντας την ευκαιρία για ανάπτυξη,δίνοντας νέα δάνεια-κεφάλαια σε όλο και περισσότερους.
Επομένως κι η προσφορά πιστώσεων εκ μέρους των τραπεζών,αυξάνεται ή μειώνεται για τους ''καλούς''λόγους.[τουλάχιστον σε περιβάλλον ύφεσης,δεν χορηγούν νέα δάνεια,μέχρι ν'αρχίσουν ν'αποπληρώνονται ομαλώς όσα έχουν ήδη δοθεί]
Η αναμονή για αύξηση ή μείωση του κόστους του χρήματος,δεν υπολογίζει τη κάλυψη βασικών αναγκών των ανθρώπων που δεν μπορούν ούτε να περιμένουν''αξόδευτες'',ούτε κι ''αποταμιευμένες.
Κι επιπλέον,σε περιβάλλον σταθερότητας-βεβαιότητας,τίποτα δεν εμποδίζει αυτόν τον καταναλωτή που ξέρει τι χρειάζεται και πόσο σταθερά θα συνεχίσει να πληρώνει γι'αυτό,να βάζει στην άκρη βάσει προγραμματισμού,μετρητά[και το ίδιο και τον πωλητή ή παραγωγό αγαθών.Αντίθετα,σε περιβάλλον αβεβαιότητας,κι εκεί όπου η κάθε χρηματική μονάδα αντιστοιχεί σε χρυσό ο οποίος λογίζεται παρόμοια όπως και τα άλλα παραγωγικά αγαθά,ο ιδιωτικός χρηματοκόπτης θα μπορεί κάλλιστα να χειραγωγεί αυτή τη τιμή της μονάδας,όπως ακριβώς κι ο παραγωγός προϊόντος μειώνει τη παραγωγή του για ν'αυξήσει τη τιμή πώλησης του,ή αντίθετα[κι αφού υποτεθεί ότι αυτά δεν θα γίνουν σε μια ελεύθερη αγορά ανταγωνισμού]κάποιος άλλος παραγωγός[ή και ο ίδιος,αναλόγως της φιλαργυρίας του]κρατήσει σταθερή ή αυξήσει τη παραγωγή του ώστε να μη χάσει μερίδια αγοράς.

Ολος ο χρυσός πρέπει να κρατηθεί στις ισορροπίες μετρητών των ανθρώπων.Το άθροισμα των χρηματικών διαθεσίμων είναι ταυτόσημο με τη συνολική προσφορά χρήματος στη κοινωνία.Κατά συνέπεια,ειρωνικά,εαν δεν υπήρχε η αβεβαιότητα του πραγματικού κόσμου,δεν θα μπορούσε να υπάρχει κανένα νομισματικό σύστημα.Σ'έναν κόσμο βεβαιότητας,κανένας δεν θα ήταν πρόθυμος να κρατήσει μετρητά,κι έτσι η ζήτηση για χρήματα στη κοινωνία θα έπεφτε συνεχώς,οι τιμές θα εκτοξεύονταν στα ύψη χωρίς τέλος κι οποιοδήποτε νομισματικό σύστημα θα κατέρρεε.
Σ'ένα κόσμο περισσότερης σταθερότητας[κι όχι φυσικά μόνιμης και προϋπολογισμένης στο κόστος της,βεβαιότητα που δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμα σε μια ελεύθερη αγορά],αυτός που θα είχε σταθερό εισόδημα και που οι τιμές των αγαθών που προτιμάει να καταναλώνει θα ήταν σταθερές με ελάχιστες αποκλίσεις για ικανό χρονικό διάστημα,θα μπορούσε κάλλιστα μέσω αυτού του προϋπολογισμένου προσωπικού του προϋπολογισμού,ν'αφήνει στην άκρη μετρητά,ακριβώς με την έννοια ότι τα χρήματα δεν είναι μόνο χρήσιμα για τη στιγμή της ανταλλαγής,αλλά χρήσιμα κι ανενεργά[κι όπου έτι περαιτέρω σε ποσότητα συγκεντρωμένα-αποταμιευμένα,μπορούν να καλύψουν στο μέλλον μιαν ώρα ανάγκης-ένα πάγκοινο ανθρώπινο κίνητρο υγείας,που σχετίζεται με τη πανταχού παρούσα,λόγω βιολογίας κι ανθρώπινης φύσης,-ή ν'αγοράσουν μελλοντικά ποιοτικότερα αγαθά,ταξίδια,σπίτι,αυτοκίνητο κ.λ.π.]

Η ανεδαφική συνταγματικότητα της λαϊκής κυριαρχίας

Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Ολες οι εξουσίες πηγάζουν απο τον λαό,υπάρχουν υπέρ αυτού[Αρθρο 1]

 Υπάρχουν υπέρ αυτού.Πράγμα που ταυτόσημα θα έπρεπε να σημαίνει ότι ασκούνται υπέρ των συμφερόντων του,βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων-και συνήθως στα μακροπρόθεσμα,δεν γνωρίζω πολλές ''λαϊκές κυριαρχίες'' που να δώσανε έμφαση στα μακροπρόθεσμα.Συνηθέστερα,αμελείται το μακροπρόθεσμο απο την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος,γιατί θεωρείται ότι ''τελεολογικά'' θα καταλήξει σε κάτι καινούριο,αδοκίμαστο,μη συμβατό με τα ήθη,τις παραδόσεις,τα ιερά και τα όσια μας.Αρα έχουμε μια αδόκιμη και δυσλειτουργική σύγκλιση του βραχυπρόθεσμου και του μακροπρόθεσμου που εδράζεται,μεταξύ άλλων,και στη διατήρηση της συντήρησης,της στασιμότητας,της αδιάκοπης διαφύλαξης[και το πέρασμα αυτής σε ''απογόνους''γνώριμων και περίκλειστων δικτύων ''αυτοδιαχείρισης-πολιτικής επιρροής,δηλαδή έμπρακτης συμμετοχικής άσκησης επιρροής στις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας που αντιπροσωπεύει ποικιλώνυμες φατρίες].
Το ουσιώδες της λαϊκής κυριαρχίας[κι όχι μόνο διά της ψήφου-καθ'ότι και μετά την ψήφιση,τα ποικιλώνυμα δίκτυα φατριών αντιδρούν σε αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας που αντιστρατεύονται προεκλογικές εξασφαλίσεις,προσωρινές ματαιώσεις ή ακόμη και ολιγόχρονες παρατάσεις ευνοϊκών ρυθμίσεων που δεν κατοχυρώνουν άπαξ φατριαστικά ''δικαιώματα'' κανονιστικών υποχρεώσεων.Υποχρεώσεις οι οποίες,επίσης,συνηθέστερα,είναι δυσανάλογες ως προς τα οφέλη που λαμβάνουν τα ''κοινά'' απο τα διεκδικούμενα δικαιώματα]είναι η σύγκλιση του ''κοντινού με το μακρινό'',του πρόσκαιρου απο το ευρέως ωφέλιμο,κι εντέλει,απο του συλλογικού εις βάρος του ατομικού.
Αφού όλος ο ''λαός''[ο καθείς έλληνας/ελληνίδα απο τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο]ομογενοποιείται σε μια λέξη που περικλείει το ''συμφέρον'' του[και που στην ουσία του  νοείται ουτοπικά και εξ αυτού...αφελέστατα ή υποκριτικά,καθ'ότι αποκλείει ''ταχυδακτυλουργικώς'' αντικρουόμενα συμφέροντα,αντιλήψεις,νοοτροπίες,τρόπους ζωής κ.λ.π.],το πρώτο άρθρο του ελληνικού συντάγματος ''εγγυάται'' το συλλογικό[και φυσικά ''καλώς εννοούμενον'']συμφέρον:Δηλαδή,χρειαζόμαστε μια είδους προστασία-αυτοπεριορισμό,απο τους ίδιους μας τους ποικιλώνυμους εαυτούς-κι εφόσον η προέκταση μας είναι η εκτελεστική εξουσία των,συναφών ποικιλώνυμων αντιπροσώπων μας,χρειαζόμαστε αντίβαρα προστασίας απο τις λάθος κρίσεις μας,όπως αυτές εκφράζονται στη κάλπη].Ακριβέστερα:προστασία απο τον αδιαίρετη-κι άρα υπερσυγκεντρωτική-εξουσία που βάζει πειρασμούς για αυθαιρεσίες πρόσκαιρων κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών,ειδικά σε περιόδους κρίσης,συμπίεσης και γενικότερα ''πολεμικών'' καταστάσεων που ταράζουν επί μακρόν[ως προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα μακρόχρονης αιτίας,η οποία επικαλείται τη ''θέληση του λαού'' στην απουσία αντιλόγου απέναντι του,κι άρα την μη ενδοσκόπηση κι ωρίμανση του]την κοινωνική ειρήνη και την όποια ευημερία.

Γράφει ο Θουκυδίδης,στη πρώτη αξιακή αποτίμηση των συνεπειών του εμφύλιου σπαραγμού στα πρώτα χρόνια του πελλοπονησιακού πολέμου,για την...κατά φύσην σύγκλιση του εφήμερου-περιστασιακού με το στασιμομακροπρόθεσμο που επιφέρει συμφορές[και που θα γίνονται και θα ξαναγίνονται με διαφορές στην μορφή,δηλαδή στη συγκυρία των περιστάσεων που,εκ φύσεως,αφομειώνει τους περισσότερους-καθ'ότι είναι ο εύκολος δρόμος ''αντίδρασης'' σε μια κατ'ουσίαν μη δράση που καλουπώνεται υπό τον μανδύα της λαϊκής κυριαρχίας σε μια πλειοψηφία δυσθυμούντων που αρνείται ότι αυτό που πηγάζει εκ των έσω,ενίοτε στρέφεται αναντίστροφα κατά της ιδιοσυστασίας του].
Οι διαφορές στη μορφή επίσης,σημαίνει,κυρίως,ότι γίνονται και σε περιόδους ''ειρήνης''-εφόσον θεωρήσουμε ότι κι η ζωή εν ειρήνη είναι ένας αγώνας μεγάλης απόστασης,που επιφέρει πιέσεις αναπόφευκτων μεταλλαγών:Καμιά μεγάλη απόσταση δεν είναι ομοιόμορφη-εξ ου και δεν μπορεί να διανυθεί τοιουτοτρόπως:

Εξαιτίας των εμφύλιων σπαραγμών προέκυψαν στις πόλεις πολλές και μεγάλες συμφορές,οι οποίες γίνονται βέβαια και θα συνεχίσουν να γίνονται πάντοτε,αφού η ανθρώπινη φύση μένει η ίδια,έχουν όμως βαθύτερο ή ελαφρύτερο χαρακτήρα και διαφέρουν στη μορφή,ανάλογα με τις περιστάσεις που παρουσιάζονται κάθε φορά.
Γιατί σε καιρό ειρήνης και ευημερίας,και οι πόλεις και οι ιδιώτες χαρακτηρίζονται απο ευγενέστερα αισθήματα,αφού δεν αλλάζει ο χαρακτήρας απο την πίεση αναπόφευκτων αναγκών.
Αλλά ο πόλεμος,αφαιρώντας λίγο λίγο απο τους ανθρώπους την καθημερινή ευημερία,γίνεται δάσκαλος βίαιος και τείνει να αφομειώσει τις διαθέσεις των πολλών με την υπάρχουσα κατάσταση τους.[Θουκυδίδη ιστορία,Γ-82]

Οι πόλεις-κράτη αντιδιαστέλλονται απο τους ιδιώτες,όχημα των οποίων ήταν[και τότε]τα κόμματα[ολιγαρχικά και δημοκρατικά],στα οποία αναφέρεται πρωταρχικώς ο Θουκυδίδης,ρίχνοντας τους το ''ανάθεμα'' για τις ανταγωνιστικές βλέψεις των ''κομματόσκυλων''τους-κι αντίστοιχα των ηγετών τους.Αυτοί οι διαγκωνισμοί εκπεφράζονται στο παζάρι του πολιτικού χώρου διαμέσου της ρητορείας που κάνει το άσπρο μαύρο,παραφράζοντας βάναυσα[για την ''κοινή λογική'']την υπεραξία παραδεδειγμένων αξιακών αναφορών που ομνύουν στη καρδιά και στον πυρήνα της λογικής της δημοκρατικής αυτοδιάθεσης,και,συνεπαγόμενα,της αυτοδιαχείρισης αυτής της επιθυμίας:Κι η βούληση αυτής της επιθυμίας που εκπορεύεται για να υπηρετήσει ακριβώς την ίδια την πηγή αυτής της εκπόρευσης σε ένα αδιαίρετο σύστημα πρακτικής λειτουργικότητας,τείνει,φυσιολογικότατα,να θέτει τον αποδέκτη και ταυτόχρονα ''εμπνευστή'' αυτής της κατάληξης,εκτός των ευθυνών του.''Φυσιολογικότατα'',γιατί οι δομικές προϋποθέσεις της ''αυθύπαρκτης'' κυριαρχίας σε έναν κόσμο που και τότε,στα χρόνια του Θουκυδίδη[σήμερα λόγω παγκοσμιοποίησης],αλληλοεξαρτούνταν και ζητούσε συμμάχους για την προώθηση της ευημερίας του[δηλαδή της οικονομίας και των προϊόντων που αυτή παρήγαγε],αποκλείουν τα συμφέροντα των αμοιβαία,ανεξαρτήτως ανισορροπιών-ανισοτήτων στο καταμερισμό,επωφελών άλλων ''λαϊκών κυριαρχιών'' των διάφορων πόλεων-κρατών.
Η ενδόρρηξη του ''συλλογικού'' μεταφέρεται κι εντός του σώματος μιας και μόνο λαϊκής κυριαρχίας ενός κράτους-πόλης:Οχι παραφράζοντας,αλλά επεκτείνοντας-εν είδει ασύδοτου ξεχειλώματος-αυθαίρετα τα διάσπαρτα μεμονωμένα συμφέροντα ως συλλογική έκφραση αναπόφευκτων ''συλλογικών αναγκών'',που καλούν όσο το δυνατόν περισσότερους ν'αντιρροπήσουν με προνομίες την πραγματική φύση της εξουσίας σε μια Δημοκρατία:τη διάχυση της αδιαμεσολάβητης-απρόσωπης άσκησης ισονομίας για όλους ως ανάχωμα ''ατόμων-πολιτών'' οι οποίοι νιώθουν'' παράτολμοι'',''άφοβοι'',''αλτρουιστές'',μόνο μέσα σε νεφελώδη σχήματα μαζικής εξομείωσης,ακριβώς για να μην υποστούν τις συνέπειες που θα είχε στη προσωπική ζωή τους ο τρόπος του ζειν που πηγάζει απο μένα αποκλειστικά για μένα-Δεν αυτοκυριαρχούμαστε όταν δρούμε και ''σκεφτόμαστε'' με βάση τη παρόρμηση,το συναίσθημα,το θυμικό,χωρίς να παίρνουμε υπόψην μας την εντύπωση που κάνουν όλα αυτά στο ''γαλήνιο''τμήμα του εαυτού μας,το συνειδησιακό που συν το χρόνω με τις εμπειρίες του αντιλέγει,διαπιστώνει,αναθεωρεί και ξανααμφιβάλλει:Το σκεπτόμενο,το υπομονετικό,το παραχωρητικό ή ανεκτικό.
Ο αυτοπεριορισμός που επιβάλλεται ν'ασκηθεί στην ''λαϊκή κυριαρχία'',είναι σε φυσική ταύτιση με τον ''μικρόκοσμο'' των μελών αυτής...

