Ο Σωκράτης νομίζει ότι διώχνοντας τον Θρασύμαχο καθάρισε με γρήγορο νοκ αουτ καθότι,βασιζόμενος πάντα στο πως εκκίνησε κάποιος άλλος εν προκειμένω ο μπρουτάλ κυνικός Θρασύμαχος, ''κατέδειξε πως ο δίκαιος άνθρωπος είναι ευτυχέστερος απ'αυτόν που αδικεί''.Σειρά παίρνει ο γαρ Γλαύκων αεί τε δη ανδρειότατος ων τυγχάνει προς άπαντα,και δη τότε του Θρασυμάχου την απόρρησιν ουκ απεδέξατο...
Θα επαναφέρω όσα υποστήριξε ο Θρασύμαχος και πρώτο θα πω τι είναι η δικαιοσύνη κι από που έχει προέλθει,δεύτερο ότι όλοι όσοι την εφαρμόζουν το κάνουν παρά τη θέληση τους σαν κάτι αναγκαίο κι όχι σαν κάτι το καλό και τρίτο ότι το κάνουν εύλογα διότι,όπως λεν,η ζωή του άδικου ανθρώπου είναι πολύ καλύτερη από τη ζωή του δίκαιου.
...Υποστηρίζουν λοιπόν ότι είναι καλό πράγμα το να αδικείς,αλλά κακό να σε αδικούν κι ότι υπάρχει στην αδικία που παθαίνεις κακό περισσότερο από το καλό που υπάρχει στην αδικία που κάνεις ώστε,όταν οι άνθρωποι αδικούν κι αδικούνται αμοιβαία και δοκιμάζουν και τα δυο,να φαίνεται ότι συμφέρει σ'όσους δεν μπορούν ν'αποφύγουν το ένα και να πετύχουν το άλλο,να συμφωνούν μεταξύ τους ούτε ν'αδικούν ούτε ν'αδικούνται.
Κι από δω λεν ότι άρχισαν να θεσπίζουν νόμους και να συνάπτουν συμφωνίες κι ότι ονόμασαν νόμιμο και δίκαιο ότι προστάζει ο νόμος,ότι αυτή είναι η προέλευση της δικαιοσύνης που είναι κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στο καλύτερο[δηλαδή ν'αδικείς χωρίς να παθαίνεις τίποτε]και στο χειρότερο,δηλαδή να μην μπορείς όταν σε αδικούν ν'ανταποδώσεις την αδικία που σου κάνουν κι ότι το δίκαιο,καθώς βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά τα δύο,είναι αγαπητό όχι σαν καλό,αλλά σαν εκτιμητό πράγμα...
...οσοι εφαρμόζουν το δίκαιο το εφαρμόζουν χωρίς να το θέλουν από αδυναμία να κάνουν το άδικο.
Ακολουθεί η...γητεία του μύθου που είναι όμως ένα ακραίο παράδειγμα μαγικής εξαίρεσης[δαχτυλίδι που σε κάνει αόρατο] για να υποστηρίξεις ένα επιχείρημα περί συλλογικών κανόνων για ανθρωπους του κανόνα-απλά εκκινά ορθά με την καλύτερη δικηγορικοδιαβολική διάθεση και πρόθεση με το να παίξει με τα όρια,τις ηθικές προκαταλήψεις,τα καθιερωμένα ήθη κ.λπ. ανάμεσα στο ''καλύτερο και το χειρότερο'' των νόμων εναντι του οποίου όλοι οι παν μέτρων όχι όλοι ίδιοι οι άνθρωποι,πρέπει να υπακούμε:
Κανένας δεν είναι δίκαιος με τη θέληση του,αλλά από εξαναγκασμό,με την ιδέα ότι για εκείνον προσωπικά το δίκαιο δεν είναι κάτι καλό,αφού όπου νομίζει ο καθείς ότι είναι σε θέση ν'αδικήσει,θ'αδικήσει
...Ας στήσουμε δίπλα του με τα λόγια μας τον δίκαιο που δεν θέλει να φαίνεται αλλά να είναι δίκαιος.Πρέπει να του αφαιρέσουμε το να φαίνεται δίκαιος.Διότι,αν θα φαίνεται ότι είναι δίκαιος,θα έχει τιμες κι αμοιβές σε ανθρωπο που νομίζεται τέτοιος.Θα είναι άγνωστο λοιπόν αν είναι δίκαιος εξαιτίας της δικαιοσύνης του ή εξαιτίας και των αμοιβών που έχει[ή των ιδεολογικών του καταβολών και του γενικοτερου κοινωνικού πλαισίου που μεγάλωσε-συγκρίνετε πάντως μιας κι άλλα πράγματα που επηρεάζουν έναν ''ηθικολόγο'' πέρα από αμοιβες,υπόληψη,ιδέες κ.λπ. την αντίληψη αμερόληπτος μέχρι αποδείξεως του εναντίου[πρέπει να του αφαιρέσουμε το να φαίνεται δίκαιος,άκριτος,αναξιολόγητος...] με την επίθεση...κατά του ''λαϊκισμού της κυρίας κατερίνας της πρώτης συμπλεγματικής γυναίκας προέδρου της κατερίνας μας...
ΒΩΒΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Πω πω φίλε Γλαύκωνα με πόση δύναμη ξεκαθαρίζεις τον καθένα απ'αυτούς τους δύο άντρες,σαν να είναι αγάλματα για να τους κρίνουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου