Η μαγεία ως τέχνη κατασκευής και κατάλυσης πραγματικότητας-1

 Αυτό που αποκαλούμε μαγεία χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τι εννοούμε, είναι η πολύμορφη τέχνη της κατασκευής και κατάλυσης πραγματικότητας με ποικίλες μεθοδολογίες που μπορούν να αναλυθούν μόνο με τους όρους που η κάθε μορφή αυτής της τέχνης ορίζει.

Στις προσωπικές μου μελέτες πάνω στο θέμα και μέσα από τη δική μου κατανόηση του ζητήματος, διαχωρίζω τη μαγεία σε επτά κατηγορίες - οι ονομασίες που έχω δώσει σε κάθε κατηγορία έχουν αυθαίρετο και περιγραφικό χαρακτήρα:

1.Ψυχαναγκαστικη επαναληπτική μαγεία αναστολής

2.Επαφικη οντολογική μαγεία

3.Σκεπτομορφικη μαγεία

4.Ενεργειακη μαγεία

5.Επιβλητικη μαγεία

6.Κοσμολογικη μαγεία

7.Θρησκευτικη μαγεία 

Αυτές οι επτά ή οκτώ κατηγορίες, όλες τους μεταξύ άλλων χρησιμοποιούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,μια θεμελιώδη κατηγορία μαγείας που την ονομάζω μορφωτική μαγεία.Η μορφωτική μαγεία, διαχέεται ως συνθετικό στοιχείο σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες

Η ΜΌΡΦΩΤΙΚΗ ΜΑΓΕΊΑ 

Εμείς ο κόσμος,τα "πάντα" είναι πάντοτε μονάχα αυτό που "ξέρουμε ". Αναγνωρίζουμε μόνο ότι ξέρουμε.Επεξεργαζομαστε μόνο ότι αναγνωρίζουμε.Συμπεραινουμε και συνδέουμε - κάνουμε ταυτίσεις και συνειρμούς -μονο ότι επεξεργαζόμαστε.Λειτουργουμε μόνο σύμφωνα με ότι συμπεραίνουμε και συνδέουμε.

Ζούμε σε μια κοινωνία που είναι μια μαγική παγίδα,που μορφώνει την πραγματικότητα μας για να μας ελέγχει και να μας εκμεταλλεύεται και - όπως κάθε μαγική παγίδα -πρεπει να υπάρχουν και κάποιοι μάγοι που τη δημιούργησαν και τη χειρίζονται.Η καθημερινή πραγματικότητα μας κι οι τρόποι με τους οποίους κινούμαστε, δρούμε κι αντιδρούμε, σκεφτόμαστε και πράττουμε μέσα της, είναι ένα μόρφωμα,ένα αποτέλεσμα μορφωτικής μαγείας.

Μορφοποιουμε αυτό που θέλουμε στη συνείδηση του παρατηρητή.Κι αυτός έπειτα - διότι αυτός είναι ο μηχανισμός του νου -λειτουργει σε σχέση με την μορφή όπως τον ρυθμισαμε, σύμφωνα με τα δεδομένα που του δώσανε για την μορφή.Προκαλουμε μια "μεταμόρφωση ". Δίνουμε " νόημα".

Ακόμη κι οι άνθρωποι για μας δεν έχουν αληθινή μορφή, παρά μόνο πρόσωπο και πληροφορίες, γνώμες, συναισθήματα, μνήμες, συγκρίσεις κι ατμόσφαιρες γι'αυτό το πρόσωπο.

ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΌΜΕΝΗ ΜΑΓΕΊΑ ΑΝΑΣΤΟΛΉΣ

Συνήθως ο χαρακτήρας όλων αυτών των γουριων και των επαναληπτικών τυπικών, είναι ότι όλα τους έχουν ως σκοπό ν'αναστειλουν μαγικά ένα ανεπιθύμητο αποτέλεσμα ή ν' αναστείλουν τους αρνητικούς παράγοντες που θα εμπόδιζαν το επιθυμητό αποτέλεσμα.Επιπλεον, συνήθως έχουν όλα τα στοιχεία ενός λανθάνοντος ψυχαναγκασμού.Τα ονομάζω επαναλαμβανόμενα ψέματα που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή αλήθειας.

Η διαφήμιση, όπως όλοι ξέρουμε, βασίζεται στο αξίωμα:"επανέλαβε συχνά".

Αν σου πουν αρκετά συχνά ότι "η Budweiser είναι η καλύτερη μπύρα του κόσμου ", τελικά η Budweiser θα έχει όλο και καλύτερη γεύση απ'αυτήν που είχε πριν γίνει η μαγική επίκληση.Ειναι γεγονός ότι την επόμενη φορά που θα δείτε μια μπύρα Budweiser, τώρα που διαβάσετε αυτό, θα θέλετε να την γευτείτε οπωσδήποτε.Κι ίσως αυτό γίνει επειδή διαβάσετε αυτήν την επισήμανση.Αλλα κι αν προσπαθήσετε να μην το κάνετε ακριβώς επειδή το είπα -για ν'αποδειξετε στον εαυτό σας το αντίθετο -παλι την Budweiser θα σκέφτεστε.Ειναι μια επίκληση που θα την επικαλεστειτε, ακόμη κι όταν ακριβώς θέλετε να την αποφύγετε -η Budweiser παραμονεύει παντού!

ΕΠΑΦΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΉ ΜΑΓΕΊΑ

Οι πρακτικές των αρχαίων θρησκειών τις περισσότερες φορές αφορούν επαφές με οντότητες και συνδιαλλαγές των οντοτήτων με τα ιερατεία και με τους απλούς ανθρώπους που αποκτούν πρόσβαση σε αυτά.

Οι οντότητες αυτές τρέφονταν με αίμα ή μάλλον με την ζωτική ενέργεια που υπάρχει στο αίμα(βλέπε σπονδές αίματος στην Οδύσσεια).Γι'αυτο έκαναν θυσίες στους "θεούς"σε αυτά τα όντα,με τον ίδιο τρόπο που ρίχνεις φαγητό για να μαζευτούν τα κοράκια ή τα σκυλιά,κι έπειτα αυτά θυμούνται τον τόπο που τραφηκαν και τον κάνουν στέκι τους.Για αυτόν τον λόγο το αίμα χύνονταν στα θυσιαστηρια κι έπειτα αφού έπαιρναν την προσφορά τους επικοινωνούσαν με τους ανθρώπους για να τους δώσουν συμβουλές ή προφητείες, γνωρίζοντας ότι αν δεν το κάνουν κάποτε θα σταματήσουν οι θυσίες σε αυτούς.

Το φαινόμενο επανέρχεται στο μεσαίωνα με την νέα εξάπλωση της " μαγείας"που κατά τη γνώμη μου ουσιαστικά δεν ήταν παρά η νέα εξάπλωση της επαφικης οντολογικής μαγείας

Παντελής Γιαννουλακης/Μαγεία,η απόκρυφη παράδοση του κόσμου/εκδόσεις Αρχέτυπο, συλλογικό 

Εξουσία κι ευδαιμονία

 Η διαμάχη Θρασύμαχου ονομα και πράμα με τον Σωκράτη για έναν ικανοποιητικό ορισμό της δικαιοσύνης,μαίνεται:

Θρασύμαχος:Δεν είσαι σε θέση Σωκράτη να ξεχωρίσεις τι είναι πρόβατα και τι είναι βοσκός.Επειδη πιστεύεις πως οι βοσκοί και οι βουκολοι δεν φροντίζουν για το καλό των προβάτων και των βοδιών και πως τα παχαινουν και τα περιποιούνται για κάθε άλλο παρά για το συμφέρον των αφεντικών τους.

Η αδικία έχει στην εξουσία της τους πραγματικά απλοϊκούς κι αγαθούς ανθρώπους και πως αυτοί υποκύπτουν σε όλα στο συμφέρον του ισχυροτερου και τον κάνουν ευτυχισμένο με τις υπηρεσίες τους,ενώ τον εαυτό τους κάθε άλλο.

Ο δίκαιος σε όλες τις περιστάσεις παίρνει την χαμένη μπρος στον άδικο.Στις διαχειρισεις δημοσίων λειτουργιών ο δίκαιος,κι αν συμβεί να μην πάθει καμμίαν άλλην ζημιά, αφήνει τα ιδιωτικά του συμφέροντα να παίρνουν τον κατήφορο και τίποτα από το δημόσιο δεν ωφελείται επειδή είναι ακέραιος - κι εκτός απ' αυτά, αποκτά κι εχθρούς τους οικείους και τους γνώριμους του όταν δεν θελήσει να τους κάνει καμιά ευκολια έξω από το δίκιο.

Σωκράτης: Θέλω να στέκεσαι σε κεινα που λες ή αν έχεις ν' αλλάξεις κάτι,να το κάνεις φανερά και να μην μας ξεγελάς.Γιατι τώρα βλέπεις Θρασύμαχε, ενώ στην αρχή όρισες με όλη την ακρίβεια τον καθαυτό γιατρό,δεν ενομισες πως έπρεπε να φυλάξεις την ίδια την ακρίβεια και για τον ορισμό του αληθινού βοσκού,αλλά νομίζεις πως αυτός, ενόσω είναι τέτοιος, δουλειά του έχει να παχαινει τα πρόβατα του χωρίς καθόλου ν'αποβλέπει για το καλό τους,σαν να ήταν μάλλον κανας πανηγυράς ή σαν κανένας επιχειρηματίας που τα έχει για κερδοσκοπία (ούτε το κίνητρο του κέρδους εξαναγκάζει τον βοσκό να περιποιείται τα πρόβατα, ούτε αρέσουν τα πανηγύρια και πολλές επισκέψεις στον Πειραιά στον Σωκράτη), ενώ πραγματικως η ποιμενική κανένα άλλο σκοπό δεν έχει παρά να φροντίζει για το καλύτερο εκείνου που της έχουν εμπιστευθεί ( οι αγορές κι οι καταναλωτές).

Για κάθε διοίκηση, κανένα άλλο σκοπό δεν έχει παρά να φροντίζει για το καλύτερο εκείνου που το έχει στη δικαιοδοσία της.Φανταζεσαι πως οι άρχοντες των πόλεων,κι εννοώ οι πραγματικοί άρχοντες ( μάλλον υπάρχουν...κι αυτοί που λέει ο Θρασύμαχος οι ισχυροί με τις ειδικές ικανότητες που τους κάνουν ισχυρούς γιατί αναλαμβάνουν μια ευθύνη που ο ίδιος ο Σωκράτης θα παραδεχθεί ότι είναι αντιδημοφιλης),με ευχαρίστηση τους κυβερνούν?

Θρασύμαχος: Όχι το φαντάζομαι αλλά είμαι απολύτως βέβαιος

Σωκράτης:Και πως, Θρασύμαχε?Δεν παρατηρείς ότι τις άλλες δημόσιες  υπηρεσίες ( μάλλον όσες λιγότερες τόσο καλύτερες για τους πολίτες τους ιδιώτες διαχρονικως) κανείς δεν τις αναλαμβάνει με ευχαρίστηση αλλά απαιτούν μισθό γιατί δεν περιμένουν ωφέλεια απ' αυτές οι ίδιοι, αλλά μόνο εκείνοι που για χάρη τους την εξασκούν?

... Σωκράτης:Παραδεχτηκαμε λοιπόν πως ιδιαίτερη είναι η ωφέλεια κάθε τέχνης.Καθε τέχνη εκτελεί τον προορισμό της και παρέχει σε άλλους την ωφέλεια που της είναι ορισμένη.

Έγινε λοιπόν φανερό Θρασύμαχε,πως καμιά τέχνη δεν αποβλέπει σε εκείνο που της είναι ωφέλιμο της ίδιας αλλά εκείνου που έχει στη δικαιοδοσία της.Για αυτό δεν αναλαμβάνει κανείς μίαν αρχή με ευχαρίστηση του, ούτε παίρνει πάνω του ξένες έγνοιες στα καλά καθούμενα αλλά απαιτεί μισθό, διότι ένας που πρόκειται να εξασκήσει μια τέχνη καθώς πρέπει ( αυτά τα καθώς πρέπει θα οδηγήσουν τον Σωκράτη-μέσω του κομιστή Πλάτωνα πάντα -στις τερατογενέσεις των "τελικών λύσεων" που θα προταθούν στην πλατωνική πολιτεία),δεν έχει να περιμένει τίποτε καλό για τον εαυτό του από κεινα που κάνει και προστάζει,αλλά όλα γίνονται για εκείνον που έχει στην εξουσία του.

Για αυτό καθώς φαίνεται έγινε ανάγκη να οριστεί αμοιβή για όσους θέλουν ν' αναλάβουν μια εξουσία, χρήματα και τιμές ή ακόμα και τιμωρία για όσους αρνούνται να την αναλάβουν.

Και τότε τα χρήματα κι οι τιμές γίνονται ωραιότατο κίνητρο για επίδοξους " εξουσιαστές"- αν κι υπάρχει πάντα η επιβολή της δικής σου θεώρησης του κόσμου και των ανθρώπων που προσφέρουν κι αυτή ένα ψήγμα εσωτερικού κέρδους περηφάνειας για τον φορέα της κ.α. ...

Κυνικό θρασιμι ο Θρασύμαχος

 Θρασύμαχος: Τίποτα άλλο δεν είναι το δίκαιο παρά το συμφέρον του ισχυροτερου.

Κάθε κυβέρνηση βάζει τους νόμους σύμφωνα με το συμφέρον της.Κι αφού άπαξ τους βάλουν, ορίζουν πως αυτό είναι δίκαιο για τους υπηκόους, εκείνο δηλαδή που συμφέρει στον εαυτό τους κι όσοι τολμήσουν να το παραβούν ,τους τιμωρούν ως παρανόμους κι άδικους.

Δίκαιο είναι το συμφέρον εκείνου που έχει την εξουσία στα χέρια του κι αυτός είναι ο ισχυρότερος.

Σωκράτης:Το συμφέρον λες πως είναι το δίκαιο, Θρασύμαχε,αν και σε μένα είχες απαγορεύσει ν' απαντήσω έτσι - με την μόνη διαφορά πως επροσθεσες και του " ισχυρότερου".

Θρασύμαχος: Μικρή ίσως προσθήκη

Σωκράτης:Δεν ξέρουμε αν είναι και μεγάλη.Τουτο μόνο ξέρω,πως πρέπει να εξετάσουμε αν είναι αλήθεια αυτό που λες.Διοτι κι εγώ είμαι σύμφωνος πως το δίκαιο είναι κάποιο συμφέρον ( όχι του ασθενέστερου και φαντάζομαι να υπάρχει και μια πιο ενδιάμεση απόχρωση...).

Το να πείθεται κανείς στους άρχοντες, δε λες πως είναι δίκαιο κι αυτό? Αλλά οι άρχοντες στις διάφορες πολιτείες είναι τάχα αναμάρτητοι ή μπορεί κι αυτοί να υποπέσουν σε σφάλματα?

Θρασύμαχος: Μπορεί βέβαια

Σωκράτης: Ώστε όταν αναλαβαινουν να βάλουν νόμους,δεν μπορεί να συμβεί άλλοι μεν να είναι σωστοί, μερικοί όμως κι όχι? Δίκαιο λοιπόν είναι όχι μόνο εκείνο που συμφέρει στον ισχυρότερο,μα κι εκείνο που δεν συμφέρει 

Θρασύμαχος: Νομίζεις πως ονομάζω ισχυρό έναν άνθρωπο που σφάλλει, ενόσω σφάλλει?

Δεν μου λες, Σωκράτη, γιατρό ονομάζεις εσύ έναν έξαφνα που απατάται ως προς τις αρρώστιες ή λογιστή έναν που κάνει λάθη στους λογαριασμούς,όταν κι όσο περιπιπτη σε αυτά τα λάθη?

Κανείς απ' τους κατόχους μιας τέχνης ή επιστήμης δεν περιπιπτει σε λάθη, γιατί μόνο όταν τον εγκαταλείπει η επιστήμη του σφάλλει.Ο άρχων, ενόσω είναι πραγματικως άρχων,δεν σφαλλεται κι αφού επομένως δεν σφαλλεται, νομοθετεί το συμφεροτερο για τον εαυτό του κι αυτό πρέπει να εκτελούν οι υπήκοοι 

...Σωκράτης:Και μήπως άλλο τίποτε δεν είναι το συμφέρον κάθε τέχνης παρά να ζητά να γίνεται πιο τέλεια? 

Ούτε ταιριάζει στην τέχνη να ζητά το συμφέρον κανενός άλλου πράγματος, παρά μόνο εκείνου που είναι τέχνη,με την ίδια να μένει πάντα αβλαβής, ακέραια και τέλεια, ενόσω τουλάχιστον διατηρεί την φυσική της υπόσταση

Επομένως Θρασύμαχε, κάθε ένας που είναι αρχηγός κι όσο είναι τέτοιος,δεν αποβλέπει ούτε επιβάλλει το δικό του το συμφέρον,αλλά το συμφέρον του υποτακτικού, εκείνου που τον έχει στην εξουσία του...

Εκτός αν πεισθεί βέβαια ο υπήκοος πως το συμφέρον των ισχυρότερων είναι και δικό του συμφέρον και πως δεν μαζεύει τα ψίχουλα απ' το τραπέζι...Με τα σημερινά τεχνολογικά μέσα ( κι όχι απλά μια παρέα "σοφών" που συζητά σε ένα ιδιωτικό σπίτι),οι εξουσιαστικές ελίτ έχουν όλη την άνεση και την ύπουλη πρόθεση να πουλήσουν σοφιστικα ψυγείο σε εσκιμωο.

Φυσικά ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων που έχουν στις κοινωνίες οι εξουσιαστικές ατζέντες που παρουσιάζονται ως επωφελείς για τους πολλούς, παραμένει το γεγονός ότι κάθε ελίτ που θέλει να επιβάλλει την κοσμοθεωρία της έχει τα κοτσια,μια κάποια γνώση ( ασχέτως αν θεωρεί πως κατέχει κλειδιά παραδείσου), σύγχρονα μέσα κ.λπ. για να οδηγήσει τα " κοπάδια"- κι όσο κι αν στη σημερινή εποχή της πολιτικής ορθότητας στις "δυτικές" κοινωνίες η μόδα των διαφόρων σπαρτακιστων της " κοινωνικής δικαιοσύνης" υποτίθεται καταδεικνύει πως οι άνθρωποι δεν επιθυμούν παντού και πάντα να καθοδηγούνται αλλά να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τα του εαυτού τους,η συντεχνιακή διεκδίκηση δικαιωμάτων εκ μέρους κοινωνικών ομάδων για την πάρτη τους και μόνο, μάλλον δείχνει πως για κάτι συμπεριληπτικα επωφελεστερο της " κοινωνικής ειρήνης",χρειάζονται πάντα οδηγοί τοποθετημένοι σε υψηλότερη θέα για να βλέπουν όλες τις θεες- κι ας ελπίσουμε να μην αποδεικνύονται συνέχεια χομπσιανες αυτές οι εκ του άνω οράσεις 

https://www.fractalart.gr/egkomio-sto-thrasymacho/

Στο βιβλιο του “Πολιτεια”, ο Πλάτωνας αναφερει τη σύγκρουση του Θρασύμαχου με τον Σωκράτη σχετικά με τον ορισμό της έννοιας της “δικαιοσύνης”. Διαφωνώντας με τη Σωκρατική λογική ο Θρασύμαχος αντιτάσσει την άποψη ότι στην κοινωνική πραγματικότητα “δικαιοσύνη” είναι η έκφραση της θέλησης της ισχυρότερης πολιτικής ομάδας που συγκεκριμενοποιεί και υλοποιεί τα συλλογικά της συμφέροντα. Η ρεαλιστική και κυνική άποψη του σοφιστή αντιπαρατίθεται στην επιχειρηματολογία του Σωκράτη και με καθαρά κοινωνιολογικό αισθητήριο αποκαλύπτει τις υπολανθάνουσες σχέσεις δύναμης οι οποίες ρυθμίζουν αναγκαστικά κάθε δικαιακό και πολιτικό σύστημα. Το οποιοδήποτε κοινωνικό κατεστημένο, θα μεταφράζαμε ελεύθερα στην ιδεολογική ρητορική του καιρού μας, επιβάλλει τη δική του θεώρηση για τον κόσμο των ανθρώπων και των πραγμάτων και επηρεάζει ανάλογα το πλέγμα των εξουσιαστικών συναρτήσεων. Δικαιοσύνη, υποστηρίζει ο Θρασύμαχος, είναι τελικά ο τρόπος με τον οποίο εξυπηρετούνται άμεσα ή έμμεσα τα συμφέροντα του εκάστοτε κυρίαρχου πολιτικού φορέα μιας κοινωνίας. Η δικαιοσύνη εδράζεται, δηλαδή, στη δύναμη αυτού του φορέα και οι τυχόν νομιμοποιήσεις της είναι απλά προσχήματα και επικαλύψεις της αλήθειας.

Επιβάλλει γιατί έχει πρωτίστως την πίστη,την δύναμη κ.λπ.

Κατά πόσον τα μέσα είναι σωστά για κάθε " ιερό" σκοπό,για την αξιοκρατία και το ανοιχτό του επαγγέλματος του πολιτικού και της σύγχρονης διαπλοκής του με τα παραδοσιακά κατεστημένα μίντια και τις επιστημονικές ελίτ και τα λόμπι, κατά πόσο υπάρχει νοημοσύνη μεταξύ κρίσιμης μάζας των πολιτών,η ποιότητα της κρατικής μονοπωλιακής παιδείας κι άλλα πολλά, παραμένουν και σήμερα ανοιχτά- για να τα κλεισει τα μέτωπα ο Σωκράτης," οδηγήθηκε" απ' τον κομιστή Πλάτωνα στους φιλοσόφους βασιλείς της ιδανικής πολιτείας του,όχι πολύ μακριά νομίζω απ' ότι βιώνει η δυστυχη μεταπολιτευτική Ελλάδα...

Σωκράτης και τζαμπατζιλικι

 Μετά τον γεροΚεφαλο και τον γιο του Πολέμαρχο,στη συζήτηση περί του " ακριβούς" ορισμού της δικαιοσύνης εισβάλλει σαν ταύρος εν υαλοπωλειο ο Θρασύμαχος όνομα και πράμα:

Θρασύμαχος:Τι θα πεις αν εγώ σου δείξω Σωκράτη πως υπάρχει κι άλλη απόκριση σχετικά την δικαιοσύνη, διαφορετική απ' όλες τις προηγούμενες και συγχρόνως καλύτερη τους?Τι δέχεσαι να πάθεις?

Σωκράτης:Τι άλλο παρά να πάθω ότι ταιριάζει να πάθει εκείνος που δεν γνωρίζει κάτι, δηλαδή να το μάθει από κείνον που το γνωρίζει?Κι εγώ λοιπόν δέχομαι να πάθω αυτό.

Θρασύμαχος: Νόστιμος είσαι.Να μάθεις βέβαια, αλλά να πληρώσεις συγχρόνως και χρήματα.

Σωκράτης: Όταν μου ευρεθούν...

Γλαύκων: Βρίσκονται βρίσκονται.Αν πρόκειται για χρήματα, λέγε Θρασύμαχε, γιατί όλοι εμείς θα συνεισφέρουμε για τον Σωκράτη

Και στη περίφημη δίκη βρισκόντουσαν βρισκόντουσαν,αλλά ο Σωκράτης είχε άλλα σχέδια κι έβλεπε όνειρα ανάλογα της γεροντικής ηλικίας του...

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΙ ΑΚΣΙΟΚΡΑΤΙΑ

Ο Σωκράτης στο πρώτο βιβλίο της πλατωνικής πολιτείας δεν ικανοποιείται με την καταληκτική απόφανση του γεροΚέφαλου σχετικά με την ευσέβεια και την δικαιοσύνη-εκεί παρεμβαίνει διά διασήμου ποιητή ο Πολέμαρχος:

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Δεν είναι λοιπόν αυτός ο ορισμός της δικαιοσύνης δηλαδή να λέει κανείς την αλήθεια και να δίνει πίσω χρωστούμενες θυσίες σε θεούς ή χρήματα σε άνθρωπο.

ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ:Είναι και παρά είναι Σωκράτη,αν τουλάχιστον πρέπει να πιστεύσωμε τον Σιμωνίδη.Λέγει πως είναι δίκαιο ν'αποδίδουμε στον καθένα εκείνο που του χρωστούμε.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Στους εχθρούς του όμως οφείλει κανείς ν'αποδίδει ότι τυγχάνει να τους χρωστά?

ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ:Δίχως άλλο.Οφείλεται στον εχθρό εκ μέρους του εχθρού εκείνο ακριβώς που του ταιριάζει,δηλαδή κακό. 

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Το να ευεργετεί λοιπόν κανείς τους φίλους του και να βλάπτει τους εχθρούς του,αυτό ονομάζει δικαιοσύνη ο Σιμωνίδης?

...ΣΩΚ:Αραγε εκείνος που στη πυγμαχία είναι πιο επιτήδειος να κατεβάζει χτυπήματα,δεν είναι επίσης κι ο πιο επιτήδειος να προφυλαχτεί απ'τα χτυπήματα του αντιπάλου του?

Ετσι λοιπόν δεν πρέπει να παραδεχτούμε πως εκείνος είναι ο πιο κατάλληλος να φυλάξει ένα στρατόπεδο,που μπορεί να προβλέψει και να κλέψει τα σχέδια και τις άλλες ενέργειες των εχθρών?

Επομένως,ο ίδιος άνθρωπος που είναι ο πιο κατάλληλος να φυλάξει ένα πράγμα,είναι συνάμα κι ο πιο επιτήδειος να το κλέψει...

Συμβαίνει...μερικές φορές η άμυνα να χρειάζεται και κατασκοπεία του εχθρού...

Τύραννοι ''λιγωμένοι κι ήμεροι''

Την καλύτερη εισαγωγή στο θέμα των γηρατειών αποτελούν δύο σελίδες από την «Πολιτεία» του Πλάτωνος. Αφηγητής στο κείμενο είναι ο ίδιος, ο πλατωνικός Σωκράτης. Εκείνος διηγείται πως με μια καλή συντροφιά κατέβηκε στον Πειραιά την ημέρα της εορτής των Βενδιδείων (πρόκειται για τη λατρεία μιας θρακικής θεότητας που την είχαν εισαγάγει στον Πειραιά Θράκες πάροικοι). Αφού είδαν την πομπή ξεκίνησαν να ανηφορίζουν προς τας Αθήνας.

 Στο δρόμο έστειλε και τους φώναξε με το δούλο του ο Πολέμαρχος, ο αδελφός του ρήτορα Λυσία. Και οι δύο ήταν παιδιά του ρήτορα Κέφαλου που είχε εγκατασταθεί στον Πειραιά κατά προτροπή του φίλου του Περικλή και είχε αποκτήσει μεγάλη περιουσία.

 «Σωκράτη» του είπε ο Πολέμαρχος όταν τους πλησίασε « μείνετε σας παρακαλώ απόψε μαζί μας. Η εορτή δεν τελείωσε. Θα γίνει και λαμπαδηδρομία. Έτσι θα έχομε την ευκαιρία να πάμε στο σπίτι και να κουβεντιάσομε. Σε βλέπω τόσο σπάνια τώρα τελευταία…» Ο Σωκράτης δέχεται και πηγαίνουν όλοι μαζί στο σπίτι του Πολέμαρχου. Μπήκαν, λέει στην αυλή και είδαν τον πατέρα του τον Κέφαλο, πρεσβύτη προχωρημένης ηλικίας να κάθεται στεφανωμένος επί «δίφρου» (δηλαδή σε σκαμνί χωρίς στηρίγματα ούτε για τη ράχη ούτε για τα χέρια) επάνω σε προσκέφαλο. Ο γέροντας είχε κάνει εκείνη την ώρα θυσίες στους Εφέσιους θεούς. Μόλις είδε το Σωκράτη, χάρηκε ο Κέφαλος και ύστερα’ από τις τυπικές φιλοφρονήσεις, αρχίζει μια χαριτωμένη συζήτηση μαζί του. Είναι το προοίμιο του πρώτου βιβλίου της «Πολιτείας». Σ’ αυτήν ακριβώς τη συζήτηση έρχεται το θέμα των γηρατειών με μια μισοαστεία-μισοσοβαρή ερώτηση του Σωκράτη (που τότε δεν ήταν ηλικιωμένος).

Σωκράτης: Και τώρα θα μου έκανες μεγάλη ευχαρίστηση (Κέφαλε) να μου μάθεις αφού δα βρίσκεσαι σ’ αυτό το σημείο της ηλικίας που κατώφλι του γήρατος το ονομάζουν οι ποιηταί (Όμηρος) αν είναι δύσκολη αυτή η περίοδος της ζωής- ή πως εσύ την κηρύττεις;»

Κέφαλος: «Εγώ θα σου πω την πάσαν αλήθεια, Σωκράτη, πως μου φαίνεται αυτό που με ρωτάς. Γιατί πολλές φορές τυχαίνει να μαζευόμαστε πολλοί που έχομε την ίδια ηλικία, καθώς που το λέει και η παλιά παροιμία, όμοιος τον όμοιο. Οι περισσότεροι λοιπόν από μας δεν κάνουν άλλο παρά να θρηνολογούν, γιατί θυμούνται και λαχταρούν τις ηδονές της νεότητας, για τον έρωτα, τα συμπόσια και τις διασκεδάσεις και τα άλλα τα ανάλογα, και αγανακτούν, σα να έχουν στερηθεί μεγάλα και σπουδαία πράγματα και σα να ήταν τότε τόσο αληθινά ευτυχισμένη η ζωή τους, ενώ τώρα ούτε ζωή αξίζει να την ονομάζει κανείς. Μερικοί μάλιστα οδύρονται και για τους εξευτελισμούς και τις προσβολές που δοκιμάζουν τα γηρατειά από μέρος των δικών τους και πάνω σ’ όλ’ αυτά ψάλλουν τον εξάψαλμο των γηρατειών για όσα κακά τους είναι η αιτία.

Εμένα όμως, Σωκράτη, μου φαίνεται πως δεν είναι αυτή η αληθινή αιτία που κατηγορούν, γιατί αν πραγματικώς ήταν αυτό το αίτιο, θα είχε και για μένα βέβαια τα ίδια κακά αποτελέσματα και για όλους τους άλλους που έφτασαν σ’ αυτή την ηλικία. Κι’ όμως έχω συναντήσει ως τώρα ανθρώπους που σκέπτονται διαφορετικά και άλλους και μάλιστα τον ποιητή το Σοφοκλή. Ήμουν παρών κάποτε που τον ρωτούσε κάποιος, αν ήταν ακόμα ικανός ν'απολαμβάνει τις ερωτικές ηδονές: «Δάγκασε τη γλώσσα σου, άνθρωπε του αποκρίθηκε. Με τη μεγαλύτερη μου ευχαρίστηση γλύτωσα απ’ αυτό το πράγμα σα να λευτερώθηκα από τύραννο λυσσασμένο και άγριο».

Δεν ξέρω αλλά έχω την εντύπωση πως αν δεν θέλεις καθόλου κανενός είδους προσαρμοσμένο σεξ στα προχωρημένα γηρατειά σου, μάλλον ήσουν πάντα απροσαρμοστος στις ορέξεις της εκάστοτε ηλικίας σου 

Οικονομική ελευθερία,κληρονομημένος πλούτος και παν μέτρον...γεράριστον

 Ο Σωκράτης τριγυρνώντας στον Πειραιά που σπάνια επισκεπτόταν με αφορμή ένα πανηγύρι προς τιμή μιας θεότητας,ετοιμάζεται να γυρίσει στη πόλη αλλά έλα που τον αρπάζει ο γιος του γεροκέφαλου κι ένα υπόλοιπο μπούγιο και τον κουβαλά στο σπίτι του Πολέμαρχου όνομα και πράμα:

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Σωκράτης: Εγώ, Κέφαλε, στοχάζομαι πως οι περισσότεροι, όταν σ’ ακούσουν να ομιλείς κατ’ αυτό τον τρόπο, δεν παραδέχονται τα επιχειρήματά σου κι’ έχουν την ιδέα πως αν υποφέρεις με τόση ευκολία τα γηρατειά, αυτό το χρωστάς όχι τόσο στο χαρακτήρα, αλλά και στη μεγάλη περιουσία που έχεις γιατί ο πλούτος, ισχυρίζονται, δίνει πολλές ανακουφίσεις»

Κέφαλος: «Πραγματικώς, δεν το παραδέχονται. Και έχουν, δε σου λέγω, κάποιο δίκιο στις αντιρρήσεις τους, όχι όμως και όσο φαντάζονται. Και εδώ εφαρμόζεται ο λόγος που είπε ο Θεμιστοκλής σ’ εκείνον τον Σερίφιο, που τον πείραζε και του έλεγε πως τη δόξα του τη χρωστά όχι στην αξία του, αλλά στην πατρίδα που είχε. «Και βέβαια του, του απάντησε ο Θεμιστοκλής, ούτε εγώ θα γενόμουν ονομαστός, αν ήμουν Σερίφιος, μα ούτε συ αν ήσουν Αθηναίος». Τον ίδιο λοιπόν λόγο θα μπορούσε να πει κανείς και στους ανθρώπους που δεν είναι πλούσιοι και με δυσκολία υποφέρουν τα γηρατειά: Ότι δηλαδή, αν η φτώχεια δεν μπορεί να κάμει βέβαια πολύ υποφερτά τα γηρατειά σ’ έναν άνθρωπο μετρημένο και φρόνιμο, ούτε πάλι ένας άνθρωπος, που δεν είναι τέτοιος, θα μπορούσε με όλα τα πλούτη που θα ήθελε αποκτήσει, να παρασκευάσει για τον εαυτό του υποφερτά γηρατειά»….

Σωκράτης: «Τόσο μόνο πες μου ακόμα. Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου, το πιο μεγάλο αγαθό που έχεις απολαύσει από τη μεγάλη σου περιουσία;»

Κέφαλος: «Εκείνο που ίσως και να μη το πιστέψουν, οι περισσότεροι, αν το ακούσουν. Γνώριζε όμως Σωκράτη, πως όταν κανείς βρίσκεται κοντά στο τέλος της ζωής του, τον πιάνει ένας φόβος και μια συλλογή για τα πράγματα, που ούτε τα ΄βαζε πριν στο νου του. Γιατί όλα εκείνα που διηγούνται για τον Άδη και για τις τιμωρίες που περιμένουν εκεί κάτω όσους έκαμαν αδικίες σ’ αυτό τον κόσμο, ενώ ως τώρα τα περίπαιζε, τότε δα αρχίζουν και ανησυχούν την ψυχή του, μήπως τάχα είναι αληθινά, και είτε ένεκα από την αδυναμία της γεροντικής ηλικίας, είτε γιατί βρίσκεται ίσως κοντύτερα σ’ εκείνα, τα βλέπει κάπως τώρα καθαρότερα. Ανησυχία λοιπόν και τρόμος γεμίζουν την ψυχή του και αρχίζει να εξετάζει και ν’ αναθεωρεί τις πράξεις του μήπως έκαμε καμιά αδικία, κι’ εκείνος που βρίσκει στη ζωή του πολλά αδικήματα, ο φόβος τον κάνει στον ύπνο του να πηδά επάνω, σαν τα παιδιά, και να ζει πάντα σε απελπισία. Ενώ όσοι δεν έχουν στη συνείδηση τους το βάρος καμιάς αδικίας, τους παραστέκει πάντα μια ελπίδα γλυκειά και «αγαθή τροφός του γήρατος» καθώς λέγει και ο Πίνδαρος.

Αυτό με την γεροντική αδυναμία που βλέπει καθαρότερα το μακάριο ''τέλος'' της στον πάνω κόσμο,μάλλον φάνηκε χρήσιμο στο Σωκράτη όταν έγραφε ιστορία δικαζόμενος...

Ου δοκείν άριστος,αλλ'είναι θέλει

 Συνεχίζει ο Γλαύκων το σφυροκόπημα στον Σωκράτη για το εάν αυτός που φαίνεται ή αυτός που είναι είναι[η συζήτηση διαφεύγει εύκολα φαντασιακά γενικότερα στο θέμα,πέραν της ''κοινωνικής δικιοσύνης''] και ο πιο ''φυσιοκρατικά ευτυχής'':

ΣΩ:Πω πω,φίλε Γλαύκωνα,με πόση δυναμη ξεκαθαρίζεις τον καθενα απο αυτούς τους δύο άντρες,σαν να είναι αγάλματα,για να τους κρίνουμε!

ΓΛΑΥΚΩΝ:Το κάνω όσο καλύτερα μπορώ.Επειδή αυτοί έτσι είναι πλασμένοι,δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου καμιά δυσκολία να περιγράψω ποιο είδος ζωής περιμένει τον καθένα τους.Βέβαια αν αυτά που θα πω είναι κάπως ωμά,μη φαντάζεσαι Σωκράτη ότι τα λέω εγώ,αλλά όσοι επαινούν την αδικία αντί της δκαιοσύνης.

Αυτοί λοιπόν θα πουν τα ακόλουθα,ότι με τέτοια κατάσταση ο δίκαιος θα μαστιγωθεί,θα βασανιστεί,θα φυλακιστεί,θα τυφλωθεί και στα δυο του μάτια με δαυλιά και στο τέλος θα παλουκωθεί και α καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να θέλει να είναι δίκαιος,αλλά να φαίνεται.Ο λόγος του Αισχύλου θα ήταν πιο σωστό να είχε ειπωθεί για τον άδικο άνθρωπο.Διότι,μια που καταγίνεται με κάτι που στηρίζεται στην αλήθεια και δε ζει για να δημιουργεί εντυπώσεις,θα πουν ότι πραγματικά δεν θέλει να φαίνεται άδικος αλλά να είναι...εύλογα ταιριάζει να είναι ο πιο αγαπητός στους θεούς απ'όσο ο δίκαιος άνθρωπος...

ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ:Δεν φαντάζεσαι Σωκράτη ότι έχει γίνει ικανοποιητικός λόγος για το θέμα αυτό?

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Οσα είπε είναι αρκετά να με κατανικήσουν και να με καταστήσουν ανήμπορο να βοηθήσω την δικαιοσύνη

Οποία εκπληξις κι ευτυχές συναπάντημα με τα ορθόδοξα αδέλφια που πάντα νιώθουν ασφάλεια στο ''είναι'' του δόγματος και της έρευνας που ακολουθεί το δόγμα...

https://oodegr.com/oode/psyxotherap/pathi1.htm

Πρέπει ωστόσο να σημειώσομε πως τα ουσιώδη περί του δικαίου, δεν είναι μια μοναδική επίνοια ενός σοφού. Είναι κοινή πεποίθηση στην αρχαία Ελλάδα. Και ο Γλαύκων άλλωστε, για να αναπτύξει όσα μνημονεύσαμε, επικαλείται ένα φθέγμα του Αισχύλου από τους «επτά επί Θήβας», όπου ένας αγγελιοφόρος λέει για τον μάντη Αμφιάραο, ότι δεν θέλει να φαίνεται άριστος, αλλά να είναι («ου δοκείν άριστος, αλλ’ είναι θέλει»). Πρόκειται για τη φράση εκείνη που, όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος, όταν εκφωνήθηκε στο θέατρο, όλοι στράφηκαν και είδαν τον δίκαιο Αριστείδη. Να πούμε ακόμη ότι και άλλοι με διάφορους εκφραστικούς τρόπους αναφέρονται στο «είναι» και το «φαίνεσθαι», δίδοντας πάντοτε απόλυτη προτεραιότητα στο «είναι». Αν κάποιος φαίνεται αλλιώτικος ή αδοξεί στον κόσμο, η αρχαιοελληνική παράδοση θεωρεί το γεγονός αμελητέο.

Αξίζει να υπενθυμίσομε τώρα το συναφές, το οποίο αποκρατεί από τη δυτική παράδοση και είναι το τελείως αντίστροφο: του Καίσαρα για τη γυναίκα του, ότι δεν πρέπει μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμια. Και φαντάζομαι δεν υπάρχει Νεοέλληνας που να μην το έχει ακούσει μερικές εκατοντάδες φορές. Βολεύει, βλέπετε, την ατιμία. Γιατί από τη στιγμή που τίθεται ως συμπληρωματικός όρος το «φαίνεσθαι», το «είναι» πάει περίπατο. Το αναλύει και αυτό ο Γλαύκων, μιλώντας για τον τέλειο άδικο. 

ΑΠ'ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ

Κι ενώ φτάνουμε σχεδόν μαζί στις καθάριες πύλες της ''υποκρισίας που είναι κοινωνική αναγκαιότητα'',πως αποφεύγουμε το κουτσομπολιο της ''κοινής γνώμης''?Κι αν πολλές φορές δεν είναι μόνο σκέτο κουτσομπολιό αλλά και άσκηση κριτικής σε δημόσια πρόσωπα με αξιώματα και σε θεσμούς?

Ευλογούμε πάντα...την λοιδωρία σαν άλλοι απόστολοι παύλοι,ανεχόμενοι την ''αδικία'' και τους διωγμούς και προσευχόμαστε ταυτοχρόνως για τους ''σταυρωτές μας'' συγχωρώντας τους μες στη μακάρια ''ήσυχη καλή μας συνείδηση''-ευτυχώς οι Αθηναίοι είχαν καλή μνήμη και δεν έδωσαν εύκολα συγχωροχάρτι,παρά μόνο επιλογές,στον Σωκράτη...

Δώσε ''ανήθικο'' πόνο Γλαύκωνα

 Ο Σωκράτης νομίζει ότι διώχνοντας τον Θρασύμαχο καθάρισε με γρήγορο νοκ αουτ καθότι,βασιζόμενος πάντα στο πως εκκίνησε κάποιος άλλος εν προκειμένω ο μπρουτάλ κυνικός Θρασύμαχος, ''κατέδειξε πως ο δίκαιος άνθρωπος είναι ευτυχέστερος απ'αυτόν που αδικεί''.Σειρά παίρνει ο γαρ Γλαύκων αεί τε δη ανδρειότατος ων τυγχάνει προς άπαντα,και δη τότε του Θρασυμάχου την απόρρησιν ουκ απεδέξατο...

Θα επαναφέρω όσα υποστήριξε ο Θρασύμαχος και πρώτο θα πω τι είναι η δικαιοσύνη κι από που έχει προέλθει,δεύτερο ότι όλοι όσοι την εφαρμόζουν το κάνουν παρά τη θέληση τους σαν κάτι αναγκαίο κι όχι σαν κάτι το καλό και τρίτο ότι το κάνουν εύλογα διότι,όπως λεν,η ζωή του άδικου ανθρώπου είναι πολύ καλύτερη από τη ζωή του δίκαιου.

...Υποστηρίζουν λοιπόν ότι είναι καλό πράγμα το να αδικείς,αλλά κακό να σε αδικούν κι ότι υπάρχει στην αδικία που παθαίνεις κακό περισσότερο από το καλό που υπάρχει στην αδικία που κάνεις ώστε,όταν οι άνθρωποι αδικούν κι αδικούνται αμοιβαία και δοκιμάζουν και τα δυο,να φαίνεται ότι συμφέρει σ'όσους δεν μπορούν ν'αποφύγουν το ένα και να πετύχουν το άλλο,να συμφωνούν μεταξύ τους ούτε ν'αδικούν ούτε ν'αδικούνται.

Κι από δω λεν ότι άρχισαν να θεσπίζουν νόμους και να συνάπτουν συμφωνίες κι ότι ονόμασαν νόμιμο και δίκαιο ότι προστάζει ο νόμος,ότι αυτή είναι η προέλευση της δικαιοσύνης που είναι κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στο καλύτερο[δηλαδή ν'αδικείς χωρίς να παθαίνεις τίποτε]και στο χειρότερο,δηλαδή να μην μπορείς όταν σε αδικούν ν'ανταποδώσεις την αδικία που σου κάνουν κι ότι το δίκαιο,καθώς βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά τα δύο,είναι αγαπητό όχι σαν καλό,αλλά σαν εκτιμητό πράγμα...

...οσοι εφαρμόζουν το δίκαιο το εφαρμόζουν χωρίς να το θέλουν από αδυναμία να κάνουν το άδικο.

Ακολουθεί η...γητεία του μύθου που είναι όμως ένα ακραίο παράδειγμα μαγικής εξαίρεσης[δαχτυλίδι που σε κάνει αόρατο] για να υποστηρίξεις ένα επιχείρημα περί συλλογικών κανόνων για ανθρωπους του κανόνα-απλά εκκινά ορθά με την καλύτερη δικηγορικοδιαβολική διάθεση και πρόθεση με το να παίξει με τα όρια,τις ηθικές προκαταλήψεις,τα καθιερωμένα ήθη κ.λπ. ανάμεσα στο ''καλύτερο και το χειρότερο'' των νόμων εναντι του οποίου όλοι οι παν μέτρων όχι όλοι ίδιοι οι άνθρωποι,πρέπει να υπακούμε:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CF%8D%CE%B3%CE%B7

Κανένας δεν είναι δίκαιος με τη θέληση του,αλλά από εξαναγκασμό,με την ιδέα ότι για εκείνον προσωπικά το δίκαιο δεν είναι κάτι καλό,αφού όπου νομίζει ο καθείς ότι είναι σε θέση ν'αδικήσει,θ'αδικήσει

...Ας στήσουμε δίπλα του με τα λόγια μας τον δίκαιο που δεν θέλει να φαίνεται αλλά να είναι δίκαιος.Πρέπει να του αφαιρέσουμε το να φαίνεται δίκαιος.Διότι,αν θα φαίνεται ότι είναι δίκαιος,θα έχει τιμες κι αμοιβές σε ανθρωπο που νομίζεται τέτοιος.Θα είναι άγνωστο λοιπόν αν είναι δίκαιος εξαιτίας της δικαιοσύνης του ή εξαιτίας και των αμοιβών που έχει[ή των ιδεολογικών του καταβολών και του γενικοτερου κοινωνικού πλαισίου που μεγάλωσε-συγκρίνετε πάντως μιας κι άλλα πράγματα που επηρεάζουν έναν ''ηθικολόγο'' πέρα από αμοιβες,υπόληψη,ιδέες κ.λπ. την αντίληψη αμερόληπτος μέχρι αποδείξεως του εναντίου[πρέπει να του αφαιρέσουμε το να φαίνεται δίκαιος,άκριτος,αναξιολόγητος...] με την επίθεση...κατά του ''λαϊκισμού της κυρίας κατερίνας της πρώτης συμπλεγματικής γυναίκας προέδρου της κατερίνας μας...

ΒΩΒΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Πω πω φίλε Γλαύκωνα με πόση δύναμη ξεκαθαρίζεις τον καθένα απ'αυτούς τους δύο άντρες,σαν να είναι αγάλματα για να τους κρίνουμε!

Αντικαπιταλιστική κορεκτίλα

• http://www.efsyn.gr/arthro/oi-agores-protimoyn-ton-fasista-mpolsonaro?fbclid=IwAR11qfIaCwdVDjPKnPF2KnGh6mxcpoQfLm5wAbgrF-PkQMJKRLaNfvRlCNk
  Ωρύεται και βγαίνει απ'τα ρούχα της η εφημερίδα των συντακτών με τις αγορές που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και...δεν ψηφίζουν κι αυτές ώστε να μην βγει πρόεδρος στη Βραζιλία ο Μπολσονάρο.
  Δεν χαμπαριάζουν ούτε από το τι θα κάνει ο νεοεκλεγείς πρόεδρος στο κράτος δικαίου[ήδη από τα πριν αδύναμο κράτος δικαίου μιας ακόμη χώρας της λατινικής αμερικής,αλλά άσε τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε έξι],στον τομέα των δικαιωμάτων και της γενικότερης συνταγματικής τάξης κτλ.
  Βέβαια οι ίδιες αγορές ανησυχούν κι έχουν τιμολογήσει αναλόγως την αποκλεισμένη απ'αυτές Ελλάδα με το μέτριο κράτος και ασφάλεια δικαίου της,ενώ θα επιφυλαχτούν για να μας τιμήσουν αναλόγως όταν έρθει η ώρα της συνταγματικής αταξίας,που αντιπροσωπεύει η επερχόμενη εφαρμογή της απλής αναλογικής πάνω σε ένα ανεπαρκές πολιτικό σύστημα που το μόνο που ξέρει να κάνει καλά για να επιβιώνει είμαι να ικανοποιεί τα μικρά ή τα μεγάλα συμφέροντα της κάθε μετατοπιζόμενης επιδέκσια συντεχνίας.
  Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι τα προβλήματα στη Βραζιλία που επισημαίνει η εφημερίδα των κακομοιροταιριαστών δεν λύνονται απ΄τις χρηματαγορές που κάνουν τη δική τους δουλειά,αλλά απ'τους πολιτικούς-που και αυτοί όμως λίγα πράγματα μπορούν να κάνουν όταν ένα μεγάλο μέρος των Βραζιλιάνων εκφράζεται πολιτισμικά απ΄τους μπολσονάρους
  
  
• https://www.lifo.gr/articles/opinions/218375/kane-epanastasi-opos-oi-galloi?fbclid=IwAR33m_E-dTS0E-5EisXf4bKSWRws-vRNgXycbfCN_SZ074Tzoe9aY89Y3kU
  Ε δεν θα γίνουν και Ελβετοί οι γιλεκοκιτρινιάρηδες Γάλλοι[κι αυτό είναι μεγάλη τους κατάκτηση,ή ακριβέστερα:Δικαίωμα]και σωστά-γιατί,τι είναι πια επιτέλους αυτοί οι Ελβετοί;
  Κάτι ξενέρωτοι που δεν ξέρουν να ζουν,που δεν πίνουν,που δεν τρώνε κ.ο.κ. -πράμα και καθόλου ταιριαστό για λάιφο αναπαραγωγή ''εθνικιστικών'' στερεοτύπων,παρά μόνο μαζεύουν μαύρα αφορολόγητα καπιταλιστικά λεφτά στις τράπεζες τους δίχως να παράγουν τίποτα.
  Ούτε και κάνουν σοβαρά δημοψηφίσματα που το όχι γίνεται ναι σε λιγότερο από 24 ώρες α λα γκρέκα.
  Όπως θα καταλάβατε,πολύ χάλια η Ελβετία-αν σας κάτσει μη της κάτσετε και μακριά από εμάς και τους φίλους μας τους Γάλλους
  
  
  
• https://www.lifo.gr/articles/athens_articles/229811/paylos-geroylanos-to-airbnb-stin-athina-thymizei-ti-foyska-toy-xrimatistirioy
  Συνέντευξη του υποψήφιο δημάρχου της Αθήνας Π.Γερουλάνου στην lifo.
  Που θέλετε να συναντηθούμε για τη συνέντευξη,ρωτάει ο δημοσιογράφος τον υποψήφιο δήμαρχο και πρώην υπουργό,κι αυτός του απαντά ότι θέλει στο γήπεδο του Τρίτων στα Σεπόλια,διότι εκεί έπαιζε μπάσκετ στα πρώτα του βήματα ο Αντετοκούνμπο και για τον ίδιο τον υποψήφιο δήμαρχο έχει σημασία ν'αναδεικνύονται τα θετικά πρότυπα-Τον Γερουλάνο περίμενε η φήμη του Αντετοκούνμπο για να εξαπλωθεί.
  Να'ναι καλά ο υποψήφιος δήμαρχος που συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφέλιμου,δηλαδή την συνέντευξη προώθησης της υποψηφιότητας του με την προβολή του Αντετοκούνμπο-ποιός ξέρει;Ισως κι ο ίδιος αποδειχθεί ο Αντετοκούνμπο της τοπικής αυτοδιοίκησης και νιώθει μια ταύτιση με τον διάσημο καλαθοσφαιριστή.
  Εξαρχής δηλώνει ο Γερουλάνος ότι η ''δύναμη της Ελλάδας είμαστε εμείς οι άνθρωποι της''-τρομακτικά σοκαριστική δήλωση που τάραξε τα νερά του γνωσιακού μου κόσμου,καθότι επόμενο είναι ότι σκέφτηκα και πως η δύναμη της Ιταλίας είναι οι ιταλοί,του Πακιστάν οι πακιστανοί και του τηγανητού αυγού ο κρόκος κι όχι το ασπράδι.
  Αλλά όλα αυτά είναι παράπλευρα θέματα που δεν αγγίζουν τον καυτό πυρήνα της καθημερινότητας μας όσο το θέμα του airbnb για το οποίο ο υποψήφιος δήμαρχος παίρνει θέση:«Δημιούργησε πλούτο σε μια δύσκολη περίοδο για την πόλη, παραμένει θολό το φορολογικό καθεστώς, αλλά είναι βέβαιο πως αρχίζει να γίνεται πρόβλημα τόσο για τη χώρα όσο και για την πόλη. Γειτονιές όπως το Κουκάκι χάνουν τον χαρακτήρα τους, οι επιχειρήσεις που εξυπηρετούσαν Αθηναίους αποχωρούν και έρχονται κατά κύριο λόγο επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τουρίστες. Νομίζω ότι όλο αυτό θυμίζει λίγο τη "φούσκα" του Χρηματιστηρίου». 
  Ποια μπορεί να είναι η σχέση του χρηματιστηρίου και του κραχ το 1999 με τις πλατφόρμες ενοικίασης;Δεν μας το διευκρίνισε ο υποψήφιος δήμαρχος.Το 1999 όλοι οι Ελληνες ασχολούνταν με το χρηματιστήριο,ενώ τώρα μόνο το κουκάκι,κατά γερουλάνο,αν και το άτιμο αυτό το κουκάκι αρχίζει και γίνεται πρόβλημα για...τη χώρα ολόκληρη.
  Μην το γελάτε,εδώ ακόμη και επιχειρήσεις σταμάτησαν να εξυπηρετούν αθηναίους,ερχόμενες στη θέση τους επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τουρίστες[συγκεκριμένα,έχουν και πινακίδα έξω π.χ. από το μπακάλικο ή μίνι μάρκετ τους που απαγορεύει την είσοδο σε έλληνες και δη αθηναίους].
  Τι σκατά μπορεί να είναι αυτό που εξυπηρετεί ένα τουρίστα αλλά όχι έναν αθηναίο;
  Τι να υποθέσουμε,αφού κι ο υποψήφιος δήμαρχος δεν μας το διευκρινίζει;Ας πάμε λοιπόν στο τι ζητά ένας τουρίστας που έρχεται να μείνει σε διαμέρισμα μέσω πλατφόρμας.
  Θα θέλει,προφανώς,καθαρά σεντόνια.Επιχειρήσεις που πλένουν σεντόνια θα εξυπηρετούν τους τουρίστες αλλά όχι τους Έλληνες;Και τι είναι οι Έλληνες;Ξένοι στον τόπο τους και στο σπίτι τους,έτσι ώστε να δίνουν τα σεντόνια τους για πλύσιμο σε επιχειρήσεις καθαρισμού κι όχι να τα βάζουν μέσα στο πλυντήρια τους;Ούτε λεφτά για ένα πλυντήριο δεν έχει αφήσει στα νοικοκυριά το airbnb;
  Κάτι θα βλέπει ο γερουλάνος κι οι δημοσιογράφοι γενικότερα που δεν το βλέπουν οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί.
  Και τι τουρίστες έρχονται στα μέρη μας;Λέτε να'ναι απ'αυτούς που κάποια στιγμή θα μας βαρεθούν και θα θελήσουν να ταξιδέψουν και σε καμιά άλλη χώρα,μη αφήνοντας απογόνους που θα γινόντουσαν μελλοντικοί τουρίστες στην Αθήνα;
  Αφήστε που σύμφωνα με τις πιστημονικές προβολές τις καλές τις προοδευτικές τις κεντροαριστερές,σε λίγα χρόνια γενικότερα οι άθρωποι θα βαρεθούν να ταξιδεύουν με όλο και φτηνότερο κόστος σε όλο τον κόσμο κι η φούσκα του τουρισμού θα σκάσει.
  

Γητειά και Σωκράτης

 Στο δεύτερο βιβλίο της Πολιτείας συνεχίζεται η συζήτηση που ξεκίνησε στο πρώτο βιβλίο,μεταξύ κυρίως του Σωκράτη και του Θρασύμαχου,για το εάν η δικαιοσύνη είναι προτιμότερη απ'την αδικία και για το εάν ο δίκαιος είναι ευτυχέστερος έναντι αυτού που αδικεί.

Λέγε μου Σωκράτη,νομίζεις ότι υπάρχει κάποιο αγαθό που θα δεχόμασταν να το έχουμε,όχι επειδή επιθυμούμε τα αποτελέσματα που προκύπτουν απ'αυτό,αλλά επειδή χαιρόμαστε το ίδιο-για παράδειγμα την χαρά και τις απολαύσεις,όσες δεν βλάπτουν και δεν υπάρχουν αργότερα κάποιες επιπτώσεις τους πέρα απ'την ευχαρίστηση που δίνουν κατά την διάρκεια τους?

ΣΩ: Νομίζω ότι υπάρχει κάτι τέτοιο.

Την σκυτάλη λοιπόν έχει πάρει ο Γλαύκωνας κι ο αδελφός του Αδείμαντος που κάνουν τον δικηγόρο του διαβόλου καθότι ''υποστηρίζουν'' ότι κανένας,συνήθως,δεν είναι δίκαιος με τη βούληση του αλλά ψέγει την αδικία γιατί ο ίδιος δεν έχει τη δύναμη ή τα μέσα για να την κάνει-κι αυτά τα μέσα είναι πιο πρόσφορα σε όσους φαίνονται προσποιητά ότι είναι δίκαιοι[για ν'απολαμβάνουν τιμές,φήμη,υπόληψη και φυσικά χρήμα] ενώ στην πραγματικότητα αδικούν,χωρίς όμως και να τιμωρούνται γι'αυτό αφού οι τιμές κι η υπόληψη που απολαμβάνουν σαν ''δίκαιοι'' τους έχουν καταστήσει απρόσβλητα ''ισχυρούς με ηθικό το πλεονέκτημα''.
Εν συντομία ο Γλαύκωνας ζητά από τον Σωκράτη,που υποστηρίζει ότι η ''κοινωνική δικιοσύνη'' είναι από τα καλύτερα αγαθά αυτή καθεαυτή οπότε και για τις ωφέλειες που επιφέρει αυτόματα σε όσους την ασκούν,ν'αναπτύξει νεα πραγματική επιχειρηματολογία .
Εχοντας παίξει πολύ καλά τον ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου και φέρνοντας στην επιφάνεια τα επιχειρήματα που θα μπορούσε να επικαλεστεί η άλλη πλευρά,ο Γλαύκων και ο Αδείμαντος λειτουργούν σαν σοφιστές-κάτι που δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει τον Σωκράτη που ομολογεί ζαλισμένος ακόμη νοκ αουτ στη γωνία του,ασχέτως της τοποθέτησης του απέναντι σε αυτήν την ''σοφιστική'' πρακτική του σχετικισμού που γέρνει υπέρ του γίγνεσθαι και της πολλαπλότητας έναντι του ''καθεαυτού'' του είναι και των μοναδικών ''αληθειών'' του:
Παιδιά του άντρα εκείνου,δεν άρχισε με κακό τρόπο την ελεγεία του ο εραστής του Γλαύκωνα,όταν διακριθήκατε στη μάχη στα Μέγαρα,λέγοντας:Παιδιά του Αρίστωνα,γένος θεϊκό άντρα ξακουστού.Μου φαίνεται,φίλοι μου,ότι είναι σωστό.Διότι αυτό που σας έχει συμβεί είναι κάτι πολύ θεϊκό,αν δεν έχετε αποδεχθεί ότι η αδικία είναι καλύτερη από τη δικαιοσύνη,ενώ μπορείτε έτσι να μιλήσετε υπέρ της αδικίας.Λοιπόν,μου δίνετε πραγματικά την εντύπωση ότι δεν το έχετε αποδεχθεί.
Πράγματι,είναι θεϊκό για ανθρώπινο πολύ ανθρώπινο και καταδεικνύει ότι το φαίνεσθαι της προτιμησιακής εντύπωσης που δίνουν Γλαύκων και Αδείμαντος υπέρ της αδικίας,δεν μπορεί και να ξεγελάσει τον Σωκράτη εις ότι αφορά το ποιόν του χαρακτήρα των δύο αδελφών.
Εμμεσα δηλαδή ο Σωκράτης αναγνωρίζει όχι μόνο την ασθενέστερη επίδραση της εντύπωσης που αφήνουν τα δυο αδέλφια αλλά και την ωφελιμότητα του να λες[και γιατί όχι και του να κάνεις πειραματικά]κάτι χωρίς να το εννοείς,ενστερνιζόμενος το απόλυτα έστω και για να μπεις ''ενσυναισθηματικά'' στην απέναντι θέση-τα επιχειρήματα υπέρ της αδικίας του Γλαύκωνα και του Αδείμαντου δίνουν ανανεωτική ώθηση σε μια συζήτηση που έμοιαζε να έχει τελειώσει με τη φυγή από το προσκήνιο του Θρασύμαχου που...γαρ μοι φαίνεται πρωαίτερον του δέοντος υπό σου ώσπερ όφις κηληθήναι  [μου φαίνεται ότι ο Θρασύμαχος νωρίτερα απ'όσο έπρεπε γητεύθηκε από εσένα σαν φίδι...]

ΧΡΗΣΙΜΟΘΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΗΣ-ΟΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ...''ΚΑΚΟΣ''

 Φανταστείτε τον εξής διάλογο ενταγμένο στη σημερινή εποχή των επιστημόνων κι άλλων ειδικών που δεν είχαν άλλο όπλο κι άλλο χρόνο για ν'αντιμετωπίσουν μια ''πανδημία'' παρά...μόνο -αχχ πόση λίγη οι λίγοι-την πειθώ τους:

...ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Οπως είναι φυσικό,η ρητορική δημιουργεί πειθώ πιστευτική αλλά όχι διδακτική σχετικά με το δίκαιο και το άδικο.

ΓΟΡΓΙΑΣ:Ναι

ΣΩ:Επομένως ο ρήτορας δεν διδάσκει στα δικαστήρια και στις άλλες συγκεντρώσεις σχετικά με τα δίκαια και τα άδικα,αλλά μόνο πείθει.Δεν θα μπορούσε άλλωστε να διδάξει τόσο μεγάλο πλήθος σε λίγο χρόνο για τόσο σπουδαία ζητήματα.

ΓΟ:Οχι βέβαια

...

ΣΩ:Τι θα συμβεί,Γοργία, αν συναναστραφούμε μαζί σου?Για ποια πράγματα θα μπορούμε να συμβουλεύουμε την πολιτεία?Μόνο για το δίκαιο και το άδικο ή και για όσα είπα πριν?

ΓΟ:Πολλές φορές μέχρι τώρα πήγα με τον αδελφό μου κι άλλους γιατρούς σε σπίτι αρρώστου που δεν ήθελε να πιεί φάρμακο ή ν'αφήσει τον γιατρό να του κάνει τομή ή καυτηρίαση.Ενώ λοιπόν ο γιατρός δεν μπορούσε να τον πείσει,τον έπεισα εγω,όχι με άλλη τέχνη παρά με την ρητορική

...πρέπει όμως,Σωκράτη,να χρησιμοποιεί κάποιος την ρητορική όπως οποιοδήποτε άλλο αγώνισμα,αφού και τ'άλλα αγωνίσματα δεν πρέπει να μεταχειρίζεται κάποιος εναντίον όλων των ανθρώπων λόγω τούτου-επειδή δηλαδή έμαθε πυγμαχία και παγκράτιο και ένοπλη μονομαχία για να υπερισχύει φίλων κι εχθρών,δεν πρέπει για τον λόγο αυτό να χτυπάει φίλους ούτε να τους σκοτώνει.

...δεν είναι λοιπόν κακοί όσοι δίδαξαν,ούτε η ρητορική είναι υπαίτια και φαύλη αλλά,νομίζω,όσοι δεν την χρησιμοποιούν σωστά

Συναυλίες κι εκδηλώσεις κι άλλα απρόοπτα

 Κατευθείαν από την εκπεσόντα νήσο την Μύκονο την αντίχριστη που πουλά τη ψυχή της ωρέ πολύ ακριβά στους διαβόλους,η Ελένη Φουρέιρα δωρεάν στις γραμμές[του τρένου,πονηροί]της κωνσταντινουπόλεως στον Κεραμεικό-ουτε λόγος βέβαια για καμιά νυχτερινή τροπολογία ρύθμιση που θα διέκοπτε την διέλευση μετά τις δέκα άδειων κουφαριών από βαγόνια.

Οι ντροπολογίες[ίσως ντρέπονται εκεί στη βουλή]είναι για λίγους κολλητούς κι εκλεκτούς που καίνε ακόμη κάρβουνο😡

Ηρθαν κι οι iron maiden στην ελλάδα-το κακό γι'αυτούς τους,κατά τ'άλλα τεράστιους μουσικούς τύπους,είναι ότι στο καπάκι παίξαν πριν απ'αυτούς οι judas priest αλλά και λίγο μετά οι sabaton οι οποίοι δεν τσιγγουνεύτηκαν να παίξουν live τραγούδια που τυγχάνει να έχουν γράψει και για τους προγόνους των ιθαγενών τύπων που μαζεύτηκαν να τους ακούσουν ζωντανά.

Δεν θέλω καν ν'ανοίξω το σάιτ που βρήκε και μας εν[ξ]ημερώνει τους λόγους για τους οποίους οι maiden δεν παίζουν συγκεκριμένα κομμάτια,αλλά θα σταθώ ότι ολόκληρα ομοβροντία από ριπές κανονιών και καπνογόνα δεν χάλασαν καθόλου την συγκέντρωση του frontman των sabaton-μήπως ίσως ο Ντίκινσον να τραγουδούσε με...κλειστά τα μάτια κι ένα μανταλάκι στη μύτη[ίσως καi μάσκα για τους καπνούς και τα μικρόβια]αν έχει fear of smoke ?

https://music.youtube.com/watch?v=4VSUhR9uZbk&list=RDAMVM4VSUhR9uZbk

Κλείσιμο με δωρεάν open air cinema σε πύργο[αμάν πχιαα με πυρογόνες μονές περίεργων ψυχολογικά τρόφιμων και κρατικοδίαιτα χρεωμένα μεγαρα] Δουκίσσης Πλακεντίας.

Ταινία?Ο δράκουλας του Κόπολα.

Επίκαιρο κλου του έργου,πέρα από ιστοριες για βρυκόλακες που δεν τους βλέπει ο ήλιος?

Ο πιστήμονας που στο τέλος σκοτώνει τον Δράκουλα,είναι ένας ''μεταφυσικός'' επιστήμονας φιλόσοφος[Αν.Χόπκινς] εις τον οποίο απευθύνθηκαν οι ''κανονικοί'' πιστήμονες[ξυδικευμένοι μπούφοι πολλές φορές-αν όχι τις περισσότερες],όταν δεν μπορούσαν να επεξεργαστούν και να κατανοήσουν τι είδους μόλυνση είχε πλακώσει έστω και με ένα δύο κρούσματα στο Λονδίνο μέσω περίεργων μασελών και αίματος...