Και κατάντησαν ν'αλλάζουν αυθαίρετα την καθιερωμένη σημασία των λέξεων,με τις οποίες δηλώνονται τα πράγματα.Πράγματι,η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ως ανδρεία,η προνοητική δραστηριότητα ως επικαλυμμένη δειλία,η σωφροσύνη ως πρόσχημα ανανδρίας,η σύνεση για καθετί ως πρόφαση διαφυγής.
...Γιατί οι σύνδεσμοι των φατριών δεν δημιουργούνταν για χάρη αμοιβαίας βοήθειας,με βάση τους νόμους που ίσχυαν,αλλά για χάρη ιδιοτελών σκοπών,αντίθετων προς τους καθιερωμένους νόμους.
...Οι περισσότεροι,πράγματι,άνθρωποι προτιμούν να είναι ανήθικοι και να ονομάζονται ικανοί,παρά να είναι έντιμοι και να λέγονται αφελείς,και για το τελευταίο αυτό ντρέπονται,ενώ για το πρώτο υπερηφανεύονται.Αιτία όλων είναι η δίψα της εξουσίας,την οποία γεννούν η πλεονεξία,η μανία για κυριαρχία και το φατριακό πνεύμα,το οποίο τρέφουν τα δύο αυτά πάθη...
Οπως το τρέφει παρακινητικά η ''λαϊκή κυριαρχία''.
...Η αγαθότητα,η οποία συνδέεται στενά με την ευγένεια του χαρακτήρα,χλευαζόταν τόσο ώστε εξαφανίστηκε,ενώ επικράτησε αμοιβαίος ανταγωνισμός,γεμάτος δυσπιστία,αφού δεν υπήρχε τίποτε που να μπορεί να οδηγήσει σε συμβιβασμό.
...Κι επικρατούσαν κυρίως αυτοί που είχαν πιο αδύναμη αντίληψη.Γιατί,φοβούμενοι,απο τη δική τους ανεπάρκεια και την εξυπνάδα των αντιπάλων τους,μήπως όχι μόνο ηττηθούν στη συζήτηση,αλλά και πέσουν πρώτοι θύματα δολοπλοκιών,έφταναν μέχρι το έγκλημα
...η ανθρώπινη φύση,η οποία ακόμη και κάτω απο τη δύναμη των νόμων τείνει συνήθως προς την αδικία,τοποθετημένη ήδη πάνω απο τους νόμους,αισθανόταν χαρά,αποδεικνύοντας ότι τα πάθη της ήταν ασυγκράτητα δυνατότερα απο τους νόμους και εχθρικά σε κάθε υπεροχή.[Γ 82,83,84]

Ο ''λαϊκίστικος'' πρόλογος στον Επιτάφιο του Περικλέους-η καμπάνα δεν χτυπάει για όλους,ασχέτως ακουστικής

Ολοι είμαστε ενδοτικοί στον πειρασμό του να βλέπουμε ανακλαστικά στο φως μιας ευρύτερης πραγματικότητας την ''ατομική'' μας οπτική.Ο τρόπος όμως που ανακλάται το φως εξαρτάται απο το υλικό της ανακλαστικής επιφάνειας.Μιας...επιφάνειας που δεν στερείται προκάτ ορθολογικών αιτιοκρατικών συμπερασμάτων.
Ο Δ.Κούρτοβικ βρίσκει την ευκαιρία ''να την πει'' στο ατομικό ταλέντο,στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο που αποτιμά υπερεκτιμημένα μονάδες-παίχτες με συμβόλαια μεγάλης ανισότητας,τα οποία δήθεν ακυρώνουν το  ''δημιουργικό'' πάθος-θυμικό της μικρής Ισλανδίας[απέναντι στους Αγγλους]και του αουτσάιντερ Ιταλία απέναντι στην κορεσμένη απο τίτλους Ισπανία.Κι όλη αυτή η αμφισβήτηση ανάγεται σ'ένα εκκωφαντικό ράπισμα ''πολιτικής υπόμνησης'' με αιτία κι αφορμή ένα ματς...μια κι έξω,ένα παιχνίδι νοκ άουτ-όχι ένα γύρο πρωταθλήματος όπου όλοι παίζουν με όλους κι οι καλύτεροι αναδεικνύονται προϊόντος του χρόνου και της διάρκειας-κι όχι της αδράνειας.
Υπερβολική εμπιστοσύνη στη συλλογικότητα σου[εθνική σου ομάδα],στα όρια της ψευδαίσθησης,μπορείς να καλλιεργήσεις μόνο εαν η φιλοδοξία της υπέρβασης του εαυτού σου,κι άρα της νίκης απέναντι σε έναν αντίπαλο κόντρα στα προγνωστικά,εγκολπώνεται σ'ένα περιβάλλον...αδράνειας:Τι άλλο είναι ένα τουρνουά στ'οποίο προκρίνεται στη φάση των νοκ άουτ κι ο τρίτος σε μια παρέα τεσσάρων διαγωνιζόμενων,ο μικρός που έχει την ευκαιρία σε ένα και μόνο ματς[και που αν χάσει κανείς δεν θα του αποδώσει ευθύνες-ενώ,αντιστρόφως,εαν κερδίσει θα της αποδώσει όλες στον ''διακριτό'' εαυτό του];Το περιβάλλον ευνοεί το ρίσκο,αφού δεν έχεις τίποτα να χάσεις,παρά μόνο να κερδίσεις-και μάλιστα εντός ελάχιστου χρόνου και παιχνιδιών:Αυτό απο μόνο του ενεργοποιεί την μη αδράνεια και το ''θράσος'' της πρόσκαιρης έπαρσης,ακομπλεξάριστα και άφοβα.
Εαν,όμως,ξαφνικά οι κάθε είδους Ισλανδοί αισθανθούν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη,τότε το θυμικό-πάθος τους θα είναι λαϊκισμός:Μια επιτυχία απότομη και πρόσκαιρη εδράζεται στο πεδίο της ''αδράνειας'',του μικροχρόνιου προγράμματος,του φαστ φουντ τουρνουά-κι εαν οι ανθρώπινες οντότητες/ποδοσφαιριστές αποτιμηθούν χρηματιστηριακά με βάση τις εμφανίσεις τους σε τέτοια τουρνουά,σίγουρα θ'αποτιμηθούν και σε τιμές πάνω απο την πραγματική τους αξία.

