Είναι ενδεχόμενο οι πολίτες να μοιράζονται μεταξύ τους και τα παιδιά και τις γυναίκες και τα αποκτήματα, όπως αναφέρεται στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα. Εκεί ο Σωκράτη ς υποστηρίζει ότι τα παιδιά, οι γυναίκες και τα αποκτήματα πρέπει να είναι κοινά. Ποιο είναι λοιπόν προτιμότερο; Αυτό που ισχύει τώρα ή το σύμφωνο με το αναγραφόμενο στην Πολιτεία;
Παρουσιάζει πολλές δυσκολίες το να είναι οι γυναίκες ''κοινές για όλους"-άλλωστε και το για ποιαν αιτία ο Σωκράτης ισχυρίζεται ότι πρέπει να νομοθετηθεί αυτή η ρύθμιση δεν φαίνεται να προκύπτει από τα λεγόμενα του.Επιπλέον η ρύθμιση, όπως είναι διατυπωμένη, είναι αδύνατο να συμβιβαστεί και με τον ''σκοπό της πόλης" ούτε διευκρινίζεται πώς πρέπει να φτάσουμε ως εκεί. Η γνώμη μου είναι πως το καλύτερο είναι ολόκληρη η πόλη να είναι ενωμένη επειδή τούτο θέτει ως βάση κι ο Σωκράτης για το επιχείρημα του. Είναι ωστόσο φανερό πως όσο η πόλη εξελίσσεται και ενοποιείται, τόσο παύει να είναι πόλη,αφού από τη φύση της η πόλη είναι οι πολλοί.
Οταν επιδιώκει η πόλη να ενοποιηθεί, τότε γίνεται από πόλη οίκος κι από οίκος άτομο" και μπορούμε να χαρακτηρίσουμε έναν τον οίκο και όχι μία την πόλη, και με τον ίδιο τρόπο ένα το άτομο και όχι έναν τον οίκο" έτσι, κι αν ακόμα κάποιος μπορεί να καταφέρει να ενοποιήσει την πόλη,δεν πρέπει να το κάνει, γιατί θα καταλύσει την πόλη.
Η πόλη δεν απαρτίζεται μόνο από πολλούς ανθρώπους , αλλά κι από διαφορετικούς. Άλλο είναι η πόλη κι άλλο η συμμαχία.. Αλλωστε δεν μπορεί όλοι να είναι ταυτόχρονα άρχοντες, αλλά εναλλάσσονται κάθε χρόνο ή με βάση άλλο χρονικό διάστημα. Έτσι καταφέρνουν να παίρνουν αξιώματα όλοι, όπως θα συνέβαινε αν οι παπουτσήδες και οι τεχνίτες άλλαζαν επάγγελμα και δεν παρέμεναν τα ίδια άτομα παπουτσήδες και τεχνίτες.
.Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η πόλη δεν μπορεί να είναι από τη φύση της μία, όπως υποστηρίζεται, κι ότι εκείνο που λέγεται ότι είναι μέγιστο αγαθό για τις πόλεις τις καταλύει, ενώ εκείνο που ανήκει στον καθένα χωριστά σώζει τον καθένα. Το ότι όμως η αναζήτηση της πλήρους ενότητας δεν είναι το καλύτερο για την πόλη αποδεικνύεται και διαφορετικά. Ο οίκος έχει μεγαλύτερη αυτάρκεια από το άτομο, και η πόλη από τον οίκο, και τότε η πόλη αποκτά ύπαρξη, όταν η κοινωνία λόγω του κατάλληλου αριθμητικού μεγέθους αποκτά αυτάρκεια. Αν λοιπόν είναι προτιμότερο το αυταρκέστερο, τότε ο μικρότερος βαθμός ενότητας είναι προτιμότερος από τον μεγαλύτερο.
Κι αν ακόμα όμως τούτο το θεωρήσουμε το καλύτερο, δηλαδή το να είναι απολύτως ενοποιημένη η κοινωνία, τούτο δεν αποδεικνύεται ακόμη κι όταν όλοι οι πολίτες ταυτόχρονα λένε το δικό μου και το όχι δικό μου διότι αυτό θεωρεί ο Σωκράτη ς απόδειξη της τέλειας ενότητας της πόλης. Η έννοια του «όλοι » είναι διττή. Αν υποθέσουμε ότι το «όλοι» σημαίνει τον καθένα χωριστά, τότε θα πραγματοποιόταν σε κάποιο βαθμό αυτό που επιδιώκει ο Σωκράτης (διότι κάθε πολίτης θα αποκαλούσε γιο του το ίδιο πρόσωπο και γυναίκα του το ίδιο πρόσωπο , παρομοίως για την περιουσία και όλα τα άλλα που ανήκουν στη μερίδα του). Στην πραγματικότητα όμως δεν θα χρησιμοποιούσαν την έκφραση ετούτη όσοι θα είχαν κοινές τις γυναίκες και τα παιδιά, θα έλεγαν «όλοι» , αλλά όχι ο καθένας χωριστά,όπως και η περιουσία θα ανήκε όχι σε καθένα χωριστά,αλλά σε όλους μαζί. Άρα είναι παραλογισμός να λένε «όλοι» (διότι το «όλοι» , το «και οι δύο πλευρές», το «περιττά» και το «άρτια» έχουν διφορούμενη έννοια και όταν χρησιμοποιούνται στους συλλογισμούς προκαλούν σύγχυση.. Το να λένε όλοι το ίδιο πράγμα με ετούτο τον τρόπο μπορεί να είναι καλό αλλά αδύνατο να γίνει-κι αν όλοι λένε το ίδιο πράγμα με άλλον τρόπο σε καμιάν περίπτωση δεν οδηγεί σε ομόνοια).ΒΙΒΛΙΟ Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου