Η κατάκτηση του σπαθιού

 

...Κι ο Πέτρους με δίδαξε την άσκηση του χορού.Και κάτι άλλο,μου είπε κοιτάζοντας με κατάματα.Οταν επέστρεψα από το προσκύνημα μου,ζωγράφισα ένα πίνακα πελώριο που αποκάλυπτε όσα μου είχαν συμβεί.Είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων και μπορείς να κάνεις το ίδιο κι εσύ αν θέλεις.Αν δεν ξέρεις να ζωγραφίζεις,γράψε ή επινόησε μια χορογραφία.Ετσι,όπου κι αν βρίσκονται άνθρωποι,θα μπορούν να διανύουν τον παράδοξο δρόμο του Αγίου Ιακώβου,την οδό του Γαλαξία.

Ο Πέτρους μου έγνεψε με το χέρι κι ανέβηκε σ'ένα βαγόνι.Εμεινα μόνος ν'αποκρυπτογραφήσω το μυστήριο του Γαλαξία πάνω απ'το κεφάλι μου,με τα αστερια που με είχαν οδηγήσει ως εδώ και που με τη σιωπή τους κατηύθυναν τη μοναξιά και το πεπρωμένο των ανθρώπων.

Το άλλο πρωί υπήρχε ένα σημείωμα στη θυρίδα του δωματίου μου:''Στις εφτά το βράδυ στον πύργο των Ναϊτών.

...Ο Κοέλιο παραβρέθηκε στη μύηση της τελετής,αλλά το σπαθί το κέρδισε ένας Αυστραλός.

Ζήλευα τον Αυστραλό που είχε ξαναβρεί το σπαθί του κι είχε φτάσει στο τέλος της αναζήτησης του.Ημουν μόνος από εδώ κι εμπρός,δεν είχα κανέναν να με οδηγήσει.Χρειάστηκε να διανύσω τον παράδοξο δρόμο του Αγίου Ιακώβου που έφτανε τώρα στο τέρμα του,χωρίς να γνωρίζω το μυστικό του σπαθιού μου ούτε τον τρόπο να το βρω.

Οταν γύρισα στο ξενοδοχείο μετά την ιεροτελεστία της παράδοσης,βρήκα μαζί με το κλειδί μου τον οδηγό του προσκυνητή,ένα βιβλίο που χρησιμοποιούσε ο Πέτρους όταν τα κίτρινα σημάδια δεν ήταν ευδιάκριτα και μας επέτρεπε να υπολογίζουμε την απόσταση ανάμεσα σε δύο πόλεις.Εφυγα απ'την Πονφεράδα το ίδιο πρωί άυπνος,ανακαλύπτοντας πως ο χάρτης δεν είχε κλίμακα.

...Η προσπάθεια είναι σωτήρια κι απαραίτητη,αλλά χωρίς αποτελέσματα δεν σημαίνει τίποτα.Απ'τον εαυτό μου κι όσα είχαν συμβεί,δεν μπορούσα να περιμένω παρά ένα αποτέλεσμα:να βρω το σπαθί μου.

...Ξύπνησα με καλύτερη διάθεση και ξεκίνησα νωρίς το πρωί.Κατά τους υπολογισμούς μου,έπρεπε να φτάσω το ίδιο απόγευμα στα εδάφη της Γαλικιας,όπου βρίσκεται το Σαντιάγκο δε Κομποστέλα.

Μα τι στην ευχή σκέφτηκα,στο κάτω κάτω της γραφής,πόσοι άνθρωποι στον κόσμο θα μπορούσαν να πάρουν στα σοβαρά κάποιον που τα παρατάει όλα για να βρει ένα σπαθί?Και τι θα σήμαινε στην πραγματικότητα για τη ζωή μου το να μην καταφέρω να το βρω?Είχα πάθει και μάθει τόσα πολλά που το σπαθί δεν ήταν παρά μια συνέπεια.Θα ήθελα να το βρω,αλλά θα ήθελα πολύ περισσότερο να ξέρω τι θα το κάνω,γιατί έπρεπε να το χρησιμοποιήσω πρακτικά,όπως είχα χρησιμοποιήσει και τις ασκήσεις του που με είχε διδάξει ο Πέτρους.

Οταν κάποιος επιθυμεί κάτι,πρέπει ν'αποδώσει ένα πολύ ξεκάθαρο τελικό σκοπό σ'αυτό που θέλει.Είναι το μόνο κίνητρο για να αναζητήσεις μια ανταμοιβή κι αυτό ήταν το μυστικό του σπαθιού μου.

Τελικά το σπαθί του παραδόθηκε στη μυτερή βουνοκορφή του Θεμπρέρο και την κατάκτηση του σπαθιού ο Κοέλο την έκανε βιβλίο για κοινούς ανθρώπους,το ημερολόγιο ενός μάγου-σε αντίθεση με τα ''ξανακύλισμα'' του αλχημιστή που γύρισε χωρίς σπαθί εκεί απ'όπου είχε ξεκινήσει αλλά κι εκεί όμως όπου βρισκόντουσαν ''ολα τα σπαθιά'' του κόσμου του...