Γράφει ο Κούρτοβικ:http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5371678/h-kampana-ths-islandias/

Στο πολιτικό και πολιτισμικό δράμα που ζει η Ευρώπη,το πάθος και το όραμα,η έμπνευση και το πρόγραμμα έχουν πάρει διαζύγιο απο πολλού.Οι ευρωφοβικοί εθνικιστές έχουν πάθος,αλλά όχι όραμα[εκτός αν είναι όραμα η επιστροφή στο παρελθόν].Οι ευρωπαϊστές έχουν όραμα,αλλά όχι πάθος,και καταστρώνουν ή υπερασπίζονται σχέδια που δεν μπορούν να εμπνεύσουν κανέναν.Για τους πρώτους δεν έχω να πω τίποτα.Σε ότι αφορά τους δεύτερους,με απελπίζει η εμμονή τους στην ιδέα ότι η απεύθυνση στο θυμικό είναι λαϊκισμός και,ως τέτοιος,κάτι εξ ορισμού αποτρόπαιο.

Αναρωτιέμαι πως βλέπουν το κατεξοχήν λαϊκίστικο κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας,τον Επιτάφιο του Περικλή.

 Ο Περικλής ξεκινάει την ομιλία του προσδίδωντας της χαρακτηριστικά...άσκοπης αγγαρείας,ψέγοντας τον έπαινο που εκφώνησαν οι προηγούμενοι απ'αυτόν ομιλητές-ρήτορες προς τιμή και χάρη του ''σοφού'' νομοθέτη και των αδιατάρακτων-πατροπαράδοτων εθίμων:

 ''Οι υπόλοιποι που μίλησαν μέχρι τώρα απο τη θέση αυτή επαίνεσαν το νομοθέτη,που στο έθιμο της κηδείας με δημόσια δαπάνη πρόσθεσε την απαγγελία του επιτάφιου λόγου,γιατί έκρινε ότι αρμόζει τέτοια τιμή ν'απονέμεται κατά την ταφή των νεκρών του πολέμου.

Αλλά εγώ θα θεωρούσα αρκετό για άνδρες,οι οποίοι αναδείχθηκαν γενναίοι μέσα απο πράξεις,να εκδηλώνονται και οι τιμές μέσω πράξεων,οι οποίες πράξεις είναι όσες παρακολουθείτε στην επιτάφια αυτή τελετή που έχει ετοιμαστεί απο την πόλη και να μην εξαρτάται η υστεροφημία πολλών ανδρών απο την ευχέρεια λόγου ή την έλλειψη ευχέρειας λόγου του ρήτορα.
Γιατί είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς με τον τρόπο που αρμόζει σε περιστάσεις στις οποίες ακόμη κι η ακριβής αναπαράσταση της αλήθειας δύσκολα γίνεται πιστευτή.Καθώς κι αυτός που γνωρίζει απο προσωπική εμπειρία τα γεγονότα κι είναι ευνοϊκά διατεθειμένος ακροατής,μπορεί να θεωρήσει ότι οι λόγοι του ρήτορα είναι κατώτεροι της δικής του γνώσης και εύνοιας.
Αλλά και αυτός που δεν γνωρίζει τα πράγματα με επάρκεια,κάθε φορά που ακούει κάτι που υπερβαίνει τις δικές του δυνάμεις,είναι πιθανό απο φθόνο να πιστέψει ότι είναι υπερβολές.Γιατί οι έπαινοι που λέγονται για άλλους για λίγο μόνον είναι ανεκτοί,εφόσον καθένας νομίζει ότι κι ο ίδιος είναι ικανός να κατορθώσει όμοια ή ανάλογα επιτεύγματα με αυτούς που επαινούνται.Οτιδήποτε υπερβαίνει αυτό,προκαλεί αμέσως το φθόνο και τη δυσπιστία.
Επειδή,ωστόσο,οι πρόγονοι μας αποδέχθηκαν τη συνήθεια αυτή και τη θεώρησαν καλή,οφείλω κι εγώ να συμμορφωθώ με το νόμο και να προσπαθήσω ν'ανταποκριθώ όσο το δυνατόν περισσότερο στην επιθυμία και στις πεποιθήσεις του καθενός απο τους ακροατές μου...''


Η μετριοπάθεια στην ακριβή αναπαράσταση της αλήθειας υποτιμάται απο τους έχοντες ιδία γνώμη καθότι φέρνει τα πράγματα στο σωστό τους ύψος,ανυψώνοντας όμως ταυτόχρονα τους μη επαρκείς γνώστες,που νομίζουν ότι το ''ξεφούσκωμα'' των τιμηθέντων ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε κάθε είδους έλλειψη ατομικών ταλέντων,που θεωρεί ότι απλά με ολίγον λιγότερη αδράνεια θα εξασφαλίσει για τον εαυτό του και τα προσωπικά του συμφέροντα επεκτατική ισότητα τιμών,μέσα απο έναν ικανό ρήτορα.
Οπου ''ικανός ρήτορας'',αντιστοίχισε ένα ματς νοκ άουτ,ένα κερδισμένο κόρνερ ή φάουλ,ευκαιρίες που δίνονται ακόμη και σε αυτόν που υιοθετεί μια αμυντική στάση περιχαράκωσης και ταμπουρώματος,ακριβώς γιατί ξέρει ότι ο φόβος απέναντι στον ''μπαμπούλα''[κι η δεικτική ''ευελιξία'' που διαλέγει για ν'αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερης περιωπής αντίπαλο του],επιφέρει εφησυχαστική αδράνεια στον συχνότερα διακρινόμενο.
Κι ως συνήθως η έπαρση του πάθους αυτού που,έστω μη κλέβοντας τη νίκη,αλλά επικρατεί γιατί έπαιξε πρόσκαιρα καλύτερα,ενεργοποιεί τον επόμενο μεγαλύτερο αντίπαλο-εκπρόσωπο του υψηλόβαθμου στάτους κβο.Ο μικρότερος δεν έχει άλλη επιλογή απο την αυθυπέρβαση του εαυτού του,χωρίς όμως να μπορεί να βάλει μέτρο στην υπερβολή του:Οτι τον τραβάει να υπερβεί τις δικές του δυνάμεις,οριοθετεί το μέτρο-κι η υπερβολική εμπιστοσύνη του φαβορί στη δύναμη του καθορίζει και το εύρος της έπαρσης του,μια έπαρση που τσιγκλάει παρακινητικά[έστω κι απρόθετα]τις όποιες αδρανείς δυνάμεις του εύπιστου στην αφθονία των επιφανών.

''...όσοι είναι δυστυχείς και ούτε σε περίπτωση νίκης μπορούν να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες,έχουν λιγότερους λόγους να είναι γενναιόδωροι με τη ζωή τους'',λέει για τους επιφανείς τάφους όπου γης.
Παρά εκείνοι που αν εξακολουθήσουν να ζουν,διατρέχουν τον κίνδυνο να μεταπέσουν απο την ευτυχία στη δυστυχία κι οι οποίοι αν νικήσουν,έχουν να χάσουν περισσότερα απο κάθε άλλον.

Τους δεύτερους προτρέπει να μιμηθούν ο Περικλής,καθότι οι έκπτωτοι της δυστυχίας που μεταπέφτουν στην ευτυχία,έχουν περισσότερους λόγους να είναι γενναιόδωροι με τη ζωή τους:Εαν ηττηθούν έχουν να χάσουν και τα λιγότερα...